شهرها به عنوان کانون‌های متراکم استعدادها، مهارت‌ها و نوآوری‌های متنوع، مکان‌های مناسبی برای همکاری عمومی و خصوصی هستند. در پرتو تماس های فوری از جامعه بین‌المللی برای راه‌حل‌ها، خلاقیت و تخصص در زمینه پایداری شهری در شهرهای جنوبی جهانی می‌تواند و باید مورد حمایت قرار گیرد. راه حل ها در حال حاضر در حال اجرا هستند و می توانند الهام بخش اقدام در شهرهایی با زمینه های مشابه باشند.

با این حال، در حالی که نمونه هایی از همکاری عمومی و خصوصی در شمال جهانی به خوبی مستند شده است، این اغلب در جنوب جهانی صدق نمی کند. دسترسی به اطلاعات اغلب دشوار است زیرا شیوه ها مستند نیستند یا تأییدیه دریافت نمی کنند.

در صحبت با مقامات شهری، رهبران بخش خصوصی و دانشگاهیان در ۳۰ شهر برای توسعه راهنمای UrbanShift در مورد همکاری عمومی و خصوصی برای شهرهای جنوب جهانی، ما در مورد همکاری های مختلفی که در بخش ها و بازیگران مختلف انجام می شود مطلع شدیم. با پشتیبانی و منابع مناسب، پتانسیل زیادی برای بازگشایی بیشتر آنها وجود دارد.

هیچ همکاری خیلی کوچک نیست

یکی از ویژگی‌های متمایز همکاری‌هایی که در سراسر آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین اتفاق می‌افتد این است که آنها در طیف گسترده‌ای از پروژه‌های سرمایه‌ای بسیار بزرگ گرفته تا آزمایش‌ها و مشارکت‌های کوچک‌تر وجود دارند. در واقع، گاهی اوقات در نمونه های کوچکتر است که بیشترین پتانسیل برای تکرارپذیری نهفته است.

داکابرای مثال، طرحی را با یک شرکت مخابرات محلی تنظیم کرد که این شرکت را موظف به ارائه خدمات عمومی در ازای اجازه دادن به شرکت برای ساخت دکل های ارتباطی در زمین های عمومی کرد. این زیرساخت ضروری شرکت، Wi-Fi و روشنایی را برای همه ساکنان فراهم می کند و به زودی میزبان شبکه ای از حسگرهای کیفیت هوا خواهد بود.

کیگالی همچنین نشان می دهد که چگونه استفاده از دارایی های عمومی می تواند منافع خصوصی و عمومی ایجاد کند. پس از ساختن بزرگ‌ترین منطقه بدون خودرو در پایتخت رواندا، شهرداری متوجه شد که از این فضا آن‌طور که می‌خواستند یا نیاز داشتند استفاده نمی‌شد. به عنوان یک راه حل، شهر تصمیم گرفت یک شرکت مدیریت رویدادها را برای فعال کردن فضا استخدام کند. اکنون شهر می تواند از سود حاصل از رویدادهای این فضا برای حفظ منطقه عاری از خودرو استفاده کند.

مدل های همکاری

دولت ها و کسب و کارها یکپارچه نیستند. همانطور که ادارات مختلفی در ادارات شهری وجود دارد، کسب و کارها نیز توسط انگیزه های مختلفی هدایت می شوند که فقط گاهی اوقات با منافع عمومی همسو می شوند.

شناخته‌شده‌ترین مدلی که شهرها و مشاغل از طریق آن کار می‌کنند، مشارکت عمومی و خصوصی (PPPs)، تنها یکی از بسیاری از موارد به کار گرفته شده است. شهرهای جنوب جهانی بخش خصوصی را از طریق اشکال دیگر همکاری از جمله سیاست گذاری، شبکه سازی، امکان نوآوری از طریق جوجه کشی یا آموزش، و حتی استفاده از بودجه بین المللی برای تقویت همکاری عمومی و خصوصی در سطح محلی درگیر می کنند.

در برخی موارد، این امر مستلزم تمرکز بر مداخلات بسیار خاص است که با تمرکز بازیگر خصوصی هماهنگ است. همانطور که مورد است بانکوک، جایی که شهر با یک شرکت مختلط به نام PPP Plastic روی پایلوت مدیریت زباله کار می کرد.

