آنچه امروز کاملاً آشکار است، نادیده گرفتن آن در شور و نشاط روز بسیار آسان بود. همه این چیزها روزی نیاز به نگهداری دارند. جووان گروگان، مدیر شهر سانتا کلارا توضیح داد که کمبود فعلی آنها “به معنای واقعی کلمه هزینه جایگزینی بسیاری از امکانات ما است که در دهه های ۵۰ و ۶۰ ساخته شده اند.”

مهندسان تقریباً می دانند که یک خیابان چقدر طول می کشد و همچنین عمر مفید لوله آب و همه زیرساخت های ضروری دیگر ما را می دانند. یک سال رونق عظیم ساختمانی مازاد زیادی از تعمیر و نگهداری ایجاد خواهد کرد پس از یک فاصله قابل پیش بینی همه این اعداد در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ قابل دانستن بودند، همانطور که امروزه قابل دانستن هستند.

آنها به راحتی قابل تشخیص هستند، اما هیچ کس به خود زحمت نداده است که آنها را بشناسد. برخی از دلایل ساختاری هستند (شهرها به این شکل حسابداری انجام نمی دهند)، اما بیشتر دلایل بسیار انسانی هستند و نارسایی های شناختی رایجی هستند که امروزه در سانتا کلارا تکرار می شوند.

به عنوان مثال، سیاست گذاران بسیار باهوش و در غیر این صورت ادراکی در کالیفرنیا در مورد Prop 13، همه پرسی معروف رأی دهندگان که افزایش سالانه مالیات بر دارایی را محدود می کند، نقطه کوری دارند. آنها بطور انعکاسی آن را به خاطر تمام کاستی های درآمدی سرزنش می کنند و از قبول اینکه این یک علامت است، نه یک علت، خودداری می کنند.

در مقاله، از مایکل لین، مدیر سیاستگذاری ایالتی اندیشکده شهری SPUR (ما طرفداران SPUR هستیم) نقل قول شد که مدل کسب و کار یک شهرداری را قبل و بعد از Prop 13 توصیف کرد. توضیحات بیشتر درست است، اما نتیجه گیری بسیار کالیفرنیا به نظر می رسد. (و با این کار من پیشنهاد می کنم که به راحتی جزئیات مهم را حذف کند). این نقل قول به طور کامل:

قبل از Prop 13، این راهی برای ایجاد درآمد اضافی با الحاق زمین و ساختمان بیشتر بود و شما این درآمد و مالیات بر دارایی جدید را دریافت خواهید کرد. زمانی که مالیات بر دارایی محدود شد، این منبع درآمد حاصل از رشد نبود، اما در واقع باری را ایجاد می‌کرد، و بنابراین باید مراقب نحوه رشد خود بود و کجا می‌توانید مطمئن شوید که مالیات بر دارایی شما می‌تواند تمام هزینه‌های نگهداری را پوشش دهد. برای تمام خدمات

بله، قبل از پروپ ۱۳، شهرها با ضمیمه کردن زمین های بیشتر و سپس توسعه آن زمین، درآمد اضافی ایجاد می کردند. که اولین قدم از طرح پونزی رشد ما بارها در اینجا توضیح داده ایم. شهرهای کالیفرنیا قبل از Prop 13 (1978) به شدت رشد کردند، اما به عقب برگردید و دوباره به آن انیمیشن فرزنو نگاه کنید. این چیزی است که ما در شهرهای سراسر کالیفرنیا می بینیم. پس از سال ۱۹۷۸ هیچ فشاری وجود نداشت که “مواظب رشد خود باشید تا … مطمئن شوید که مالیات بر دارایی شما می تواند تمام تعمیر و نگهداری مداوم برای همه این خدمات را پوشش دهد.” کاملاً برعکس: پس از Prop 13، الگوی توسعه کالیفرنیا به یک مسابقه شکست خورده تبدیل شد.

به هر حال، اگر افزایش مالیات بر خانه‌های موجود محدود شود، آنگاه مکان بانک‌سازی در آن املاک جدید در حاشیه است. تجربه من این است که کالیفرنیایی‌ها تمایل دارند بر پیامدهای مالیات و هزینه‌های Prop 13 تمرکز کنند، اما در مبارزه با پیامدهای ثانویه شکست خورده‌اند. بخش اعظم سرمایه گذاری عمومی در کالیفرنیا در چهار دهه گذشته، یک فشار ناامیدکننده برای اضافه کردن تعداد زیادی از افراد جدید به لبه اصلی طرح پونزی خود بوده است. به این ترتیب، اعمال آنها بسیار بلندتر از سخنانشان است.

همچنین به این معنی است از دست دادن جمعیت به طور نامتناسبی به کالیفرنیا ضربه سختی خواهد زد.

ندانستن آینده از نظر تعهدات تعمیر و نگهداری غیرقابل پرداخت – حتی زحمتی برای فهمیدن میزان آنها – مانعی برای شهرهایی مانند سانتا کلارا از دنبال کردن سیاست‌های رشد رقابتی تا پایین ایجاد نکرده است. در واقع، کسری درآمد فعلی آن‌ها را برای پروژه‌های بزرگ و گلوله‌ای نقره‌ای ناامیدتر می‌کند.

در این مقاله، لیزا گیلمور، شهردار سانتا کلارا، اذعان کرد که استادیوم سان فرانسیسکو ۴۹رز “آنطور که وعده داده بود نتوانسته است میلیون‌ها دلار را به صندوق عمومی شهر تحویل دهد” و پروژه توسعه سانتا کلارا مرتبط “به دلیل مسدود شدن جاده‌ها به مشکل خورده است. همه‌گیری و بازار املاک و مستغلات در حال تحول». با این حال، او انتظار دارد که آنها روزی به ایجاد یک جریان درآمد پایدار برای شهر کمک کنند.

