در آسیا، ۱۴ کشور – که ۲۶٪ از انتشار جهانی حمل و نقل در سال ۲۰۱۹ را تشکیل می دهد – تعهدات خالص صفر را در کل اقتصاد انجام داده است. حرکت به سمت حمل و نقل با انتشار صفر با افزایش جاه طلبی کشورها و گنجاندن اهداف مرتبط با حمل و نقل در مشارکت های تعیین شده ملی خود (NDC) در حال رشد است. با این حال، بخش حمل و نقل هنوز نیاز به عقب افتادن با بسیاری دیگر دارد و هر کشور باید مسیر منحصر به فردی را طی کند.

تحقیق جدید WRI ارزیابی می کند که چگونه چین، هند و ویتنام جاه طلبی های آب و هوایی بین المللی خود را به استراتژی ها و سیاست های ملی حمل و نقل مرتبط با تغییر آب و هوا تبدیل می کنند. بر اساس تجزیه و تحلیل دقیق در مورد اینکه چگونه ساختار حکومتی و برنامه ریزی سیاستی هر کشور ممکن است از کربن زدایی حمل و نقل حمایت یا مانع شود، بررسی گسترده ادبیات و اسناد سیاست، و همچنین مصاحبه های کارشناسان، ما هفت فرصت کلیدی را برای افزایش جاه طلبی و اجرای سیاست های مورد نیاز شناسایی کرده ایم. برای دستیابی به اهداف NDC در بخش حمل و نقل.

۱) چشم انداز بلند مدت را با اقدامات کوتاه مدت در بخش حمل و نقل هماهنگ کنید.

ادغام و همسویی اقدامات حمل و نقل با NDCها و اینکه NDCها در چارچوب ملی گسترده تری از سیاست ها و استراتژی های تأمین مالی قرار گیرند، مهم خواهد بود. این امکان‌های متعددی را ارائه می‌کند، مانند افزایش خرید سهامداران و استفاده از پتانسیل مالی آب و هوا. در ویتنام، همسویی NDC کشور با تغییرات آب و هوایی استراتژی ها و برنامه های عملیاتی ملی حمایت وزارتخانه های خطی را به دست آورده و منجر به ترویج واکنش های تغییرات آب و هوایی شده است.

۲) اطمینان از کاهش حمل و نقل در تمام بخش ها و سطوح دولت های درگیر.

شناسایی یا ایجاد یک آژانس پیشرو می تواند در حصول اطمینان از برنامه ریزی استراتژیک و تامین مالی منسجم موثر باشد. چین گروه پیشرو در اوج کربن و بی طرفی کربن به عنوان یک مکانیسم هماهنگی رسمی عمل می کند. دولت های محلی نیز نیاز به حمایت دارند. آنها باید ظرفیت، منابع مالی و سایر منابع و اطلاعات – مانند دستورالعمل – را برای طراحی ترکیبی از سیاست هایی که به شیوه ها و شرایط محلی پاسخ می دهند، داشته باشند.

۳) از پلتفرم‌های چند ذی‌نفع برای فعال کردن تغییر استفاده کنید.

این پلتفرم‌ها می‌توانند بحث‌های منظم و هدفمند را در میان مقامات دولتی از بخش‌های حمل‌ونقل، آب و هوا و انرژی، و همچنین نمایندگان بخش خصوصی، دانشگاه‌ها و سازمان‌های غیردولتی تسهیل کنند. هند “انجمن برای کربن زدایی حمل و نقل” تاسیس شده توسط NITI Aayog – یک اتاق فکر دولتی – به تسریع مشارکت سهامداران و ترسیم مسیرهایی برای کربن زدایی حمل و نقل کمک می کند.

۴) روی یک انتقال عادلانه و عادلانه تمرکز کنید.

انتقال عادلانه و عادلانه نه تنها برای کربن زدایی حمل و نقل، بلکه برای ایجاد یک سیستم حمل و نقل و جامعه فراگیرتر و یکپارچه تر برای همه ضروری است. در هند، مشارکت نیروی کار زنان در صنعت حمل‌ونقل و خودروسازی متفاوت است ۵% تا ۱۰%. برای تقویت نمایندگی زنان در انتقال اتوبوس های برقی، دولت هند مناقصه های خرید اتوبوس را اجباری می کند. ۲۵% میزان مشارکت زنان در نقش هایی مانند رانندگان و کارکنان انبار.

۵) حمل و نقل را به عنوان یک سیستم کامل و نه به عنوان یک عنصر واحد تحلیل کنید.