با این حال، این می تواند به معنای ایجاد بسترهای گسترده ای باشد که از صداهای متنوع استقبال می کنند. به عنوان مثال، را در نظر بگیرید بوینس آیرس شبکه اقتصاد دایره ای. به رهبری دو بخش شهری: “بهداشت شهری و فضای عمومی” و “توسعه اقتصادی محلی”، آنها شرکت های بزرگ محلی و همچنین دانشگاه ها، نهادهای حرفه ای و سازمان های غیرانتفاعی را گرد هم می آورند. این شبکه آنقدر محبوب شد که حتی مجبور شد عضویت را متوقف کند. شهر اکنون در حال طراحی یک سیاست جدید اقتصاد دایره ای است که توسط شبکه اطلاع رسانی شده است.

شهرها می توانند بازارهای محلی را برای پایدارتر شدن از طریق همکاری شکل دهند

دستیابی به چنین همکاری هایی مستلزم تمرکز بر اقدامات و خروجی های مشخص، نشان دادن ارزش به همه ذینفعان، به حداکثر رساندن منابع مالی و غیر مالی و نشان دادن تعهد بلندمدت است. این تاکتیک‌ها ممکن است ساده به نظر برسند، اما نیاز به افرادی دارند که کاملاً سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا به آن‌ها توجه کنند. در انجام این کار شهرها پتانسیل قابل توجهی برای تأثیرگذاری بر پایداری اقتصاد شهری دارند.

لاگوس نشان می دهد که چگونه ایجاد یک برنامه اقدام آب و هوایی برای شهر آن بدون پیروی از مدل های شهرهای اروپایی یا آمریکای شمالی انجام می شود. در واقع، استراتژی خود را برای مشارکت شرکت‌ها در بخش‌های انرژی، پسماند و آب طراحی کرد. آنچه که به عنوان “جلسات تجاری تغییر آب و هوا” شناخته شد نه تنها به تقویت روابط کمک کرد، بلکه به عنوان سیگنالی برای بخش خصوصی در مورد جایی که شهر در حال حاضر سرمایه گذاری را در اولویت قرار می دهد عمل کرد تا آنها بتوانند بر اساس آن آماده شوند.

و ریودوژانیرو یک برنامه جوجه کشی محلی را توسعه داد که تقریباً ده ها استارتاپ کوچک متمرکز بر پایداری را قادر می سازد در حالی که مستقیماً به شهر منتفع می شوند رشد کنند. استارت‌آپ‌ها از طریق یک مسابقه دوسالانه انتخاب می‌شوند و برنده به مدت دو سال به تمام داده‌ها از مرکز عملیات شهر دسترسی پیدا می‌کند.

به حداکثر رساندن همکاری برای رویارویی با بحران آب و هوا

این تازه شروع کار است. کارهای بیشتری می توان انجام داد، نه فقط برای مستندسازی شیوه های موجود، بلکه برای تبادل نظر و تکرار این مدل های همکاری عمومی و خصوصی در سایر نقاط جهان.

تسهیل مکالمات، یادگیری و به اشتراک گذاری اطلاعات در این زمینه های جغرافیایی ضروری است. شهرهایی که از نظر اندازه، بودجه و زمینه های اجتماعی-اقتصادی مشابه هستند، به احتمال زیاد قادر به انطباق و اتخاذ راه حل های مشابه هستند. رهبران شهر، مشاغل و سایر ذینفعان می توانند آنچه را که ممکن است ببینند، یادداشت ها را مقایسه کنند و ایده های الهام بخش را به اشتراک بگذارند.

لازم نیست منتظر باشیم تا شرایط عالی فراهم شود. راه حل های ناقص، اما واقعی در حال حاضر در شهرهایی با فرصت ها و شرایط کمتر از ایده آل در حال اثبات و آزمایش هستند. در رویارویی با بحران آب و هوا، اینها ممکن است مهم ترین باشند.

این مقاله در ابتدا در ShiftCities.org ظاهر شد.

مارسلا گوئررو کاساس یکی از بنیانگذاران Local South است.

داستین کرامر یکی از بنیانگذاران Local South است.

امیلی وایت مدیر تعامل شهر-کسب و کار در C40 Cities است.