جایزه لینکلن روزنامه نگاری برجسته سیاست زمین در آمریکای لاتین را به رسمیت می شناسد

Lو تصمیمات سیاسی ممکن است سرفصل شایعات سلبریتی ها یا بازگشت به جام جهانی را نداشته باشند، اما می توانند تأثیر بیشتری بر زندگی روزمره مردم داشته باشند. در همین راستا، موسسه سیاست زمین لینکلن جوایزی را برای برتری در روزنامه‌نگاری در زمینه سیاست شهری، توسعه پایدار و تغییرات آب و هوایی در سال ۲۰۲۳ اعطا کرد. کنفرانس روزنامه نگاری تحقیقی آمریکای لاتین (COLPIN) در مکزیکو سیتی.

آثار برنده شامل کاوشی در مورد چگونگی به دام انداختن مکانیسم های مالی اقلیم کشورهای فقیرتر در چرخه بدهی و وابستگی، گزارش غصب زمین های بومی توسط صادرکننده بی پروا روغن نخل، و نگاهی به این که چگونه پروژه های کلان لوکس در یک محله مکزیکوسیتی تهدید به خشک شدن می کنند. تامین آب برای ساکنین قدیمی (پرش به لیست برندگان.)

این دومین سالی است که Premio Lincoln در این کنفرانس معتبر، که شامل مسابقه گزارش تحقیقی خود، و همچنین ده ها کارگاه آموزشی و میزگردی است که در چهار روز برگزار شده است، اعطا می شود. COLPIN توسط لیما، مستقر در پرو سازماندهی شده است موسسه مطبوعات و جامعه (موسسه مطبوعات و جامعه)، یا IPYS.

رقابت برای جایزه ۲۰۲۳ – که ۱۴۱ شرکت از ۴۷ شهر و ۱۵ کشور را به خود جلب کرد – الهام بخش بود. لورا ملای، مدیر ارشد برنامه در موسسه لینکلن. این مسابقه آثار ارزشمند زیادی را جذب کرد که او و سایر داوران تصمیم گرفتند امسال علاوه بر جوایز برتر، سه برنده افتخاری را نیز معرفی کنند. برندگان ۲۰۲۳ از کاستاریکا، برزیل و مکزیک تجلیل شدند. آثار برنده سال گذشته در مکزیک و کلمبیا منتشر شد.

ملای می‌گوید گستردگی جغرافیا، موضوعات و قالب‌های رسانه‌ای که در این مسابقه ارائه می‌شود، نشانه‌ای دلگرم‌کننده برای روزنامه‌نگاری آمریکای لاتین است – همانطور که خود برندگان هم هستند. ملای که هر دو سال جوایز را اهدا کرد، می‌گوید: ملاقات با این روزنامه‌نگاران با استعداد، جوان و جدی واقعاً بسیار دلچسب بود.

توانمندسازی مطبوعات

مؤسسه لینکلن سابقه ای طولانی در جذب روزنامه نگاران با تحقیقات خود دارد، هم در ایالات متحده – جایی که برای بیش از ۲۰ سال، انجمن روزنامه نگاران این سازمان اعضای مطبوعات را حول یک موضوع اصلی گرد هم می آورد، مانند تغییرات آب و هوایی و مسکن – و در آمریکای لاتین. این موسسه یک دهه پیش، زمانی که اقتصاددان بود، شروع به ارائه کلاس های آموزشی سیاست زمین برای روزنامه نگاران برزیلی کرد مارتیم اسمولکا مدیر برنامه آمریکای لاتین و دریای کارائیب (LAC) بود. ملای به یاد می‌آورد: «در زمانی که مارتیم کارگردان بود، او همیشه می‌گفت: «سه مخاطب وجود دارد که هر کاری انجام می‌دهم تا وارد یک اتاق شوم، اما به سختی می‌توان آنها را به دست آورد: نمایندگان مجلس، قضات، و روزنامه‌نگاران». بنابراین این همیشه در پس ذهن من بود.»

ملای می‌گوید در آن زمان پوشش بسیار کمی از سیاست زمین در رسانه‌های آمریکای لاتین وجود داشت و پوشش‌هایی که وجود داشت همیشه به خوبی اطلاع نداشتند. این موضوعی نبود که روزنامه نگاران منطقه در تحصیلات رسمی خود با آن مواجه شوند. ملای می‌گوید: «سیاست زمین کمی جاه‌طلب است. “و بنابراین فکر این بود که خوب، شاید ما کسانی هستیم که می‌توانیم این را فراهم کنیم.”

