مذاکرات اقلیمی COP28 با آغاز شد یک صندوق جدید برای پرداختن به خسارات و خسارات شدید فزاینده ای که کشورهای آسیب پذیر از اثرات آب و هوایی با آن روبرو هستند و نتیجه گیری با اولین توافق بین المللی برای مقابله با محرک اصلی تغییرات آب و هوا: سوخت های فسیلی. آن دسته از کتاب‌های اجلاس دبی شروع به مقابله با چالش‌های اصلی آب و هوای جهان می‌کنند: تغییر سریع سیستم‌های کلیدی برای کاهش چشمگیر انتشار گازهای گلخانه‌ای و پاسخ به تأثیرات قابل توجهی که قبلاً رخ داده است.

مرحله اصلی برای بسیاری از COP امسال اولین مرحله بود سهام جهانی، روند توافق پاریس برای ارزیابی پیشرفت هر پنج سال و بسیج اقدامات آب و هوایی قوی تر. نتیجه جهانی سهام در دبی، به نام توافقنامه امارات متحده عربی، دامنه کامل مسائل اقلیمی را پوشش می دهد، سیگنال های حیاتی برای انرژی، حمل و نقل و طبیعت ارسال می کند و جهت دور بعدی تعهدات ملی آب و هوا (NDCs) را که قرار است در سال ۲۰۲۵ برگزار می شود، ارائه دهد.

تصمیم به دور شدن از «سوخت‌های فسیلی» اولین باری بود که این واژه در نتیجه رسمی یک COP از زمان آغاز مذاکرات آب و هوایی سازمان ملل در ۳۰ سال پیش ظاهر شد. علیرغم فشارهای بسیار زیاد از سوی منافع نفت و گاز، مذاکره کنندگان کلیدی کشور بر سر موضع خود ایستادند و به توافقی دست یافتند که نشان دهنده آغاز پایان دوران سوخت های فسیلی است – نزدیک به گرم ترین سال تاریخ.

همچنین پیشرفت قابل توجهی در خارج از مذاکرات رسمی آب و هوا – از جمله تعهدات جدید به آن وجود داشت کاهش انتشار متان، بیشتر ایجاد کنید سیستم های غذایی پایدارمحافظت از جنگل ها و موارد دیگر.

اما این همه خبر خوب نبود. مذاکره کننده اصلی برای اتحاد کشورهای جزیره کوچک، گروهی متشکل از ۳۹ کشور، گفت که در حالی که این توافق دارای عناصر خوب بسیاری است، این توافق از حمایت می کند فناوری جذب کربن و موارد دیگر نگران کننده است. او گفت که اصلاح مسیر مورد نیاز برای جلوگیری از بحران آب و هوا “هنوز تضمین نشده است.”

و پیشرفت محدودی در زمینه های دیگر مذاکرات حاصل شد. اهداف سازگاری فاقد جزئیات بودند. امور مالی در بسیاری از زمینه ها کوتاهی کرد. هنوز مشخص نیست که جهان چگونه برای انتقال عظیم انرژی پاک که اکنون متعهد به آن است، پرداخت خواهد کرد. نشست اقلیمی سال آینده در آذربایجان (COP29) باید پیشرفت هایی را در مورد سؤالات خاردار و اساسی در مورد امور مالی ارائه دهد.

در زیر، نتایج COP28 را با عمق بیشتری بررسی می‌کنیم و توضیح می‌دهیم که جهان در مورد مسائل کلیدی به کجا باید برود:

• سوخت های فسیلی و انرژی پاک
• ضرر و زیان
• انطباق
• امور مالی آب و هوا
• برنامه های ملی آب و هوا (NDCs)
• غذا
• شهرها
• متان
• جنگل ها و کاربری زمین

تغییر سریع از سوخت های فسیلی به انرژی پاک

چی شد؟

اجماع امارات متحده عربی از جهان می‌خواهد که «از سوخت‌های فسیلی در سیستم‌های انرژی، به شیوه‌ای عادلانه، منظم و عادلانه، با تسریع اقدامات در این دهه حساس، به منظور دستیابی به صفر خالص تا سال ۲۰۵۰، از سوخت‌های فسیلی در سیستم‌های انرژی عبور کند.» این نشان دهنده یک تغییر سریع و کوتاه مدت از سوخت های فسیلی و یک جهت بلندمدت سفر به آینده ای با کربن صفر است.

