افراد دارای معلولیت سانفرانسیسکو را مجبور کرده‌اند تا ایستگاه‌های حمل و نقل کلیدی را در دسترس‌تر قرار دهد – پیروزی که امیدواریم الگویی برای سایر آژانس‌ها فراهم کند تا قبل از فراخوان وکلا اقدام کنند.

ائتلافی از افراد با چالش‌های حرکتی و حامیان آنها اخیراً با منطقه ترانزیت منطقه‌ای خلیج به توافق رسیدند، که “به طور سیستمی نتوانسته است دسترسی کامل و برابر به ایستگاه‌ها و خدمات خود را تضمین کند، که نقض … قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت است. در بیانیه ای از سوی وکیل حقوقی این گروه آمده است.

شاکیان ادعا می‌کنند که این خرابی‌ها شامل ۸۷ آسانسور آسیب دیده یا از کار افتاده و همچنین چندین پله برقی غیرفعال می‌شود که دسترسی به ایستگاه‌ها را برای بسیاری از افرادی که از وسایل کمکی استفاده می‌کنند یا برای بالا رفتن از پله‌ها تلاش می‌کنند، عملا غیرممکن می‌کند.

بسیاری از ایستگاه های BART دارای آسانسور و پله برقی هستند، اما آنها اغلب کار نمی کنند یا در تعمیر ضعیف هستند. [from] استفاده بسیار سنگین. «و هنگامی که آن آسانسورها و پله‌های برقی از کار افتاده باشند، این مانعی برای افراد دارای معلولیت حرکتی است. این بدان معناست که آنها یا باید ساعت ها از مسیر خود دور باشند تا به جایی که باید برسند، یا اصلاً نمی توانند از BART استفاده کنند.”

در حل و فصل، BART موافقت کرده است که نه تنها آن زیرساخت خراب را تعمیر کند، بلکه برای برقراری ارتباط بهتر در مورد خاموشی ها با سواران موافقت کرده است. قبل از آنها برای توقفی که نمی توانند از آن استفاده کنند، سوار می شوند. مقامات همچنین با فرآیندهای جدیدی موافقت کردند که کارگران را ملزم به رسیدگی فوری به شرایط غیربهداشتی می کند که می تواند زیرساخت های دسترسی را به شدت ناخوشایند یا کاملاً غیرقابل استفاده کند، تا “بهترین تلاش منطقی” را برای ادامه تامین مالی آژانس ها انجام دهند. برنامه مهماندار آسانسور بسیار مورد تشویق قرار گرفتو اجرای یک روش شکایت جدید برای سواران برای گزارش آسان تر قطعی و آشفتگی، به جای اینکه منتظر بمانند تا کارگران حمل و نقل خودشان این مشکلات را پیدا کنند.

Riess امیدوار است که این شرایط می تواند به ارائه طرحی برای آن کمک کند ۲۵ درصد بر اساس آخرین آمار فدرال در دسترس، از جمله ایستگاه های حمل و نقل ایالات متحده که با ADA مطابقت ندارند – از جمله مواردی مانند BART، که اولین آژانس شد ارائه آسانسور در هر ایستگاه پس از شکایت های قبلی، اما از آن زمان تاکنون همیشه موفق نشده است آنها را در حالت کار نگه دارد.

و از آنجایی که آمریکایی‌هایی که ناتوانی‌های محدودکننده سفر دارند فقط برای رانندگی رانندگی می‌کنند حدود نصف در سفرهای آنها – در مقابل، آمریکایی های غیرمعلول، ۶۷ تا ۷۸ درصد، بسته به وضعیت شغلی خود، رانندگی می کنند – این مسائل دسترسی به ایستگاه می تواند تفاوت بین مشارکت کامل در جامعه و زندگی بسیار محدودتر را ایجاد کند.

