هفت روند نیاز به دانستن برای برنامه ریزان در سال ۲۰۲۴

این محتوا از طریق مشارکت بین مؤسسه لینکلن و انجمن برنامه ریزی آمریکا به عنوان بخشی از توسعه داده شده است آینده نگری APA تمرین. بود در ابتدا منتشر شد توسط APA در برنامه ریزی.

بپیوند دو بار و چیز جدیدی در جهان آشکار می شود. فکر کردن به آن سرگیجه آور است، چه رسد به اینکه در مورد آن مطلع باشیم. نوآوری های فناوری و اجتماعی به ظهور و تکامل خود ادامه می دهند. روندها و سیگنال های جدید اقتصادی در عرصه سیاسی در حال ظهور است. و در حالی که چالش‌های جدید و بحران‌های بیشتر ما را در شب بیدار نگه می‌دارند، پیشرفت‌های نوآورانه راه‌حل‌های بالقوه را نوید می‌دهند.

انجمن برنامه ریزی آمریکا (APA) برای جلوتر از مسائلی که بر آینده برنامه ریزی و جوامع ما تأثیر می گذارد گزارش روند ۲۰۲۴ برای برنامه ریزان در ژانویه، با مشارکت موسسه سیاست زمین لینکلن. تیم آینده‌نگری APA، همراه با APA جامعه آینده نگری پیشاهنگی روند، روندهای موجود، در حال ظهور و بالقوه آینده را که ممکن است بر حرفه برنامه ریزی در آینده تأثیر بگذارد را شناسایی می کند. برنامه ریزان باید این محرک های تغییر را درک کنند، بیاموزند که چگونه می توانند برای آن ها آماده شوند و تشخیص دهند که چه زمانی زمان اقدام است.

این گزارش شامل بیش از ۱۰۰ روند است و نشان می دهد که چگونه برخی از روندها در سناریوهای مختلف آینده به هم مرتبط هستند – مانند آینده مسکن در دنیای کار ترکیبی، قابلیت های پیشرفته هوش مصنوعی و تأثیرات بالقوه آن بر تصمیمات برنامه ریزی، و آینده کاهش آب و هوا در شرایط فعلی. عدم اطمینان در مورد همکاری جهانی و نوآوری های فناوری. بسیاری از روندهای شناسایی شده در گزارش‌های قبلی مرتبط باقی می‌مانند (و می‌توان آنها را در گزارش بررسی کرد APA Trend Universe) اما موارد جدیدی نیز وجود دارد.

همچنین این درک وجود دارد که ما در حال حرکت به سمت یک “چند بحرانی” وضعیت اضطراری آب و هوا و ارتباط نزدیک آن با چالش‌های کنونی جهانی – مانند ناامنی غذایی، بحران مهاجران، جنگ اقتصادی، کمبود منابع و مناقشات اجتماعی – خطر بالای ناتوانی در کاهش و سازگاری با تغییرات اقلیمی را در مقیاس جهانی نشان می‌دهد. رویکردهای کل نگر برای حل این چند بحران در حال توسعه مورد نیاز است.

شما در یک دفتر سفارشی کار خواهید کرد – در خانه یا مرکز شهر

با کاهش همه‌گیری، دنیای کار به تکامل خود ادامه می‌دهد. در ایالات متحده پس از همه گیری، یک روند غالب، اتخاذ یک سبک کاری ترکیبی است که کار از راه دور و در دفتر را ترکیب می کند. آ نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو ۲۰۲۳ دریافتند که ۴۱ درصد از کارگران دارای توانایی از راه دور اکنون از برنامه های ترکیبی پیروی می کنند، در مقایسه با ۳۵ درصد در ژانویه ۲۰۲۲٫ در این مدت، تعداد افرادی که تمام وقت از خانه کار می کنند از ۴۳ به ۳۵ درصد کاهش یافته است، اما این هنوز به طور قابل توجهی بیشتر از ۷ درصد کسانی که قبل از همه گیری از خانه کار می کردند. در سراسر جهان، بیش از یک سوم میزهای اداری در طول هفته خالی می ماند، اگرچه کارمندان آسیایی و اروپایی سریعتر از همتایان آمریکایی خود به محل کار بازگشته اند.