این نتیجه همچنین شامل توافق برای سه برابر کردن ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر جهان و دو برابر شدن بهره وری انرژی آن تا سال ۲۰۳۰ بود که اهداف نیز منعکس کننده یک تعهد ۱۳۰ کشور در شروع COP علاوه بر این، تصمیم COP از کشورها خواسته است تا کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از حمل‌ونقل جاده‌ای را از طریق مسیرهای مختلف سرعت بخشند – نه تنها وسایل نقلیه با آلایندگی صفر، بلکه به حمل و نقل عمومی و زیرساخت دوچرخه سواری ایمن

نتیجه خواستار عادلانه و عادلانه بودن این انتقال است و بیان می کند که شرایط مختلف ملی باید در نظر گرفته شود. این به رسمیت شناختن به عنوان یک پایه اساسی برای سیاست گذاری ملی عمل می کند، زیرا کشورها تعیین می کنند که چگونه به انتقال انرژی جهانی کمک می کنند و اطمینان حاصل می کنند که هیچ کس در کشورشان عقب نخواهد ماند. اما پیام کلی این است که هر ملتی باید بخشی از گذار باشد.

اما همه نتایج مثبت نبودند. در حالی که انرژی‌های تجدیدپذیر ارزان‌ترین گزینه انرژی برای اکثر مردم هستند، اما در ابتدای پروژه نسبت به سایر فناوری‌ها به سرمایه‌گذاری بیشتری نیاز دارند و تحت تأثیر نرخ‌های بهره و سیاست‌های نادرست قرار می‌گیرند که اغلب باد و خورشید را برای کشورهای در حال توسعه دور از دسترس قرار می‌دهند. نتیجه COP28 با این چالش‌های مالی مقابله نمی‌کند، نظارتی که باید در اجلاس بعدی آب و هوا سازمان ملل مورد بررسی قرار گیرد.

نتیجه نهایی همچنین کشورهای تولیدکننده نفت و گاز و منافع سوخت های فسیلی را با خلأهایی مواجه می کند. برای مثال، این معامله از «سوخت‌های انتقالی» حمایت می‌کند، که به طور گسترده به عنوان ارجاع به گاز طبیعی، سومین روش کربن فشرده برای تولید برق شناخته می‌شود. و نتیجه نمی تواند محدودیت های آن را تشخیص دهد تکنولوژی جذب و ذخیره کربن (CCS) (اگرچه می گوید این فناوری باید به ویژه در بخش هایی که کاهش آن سخت است متمرکز شود). طبق همه برآوردها، CCS تنها می تواند نقش بسیار کمی در مبارزه ما با تغییرات آب و هوایی ایفا کند – به عنوان مثال، سناریوی صفر خالص آژانس بین المللی انرژی. نشان می دهد CCS تنها ۱ مورد از ۱۵ گیگاتن کاهش انتشار کربن مورد نیاز بخش انرژی تا سال ۲۰۳۰ را جذب می کند. فناوری جذب گاز طبیعی و کربن نباید به عنوان بهانه ای برای کند کردن انتقال انرژی پاک استفاده شود.

در همین حال امارات متحده عربی و عربستان سعودی رونمایی کردند یک منشور که شرکت‌های شرکت‌کننده را متعهد کرد تا سال ۲۰۵۰ به انتشار خالص صفر برسند، اما فقط برای عملیات خودشان این تعهد یک قطره از فروش شرکت‌های نفت و گاز را پوشش نمی‌دهد، که تا ۹۵ درصد سهم صنعت در بحران آب و هوا را شامل می‌شود. جهان به اهداف اقلیمی خود دست نخواهد یافت مگر اینکه دولت ها از صنعت نفت و گاز بخواهند هر دوی تولیدات خود را مورد توجه قرار دهند و استفاده از سوخت هایی که آنها تولید می کنند، در حالی که دولت ها باید اطمینان حاصل کنند که تقاضا برای آن سوخت ها به طور چشمگیری کاهش می یابد.

