چگونه می توان ایمنی شهرها را از طریق شهرسازی ارتقا داد؟

هنگام انتخاب مسیر برای طی کردن در یک منطقه خاص از شهر، جنبه های مختلفی اهمیت دارد. حضور بیشتر افراد در خیابان‌ها، روشنایی مناسب، پیاده‌روی مناسب و وجود مراکز تجاری مختلف در طول مسیر، عناصری هستند که حس امنیت بیشتری را منتقل می‌کنند و منجر به استفاده شدیدتر از این مکان‌ها می‌شوند. خشونت در شهرداری ها پیامد مجموعه ای از عوامل مانند نابرابری اجتماعی و اقتصادی، فقدان سیاست های عمومی برای تضمین دسترسی به خدمات و مسکن و همچنین استانداردهایی است که طراحی فضاها را هدایت می کند.

رابطه بین شهرنشینی و ناامنی برای دهه ها مورد بحث کارشناسان و محققان این حوزه، مانند نویسنده و فعال آمریکایی شمالی بوده است. جین جاکوبز. نویسنده کتاب “مرگ و زندگی شهرهای بزرگ” در مشاهدات خود در مورد چگونگی عملکرد محله های قدیمی در مکان های مختلف، مفهوم “چشم های خیابان” را ایجاد کرد. او دریافت که در جوامع متراکم و مختلط، با مردمی که در خیابان‌ها راه می‌روند، تاجران فروشگاه‌های خود را باز می‌کنند و ساکنان در طبقات پایین ساختمان‌ها با کافه‌ها، بارها، رستوران‌ها و سایر مشاغل در طبقه همکف به دنبال حرکت در پیاده‌روها، وجود دارد. زندگی در محیط ها در فضاهای عمومی و ارتباطی بین کاربران آن وجود داشت که به طور خودجوش مکان ها را رصد می کردند، جزئیات معمار، شهرساز و بنیانگذار و سردبیر Caos Planejado، آنتونی لینگ، را در پادکست ارائه کردند. “چشم های خیابان”، که به موضوع شهرداری ها و جرم و جنایت می پرداخت.

در زمینه برزیل، نقاط برجسته حرفه ای، مناطق قابل پیاده روی، جایی است که تماس بین تجارت و افراد در خیابان ها صورت می گیرد، که عموماً در بخش های قدیمی تر شهرها، مانند مراکز تاریخی، محله هایی که قبل از تأثیر مدرنیسم و ​​مدرنیسم توسعه یافته اند، رخ می دهد. دید آن از مکان‌هایی که باید مانند ماشین‌ها عمل کنند و بین مسکن، کار و اوقات فراغت از هم جدا باشند. وی افزود: «مراکز ما خالی شدند، از دست دادن جمعیت و کمبود سرمایه گذاری عمومی برای مدت طولانی متحمل شدند و در بسیاری از موارد به مناطقی تبدیل شدند که دارای جرم و جنایت بالاتری هستند.

از نظر معمار، امروز ما در وضعیتی مشابه با جین جاکوبز در دهه ۱۹۶۰ هستیم، زیرا بسیاری از شهروندان هنوز معتقدند که ساختار شهری مراکز اشتباه است و منجر به فقر و ناامنی می شود. شکل دیگری از شهرسازی باید ساخته شود. لینگ به سناریویی اشاره دارد که نویسنده در آن وارد شده بود، که در آن ایالات متحده یک جنبش قوی برای تجدید حیات فقیرترین جوامع را تجربه می کرد، با سیاستی برای شهرداری ها که – به جای ارائه خدمات، زیرساخت ها و کمک های اجتماعی – تخریب را در نظر گرفته بود. این محله ها و ساخت مجتمع های مسکونی بزرگ با پیروی از منطق معماری مدرنیستی. در همان زمان، کشور در حال گذراندن دوره ای از ساخت و ساز شدید بزرگراه ها بین شهرها و همچنین قطع مکان های سنتی در داخل بود.

لینگ اضافه کرد که چندین شهرداری قوانینی دارند که به نوعی مبتنی بر احکام مدرنیستی است که منجر به ایده آل سازی ساختمان های ایزوله در بسیاری از مناطق با عقب نشینی اجباری و فضاهای مسکونی با ویژگی مشابه: یک ملک در هر زمین می شود. ناامنی، همراه با شهرسازی ایجاد شده در برزیل، معمار را برجسته کرد، باعث استحکام شهرها شد، با خیابان هایی که توسط دیوارها احاطه شده بودند، جایی که “هر چیزی که در محیط عمومی اتفاق می افتد ترافیک وسایل نقلیه و حمل و نقل عمومی است”. این سناریو به علاوه تشویق به استفاده از اتومبیل‌ها، به نظر متخصصان، جاده‌هایی را ایجاد کرد که بیشتر با پیاده‌روی، پر سر و صدا و با پیاده‌روها و مسیرهای دوچرخه‌سواری نامناسب و چاله‌رویی بودند. وی گفت: «منطقه عمومی که به نظر من باید مورد توجه برنامه‌ریزی شهری قرار گیرد، تقریباً مانند یک مکان باقی مانده فراموش شده است.