شهردار گیلمور گفته است: «من فکر می‌کنم که فقط این دو به تنهایی یک تغییر بزرگ بازی برای شهر سانتا کلارا از نظر جریان‌های درآمد بلندمدت است که می‌تواند برای همه این بهبودهای سرمایه معوق استفاده شود.»

من مطمئن هستم که شهردار می خواهد این را باور کند – من غیر از این پیشنهاد نمی کنم – اما این یک توهم است. مثل این است که یک شرکت در هر خط تولیدی که دارد ضرر می کند، اما به خود زحمت نمی دهد کار حسابداری را انجام دهد تا دلیل آن را بفهمد، در عوض دو خط محصول جدید راه اندازی می کند. و یکی از آنها شکست می خورد و دیگری عقب مانده است!

هیچ کدام از اینها اعتماد دولت محلی به آینده را کاهش نداده است، حداقل تا آنجا که اعتماد به تمایل به قبول (و در نهایت بازپرداخت) صدها میلیون بدهی قابل اندازه گیری است. در حالی که اعضای شهرداری در سانتا کلارا مطمئناً برای مدتی از افزایش کمبودهای تعمیر و نگهداری اطلاع داشتند، اکنون یک کمپین آگاهی بخشی را در تلاش برای به دست آوردن یک موضوع اوراق قرضه در برگه رأی و تأیید رأی دهندگان در پاییز امسال رهبری می کنند.

این چیزهای طرح Ponzi در اواخر مرحله است. ورشکستگی گیج کننده برای یک مشکل صرف جریان نقدی، گرفتن مقادیر هنگفت بدهی برای حل کسری بودجه امروز با افزایش کسری های آینده. این امر به نسل‌های کنونی اجازه می‌دهد تا با نرخ مصرف بالاتری به هزینه نسل‌های آینده زندگی کنند، میراثی از عدم مسئولیت بین نسلی که آمریکایی‌های امروزی از اجداد قرن بیستم خود به ارث برده‌اند.

این یک فاجعه است. همه ما آن را می‌دانیم، یا حداقل می‌توانیم شاهد وقوع افول، حتی در سانتا کلارای فوق‌العاده ثروتمند باشیم. خب، چه کار کنیم؟

انگیزه طبیعی برای آمریکایی های مرفه وجود دارد که خواهان یک راه حل ساده باشند. شهر باید حسابداری کامل همه بدهی های خود را انجام دهد تا ما حداقل میزان مشکل را درک کنیم، جلوی کاهش آهسته و قطره قطره شدن بهانه ها را بگیریم. سپس ما برنامه ای برای تامین مالی آن بدهی ایجاد می کنیم و سپس برای تحقق آن دست به کار می شویم. این آمریکاست. بیا بریم!

همین است از بالا به پایین، پاسخ متمرکز. اینگونه بود که به اینجا رسیدیم. این ساده انگارانه و اشتباه است.

آنچه ما به آن نیاز داریم رویکردی فروتنانه تر است، رویکردی که با شناخت آن شروع می شود شهرها سیستم های پیچیده و سازگاری هستند با حلقه‌های بازخورد غیرقابل پیش‌بینی و پاسخ‌های جدید ناگفته به استرس و فرصت‌ها. آنها ابزارهای مکانیکی صرف، مجموعه ای از خیابان ها، ساختمان ها، لوله ها، طبقه بندی های منطقه بندی و محصولات مالی نیستند.

هنگامی که این را تشخیص دادید، می توانید از پایین به بالا شروع به کار کنید تا مکان خود را قوی تر، انعطاف پذیرتر و به طور گسترده ای شکوفا کنید. در Strong Towns، ما پنج روش موثر برای شروع را شناسایی کرده‌ایم.

1. خیابان های خود را ایمن و سازنده کنید، با شروع استودیوی تجزیه و تحلیل خرابی خود را ایجاد کنید.

2. توسعه بزرگراه ها را متوقف کنید و از سرمایه گذاری در زیرساخت های خودکار گرا خودداری کنید. آنچه را که دارید حفظ کنید، اما چیزهای بیشتری اضافه نکنید.

3. خانه های زیادی بسازید، به خصوص با قیمت پایین، و به بلوغ محله های خود کمک کنید.

4. پارکینگ بیش از حد خود را به چیزی که از نظر مالی مفیدتر است تبدیل کنید برای جامعه خود، و اجباری ساختن پارکینگ بیشتر را متوقف کنید.

5. فراتر از شیوه های حسابداری نقدی که دولت محلی شما استفاده می کند، بروید و سؤالات پیچیده تری در مورد تأثیرات بودجه بلندمدت تصمیمات هزینه جاری بپرسید.

اگر با یک دولت محلی کار می کنید، با آن شروع کنید رویکرد شهرهای قوی به سرمایه گذاری عمومی، یک فرآیند متواضعانه و چهار مرحله ای برای انجام سرمایه گذاری هایی با کمترین ریسک و بازدهی بالا که جامعه شما می تواند انجام دهد.

و اگر بخشی از یک ساختار رسمی نیستید، اما همچنان می‌خواهید اوضاع را در جامعه خود بهتر کنید، یک مکالمه محلی را شروع کنید یا به آن بپیوندید برای تغییر شکل روشی که جامعه شما در زمینه رشد، توسعه و سرمایه گذاری عمومی کار می کند.

همانطور که در اینجا می گوییم، به انجام هر کاری که می توانید برای ساختن یک شهر قوی ادامه دهید.