بعدش چی؟

برای تبدیل تصمیمات به واقعیت، کشورها اکنون باید اهداف قوی را در دور بعدی NDCهای خود بگنجانند که قرار است در سال ۲۰۲۵ انجام شود. آزمون مهم دیگر این است که آیا بودجه بسیار بیشتری برای کشورهای در حال توسعه بسیج شده است تا به انتقال انرژی کمک کنند.

صندوق خسارت و زیان عملیاتی شد

چی شد؟

پس از ماه ها گفتگوی فشرده در طول سال، صندوق ضرر و زیان در اولین روز اجلاس دوبی به طور کامل عملیاتی شد. این صندوق برای کمک به کشورهای آسیب پذیر از آب و هوا برای مقابله با تأثیرات آب و هوایی طراحی شده است فراتر از آنچه مردم می توانند با آن سازگار شوند راه اندازی این صندوق سفری سخت بود که در آن کشورهای در حال توسعه مجبور به دادن امتیازات قابل توجه برای دستیابی به توافق شدند.

تعدادی از کشورها نیز با حدود ۷۰۰ میلیون دلار برای پر کردن این صندوق پیش قدم شدند. اگرچه خوش آمدید، اما این یک قطره در اقیانوس در مقایسه با قطره است ۵۸۰ میلیارد دلار خسارت ناشی از آب و هوا کشورهای آسیب پذیر ممکن است تا سال ۲۰۳۰ با آن مواجه شوند.

کشورها همچنین توافق کردند که دفتر کاهش خطر بلایا و دفتر خدمات پروژه سازمان ملل میزبان شبکه خسارات و خسارت سانتیاگو باشد که کمک های فنی حیاتی را به کشورهای آسیب پذیر در حال توسعه ارائه خواهد کرد.

در حالی که ضرر و زیان در تصمیم جهانی سهام گنجانده شده بود، به درستی به عنوان ستون سوم اقدام اقلیمی، در کنار کاهش و سازگاری شناخته نشد. این یک نظارت قابل توجه برای جوامع آسیب پذیر و کشورهای در حال توسعه است که با تاثیرات فزاینده تغییرات آب و هوایی روبرو هستند.

بعدش چی؟

هیئت مدیره صندوق ضرر و زیان که به زودی تشکیل می شود باید اطمینان حاصل کند که سیاست های صندوق برای هدف مناسب است، به نیازها پاسخ می دهد و منابع را در مقیاس بسیج می کند. بانک جهانی همچنین باید به دعوت مذاکره کنندگان برای میزبانی صندوق پاسخ دهد و تعیین کند که آیا آنها می توانند شرایطی را که کشورها تعیین کرده اند بپذیرند یا خیر. ترتیبات سازمانی باید تا COP29 ایجاد شود تا صندوق بتواند تأمین مالی پروژه ها را آغاز کند.

در عین حال، کشورها باید با تعهدات بسیار بزرگتر برای رفع نیازهای جوامع آسیب پذیر از آب و هوا و همچنین بسیج منابع مالی مبتکرانه مانند مالیات بر سوخت های فسیلی و کشتیرانی گام بردارند. آنها همچنین نیاز به تامین مالی برای شبکه سانتیاگو دارند. علاوه بر این، کشورها همچنین باید بخش‌های مفصلی را در مورد ضرر و زیان در دور بعدی NDCهای خود بگنجانند، از جمله ارائه برآورد هزینه در صورت امکان برای تأمین مالی قابل پیش‌بینی و کافی.

چارچوبی برای هدف جهانی در مورد انطباق ایجاد شد، اما تامین مالی وجود ندارد

چی شد؟

در حالی که توافقنامه پاریس در سال ۲۰۱۵ هدفی را برای افزایش ظرفیت انطباقی، تقویت تاب آوری و کاهش آسیب پذیری در برابر تغییرات آب و هوایی تعیین کرد، مذاکره کنندگان هنوز چارچوبی برای درک این موضوع تعریف نکرده بودند. هدف جهانی سازگاری، از جمله اهداف واضح یا نحوه اندازه گیری آنها. پس از دو سال بحث، مذاکره کنندگان در COP28 با اهداف محدود زمانی جهانی برای موضوعات و بخش های خاص (مانند آب و بهداشت) و برای فرآیند سیاست سازگاری موافقت کردند. با این حال، اهداف تعیین نشده و شامل حمایت های مالی و دیگر کشورهای در حال توسعه نیز نمی شود.