سوال باقی مانده این است که آینده دفتر ممکن است چگونه باشد. در حالی که به نظر می رسد تعداد کارگران کاملاً از راه دور در ایالات متحده در حال کاهش است، فضایی برای دفتر خانگی یا یک فضای کار مشترک در نزدیکی آن هنوز برای کارگران هیبریدی مورد نیاز است. در همین حال، برای شرکت‌هایی که سبک‌های کاری ترکیبی ارائه می‌کنند، در حال حاضر شاهد دو روند در زمینه استفاده از فضای اداری هستیم. شرکت‌هایی که با دفاتر مشترک یا خدمات دربانی کار می‌کنند، معمولاً فضای اداری خود را کوچک می‌کنند. شرکت‌های دیگر بر همکاری و تیم‌سازی در طول زمان کاری خود تاکید می‌کنند و بنابراین به فضای اداری بیشتری نسبت به قبل از همه‌گیری نیاز دارند تا اتاق‌های کنفرانس، فضاهای همکاری و فضایی برای فعالیت‌های خلاقانه را در خود جای دهند.

در همین حال، تبدیل های اداری به مسکونی در حال افزایش است. برای تسریع بیشتر این روند، دولت بایدن یک اقدام را آغاز کرد ابتکار تبدیل تجاری به مسکونی در اکتبر ۲۰۲۳٫ با توجه به این جهت های متنوع و روندهای نوظهور، به نظر می رسد دفتر آینده کاملاً سفارشی و متناسب با نیازهای مشتری خواهد بود، که بسته به سبک کاری در حال ظهور متفاوت خواهد بود. –پترا هورتادو، دکترا، و ساگار شاه، دکترای AICP

جابجایی آب و هوا در حال افزایش است

در سال ۲۰۲۲، نزدیک به ۳۳ میلیون نفر در سراسر جهان به دلیل بلایای طبیعی مانند سیل، خشکسالی و آتش سوزی آواره شدند. مرکز پایش جابجایی داخلی در ژنو این مقدار بسیار بیشتر از میانگینی است که در سال های گذشته نزدیک به ۲۰ میلیون نفر بود.

در ایالات متحده، جابجایی آب و هوا یک چالش رو به رشد است. بیش از ۳ میلیون آمریکایی در سال ۲۰۲۲ خانه های خود را در اثر بلایای طبیعی از دست دادند. با ادامه بدتر شدن تغییرات اقلیمی، انتظار می رود این اعداد افزایش یافته و حتی تسریع شوند. به گفته اندیشکده بین المللی موسسه اقتصاد و صلح، تا سال ۲۰۵۰، ممکن است بیش از ۱ میلیارد نفر به دلیل تأثیرات مرتبط با آب و هوا آواره شوند. انطباق در سطح محلی بسیار مهم خواهد بود. آمادگی برای جابجایی مردم به دلیل تأثیرات مرتبط با آب و هوا و عقب نشینی فعال تر از مناطق به ویژه پرخطر ضروری است.

بحث تجدید شده در مواجهه با جابجایی اجباری آب و هوا، به دنبال توصیف بهتر عقب نشینی مدیریت شده به عنوان مجموعه ای از اقدامات بالقوه، به جای رهاسازی عمده مناطق در معرض خطر و خرید خانه ها و املاک بوده است. گزارش ژوئن ۲۰۲۳ از دانشگاه ماساچوست بوستون، همراه با نمایندگانی از جوامع ساحلی در سراسر ایالت، ابزارهای مکمل مختلفی را برای عقب نشینی مدیریت شده شناسایی کردند، از جمله عقب نشینی های افزایش یافته، محدودیت های عملی، زیرساخت های سبز، و مجموعه ای از اقدامات منطقه بندی و برنامه ریزی.