با هدف معرفی مفاهیم اصلی سیاست زمین به روزنامه‌نگاران، مؤسسه لینکلن سپس با IPYS همکاری کرد تا مجموعه بزرگ‌تری از دوره‌های آموزشی در سراسر آمریکای لاتین را میزبانی کند. هر جلسه ۳۰ شرکت کننده یا بیشتر را جذب می کرد که همه آنها باید کلیپ های حرفه ای را ارسال می کردند تا در برنامه پذیرفته شوند. تا سال ۲۰۲۲، روزنامه‌نگاران کافی در سرتاسر آمریکای لاتین داستان‌های تحقیقاتی و جذاب درباره استفاده از زمین ایجاد می‌کردند که ملای و آدریانا لئون در IPYS درباره ایده ارائه جایزه برای گزارش استفاده از زمین شهری بحث کردند. ملای می‌گوید: «به‌نظر می‌رسید که ستاره‌ها در یک راستا قرار گرفته‌اند، و افتتاحیه Premio Lincoln بیش از ۱۶۰ اثر از ۱۹ کشور را به خود اختصاص داد.

علاوه بر جوایز نقدی – ۳۰۰۰ دلار برای مقام اول، ۲۰۰۰ دلار برای نفر دوم و ۱۰۰۰ دلار برای سوم – از برندگان جایزه لینکلن برای شرکت و شرکت در کنفرانس چهار روزه COLPIN دعوت شده است. ملای می‌گوید: در کنفرانس سال ۲۰۲۲ در ریودوژانیرو، «بحث‌های پنل ما با دریافت‌کنندگان جایزه و دو روزنامه‌نگار کارکشته که در کمیته انتخاب خدمت می‌کردند، نشان داد که چگونه می‌توان داستان‌های مرتبط با سیاست زمین را به‌عنوان گزارش‌های روزنامه‌نگاری متقاعدکننده توسعه داد». برندگان امسال به سه روزنامه نگار باسابقه – میگل ژورادو و وانینا برگلا از آرژانتین و چیکو رگوئرا از برزیل – برای جلسه ای در مورد تحقیق در مورد شهرها و توسعه شهری پیوستند.

ملای می‌گوید که روزنامه‌نگاران متحدان مهم مأموریت مؤسسه لینکلن هستند، اما حتی آن‌هایی که به مسائل مربوط به سیاست‌های زمینی علاقه‌مند هستند، همیشه حمایت لازم را از سردبیران یا سازمان‌های خود دریافت نمی‌کنند. بنابراین مهم است که کسانی را که گزارش های با کیفیت شهری و کاربری اراضی را وارد جریان اصلی می کنند، بشناسیم و از آنها حمایت کنیم.

در کنار مؤسسه لینکلن بیش از سنت ۳۰ ساله با انجام تحقیقات و ارائه دوره‌های توسعه حرفه‌ای رایگان در آمریکای لاتین، تلاش‌ها برای تشویق و تجلیل از روزنامه‌نگاری آگاهانه درباره استفاده از زمین نتیجه می‌دهد و نه فقط برای برندگان جایزه. ملای می‌تواند تغییرات مثبتی را در شیوه‌های مدیریت زمین در آمریکای لاتین ببیند “که در آن دوره‌های آموزشی موسسه لینکلن و دانش‌آموزان آن تاثیر و در برخی موارد نقش فعال داشته‌اند.” گفت را بررسی روزنامه نگاری LatAm. ما می دانیم که حضور ما می تواند تفاوت ایجاد کند.

برندگان ۲۰۲۳

در اینجا برندگان جایزه لینکلن ۲۰۲۳ برای روزنامه نگاری در زمینه سیاست شهری، توسعه پایدار و تغییرات آب و هوایی آورده شده است:

مقام اول: هاسل فالاس و میشل سوتو از کاستاریکا برای مجموعه هشت مقاله ای خود،پول را به من نشان بده! مسیر منابع مالی آب و هوا در دنیایی که به طور فزاینده ای گرم می شود” (“Show Me the Money! The Route of Climate Funds in an Increasingly Hot World”)، منتشر شده در همکاری بین شمارش داده ها و مراقب آب و هوا باشید.

این مجموعه سیستم مالی جهانی آب و هوا را بررسی می کند تا یک معماری پیچیده اما نابرابر مالی را نشان دهد که به نفع منافع شمال جهانی است و آسیب پذیرترین کشورها را که کمترین سهم را در این مشکل داشته اند، آسیب می رساند. بر اساس تجزیه و تحلیل پایگاه‌های داده از منابع متعدد، این سری نیاز به اصلاح نابرابری‌ها در توزیع منابع و محافظت از سیاره را برای نسل‌های آینده نشان می‌دهد.