چارچوب هدف جهانی برای سازگاری تنها اشاره ای گذرا به این واقعیت دارد که شکاف مالی سازگاری در حال افزایش است. اما نتیجه Global Stocktake تشخیص داد که حمایت مالی باید به طور قابل توجهی فراتر از تعهد فعلی به دو برابر افزایش یابد مالی سازگاری، و نیازهای سازگاری تکامل خواهند یافت.

بعدش چی؟

برای تقویت بیشتر چارچوب جدید، مذاکره کنندگان یک برنامه کاری دو ساله برای توسعه شاخص هایی برای اندازه گیری و ارزیابی پیشرفت به سمت اهداف کلی هدف ایجاد کردند. در آینده، چارچوب فرصتی برای پر کردن قطعات گمشده برای انطباق در سهام جهانی آینده ارائه می دهد. اما بدون یک نقشه راه روشن در مورد افزایش منابع مالی برای سازگاری – به ویژه هدف دوبرابر کردن بودجه سازگاری تا سال ۲۰۲۵ – عدم پاسخگویی در مورد نحوه پر کردن شکاف مالی سازگاری وجود دارد. مذاکره کنندگان باید به این مسائل و سایر مسائل مالی در COP29 بپردازند.

چالش های مالی به دلیل ظهور هدف مالی جدید به سال آینده موکول شد

چی شد؟

نتیجه COP28 اکثر مسائل مالی را به COP29 منتهی کرد، با پذیرش یک هدف مالی جدید آب و هوا – به نام هدف کیفی جمعی جدید (NCQG) – که مهمترین مورد برای سال آینده است. این هدف جدید جایگزین تعهد کنونی کشورهای توسعه یافته مبنی بر ارائه سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار برای تامین مالی آب و هوا به کشورهای در حال توسعه خواهد شد که برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ با آن موافقت شد. برآورد می شود که هدف جدید باید نیازها و اولویت های کشورهای در حال توسعه را در نظر بگیرد. ۵٫۸ تریلیون دلار – ۵٫۹ تریلیون دلار تا سال ۲۰۳۰٫ مذاکره کنندگان در دبی به جای حذف گزینه ها برای عناصری مانند چارچوب زمانی، ترتیبات شفافیت، منابع و ساختار، روند تعیین یک هدف جدید را بیشتر روشن کردند.

تصمیم جهانی سهام شامل بازتابی در مورد پیشرفت مالی بود. این شامل اذعان به این بود که کشورها نتوانستند به هدف ۱۰۰ میلیارد دلاری در سال ۲۰۲۱ برسند، اما مذاکره کنندگان مشخص نکردند که آیا یا چگونه باید این کمبود را جبران کنند. نتیجه همچنین نیاز به مطابقت تمام جریان های مالی با اهداف توافق نامه پاریس را که در ماده ۲٫۱ ج. این می‌تواند مجموعه وسیعی از جریان‌های عمومی و خصوصی را پوشش دهد و نیاز به همسویی مالی داشته باشد تا نه تنها اقدامات اقلیمی مثبت را پیش ببرد، بلکه از بودجه مضر مانند یارانه سوخت‌های فسیلی نیز جلوگیری کند. برای تسهیل بحث بیشتر در مورد این موضوعات، نتیجه در دبی روند گفتگو آغاز شده در COP27 در شرم‌الشیخ را در زمینه بند ۲٫۱c گسترش داد. تصمیم Global Stocktake همچنین بر اهمیت اصلاح ساختار مالی چندجانبه، از جمله بانک‌های توسعه چندجانبه، سرمایه‌گذاران نهادی و سایر بازیگران مالی تأکید کرد.