با این حال، حتی زمانی که جوامع شروع به درک پتانسیل این اقدامات در هماهنگی با برنامه های عقب نشینی و خرید استراتژیک می کنند، توسعه مستمر در مناطق خطرناک یک هنجار باقی می ماند. برای مثال، در کارولینای شمالی، برای هر خرید، ۱۰ خانه جدید در دشت های سیلابی ساخته شد، طبق یک مقاله در سال ۲۰۲۳ در مجله انجمن برنامه ریزی آمریکا. اغلب، این نتیجه مشوق‌های مبتنی بر بازار و بیمه است که ریسک بلندمدت را در هزینه‌های توسعه و قیمت مسکن تعیین نمی‌کنند. –اسکارلت آندرژیک و جو دی آنجلیس، AICP

برنامه ریزی خودرو محور نابرابری ها را به دنبال دارد

دولت‌های محلی و برنامه‌ریزان غرق در بسیاری از سیستم‌های حمل‌ونقل نوظهور هستند. در حالی که بسیاری از نوآوری های هیجان انگیز در بخش حمل و نقل وجود دارد، داستان واقعی این است که روش هایی که شهرها در حال حاضر به این سیستم های جدید واکنش نشان می دهند، نابرابری ها را افزایش می دهد و به جوامع آسیب می رساند. سیستم حمل‌ونقل متنوع‌تر امروزی به رویکردی متفاوت برای برنامه‌ریزی حمل‌ونقل نیاز دارد – رویکردی که بر خودروها تمرکز ندارد.

بیشتر جایگزین‌های جدید خودرو پایدارتر، ایمن‌تر، سالم‌تر و به‌طور بالقوه آسان‌تر به‌کارگیری به روش‌های عادلانه‌تر هستند. استفاده در حال افزایش است، با دوچرخه های الکترونیکی در حال افزایش در ایالات متحده برای چند سال (با فروش سال ۲۰۲۲ بیش از ۱٫۳ میلیارد دلار) و محبوبیت برنامه های اشتراک گذاری دوچرخه و بازار دوچرخه های باری نیز به رشد خود ادامه می دهد. با این حال، شهرها اغلب برای این گزینه‌های حمل‌ونقل جدید آماده نیستند که در برخی موارد منجر به ممنوعیت‌ها به جای طرح‌هایی برای ادغام آنها در سیستم‌های موجود می‌شود.

در همین حال، شیوه‌های برنامه‌ریزی ناعادلانه و ماشین‌محور همچنان حاکم است. افزایش تعداد مرگ و میر ناشی از ترافیک و کاهش ایمنی ترافیک، همراه با فقدان زیرساخت مناسب برای سیستم های نوظهور، نشان دهنده نابرابری در برنامه ریزی حمل و نقل فعلی است. در حالی که حرکت الکترونیکی بخشی از راه حل در مورد کربن زدایی حمل و نقل است (همانطور که در گزارش روند ۲۰۲۳وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) نیز اثرات منفی بسیاری دارند، از جمله تمرکز شارژرهای برقی عمومی عمدتا در مناطق ثروتمند.

اختصاص فضا با وسایل حمل و نقل به جای هدف دیگر کارساز نیست. یک رویکرد جامع و جامع به سمت برنامه ریزی حمل و نقل عادلانه و تامین مالی مورد نیاز است. –ژنیا دولکو و پترا هورتادو

«ساخت آمریکا» با صدای بلند بازمی‌گردد

اهداف ژئوپلیتیک در حال تبدیل شدن به یک عامل تعیین کننده در سیاست اقتصادی و تجارت بین المللی هستند. خودکفایی و استقلال از قدرت‌های رقیب منجر به افزایش حمایت‌ها و حمایت‌ها از طریق یارانه‌ها، انواع سیاست‌ها، ممنوعیت صدور روادید و حتی حذف شرکت‌ها از بازارهای خاص می‌شود. این شامل، برای مثال، سیاست های ایالات متحده در قبال برخی از محصولات با فناوری پیشرفته است که از چین می آیند. علاوه بر این، شرکت‌های آمریکایی فعالانه به دنبال مقصدهای تولیدی جایگزین برای جایگزینی چین هستند و به کشورهایی مانند هند، ویتنام، مالزی و بنگلادش نقل مکان می‌کنند.