در سطح جهانی، در حالی که کشورهای بیشتر متعهد به تحرک الکترونیکی هستند (بهتر کردن) در NDC های خود، بر سایر اقدامات کاهش حمل و نقل مانند حالت (تغییر مکان) به حمل و نقل عمومی و تحرک فعال، مدیریت تقاضای حمل و نقل (اجتناب کردن) استفاده حمایتی از زمین و حمل و نقل بار وجود ندارد. کشورهای سرتاسر جهان امید خود را به خودروهای برقی و سوخت جایگزین بسته‌اند، اما از رویکردی جامع‌تر پیروی می‌کنند.اجتناب – تغییر – بهبودرویکرد (ASI) به احتمال زیاد بهترین شانس را برای تغییرات متحول کننده و سیستمی ارائه می دهد. به عنوان مثال، رویکرد ASI به جای تمرکز صرفاً بر جایگزینی سوخت‌های فسیلی با برق برای تأمین انرژی خودروهای سواری، ممکن است تشویق به سفر با اتوبوس‌های برقی باشد. نمونه‌های موفقی در گوانگژو چین در حال ظهور هستند، جایی که برخی از آنها محله ها واقع در نزدیکی ایستگاه های حمل و نقل سریع اتوبوس و مترو به خوبی در بافت شهری ادغام شده است.

۶) یک ترکیب خط مشی جامع با ابزارهای بی شمار برای تحرک الکترونیکی ایجاد کنید.

ابزارها می توانند مالی مانند یارانه ها یا تخفیف های ثبتی و ابزارهای نظارتی مانند استانداردهای CO2 یا مناطق کم انتشار باشند. با تلاش یک دهه، چین در کنار بزرگترین شبکه شارژ، به بزرگترین تولید کننده و مصرف کننده خودروهای الکتریکی تبدیل شده است. شتاب سریع الکتریکی آن در وسایل نقلیه سواری را می توان به ترکیبی از عوامل نسبت داد: رویکرد از بالا به پایین با اهداف و سیاست های روشن، برنامه های یارانه ملی برای شروع و رشد بازار، ترکیبی از مقررات از جمله الزام خودرو با آلایندگی صفر و پلاک. ثبت نام، از جمله.

۷) در دسترس بودن منابع مالی پایدار را پشتیبانی کنید.

از آنجایی که برای انتقال به سمت حمل و نقل کم کربن به سرمایه گذاری های قابل توجهی نیاز است، همه کانال های تامین مالی باید به کار گرفته شوند و از سوخت های فسیلی دور شوند. منابع مالی باید به زیرساخت های پایدار مانند شبکه های حمل و نقل عمومی متصل و خطوط پیاده روی و دوچرخه سواری با کیفیت بالا سرازیر شود. هند مدل تقاضای تجمیعی نمونه ای از چگونگی کمک مالی نوآورانه به کاهش هزینه های خرید اتوبوس برقی را ارائه می دهد. از طریق صرفه جویی در مقیاس و شرایط قراردادی پیشرفته، هزینه های اتوبوس های برقی می تواند تا سقف باشد ۳۵ درصد کمتر نسبت به هزینه های اتوبوس های معمولی

اولین سهام جهانیکه در COP28 در دسامبر ۲۰۲۳ به پایان رسید، میزان پیشرفت جهانی در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و ایجاد انعطاف‌پذیری را ارزیابی می‌کند و ارزیابی می‌کند که کجا کار بیشتری برای تسریع اقدامات اقلیمی لازم است. در حال حاضر، این فرآیند منجر به یک گزارش ترکیبی شده است که خواستار جاه طلبی در حمل و نقل است که شامل برقی کردن وسایل نقلیه، تغییر حالت های پایدارتر مانند حمل و نقل عمومی و دوچرخه سواری، و اقدام در مورد حمل و نقل هوایی، دریایی و حمل و نقل است. همه چیز برای حرکت به سمت حمل و نقل بدون سوخت فسیلی ضروری خواهد بود. اکنون بیش از هر زمان دیگری مهم است که سیاست گذاران نقش حیاتی حمل و نقل را با نیاز مبرم به اقدام اقلیمی تطبیق دهند و جاه طلبی های خود را افزایش دهند، به ویژه در به روز رسانی دور بعدی NDCها که قرار است در سال ۲۰۲۵ انجام شود.

این به روز رسانی در ابتدا در WRI.org ظاهر شد.

ییقیان ژانگ مدیر آب و هوا و تحرک الکتریکی در مرکز WRI Ross برای شهرهای پایدار است.