COP28 همچنین یک مورد اضافی را به ارمغان آورد ۳٫۵ میلیارد دلار در تعهدات جدید به دومین تکمیل صندوق آب و هوای سبز، بزرگترین صندوق بین المللی که به حمایت از کشورهای در حال توسعه در مقابله با تغییرات آب و هوایی اختصاص یافته است. پر کردن دوم اکنون بالغ بر ۱۲٫۸ میلیارد دلار است که ۲۸ درصد بیشتر از دوباره پر کردن اول است. اکنون چالش این است که اطمینان حاصل شود که تعهدات به پرداخت های مالی واقعی به کشورهای در حال توسعه تبدیل می شوند، با سرمایه گذاری های با کیفیت بالا که نیازهای کشورها را برآورده می کند و از منابع مالی خصوصی استفاده می کند.

بعدش چی؟

مذاکره کنندگان حداقل سه گفتگوی تخصصی فنی منتهی به COP29 را برای رسیدگی به عناصر NCQG برگزار خواهند کرد، که شامل مقادیری است که هدف باید برای آنها هدف قرار گیرد، جدول زمانی آن، بودجه مورد نیاز آن، نحوه اندازه گیری پیشرفت و موارد دیگر. مذاکره کنندگان همچنین چارچوبی را برای پیش نویس متن مذاکره ایجاد خواهند کرد، در حالی که وزرا و دیگران در گفتگوهای سطح بالا و سایر تعاملات سیاسی منتهی به COP29 شرکت خواهند کرد.

تقویت تعهدات ملی اقلیم

چی شد؟

نتیجه جمع‌بندی جهانی از کشورها می‌خواهد تا NDC‌های جدید را قبل از COP30 در سال ۲۰۲۵ ارائه کنند. با دور بعدی، انتظار می‌رود کشورها اهداف ۲۰۳۰ خود را به‌روزرسانی کنند و اهداف جدیدی را برای سال ۲۰۳۵ ارائه کنند. تصمیم COP28 تأکید می‌کند که این NDC‌های جدید باید بیشتر باشند. بلندپروازانه، با اشاره به اینکه IPCC دریافته است که محدود کردن گرمایش به ۱٫۵ درجه سانتیگراد (۲٫۷ درجه فارنهایت) مستلزم کاهش انتشار گازهای گلخانه ای جهانی تا سال ۲۰۳۵ ۶۰ درصد کمتر از سطح سال ۲۰۱۹ است.

نتیجه COP28 که تکمیل کننده اهداف بازنگری شده انتشار گازهای گلخانه ای ۲۰۳۰ است، بیان می کند که دور بعدی NDCها باید اقدامات فعلی را برای کاهش انتشار افزایش دهد، و همچنین شامل برنامه ها و اولویت های سازگاری، تلاش های انتقالی و تلفات و آسیب باشد. نتیجه همچنین بیان می‌کند که NDCها باید تحول در بخش‌های مختلف از جمله انرژی پاک، حفاظت از طبیعت، حمل‌ونقل جاده‌ای و موارد دیگر را منعکس کنند.

بعدش چی؟

دولت‌ها آماده‌سازی دور بعدی NDC‌های خود را در سال ۲۰۲۴ آغاز خواهند کرد. COP28 از سازمان ملل می‌خواهد که میزبان یک سری کارگاه‌های جهانی و منطقه‌ای و جلسات ظرفیت‌سازی برای کمک به آنها باشد. در سال ۲۰۲۵، دبیر کل سازمان ملل یک رویداد ویژه برای کشورها برگزار خواهد کرد تا تعهدات جدید خود را ارائه کنند.

در همین راستا، مذاکره‌کنندگان توافق کردند که ریاست‌های COP28، COP29 و COP30 در مورد یک “همکاری کنند.نقشه راه به ماموریت ۱٫۵“، که به منظور تقویت همکاری بین‌المللی طی دو سال آینده برای تامین امنیت NDCهای جاه‌طلبانه‌تر و تامین مالی لازم برای ایجاد انگیزه اقدام است.