بیشتر بخوانید: پادکست شماره ۸۲ | امنیت شهری: راه حل دیوارسازی است؟

داشتن خیابان‌های سرزنده‌تر که به شهروندان احساس امنیت می‌دهد، راهی برای مالکیت و اشغال مجدد مکان‌ها برای کاربران است. و یکی از راه های انجام این کار، به گفته لینگ، داشتن یک سرایدار اولیه از فضاهای جمعی است که از میراث ذکر شده، نورپردازی، کیفیت محیط ها و پیاده روها و تمیز کردن و نگهداری زیرساخت های موجود و همچنین بررسی مراقبت می کند. استانداردهای جاری شهری و ساختمانی

صلاحیت مناطق به عنوان ابزاری برای مبارزه با جرم و جنایت: مورد مدلین

شهرداری‌های آمریکای لاتین جزو خشن‌ترین شهرداری‌های جهان هستند، همانطور که در رتبه‌بندی انجام شده در سال ۲۰۲۳ توسط شورای شهروندی برای امنیت عمومی و عدالت کیفری در مکزیک. در میان ۵۰ شهر فهرست شده، ۴۰ شهر در این منطقه قرار دارند: ۱۶ در مکزیک (با دو موقعیت اول: کولیما و اوبرگون)، ۱۰ شهر در برزیل (در میان آنها Curuaru-PE، Macapá-AP و Porto Velho-RO)، ۸ در کلمبیا، ۲ در هندوراس، ۱ در ترینیداد و توباگو، ۱ در هائیتی (پورت او پرنس که در جایگاه سوم قرار گرفت)، ۱ در اکوادور و ۱ در جامائیکا.

بهبود مناطق جمعی در جوامع، طراحی نقاط تعامل بین مردم و پیوند مجدد محله ها از جمله اقداماتی است که می تواند برای کاهش خشونت در محلات اجرا شود. با این حال، حل مشکلات شهری به صورت مجزا برای پایان دادن به جرم و جنایت در بسیاری از نقاط شهرداری ها کافی نیست. معمار و شهرساز آنتونی لینگ استدلال می کند که لازم است یک رویکرد بین رشته ای به طور همزمان مشکلات اجتماعی، امنیتی و فضای عمومی شهرها را حل کند، همانطور که در مدلین، کلمبیا انجام شد.

این مکان با قاچاق مواد مخدر و بالاترین نرخ قتل در کره زمین مشخص شده است – طبق مقاله ای در سال ۱۹۹۱، میزان قتل ۳۸۰ قتل به ازای هر ۱۰۰۰۰۰ نفر بود. معماری آینده –، شروع به اصلاح واقعیت خود از طریق ترکیب استراتژی ها در جبهه های کاری مختلف کرد. پس از اقدام اولیه پلیسی و نظامی، مجموعه ای از سیاست های عمومی برای اطمینان از کاهش مداوم شاخص های خشونت، کاهش نابرابری های اجتماعی و شهری و رساندن خدمات از سوی سازمان های دولتی به محله های فقیر، تدوین شد. ادغام بین جوامع و تحرک برخی از زمینه های بهبود یافته در مدلین بود که در مقاله به آن اشاره شد. ما سیتی هستیم، افراد را قادر می سازد تا با خیال راحت و آسان تر بین خانه ها، مشاغل، مشاغل، خدمات و فعالیت های اوقات فراغت خود حرکت کنند.

احیای کومونا ۱۳ که از طریق برنامه پروژه شهری یکپارچه (PUI) از سال ۲۰۰۴ امکان پذیر شد، توسط معمار کلمبیایی گوستاوو رسترپو هماهنگ شد و شامل نصب ۱۲ پله برقی در محله، شش پله برقی برای بالا رفتن و دیگری بود. شش تا پایین. علاوه بر این، خیابان ها تعریض شد، فضاهای عمومی طراحی شد، مدارس و مراکز بهداشتی ساخته شد و تله کابینی برای اتصال منطقه به سایر شهرداری ها اجرا شد.

یکی از نکات برجسته تغییرات ترویج شده در مدلین، که توسط Arq.Futuro برجسته شده است، کتابخانه-پارک ها، ساختمان های رنگارنگ طراحی شده به عنوان مناطقی برای همزیستی اجتماعی و توسعه فرهنگی و آموزشی جمعیت بود. از یک مکان ناامن، با تکمیل کارها، جامعه به دلیل هنر شهری که در این فضا پدیدار شد، به یک نقطه گردشگری تبدیل شد. در یکی از بازدیدهای خود از برزیل، رسترپو تأکید کرد که راه حل تعریف شده برای مدلین بر اساس موقعیت تجربه شده و ویژگی های شهر ایجاد شده است و فرهنگ مدنی جدید برای اجرای این طرح ضروری است.

