بین گروه آموزشی و خوشه نشیمن و ورزشی، یک خیابان عابر پیاده شمالی-جنوبی قرار دارد که خوابگاه ها، غذاخوری ها، کلاس های درس، سالن ورزشی، ساختمان های آموزشی و تئاتر را به هم متصل می کند. تقریباً تمام عملکردهای کل پردیس در اینجا متمرکز است و رویدادهای مختلفی مانند فعالیت‌های درون کلاسی و بعد از کلاس، تمرین‌ها، اجراها، غذاخوری و اوقات فراغت را تسهیل می‌کند. امیدواریم شاهد چنین صحنه‌ای باشیم: در زمان استراحت، گروه‌هایی از دانش‌آموزان با عجله به کلاس‌های درس مربوطه خود می‌روند. در اوقات فراغت خود، دانش آموزان در اینجا به صورت گروهی چت می کنند و بازی می کنند. صبح یا عصر، دانشجویانی که در رشته اپرای سنتی چینی هستند در گوشه ای از کنار جاده تمرین می کنند. سالن تمرین تئاتر مجاور صدای پرطنین گونگ ها و طبل ها را منتشر می کند، در حالی که اتاق پیانو در انتهای جنوبی موسیقی آهنگینی پخش می کند… ادغام فعالیت ها بین مردم و محیط یکی از اهداف مهم بازسازی فضای دانشگاه است.

ساختمان مجتمع تئاتر و هنرهای نمایشی. ساختمان مجموعه تئاتر و هنرهای نمایشی به عنوان یک ساختمان جدید مهم، نقطه پایانی در ایجاد فضاهای جدید پردیس خواهد بود.

تئاتر کوچک رو به آب می ایستد و به محور شمال-جنوب پاسخ می دهد و رابط غربی مستقیم است. طبقه دوم با یک سکو و راهرو به فضای اتاق پیانو در قسمت تدریس جنوبی متصل می شود. پانل های سوراخ دار قرمز زنگ زده شبیه پرده های صحنه هستند و به سمت بلوک محور مرکزی و جهت شهر باز می شوند. از جنوب به شرق، گوشه‌ای منحنی وجود خواهد داشت که از دیوار پرده‌ای شیشه‌ای پیچیده شده در میله‌ها به دیوار پانل آلومینیومی تقسیم‌شده عمودی به سمت شرق منتقل می‌شود و پس‌زمینه‌ای برای جمعیت فعال در زمین ورزشی می‌شود. سقف منحنی برای متعادل کردن فرم برجستگی و صلب صحنه استفاده خواهد شد. بنابراین، منطق ترکیب کلی فرم به طور طبیعی هماهنگ خواهد بود.

با توجه به نامنظم بودن مساحت زمین و کارکردهای پیچیده، رابطه چند بعدی شهر، پردیس و طبیعت برای ساختمان مجموعه هنرهای نمایشی در ضلع جنوبی لحاظ خواهد شد.

یک پایه محکم برای قرار دادن تجهیزات مختلف، انبارها و فضاهای کاربردی کمکی طراحی خواهد شد و آنها را از طریق پله های وسیع با زمین جلویی یکپارچه می کند. موزه در ضلع جنوبی، دفتر در ضلع شمالی، و خوابگاه در ضلع شرقی پایه، سه ساختار جوهری را تشکیل می‌دهند که با چندین بدنه کاربردی رنگ روشن در هم آمیخته شده‌اند، که با حساسیت به رابط‌های نامنظم در جهات مختلف پاسخ می‌دهند. . ضلع داخلی توسط یک دیوار پرده ای شیشه ای تشکیل می شود که فضای باز منحنی مانند جریان آب در دره را ایجاد می کند تا ساختارهای متعددی مانند غذاخوری ها و سالن های تمرین را در خود جای دهد و مناظری را به سمت شهر و سطح آب باز کند.

ساختار اصلی سالن تمرین مرکزی در پوسته ای شفاف که از سبک سنتی تکامل یافته است، پوشانده خواهد شد. شائوکسینگ پنجره مشبک، تبدیل شدن به مرکز بصری. سکوهای متعدد در فضای باز در مقیاس ها و ارتفاعات مختلف به عنوان گسترش فضاهای عملکردی ترکیبی عمل می کنند و فضاهای تعاملی و تبادلی غنی را برای ساختمان مجموعه هنرهای نمایشی فراهم می کنند.

تجدید حیات. فقط بازسازی های جزئی بر روی ساختمان های حفظ شده انجام می شود و اجزای تزئینی اضافی در نما قبل از تازه سازی حذف می شوند و در عین حال عملکرد را نیز افزایش می دهند. به عنوان مثال، اضافه کردن یک راهرو ورودی و دهلیز متمرکز در پایین خوابگاه برای تسهیل مدیریت و استفاده. اتاق دوش اصلی در ضلع شرقی سفره خانه به رستوران معلم تبدیل خواهد شد و دسترسی معلمان و دانش آموزان را برای صرف غذا آسان تر می کند. سالن بدنسازی از طریق نصب سایبان با تئاتر ادغام خواهد شد. سالن کنسرت و کلاس عمومی با ساختمان های جدید ساخته شده، با افزودن هشتی، پله های بزرگ و سکوهای بیرونی و غیره ترکیب می شود تا به طور طبیعی ساختمان های جدید و قدیمی را با هم ادغام کرده و به همزیستی با محوطه جدید دست یابند.

برای پردیسی که نزدیک به ۲۰ سال از عمر آن می گذرد، طرح های جدید نشان دهنده اختلال و تعادل مجدد نظم اولیه است. از طریق مرتب سازی و بازسازی عناصر محلی، حس جدیدی از مکان شکل می گیرد و فرم فضایی پردیس جدیدی ساخته می شود.

بازسازی درجا برای تولد دوباره سناریو. ویژگی‌های منطقه‌ای شهر آب جیانگ نان و شهر درام، و همچنین خلق و خوی انسان‌گرایانه مدرسه هنر، ژن‌های خاصی را به محوطه جدید دانشگاه تزریق کرده است. شائوکسینگ مدرسه هنر. پردیس جدید ریشه در بافت اصلی خواهد داشت و روند رشد طبیعی را ارائه می دهد. ساختمان‌های جدید و قدیمی از طریق حیاط‌ها، دهلیزها، سکوها و پله‌های بزرگ در ابعاد متعدد، با اتصالات چندسطحی و اشتراک‌گذاری چند مقیاسی به فضای باز متصل می‌شوند. سطوح منحنی صاف و موج دار هستند، در حالی که ساختارهای جعبه ای صاف و متراکم هستند. گویی کل محوطه یک ملودی زیبا مانند کوه ها و آب های روان است که روند را دنبال می کند و در یک حرکت کامل می شود.