پادکست Land Matters: COP28 and the Future of the Planet

اسحدود ۱۵۰ رئیس دولت، ۱۹۵ کشور و در مجموع ۸۵۰۰۰ شرکت کننده در اجلاس جهانی آب و هوای COP28 در دبی در ماه دسامبر شرکت کردند، که با درخواست برای سه برابر شدن ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر و مبارزه با انتشار گاز متان، هدفی برای توقف جنگل زدایی تا سال ۲۰۳۰ به پایان رسید. طرح کلی برای صندوق ضرر و زیان، و راه اندازی یک سهام جهانی برای پیگیری نحوه کاهش انتشار کربن توسط کشورها.

بیشتر سرفصل‌ها به فراخوانی در پایان COP28 اشاره می‌کردند که همه کشورها باید بر روی «انتقال از سوخت‌های فسیلی در سیستم‌های انرژی، به شیوه‌ای عادلانه، منظم و عادلانه» تمرکز کنند. بسیاری امیدوار بودند که زبان قوی‌تری برای حذف تدریجی نفت و گاز در یک جدول زمانی سخت‌گیرانه‌تر وجود داشته باشد – و البته این واقعیت وجود داشت که خود اجلاس توسط منطقه‌ای برگزار شد که اقتصاد آن اساساً مبتنی بر استخراج و صادرات سوخت‌های فسیلی است. اما این اولین بار بود که یک بیانیه COP به طور خاص سوخت های فسیلی را شناسایی می کرد.

همه اینها را می‌توان به‌عنوان پیشرفت در مواجهه با یک وضعیت اضطراری سیاره‌ای توصیف کرد. با این حال، سال ۲۰۲۳ گرم ترین سال ثبت شده بود و انتشار گازهای گلخانه ای فعلی نیز همینطور است در مسیر جهانی که ۲٫۵ درجه گرمتر است، بسیار بالاتر از هدف ۱٫۵ درجه سانتیگراد تعیین شده در توافقنامه پاریس – توافق بین المللی بزرگ برای خروج از اجلاس COP21 در سال ۲۰۱۵٫ فقدان این هدف به شک و تردید بیشتر در مورد COP و تعهدات و اعلامیه های غیر الزام آور که به دنبال آن انجام شده است کمک کرده است. ، از جمله برخی از امیدهای بر باد رفته پس از COP26 در گلاسکو دو سال پیش.

آیا این اجلاس بزرگ همان چیزی است که جهان باید به دنبال آن باشد؟ آیا آنها برای انجام چیزی بیشتر از صحبت کردن طرفین، ارزیابی و حفظ امتیاز در تعهدات طراحی شده اند؟ برای شکستن روند دادرسی – و در نظر گرفتن پیشرفت هایی که در سایر زمینه ها از جمله کاربری زمین و مسائل شهری انجام شده است – این قسمت از مسائل زمین پادکست به یک میزگرد با چهار کارمند موسسه لینکلن که در دبی بودند اختصاص دارد: امی کاتر و پاتریک ولش از تیم استراتژی های آب و هوا، آناکلاودیا راسباخ، که برنامه آمریکای لاتین را اجرا می کند و جان فارنر، مدیر مرکز بابیت برای سیاست زمین و آب.

کاتر می‌گوید: «من از درک رایج که اینها سیستم‌ها هستند و ما نمی‌توانیم به دنبال یک راه‌حل ساده باشیم، تشویق زیادی به دست می‌آورم – ما باید راه‌حل‌های متعددی را در سطوح مختلف دولت بپذیریم. اما نه زمانی برای تلف کردن وجود دارد و نه راه حل واحدی. به رسمیت شناختن آن، من امیدوارم که از فلج تجزیه و تحلیل و انگشت نشان دادن عبور کند.

کنفرانس بعدی سران طرفین، COP29، در دسامبر سال جاری در آذربایجان، یکی دیگر از کشورهای نفتی، میزبانی خواهد شد.

می توانید به برنامه گوش دهید و مشترک شوید مسائل زمینبرپادکست های اپل،پادکست گوگل،Spotify،دوخت، یا هر جا که به پادکست گوش می دهید.

بیشتر خواندن

جوامع و مناطق کم کربن، مقاوم در برابر آب و هوا (موسسه لینکلن)

از COP28 تا شهرهای سبز: فراخوانی برای اقدام (میدان عمومی)

یافته های برتر از گزارش تغییرات آب و هوایی IPCC 2023 (موسسه منابع جهانی)

نمایندگان هاروارد در مورد COP28 فکر می کنند (مؤسسه سالاته برای آب و هوا و پایداری)

بیل مک کیبن در COP28، حفظ امید، و راه رفتن در جنگل (لبه مشترک)

جهان در حال مقابله با تغییرات اقلیمی است (بیشتر)

راه حل های محلی در سرزمین: همکاری چند سطحی برای انعطاف پذیری آب و هوایی فراگیر (ICLEI Global)

به سوی نتایج برد-برد برای اقلیم و جامعه (ICLEI Global)

آنتونی فلینت عضو ارشد مؤسسه سیاست زمین لینکلن، میزبان این برنامه است مسائل زمین پادکست، و یک ویرایشگر کمک کننده در خطوط زمینی .

تصویر سرب: مجسمه ای در COP28 در دبی، امارات متحده عربی.اعتبار:امی کاتر.