این فقط یک مسئله در منطقه خلیج نیست. ما همه این آژانس‌های ترانزیت را با زیرساخت‌های قدیمی می‌بینیم، و آن‌ها نمی‌خواهند پول خود را صرف بخش‌هایی از زیرساخت‌هایی کنند که برای افراد دارای معلولیت بسیار حیاتی هستند – و برای همه، تا سیستم را راحت‌تر اجرا کنند. Riess را اضافه کرد. این کار لزوماً پر زرق و برق نیست، اما واقعاً باید انجام شود – و خوشبختانه، ما می‌توانیم از قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت استفاده کنیم تا آنها را وادار کنیم تا کاری را که باید انجام دهند تا این زیرساخت را در جایی که باید انجام دهند، انجام دهند.»

ریس اذعان داشت که «نخواستن» تعمیر آسانسور تنها دلیلی نیست که بسیاری از آژانس‌های ایالات متحده در تلاش هستند تا سیستم‌های خود را در دسترس نگه دارند. همانطور که سناتور Tammy Duckworth در a مصاحبه ۲۰۲۱ با استریتز بلاگ، کمبودهای مالی هنگفتی که با شیوع همه‌گیری تسریع شده بود، به طور فزاینده‌ای باعث شده است تا بهبود دسترسی به بودجه آژانس‌های حمل‌ونقل کاهش یابد، حتی پس از آنکه قانون پیشگامانه دسترسی به همه ایستگاه‌ها سالانه ۳۵۰ میلیون دلار در این پروژه‌ها به دست آورد. شهر نیویورک زمانی به طور معروف هزینه نصب آسانسور را تنها ۷۰ دستگاه از آن تخمین زده بود ۴۷۲ ایستگاه به شدت ۵٫۵ میلیارد دلار.

اگرچه ممکن است ساخت این ایستگاه ها مطابق با ADA همیشه یک اولویت بوده باشد، اما هرگز چنین نبوده است بالا داک ورث گفت: اولویت. “همیشه در پنج رتبه برتر قرار دارد، اما معمولاً چیزی از آن عبور می کند، مانند یک مشکل ایمنی یا ارتقاء سیستم ضروری. بنابراین زمان آن هرگز فرا نمی رسد.»

مانند یک مشابه تسویه حساب ۲۰۲۲ که شرکت Riess به پیروزی در نیویورک کمک کرد، BART بیش از یک دهه فرصت خواهد داشت تا به انبوه شکست‌های ADA رسیدگی کند. به طور خاص، آژانس ۱۵ سال فرصت دارد تا ۴۰ آسانسور را که نیاز فوری به نوسازی دارند تعمیر کند، و متعهد به تعمیر بقیه است – با اخطار تاسف بار اما ضروری که انجام این کار ممکن است در صورتی که آژانس ها بودجه بیشتری کسب نکنند یا پر کنند، ممکن نیست. جعبه های کرایه خود را بالا ببرند.

«در جریان بحث‌هایی که به حل و فصل منتهی شد، ما اذعان کردیم که در زمانی هستیم که سوارکاری کاهش یافته است. ریس افزود: از زمان همه‌گیری، همه چیز برای این سازمان‌های عمومی چالش برانگیز است. و به این ترتیب که در جدول‌های زمانی انعطاف‌پذیرتر برای انجام این تعمیرات و به دست آوردن بودجه مورد نیاز آنها منعکس می‌شود. [do it]. … ساختار شهرک واقعاً است [designed] برای تمرکز تعمیرات بر روی مکان‌هایی در سیستم که بیشترین نیاز را دارند.»

البته، Riess آرزو می کند که افراد معلول منطقه خلیج این کار را نکنند دارند ۱۵ سال صبر کنید تا یکنواخت شوید مقداری زیرساخت‌های اساسی آن‌ها رفع شده است – و اینکه برای کسب آن پیروزی، مذاکرات قانونی طولانی طول نکشیده است. با این حال، تا زمانی که تغییرات اساسی‌تری برای تمرکز نیازهای سواران ترانزیت معلول ایجاد نشود، او مشکوک است که لباس‌های مشابه در سراسر کشور ادامه یابد.

او افزود: «یکی از بزرگترین کارهایی که می‌توانیم انجام دهیم این است که دسترسی را به عنوان این مسئله حاشیه‌ای که فقط بر بخش خاصی از جمعیت تأثیر می‌گذارد ندانیم». ترکیب این اصول طراحی جهانی در هر کاری که انجام می دهیم واقعاً به نفع همه است.