آن روز یک روز کامل آسمان آبی بود، و قبل از ساعت ۸ صبح، حداقل روز دو نفر از قبل خراب شده بود.

یک ساعت قبل، من با پسرم به سمت ایستگاه اتوبوس در بزرگراه هندرسون قدم می زدم – مسیری که محله وینیپگ ما را به دو نیم می کند از الموود – زمانی که صدای تیز ویز سیاهی را دیدیم و سپس صدای انفجاری وحشتناک و بلند را شنیدیم. چند قدم جلوتر از جاده، متوجه شدیم که به سختی شاهد یک برخورد نبودیم. دو وسیله نقلیه متوقف شدند، فلاشرهای چهار طرفه آنها روشن بود، در حالی که رانندگان در نزدیکی تلفن های خود قدم می زدند.

در نور کم سحر، نمی‌توانستم آنقدر ببینم که بگویم چه نوع برخوردی ممکن است رخ داده باشد. من نمی‌خواستم سرم را ببندم یا هشیاری کنم، و به هر حال هیچ کاری نمی‌توانستیم انجام دهیم – واقعاً شاهد برخورد نبودیم. بنابراین، وقتی اتوبوس ما ایستاد، من پسرم را تا تمرین بدمینتون قبل از مدرسه همراهی کردم. وقتی برگشتم، یک کامیون یدک‌کش و نیروهای امدادی اولیه در صحنه بودند و نوار پلیس روی هر دو خودرو بسته شده بود.

اکنون خورشید طلوع کرده بود و در غیر این صورت یک صبح زیبای بهاری بود. اما برای این دو راننده، روز تغییری افتضاح و غیرمنتظره داشت. تا آنجا که من می توانم بگویم، هیچ آسیب جدی وجود نداشته است، اما وسایل نقلیه باید یدک کش شوند. حالا چاره ای جز مقابله با عواقب آن نبود.

من ۱۵ سال است که در این محله زندگی می کنم، و علیرغم اینکه مرتباً در مورد تصادف می شنیدم، این اولین موردی بود که می توانستم از نزدیک شاهد آن باشم. بنابراین عجیب بود که تنها دو روز بعد، شوهرم به من گفت که بعد از مدرسه با بچه‌ها بیرون ایستاده است و صدای تصادف شدید دیگری از هندرسون شنید.

من یک را پیدا کردم پست رسانه های اجتماعی از مرکز مدیریت حمل و نقل شهر که دقیقاً این برخورد را شناسایی کرد (زیرا می بینید که بر ترافیک ساعات شلوغی بعد از ظهر تأثیر می گذاشت). معلوم میشود، که برخورد تنها چند قدم از آخرین برخورد رخ داده بود.

دو برخورد در مدت دو روز تقریباً در یک نقطه. وقتی این را به برخوردهای اخیری که در مورد آن‌ها در اینترنت خوانده بودم اضافه کردم، متوجه شدم که در امتداد سه بلوک هندرسون، حداقل پنج برخورد در پنج هفته رخ داده است. یکی از آنها درگیر برخورد یک عابر پیاده و سگش توسط یک راننده در مسیر عابر پیاده به سمت راست بود. یکی دیگر مربوط به یک وسیله نقلیه بود که از روی پیاده رو و از طریق یک حصار زنجیره ای عبور می کرد. در آخرین مورد، شاهدان گزارش دادند که فردی روی زمین دراز کشیده است و یک آمبولانس در صحنه است.

و اینها فقط آنهایی بودند که من در مورد آنها می دانستم.

من از این تعجب نکردم به عنوان فردی که اغلب در این منطقه پیاده روی و دوچرخه سواری می کنم، به خوبی با آن آشنا هستم خطرات مربوط به ترافیک برای کسانی که خارج از وسایل نقلیه هستند. اما همانطور که در مورد این برخوردهای اخیر فکر می کردم، افکارم به احساس هندرسون برای رانندگان نیز معطوف شد. وقتی ترافیک سبک باشد، در داخل خودرو احساس خوبی دارد. اما در عجله صبح و بعد از ظهر، هندرسون برای همه افتضاح است.