مقام دوم: کارلا مندز برای مقاله او “صادرکننده روغن پالم متهم به کلاهبرداری، غصب زمین در گورستان های کویلومولا» («صادر کننده روغن پالم برزیل متهم به کلاهبرداری، غصب زمین در گورستان های کویلومبولا»)، منتشر شده در مونگابای، برزیل

این مقاله طیف گسترده ای از اتهامات زمین خواری را علیه آگروپالما، تنها شرکت برزیلی دارای گواهینامه پایداری صادر شده توسط میزگرد روغن پالم پایدار (RSPO) افشا می کند و ادعا می کند که بیش از نیمی از ۲۶۴۰۰۰ هکتار ثبت شده توسط آگروپالما از تقلب ناشی شده است. عناوین زمین و حتی ایجاد دفتر ثبت جعلی زمین. علاوه بر این، ادعاها بیان می کنند که بخشی از منطقه اشغال شده توسط آگروپالما با زمین اجدادی Quilombola، از جمله دو گورستان، همپوشانی دارد. این ویژگی به سه زبان موجود است:

پرتغالی: قسمت ۱ | قسمت ۲ | قسمت ۳
انگلیسی: قسمت ۱ | قسمت ۲ | قسمت ۳
اسپانیایی: قسمت ۱ | قسمت ۲ | قسمت ۳

مقام سوم: مسافرخانه های الکساندر ملگوزا روچا و جنیفر گونزالس برای «شهر بدون آب. “شهری بدون آب: مردم در برابر یک غول بتنی” منتشر شده در مکزیک N+.

این ویژگی چند رسانه ای و ویدئو موضوع پیچیده کمبود آب در مکزیکو سیتی را بررسی می کند، جایی که ساخت برج های لوکس و مراکز خرید باعث تخلیه سفره های زیرزمینی در منطقه شهری شده است و اکوسیستم های شهر را در معرض خطر قرار می دهد. از آنجایی که جوامع و مردم بومی از کمبود آب، ازدحام جاده ها، تخریب مناطق سبز، افزایش هزینه های خدمات و سلب مالکیت قلمرو خود رنج می برند، انفعال مقامات در برابر توسعه دهندگان منجر به درگیری هرج و مرج شده است. این مقاله داستانی را بیان می کند که ساکنان قدرتمندترین بازیگر صنعت املاک و مستغلات را به عهده می گیرند.

افتخار: تیاگو مدالیا، برزیل، برای “آکوازونیا – جنگل آبی(“Aquazonia—The Water Rain Forest”)

افتخار: آلدو فاچو دده، کنت سانچز گونزالس و وانیا گارسیا پستانا، پرو، برای مجموعه پادکست “شهرهایی که الهام بخش هستند(“شهرهایی که الهام بخش”)

افتخار: خوان دیگو اورتیز جیمنز، از کلمبیا، برای “عشایر، Airbnb و کمبود خانه: در مدلین تختی برای این همه نفر وجود ندارد(«عشایر، Airbnb، و کمبود مسکن: در مدلین، تخت کافی وجود ندارد»)

برندگان ۲۰۲۲

مقام اول: الخاندرو ملگوزا روچا (N+ فوکوس، مکزیک)، برای “تولوم: بهشت ​​غیرقانونی(“Tulum، بهشت ​​غیر قانونی”)

مقام دوم: مونیکا ریورا روئدا (مشاهده کننده، کلمبیا)، برای “آنچه باید در مورد POT در بوگوتا بدانید” (“آنچه باید در مورد برنامه مدیریت زمین در بوگوتا بدانید”)

مقام سوم: اندرو صخره سوباسیوس (Docs Zone، مکزیک)، برای “شهر غیرقابل سکونت: افزایش جمعیت یا تخریب مسکن؟(«شهر قابل سکونت: بازسازی مجدد مسکن یا تخریب؟»)

جان گوری نویسنده کارکنان موسسه سیاست زمین لینکلن است.

تصویر سرب: مراسم افتتاحیه کنفرانس روزنامه نگاری تحقیقی آمریکای لاتین (COLPIN) در سال ۲۰۲۳ در Colegio San Ildefonso، مکزیکو سیتی. پس زمینه اولین نقاشی دیواری دیگو ریورا است، خلقت (ایجاد، ۱۹۲۲٫ اعتبار: لورا ملای.