او برای شهرهایی که سیل می‌آیند نقشه‌ای دارد: مبارزه با آب را متوقف کنید

شهرهای سراسر جهان در عصر تغییرات اقلیمی با چالشی دلهره آور روبرو هستند: طوفان های بارانی با بارندگی فوق العاده، خیابان ها را به رودخانه تبدیل می کند، سیستم های مترو را سیل می کند و محله های مسکونی را زیر آب می برد، که اغلب پیامدهای مرگبار دارد.

کونگجیان یو، معمار منظر و استاد دانشگاه پکن، در حال توسعه چیزی است که ممکن است به نظر یک واکنش غیرمعمول باشد: اجازه دهید آب وارد شود.

او گفت: “شما نمی توانید با آب مبارزه کنید.” “شما باید با آن سازگار شوید.”

به جای قرار دادن لوله های زهکشی بیشتر، ساختن دیوارهای سیلابی و کانال کشی رودخانه ها بین خاکریزهای بتنی، که روش معمول مدیریت آب است، آقای یو می خواهد نیروی مخرب سیلاب ها را با کند کردن آنها و به آنها فضایی برای پخش شدن از بین ببرد.

آقای یو این مفهوم را «شهر اسفنجی» می‌نامد و می‌گوید که مانند «انجام تای چی با آب» است، اشاره‌ای به هنر رزمی چینی که در آن انرژی و حرکات حریف تغییر جهت داده می‌شود، نه مقاومت.

او گفت: «این یک فلسفه کامل است، روشی جدید برای برخورد با آب.

آقای یو از طریق شرکت خود در پکن، Turenscape، یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های معماری منظر در جهان، بر توسعه صدها پارک آبی شهری در چین نظارت داشته است که در آن‌ها رواناب‌های ناشی از سیل‌های ناگهانی منحرف می‌شوند تا به زمین خیس شوند یا جذب شوند. تالاب های ساخته شده

آقای یو گفت که بزرگ شدن در روستایی در استان ژجیانگ در اواخر انقلاب فرهنگی به او نشان داد که چگونه نسل های قبلی در روستاهای چین “با آب دوست شده اند”. کشاورزان منطقه او تراس ها، حوضچه ها و حوضچه ها را برای هدایت و ذخیره آب اضافی در طول فصل باران می ساختند.

این در تضاد شدید با مناظر شهری در چین مدرن بود. به طور سنتی، شهرهای چین مناطقی را که قابلیت جذب آب های سیلاب را دارند، کنار می گذارند. آقای یو گفت، اما چنین طراحی شهری سازگار با طبیعت تا حد زیادی با انقلاب صنعتی به پایان رسید. اخیراً میلیون‌ها هکتار برای ساختن شهرها آسفالت شده است که برخی از آنها تقریباً یک شبه بالا می‌آیند.

او گفت: «ما ۲۰۰ سال است که از زیرساخت‌های زهکشی معمولی استفاده می‌کنیم و مشکل سیل را حل نکرده‌ایم. پیشرفت ها را تغییر دهید این به این دلیل است که هوای گرم می تواند رطوبت بیشتری را در خود نگه دارد و در نتیجه باران های شدیدتری ایجاد می کند.

در حال حاضر، ۶۵ درصد مناطق شهری به گفته آقای یو، در چین هر سال درجاتی از سیل را تجربه می کنند. این کشور در حال حاضر بزرگترین تولید کننده گازهای گلخانه ای در جهان است. ایالات متحده بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانه ای تاریخی است

آقای یو گفت: “سیستم های زهکشی بتنی که از غرب به اینجا آمده اند، نمی توانند از عهده آن برآیند.” ما به یک راه حل جدید نیاز داریم.»

برنامه شهر اسفنجی به طور رسمی توسط رئیس جمهور شی جین پینگ در سال ۲۰۱۵ با پروژه های آزمایشی در ۱۶ شهر چین افتتاح شد و از آن زمان به بیش از ۶۴۰ سایت در ۲۵۰ شهرداری در سراسر کشور گسترش یافته است.

می توانید این مفهوم را در پارک هوتان ببینید، یک نوار سبز به طول مایل در امتداد رودخانه Huangpu در شانگهای که آقای یو در یک سایت صنعتی سابق طراحی کرده است.

تراس های کاشته شده با بامبو و چمن های بومی و علف ها توسط راهروهای چوبی که بین برکه ها و تالاب های ساخته شده به صورت زیگزاگ حرکت می کنند، به دو نیم تقسیم می شوند. تالاب‌ها آب را فیلتر می‌کنند، جریان رودخانه را کند می‌کنند و زیستگاهی برای پرندگان آبزی و ماهی‌های تخم‌ریز فراهم می‌کنند.

هدف، حداقل روی کاغذ، این است که تا سال ۲۰۳۰، ۷۰ درصد از بارانی که در شهرهای اسفنجی چین در جریان رویدادهای شدید آب و هوایی می‌بارد، به جای انباشته شدن در خیابان‌ها، جذب محلی شود.

اینکه آیا زمین به اندازه کافی قابل تبدیل است یا خیر، یک سوال کلیدی است.