بالاخره غذا وارد منو می شود

چی شد؟

خارج از مذاکرات، کشورها و سایرین اعلامیه‌های مهمی را در مورد مواد غذایی اعلام کردند، نقطه عطفی از زمانی که این موضوع از لحاظ تاریخی از COP کنار گذاشته شده است. یکصد و پنجاه و نه کشور که تقریباً ۸۰ درصد از خاک جهان را پوشش می دهند، این توافقنامه را امضا کردند. COP28 اعلامیه امارات در مورد کشاورزی پایدارسیستم‌های غذایی انعطاف‌پذیر و اقدام اقلیمی، متعهد به ادغام سیستم‌های غذا و غذا در NDCهای خود تا سال ۲۰۲۵ هستند. امضاکنندگان شامل تولیدکنندگان عمده و بازیگران جهانی در سیستم غذایی مانند آرژانتین، برزیل، چین، اتحادیه اروپا، روسیه، ترکیه، اوکراین هستند. و ایالات متحده

اتحاد قهرمانان برای تحول سیستم های غذایی نیز راه اندازی شد. کشورهای عضو از جمله برزیل، کامبوج، نروژ، سیرالئون و رواندا متعهد شدند که رویکرد “کل دولت” را برای انجام اقدامات سریعتر در جهت اهداف اعلامیه امارات متحده عربی اتخاذ کنند. سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد الف نقشه راه در مورد چگونگی مهار تغییرات آب و هوایی و در عین حال از بین بردن گرسنگی.

در مذاکرات، Global Stocktake اجرای راه‌حل‌های یکپارچه و چندبخشی، از جمله «سیستم‌های غذای تاب‌آور» را تشویق می‌کند، در حالی که چارچوب جدید برای هدف جهانی سازگاری، هدفی را برای «دستیابی به غذا و تولید کشاورزی مقاوم در برابر آب و هوا و تولید محصولات کشاورزی و مواد غذایی مقاوم در برابر آب‌وهوا» تعیین می‌کند. تامین و توزیع مواد غذایی.» این ارجاعات جدید به غذا و سیستم های غذایی، پیشرفت قابل توجهی را در رابطه بین غذا، کشاورزی و آب و هوا در مذاکرات نشان داد. در واقع، این COP زمانی بود که غذا واقعاً به عنوان محوری برای تلاش‌های آب و هوایی به سن بلوغ رسید.

بعدش چی؟

همه کشورها اکنون باید سیستم های غذا و غذا را در دور بعدی NDC های خود بگنجانند و با پیشرفت واقعی به COP29 و COP30 برسند. در پایان، موفقیت این تعهدات توسط کشورها مشخص خواهد شد که آیا کشورها اصلاحات اساسی در سیاست و اقدام در سطح ملی انجام دهند. همین امر در مورد شرکت ها، کشاورزان و سایر بازیگران جامعه مدنی که تعهدات مشابهی را انجام داده اند صادق است.

شهرهای ارتقا یافته به عنوان شرکا در اقدام اقلیمی

چی شد؟

شهرها و دیگر بازیگران زیرملی در COP28 نقش بزرگتری نسبت به هر COP قبلی داشتند. اولین “اجلاس محلی اقدام اقلیمی” در نوع خود، با حمایت WRI، بیش از ۵۰۰ شهردار، فرماندار و دیگر رهبران محلی را گرد هم آورد تا نقش شهرها را در اقدامات اقلیمی، از جمله از طریق NDCها و تامین مالی، ارتقا دهند. هفتاد و یک کشور به آن پیوستند ابتکار ائتلاف برای مشارکت های چند سطحی بلند پروازانه (CHAMP).، متعهد به گنجاندن اقدامات آب و هوایی قوی شهری در NDCهای خود و همچنین افزایش همکاری بین دولت های محلی و ملی در برنامه ریزی، تامین مالی و اجرا می باشد. UN-Habitat همچنین میزبان دومین نشست وزیران در مورد شهرنشینی و تغییرات آب و هوایی بود.

توافق نهایی COP28 منعکس کننده درک رو به رشد شهرها به عنوان میدان‌های نبرد آب و هوایی حیاتی و شرکای عملی است – یک تشخیص مناسب از آنجایی که ۷۰ درصد از انتشار دی اکسید کربن (CO2) از مناطق شهری می‌آید. زبان پیشرفته در آن وجود دارد اقدام “چند سطحی”.و همچنین زبانی جدید در مورد وسایل نقلیه بدون آلایندگی و کاهش اثرات سلامتی در جوامع آسیب پذیر، که به ویژه برای شهرها به عنوان کانون ها مرتبط است. آلودگی هواسیل، گرمای شدید و تعداد زیادی از افراد آسیب پذیر.