چهار ابتکار را کشف کنید که محیط های جمعی را به مقصدهای امن تر تبدیل می کند

علاوه بر بهسازی محله‌ها، احیای معابر و پیاده‌روها، بهبود زیرساخت‌ها و خدمات عمومی ارائه‌شده و اتصال مجدد مناطق یک محله به‌عنوان راهبردی برای کاهش خشونت‌های شهری، باید به فکر ارائه مناطق جمعی فراگیر، گردآوری فعالیت‌های مختلف و اندیشیدن باشد. نقاط تماس با طبیعت، برای تفکر، ورزش و آرامش، مقاله ای را اضافه می کند آرک دیلی. این ویژگی ها به تنوع بیشتر و پر رفت و آمد این فضاها کمک می کند که نشان دهنده ایمنی کاربران آنهاست. در مورد چهار اقدام انجام شده برای این منظور که نمونه آن توسط نشریه انجام شده است، اطلاعات بیشتری کسب کنید.

سوپرکوادرا سنت آنتونی، بارسلونا (اسپانیا)

بخشی از برنامه سوپربلوک شهرداری اسپانیا، که طراحی شهری محله Eixample را از طریق اتحاد بلوک ها به واحدهای بزرگتر، ایجاد میدان هایی در تقاطع ها و خیابان های سبز که عابران پیاده و دوچرخه سواران را در اولویت قرار می دهند، دوباره فرموله می کند، ابربلوک Sant Antoni توسط طراحی شده است. استودیو لکو، در سال ۲۰۱۹٫ یک جعبه ابزار از عناصر مبلمان مدولار، یک راهنمای سبک گرافیکی برای علائم، استانداردها و ارتباطات و یک روش پیاده سازی برای اعمال در همه بلوک ها طراحی شد. این مصالح از نوع نیمکت ها، میزها، طرح های هندسی در جاده ها تا محوطه سازی این محیط های جدید را شامل می شود.

پراچا آزاتلیک، نابرژنیه چلنی (روسیه)

میدان اصلی شهر شوروی سابق که در اواخر دهه ۱۹۷۰ تأسیس شد، با مساحت ۷۸ هزار متر مربع، برای بهبود زندگی محلی و فضای باز و نزدیک‌تر کردن مردم به طبیعت و مکانی نو برای اوقات فراغت تغییر یافت. ایجاد شده توسط شرکت معماری طبلطبق مطالب شرکت، بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، این پروژه پویایی را به یک تأسیسات شهری که کمتر مورد استفاده قرار می‌گرفت و هیچ ارتباطی با بقیه شهرداری نداشت، به ارمغان آورد. محور اصلی میدان در کنار ردیف درختان موجود جابجا شد و سازه‌های متعددی مانند نیمکت، سکوی پانوراما با تاب، سفره خانه، شهربازی، غرفه‌های غذا و سفیدکننده در مسیر قرار گرفت.

طراحی مجدد خط ساحلی دریاچه پاپروکانی، تیچی (لهستان)

این ابتکار که در سال ۲۰۱۴ اجرا شد، شامل نصب یک مسیر چوبی پیچ در پیچ مشرف به دریاچه شهر لهستان، یک ساحل جدید و یک سالن ورزشی در فضای باز بود. توسط شرکت معماری توسعه یافته است RS+Robert Skitek، این مجموعه چشم انداز طبیعی را بهبود می بخشد و دامنه فعالیت های اوقات فراغت را برای ساکنان و بازدیدکنندگان Tychy گسترش می دهد. محیط احیا شده با فضاها و اثاثیه متفاوت برای تفکر و استراحت، ۲۰ هزار متر مربع مساحت دارد. در بخشی از مسیر دهانه ای با توری کشیده شده روی آب و نیمکت هایی که مخصوص ساحل دریاچه ایجاد شده است وجود دارد که به عنوان جایگاهی برای تماشای مسابقات ورزشی در آنجا عمل می کند.

ترمینال و پارک شهری در سائو لوئیس (Maranhão)

در مرکز تاریخی شهر Maranhão و با مساحت ۲۲۵٫۸ هزار متر مربع، بازسازی فضا با هدف ارتقای امنیت در این منطقه، ارتباط متقابل با محیط اطراف و میراث موجود و تشویق تجارت برنامه ریزی شد. کارآفرینان خرد حاضر در محیط طراحی شده توسط شرکت معماری طبیعت شهری، این پروژه با بهسازی پیاده روها و اجرای مسیرهای دوچرخه سواری، تحرک در مکان را با تمرکز بر دسترسی به حمل و نقل عمومی و عابران پیاده بهبود بخشید. این کار که در سال ۲۰۲۰ انجام شد، شامل ساخت پارک اسکیت برد، زمین بازی و محوطه ورزشی نیز بود. همچنین ساماندهی میدان و ترمینال با توجه به ارائه شرکت، توزیع بهتر نقاط تجاری و رفع موانع فیزیکی و بصری و ایجاد میادین کوچک با تجهیزات شهری پویا را به همراه داشت.

مقاله در ابتدا منتشر شده است ما سیتی هستیم، در مارس ۲۰۲۴٫