در همین حال، تولید به ایالات متحده بازمی‌گردد، که با حمایت از مشوق‌های فدرال جدید برای ترویج ساخت داخلی قطعات حیاتی، مانند تراشه‌های کامپیوتر و قطعات EV، پشتیبانی می‌شود. این روند اثرات ملموسی داشته است، به طوری که این بخش از اوایل سال ۲۰۲۱ نزدیک به ۸۰۰۰۰۰ شغل اضافه کرده است – به سطوح اشتغالی که از سال ۲۰۰۸ مشاهده نشده است. علاوه بر این، طبق گفته‌ها، اشتغال در بخش تولید ایالات متحده برای اولین بار از اواخر دهه ۱۹۷۰ از اوج چرخه تجاری قبلی فراتر رفته است. به داده های مشاغل از اداره آمار کار ایالات متحده.

اما چالش های نیروی کار همچنان ادامه دارد. تا مارس ۲۰۲۳، اتاق بازرگانی ایالات متحده اعلام کرد که هنوز ۶۹۳۰۰۰ موقعیت شغلی در بخش تولید وجود دارد – و طبق برخی برآوردها، ممکن است حدود ۲٫۱ میلیون شغل خالی تا سال ۲۰۳۰ وجود داشته باشد.

علاوه بر این، معرفی مراکز فناوری برنامه – الف ۵۰۰ میلیون دلار ابتکار توسعه اقتصادی – مراکز فناوری را در سراسر ایالات متحده تقویت می کند، به نابرابری های منطقه ای رسیدگی می کند و رشد اقتصادی مبتنی بر فناوری را در مناطق صنعتی سنتی ترویج می کند. ابتکار دولت بایدن با هدف تبدیل ۳۱ منطقه به مراکز نوآوری رقابتی جهانی است. این هاب های فناوری مناطق شهری و روستایی را در بر می گیرند و بر صنایعی مانند محاسبات کوانتومی، بیوتکنولوژی و انرژی پاک تمرکز دارند. –پترا هورتادو و ساگر شاه

گونه های منقرض شده تولد دوباره ماموت می گیرند

مفهوم بازگرداندن گونه های منقرض شده، به عنوان بخشی از یک فرو رفتن عمیق در مورد بحث قرار گرفت بازگرداندن در گزارش روند ۲۰۲۳، قبلاً به روز رسانی های مهم اخیر را دیده است. زیست شناسی رستاخیز بر احیای یا بازآفرینی گونه های منقرض شده گیاهان و جانوران متمرکز است. تخریب کنونی جهان طبیعی، تأثیرات تغییرات آب و هوایی، و حرکت مداوم از دست دادن اکوسیستم منجر به انقراض سریع گونه ها در سراسر جهان می شود. قابل ذکر است که زیست شناسی رستاخیز ممکن است هم برای بازگرداندن گونه های از دست رفته و هم برای معکوس کردن انقراض مداوم گونه های فعلی حیاتی باشد.

علم انقراض بر سه روش مختلف متکی است: شبیه‌سازی (استفاده از DNA گونه‌های منقرض شده برای شبیه‌سازی حیوانات جدید)، پرورش مجدد (مثلاً تکثیر انتخابی فیل‌ها برای بازآفرینی ماموت‌ها)، و ویرایش ژن (افزودن یا حذف صفات از گونه‌های موجود). DNA برای بازآفرینی گونه های منقرض شده). توجه رسانه‌ها عمدتاً بر احیای ماموت‌ها، دودوها و دیگر انقراض‌های پرمخاطب متمرکز است.