بعدش چی؟

چگونگی اجرای این تعهدات – از جمله نزدیک به ۵۰۰ میلیون دلار در تامین مالی جدید آب و هوا برای زیرساخت‌های شهری – برای توسعه NDC، طراحی و مدیریت شهر و بهبود شرایط زندگی در شهرهایی که به سرعت در حال رشد هستند، در ماه‌های آینده کلیدی خواهد بود. اهداف شهری بلندپروازانه تر در دور بعدی NDCها در سال ۲۰۲۵ ضروری است، که منعکس کننده اقدامات ملی و محلی مشترک در حمل و نقل، سیستم های انرژی، مسکن، کیفیت هوا و تامین مالی بیشتر آب و هوا برای دسترسی به فقرای شهری است.

تعهدات و تامین مالی برای مهار انتشار گاز متان

چی شد؟

COP28 دلگرم کننده بود فهرست اقدامات برای مقابله با آلودگی متان، گاز گلخانه ای ۲۰ برابر قدرتمندتر از CO2. دولت‌ها، شرکت‌ها و خیریه‌ها بیش از یک میلیارد دلار کمک‌های بلاعوض را اعلام کردند که بیش از سه برابر بودجه پروژه‌های متمرکز بر کاهش گاز متان در بخش‌های نفت و گاز، زباله و کشاورزی با هدف بسیج میلیاردها دلار را افزایش می‌دهد.

پنج کشور دیگر به پیمان جهانی متان پیوستند – آنگولا، کنیا، قزاقستان، رومانی و ترکمنستان – که تعداد کل امضاکنندگان را به ۱۵۵ نفر رساند. این تعهد متعهد می‌شود تا سال ۲۰۳۰ انتشار جهانی متان را تا ۳۰ درصد از سطح سال ۲۰۲۰ کاهش دهد. مقررات مربوط به متان، و قبل از مذاکرات، چین متعهد شد که متان را در NDC بعدی خود بگنجاند.

نتیجه جمع‌آوری جهانی همچنین از همه کشورها می‌خواهد تا کاهش انتشار غیر CO2 از جمله متان را تسریع بخشند و آنها را تشویق می‌کند که همه گازهای گلخانه‌ای را در NDCهای بعدی خود بگنجانند.

بعدش چی؟

اکنون کشورها این فرصت را دارند که اقدامات بلندپروازانه در مورد متان را در NDCهای بعدی خود در سال ۲۰۲۵، هم در اهداف اصلی انتشار گازهای گلخانه ای و هم با اهداف خاص متان، وارد کنند.

گام های کوچک رو به جلو در جنگل ها و کاربری زمین

چی شد؟

COP28 ادامه اراده سیاسی را نسبت به بیانیه رهبران گلاسکو در مورد جنگل‌ها و استفاده از زمین نشان داد، جایی که بیش از ۱۴۰ رهبر جهان در سال ۲۰۲۱ متعهد شدند تا از دست دادن جنگل‌ها و تخریب زمین را تا پایان دهه متوقف کرده و معکوس کنند. امسال، امضاکنندگان آزاد شدند بیانیه مشترک در مورد آب و هوا، طبیعت و مردممتعهد به افزایش مقیاس مالی، اطمینان از مشارکت مردم بومی و جوامع محلی، و بهبود جمع آوری داده ها در مقابله با بحران های آب و هوا و طبیعت. مشارکت رهبران جنگل ها و آب و هوا که در COP27 راه اندازی شد، اعلام کرد چهار بسته کشوری، تأمین بودجه و ظرفیت برای کمک به جمهوری دموکراتیک کنگو، غنا، پاپوآ گینه نو و جمهوری کنگو در ارائه برنامه های ملی خود برای حفظ و احیای جنگل ها.

همچنین اعلامیه های متعددی در مورد مکانیسم های تامین مالی جدید وجود داشت که برای تحقق اهداف بیانیه گلاسکو مورد نیاز است. در جریان اجلاس جهانی اقدام اقلیمی، ۲٫۵ میلیارد دلار برای حفاظت و احیای طبیعت بسیج شداز جمله بیش از ۱۸۶ میلیون دلار بودجه جدید. برزیل پیشنهاد جهانی داد جنگل های استوایی برای همیشه صندوق، که منابع مالی را به سمت حفاظت از جنگل های استوایی هدایت می کند. و ائتلاف LEAF توافقاتی را با کاستاریکا و غنا برای تامین اعتبارات قانونی REDD+ به ارزش بیش از ۶۰ میلیون دلار.