ادموند پنینگ-راوسل، محقق دانشگاه آکسفورد که بر امنیت آب تمرکز دارد، گفت که مقیاس پروژه های شهر اسفنجی برای مقابله با سیل به تنهایی باید بسیار زیاد باشد. او گفت: «نیویورک را بگیرید. برای جذب این نوع مشکل به چند پارک مرکزی نیاز دارید؟ شما احتمالاً به نیمی از منهتن نیاز دارید.

ژنگژو، در شمال شرقی چین در سواحل رودخانه زرد، اولین پذیرنده مشتاق مفهوم شهر اسفنجی بود و صدها میلیون دلار برای ساخت پروژه های مرتبط از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ هزینه کرد. اما باران های سیل آسا بخش زیادی از شهر را در ژوئیه ۲۰۲۱ غرق کرد. پدید آوردن صحنه های تخریب و کشتار صدها نفر، از جمله حداقل ۱۴ در یک تونل مترو.

چرا سیل در ژنگژو اینقدر فاجعه بار بود؟ آقای یو گفت که برخی از پول های اختصاص داده شده برای پروژه های اسفنجی به برنامه های دیگر اختصاص داده شده است و زمینی که برای آنها اختصاص داده شده کافی نیست. وی گفت: اگر سطوح نفوذپذیر یا فضاهای سبز ۲۰ تا ۴۰ درصد مساحت یک شهر را تشکیل می دهند، می توانید مشکل طغیان شهری را عملاً حل کنید.

نایل کرکوود، استاد معماری منظر در هاروارد که سال‌ها آقای یو را می‌شناسد، تصدیق کرد که تبدیل زمین در مراکز شهری که قبلاً متراکم شده‌اند، دشوار و گاهی غیرممکن است. با این حال، او گفت که تأثیر آقای یو به عنوان یک مبتکر غیرقابل محاسبه بوده است.

پروفسور کرکوود گفت: «او ایده‌ای واضح و ظریف برای تقویت طبیعت، مشارکت با طبیعت ایجاد کرده است که همه، مرد خیابان، شهردار یک شهر، یک مهندس، حتی یک کودک، می‌توانند آن را درک کنند.

در جاهایی که زمین‌های بزرگ در دسترس نیست، پروژه‌های شهر اسفنجی بتن و آسفالت را با روسازی نفوذپذیر جایگزین می‌کنند، بام‌های سبز نصب می‌کنند و ترانشه‌هایی به نام bioswales ایجاد می‌کنند که رواناب آب طوفان را هدایت می‌کند و از پوشش گیاهی برای فیلتر کردن زباله‌ها و آلودگی استفاده می‌کند.

مفهوم شهر اسفنجی منحصر به چین نیست. یکی از پروژه های آقای یو در خارج از کشور، پارک جنگلی Benjakitti، هزارتویی از برکه ها، درختان و جزایر مینیاتوری در بانکوک است که در سال ۲۰۲۲ به روی عموم باز شد و بیش از صد هکتار را در محل کارخانه سابق تنباکو اشغال کرده است.

به طور جداگانه، در سال ۲۰۰۷ دولت هلند برنامه ای به نام اتاق برای رودخانه را آغاز کرد که شامل بیش از ۳۰ پروژه در اطراف چهار رودخانه، از جمله راین است. ایده این است که دشت های سیلابی طبیعی را در مناطق کلیدی اطراف سایت هایی که نیاز به حفاظت دارند، بازسازی کنیم. کپنهاگ، پایتخت دانمارک، از «پارک‌های قابل سیل» استفاده می‌کند که در هنگام باران‌های شدید به حوضچه‌های موقتی تبدیل می‌شوند. فیلادلفیا و مالمو، سوئد، پروژه هایی نیز دارند.

این پروژه‌ها علاوه بر کنترل سیل، این مزیت را دارند که روشی ارزان برای شارژ مجدد سفره‌های آب محلی و سازگاری با فناوری پایین برای کمک به محله‌های شهر که بیش از حد گرم شده‌اند، هستند، زیرا تبخیر آب اثر خنک‌کنندگی دارد.

جان بردزلی، متصدی جایزه بین‌المللی معماری منظر Oberlander، که سال گذشته به آقای یو اعطا شد، پروفسور کرکوود را تکرار کرد و گفت که تأثیر آقای یو بر سیاست‌گذاری در چین، کشوری که بیشتر فعالان محیط‌زیست را زندانی می‌کند تا این پیام های آنها به قلب، شگفت انگیز بوده است.

آقای Beardsley این را به مهارت های سیاسی ماهرانه آقای یو و اشتیاق مسری و همچنین انگیزه قدرتمند دولت چین برای رسیدگی به مشکل سیل شهری که در سال های اخیر به طرز نگران کننده ای افزایش یافته است، نسبت می دهد.

او گفت: “کونگجیان توانسته است از سیاست‌های زیست‌محیطی دولت بسیار انتقاد کند، در حالی که همچنان به فعالیت‌های خود و انتصابات دانشگاهی خود ادامه می‌دهد.” او در این زمینه هم شجاع و هم ماهر است و سوزن بسیار باریکی را نخ می کند.»

آقای Beardsley گفت: “شهرهای اسفنجی راه حل کاملی نیست، اما تاثیر قابل توجهی دارد.” “منظورم این است که ما باید کاری را شروع کنیم.”