هندرسون مانند سایر مسیرها محدودیت سرعت بالایی دارد (۶۰ کیلومتر در ساعت یا ۳۷ مایل در ساعت) و با ده ها هزار راننده که هر روز به این منطقه دسترسی دارند، بسیاری از نقاط درگیری بالقوه به عنوان رانندگان اهداف متفاوتی را دنبال می کنند:

• رانندگی مستقیم از طریق.

• رفت و آمد به خیابان های فرعی.

• چرخش به داخل و خارج از پارکینگ یا جستجوی پارکینگ در خیابان.

• به دنبال آدرس

• به دنبال پنجره ای امن برای عبور از چندین خط ترافیک روبرو هستید.

• چرخش به راست روی قرمز

• خواندن تابلوهای چرخش و ترانزیت مخصوص زمان.

• مراقب عابرین پیاده و دوچرخه سواران باشید.

نکته اینجاست که هندرسون یک جاده پرظرفیت و پرسرعت است که همچنین یک جاده است محیط بسیار پیچیده. برخی از افراد در تلاش هستند تا آن را در اسرع وقت پایین بیاورند، در حالی که برخی دیگر سعی می کنند وارد شوند، خارج شوند یا به سادگی از یک طرف به طرف دیگر حرکت کنند. میزان برخوردها برای من تعجب آور نیست. این تقریباً یک معجزه است که حتی بیشتر از این وجود ندارد!

چیزی که برای من خیلی ناراحت کننده است این است این دقیقاً همین طور است. برخوردهای مکرر هستند به عنوان یک امر اجتناب ناپذیر، یک محصول جانبی ضروری حمل و نقل یا نتیجه رانندگان بد نوشته شده است که هرگز گرفتار نمی شوند و باید بهتر بدانند.

از زمان نگارش این مقاله (اواسط آوریل ۲۰۲۴)، آخرین آمار برخورد موجود برای وینیپگ مربوط به سال ۲۰۲۱ است که در آن بیش از ۱۴۰۰۰ مورد گزارش شده است. اینها فقط برخوردهایی است که در آمار رسمی ثبت شده است، که لزوماً شامل حوادث جزئی نمی شود که خارج از بیمه حل و فصل شده اند یا گزارش نشده اند. بسیاری از این برخوردها هرگز خبرساز نمی شوند. ما فقط زمانی متوجه آنها می شویم که شاهد آنها باشیم، از یک همسایه یا دوست درباره آنها بشنویم یا پستی در مورد آنها در شبکه های اجتماعی ببینیم.

موارد افراطی مانند “مرگبارترین سال برای عابران پیاده” یا “تعداد بی سابقه مرگ دوچرخه سواران” در رسانه ها مورد توجه قرار می گیرند، اما پس از آن … هیچ اتفاقی نمی افتد. و به همین ترتیب، چکه مداوم، چکه، چکه برخوردهای روزمره – که در اینجا در وینیپگ، به طور متوسط ​​۳۹ تصادف گزارش شده در روز در سال ۲۰۲۱ گزارش شده است – به عنوان یک وضعیت جدی ثبت نمی شود که باید به آن رسیدگی شود.

چند ماه پیش، چاک مارون چند نقل قول عالی در قطعه آسیا میلشکو داشت.آیا ردیابی مرگ و میر ناشی از ترافیک در شهر شما یک اولویت است؟“، که من از فکر کردن در مورد آن دست برنداشته ام:

زمانی که این داده ها در زمان واقعی در دسترس نباشند، فوریت را کم می کند.

در عوض، یک آمار مرگ ۱۸ ماه بعد منتشر شده است که کاملاً از محل وقوع آن جدا شده است. در عوض، شهر روندی را برای یک سال یا پنج سال گذشته ترسیم می کند، اما در مورد آنچه که واقعاً اتفاق افتاده چه می شود؟ در مکان خاصی که اتفاق افتاده است؟

اگر شهر به مرگ و میر ناشی از ترافیک اهمیت می داد، شاهد واکنش فوری آنها به تصادفات بودیم. ما شاهد ردیابی مرگ‌های ناشی از تصادفات توسط شهرداری در زمان واقعی هستیم، زیرا یک تصادف مرگبار جدید مردم را بسیج می‌کند… شما آنچه را که برایتان مهم است، پیگیری می‌کنید.