با این حال، این مفهوم می تواند در شرایط پیش پا افتاده تر اما حیاتی تر، مانند انقراض حشرات – که تهدیدی بزرگ برای انعطاف پذیری عرضه جهانی غذا و سلامت اکوسیستم ها هستند. این فناوری ممکن است روزی با احیای گونه های کلیدی منقرض شده به معکوس کردن تأثیرات عمده کمک کند. برنامه ریزان باید نه تنها پیامدهای بلندمدت این فناوری، بلکه از بین رفتن اکوسیستم و انقراض سریع گونه ها را که امروز رخ می دهد و ارتباط مداوم آن را به همراه دارد، در نظر بگیرند. –جو دی آنجلیس و پترا هورتادو

خلق مشترک Mirrors DIY Trends

ساکنان شهرها به طور فزاینده ای از روش های خودسازمان (DIY) و خود سازمان دهی استقبال می کنند. یک گرایش به سمت هم آفرینی به عنوان یک رویکرد مشارکتی در حال ظهور است که در آن برنامه ریزان و کاربران نهایی به طور مشترک راه حل هایی را توسعه می دهند. این فرآیند بر تعامل عمیق کاربر که توسط فناوری‌های جدید تسهیل می‌شود، تأکید می‌کند. در نتیجه، بدبینی فزاینده ای نسبت به کارشناسان سنتی و افزایش اقتصاد خالق وجود دارد.

جوامع فعال تر، خودتنظیم تر و به هم پیوسته تر می شوند. استارت آپ ها دوست دارند هوش مصنوعی شهری – استفاده از قابلیت‌های پیشرفته هوش مصنوعی – به کاربران این امکان را می‌دهد تا در نقش «برنامه‌ریزان شهروندی» قدم بگذارند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به طور فعال محیط اطراف خود را طراحی کنند. در حالی که این باعث می‌شود فرآیند برنامه‌ریزی پیچیده‌تر و کمتر قابل پیش‌بینی باشد، رویکرد فراگیرتری را نیز تضمین می‌کند. چنین خودسازماندهی و ایجاد مشترک مبتنی بر فناوری می تواند به طور قابل توجهی آینده حرفه برنامه ریزی و رویکردهای آن را تغییر دهد. –ژنیا دولکو و پترا هورتادو

زمان استقبال از روبات ها فرا رسیده است

ربات ها در هر شکل و اندازه ای وارد شهرهای ما می شوند. سئول، کره جنوبی، اخیراً برنامه هایی را برای یک شهر ربات پسند، به طور فعال ادغام گسترده ربات ها در زندگی روزمره را تصور می کند. در حالی که “دستگاه های تحویل شخصی«که بسته‌ها و وعده‌های غذایی را در هوا و زمین تحویل می‌دهند، روندها به پتانسیل ربات‌ها برای انجام انواع دیگر وظایف در جامعه، از جمله مراقبت از افراد بسیار جوان و مسن اشاره می‌کنند.

در کشورهایی که با چالش نرخ پایین زاد و ولد دست و پنجه نرم می کنند، به ویژه در اروپا و آسیا، بار مراقبت و انجام وظایف حیاتی در شهرها ممکن است به طور فزاینده ای بر ربات ها و سایر فناوری های خودمختار باشد. این شامل خدمات پیش پا افتاده اما حیاتی مانند نظافت خیابان ها، ایمنی عمومی و خدمات حمل و نقل.

با احتمال پذیرش گسترده این نوآوری های اخیر، شهرها باید آماده شوند تا به طور مؤثر آنها را در برنامه های خود ادغام کرده و در نظر بگیرند و اطمینان حاصل کنند که دسترسی به فضاهای عمومی را مختل نمی کنند. برخی از ایده ها برای چگونگی انجام آن از بنیاد رباتیک شهری با گرد هم آوردن ذینفعان شهری برای ایجاد راه حل هایی برای ادغام فناوری جدید در شهرها و جوامع. –سنا کاتناچی و جو دی آنجلیس

تصویر سرب: هوش مصنوعی Urbanist به اعضای جامعه اجازه می دهد تا با برنامه ریزان ایجاد کنند – و مشارکت کامل تری در طراحی مکان ها داشته باشند. اعتبار: هوش مصنوعی شهری