بعدش چی؟

همانطور که کشورها به تعهدات خود پیشرفت می کنند، باید راهی برای اطمینان از پیگیری اقدامات آنها وجود داشته باشد، از جمله از طریق داشبورد بیانیه رهبران گلاسکو. در عین حال، جاه طلبی ملی باید با افزایش منابع مالی عمومی و خصوصی بین المللی همراه شود. در نهایت، اطمینان از اینکه بودجه به افراد مناسب در محل می رسد نیز حیاتی خواهد بود. پلتفرم برای مردم بومی و جوامع محلی یک انجمن مهم در این زمینه است که هدف آن ایجاد مشارکت با سازمان های بومی و افزایش هماهنگی بودجه برای مناطق بومی برای اقدام جنگل-اقلیم است.

تبدیل تعهدات COP28 به عمل

برای اولین بار، همه کشورها رسماً موافقت کردند که از سوخت‌های فسیلی دور شوند و به سرعت انرژی‌های تجدیدپذیر را افزایش دهند، در حالی که شهرها و سیستم‌های غذایی ما در جنگ آب‌وهوایی بالاتر از قبل قرار گرفتند. اکنون که مذاکره کنندگان دبی را ترک کرده اند، توجه به وظایف اساسی بعدی معطوف می شود: تبدیل اهداف بیان شده در COP28 به اقدام ملی و اطمینان از وجود منابع مالی برای اجرای آنها. نکته مهم این است که این تعهدات باید به عنوان کف – نه سقف – در مبارزه با تغییرات آب و هوایی در نظر گرفته شود. جوامع و کشورهای آسیب پذیر از آب و هوا نمی توانند کوتاهی کنند.

این بر عهده کشورهاست که اجماع امارات متحده عربی را به دور بعدی NDCها و قوانین و سیاست های داخلی متحول کننده، از جمله افزایش انرژی های تجدیدپذیر و حمل و نقل بدون فسیل و کاهش سوخت های فسیلی در هر مرحله تبدیل کنند. توافق‌های جهانی می‌توانند سیگنال‌های درستی را ارسال کنند، اما سرنوشت جهان در نهایت با ایفای نقش کشورها در مقابله با بحران آب‌وهوایی تعیین می‌شود.

این مقاله در ابتدا در WRI's Insights ظاهر شد.

دیوید واسکو مدیر ابتکار عمل بین المللی آب و هوا WRI است.

جنیفر لایک مدیر جهانی انرژی است برای WRI.

ناتانیل وارشاوسکی یک همکار تحقیقاتی برای برنامه آب و هوا WRI است که از ابتکار عمل بین المللی آب و هوا حمایت می کند.

پرتی بانداری مشاور ارشد برنامه جهانی آب و هوا و مرکز مالی WRI است.

گابریل سوابی مدیر دیپلماسی و مشارکت برای متفقین برای تغییر اقلیم تا سال ۲۰۲۵ (ACT2025) در برنامه جهانی آب و هوا WRI.

ناتالیا آلایزا مدیر مرکز مالی پایدار WRI است.

جمال سروجی یکی از همکاران برنامه جهانی آب و هوا WRI است.

ماریو جولین دیاز است مدیر تحقیقات جاه طلبی و اجرای آب و هوا برای برنامه جهانی آب و هوا WRI.

ادوارد لئو دیوی رئیس WRI انگلستان است و مدیر مشارکت های ائتلاف غذا و کاربری زمین (FOLU).

روژیر ون دن برگ مدیر جهانی مرکز WRI Ross برای شهرهای پایدار است.

رومن چبینیاک مدیر راه حل های مبتنی بر طبیعت و بخش خصوصی آب و هوا برای WRI است.

پیج لانگر یک تحلیلگر پژوهشی برای برنامه جنگل WRI و ابتکار Cities4Forests است.

ناتان کاگزول یک همکار تحقیقاتی برای برنامه آب و هوا WRI است که از ابتکار عمل بین المللی آب و هوا حمایت می کند.