در حالی که نظرات چاک به طور خاص در مورد تصادفات مرگبار است، من فکر می کنم تاخیر بین تصادفات و گزارش های آماری در مورد تصادفات غیرمرگبار و غیرممکن به همان اندازه مشکل بزرگی است. (و به من اعتماد کنید، وقتی از عبارت “فرار از آسیاب” در همان نفس “برخورد” استفاده می کردم، منقلب شدم. به عنوان یک مدافع، خطر آسیب جدی به عزیزانم یکی از انگیزه های اصلی من است. )

حتی زمانی که هیچ صدمات جدی وجود ندارد، تصادفات به طرق دیگر برای مردم هزینه دارد: زمان، پول و ناراحتی برای رانندگان درگیر. منابع عمومی در قالب زمان پاسخگوی اول و تعمیر زیرساخت؛ ایجاد ناراحتی برای دیگران هنگام حرکت در اطراف برخورد یا تعمیر اموال خصوصی. اثرات زیست محیطی نشت زباله، زباله، روغن و مایعات؛ و با این حال، همه اینها تبدیل شده است به عنوان یک واقعیت زندگی عادی شده است.

اگر اعداد برخورد و هزینه‌های مربوط به آن‌ها را به همان روشی که سایر اطلاعات را ردیابی می‌کنیم، رصد کنیم، چه؟ اگر تعداد تصادفات روزانه در اخبار محلی همراه با آب و هوا، قیمت بنزین و آمار جرایم گزارش می شد، چه؟ اگر ۳۹ برخورد در روز برای وادار کردن ما به نشستن و توجه کافی نباشد، چند مورد این کار را انجام می‌دهند؟ چه چیزی لازم است تا ما بگوییم “بس است بس است”؟

چندین سال است که گروه‌های اجتماعی در محله من از شهر می‌خواهند تا کاری برای ایمن‌تر کردن هندرسون انجام دهد. و این تنها آخرین راه حل التماس برای تغییر است. ساکنان توجه را به این منطقه خطرناک جلب کرده اند برای بیش از ۴۰ سال.

ما پیشنهاد کرده‌ایم محدودیت سرعت را کاهش دهیم. ما پیشنهاد کرده‌ایم پاسیوهای داخل خیابان، توسعه‌های حاشیه، پارکینگ در خیابان و پیاده‌روهای پیوسته در خیابان‌های فرعی را اضافه کنیم. ما کاشت درختان بیشتری را پیشنهاد کرده‌ایم – اساساً هر چیزی که ممکن است مردم را وادار به کاهش سرعت و توجه بیشتر کنید. اما تا به امروز اجازه ایجاد هیچ تغییر فیزیکی در طراحی خیابان را نداشته ایم. هر چیزی که ممکن است بر جریان ترافیک تأثیر بگذارد کاملاً غیرقابل بحث تلقی شده است. ما به فشار دادن ادامه خواهیم داد. به جمع آوری شواهد ادامه دهید.

وقتی شروع به نوشتن این ستون کردم، عصبانی بودم. من هنوز هستم. این عصبانیت احساس خوبی ندارد. من بیشتر محله‌ام را دوست دارم، و ناامیدکننده است که این یکی از بخش‌های اصلی آن بسیار ناکارآمد است و علیه مردم و مشاغل کار می‌کند. ما را از یک بودن باز می دارد مکانی شادتر، سالم تر و مرفه تر.

هرچند می‌خواهم این را با یک یادداشت امیدوارکننده به پایان برسانم.

آیا این یک مشکل است که آمار برخورد با لحظه ای که ممکن است ما را مجبور به اقدام کند بسیار دور است؟ آره. اما لازم نیست اجازه دهیم که ما را عقب نگه دارد. ما می توانیم با چشمان خود ببینیم که یک مشکل بزرگ وجود دارد. ما فقط باید آنچه را که می توانیم انجام دهیم.

تا به امروز، ما نتوانسته‌ایم شهر را متقاعد کنیم که تغییراتی در طراحی ایجاد کند – یا به جامعه اجازه آزمایش بدهد – تا هندرسون را برای همه ایمن‌تر کند. اما چی ما موفق به انجام آن شده ایم هشت عدد از این تیله های زیبا را روی وسط نصب می کند. این تیله‌ها با عشق توسط گروه‌های اجتماعی نقاشی می‌شوند و برای کسانی که آنها را می‌بینند لبخند می‌آورند. در این بهار، طاق هایی بر فراز هندرسون نیز نصب خواهد شد.