این خانه به عنوان مجموعه ای از لحظات معماری و فضایی تصور شده است که از طریق انواع معابر باز و نیمه باز به هم متصل شده اند. این طرح در سراسر سایت گسترش می یابد تا درختان سایت موجود را در خود جای دهد و مرزهای بین ساختمان و محیط اطراف آن را محو کند. بلوک خانه شکافته می شود تا یک ایوان سرپوشیده ایجاد کند که به صورت بصری چمن را به پاار (نشستن) زیر درخت چیکو متصل می کند و در عین حال اجازه می دهد نسیم خنک دریا در محل به گردش درآید. هدف ایجاد فضاهای صمیمی برای هر یک از اعضای خانواده سنگ بنای برنامه ریزی خانه بود که دارای ۴ اتاق خواب، ۴ حمام، فضای نشیمن با ارتفاع دوبل، ایوان، تراس، آشپزخانه با فضای ناهار خوری در فضای باز، سالن بدنسازی و محل کار کارکنان

Maison Rouge نام خود را از سنگ قرمز لاتریتی که در ساخت آن استفاده شده است گرفته است که بومی منطقه است. این پروژه از همان ابتدا به لحاظ عاطفی با زمینی که امروز در آن قرار دارد گره خورده بود. خانه فرسوده قدیمی برچیده شد و اجزای آن به عنوان نمادی از تبدیل آن به شکل جدید در ساختمان جدید جذب شد. سنگ دیوارها ازاره را پر می کرد، از چوب تیرچه ها در ستون ها استفاده می شد و کاشی های سفالی قدیمی در کنار کاشی های جدیدتر قرار می گرفت. برای دیوارها از بلوک‌های سنگی متأخر از معادن مجاور و برش‌های نازک آن برای پوشاندن دیوارهای بیرونی برای خنک‌کردن و محافظت بیشتر سازه استفاده شد.

در حالی که تخته‌های سنگی کوتا، کادپا، جیزلمر و شاباد در دسترس محلی برای کف‌پوش خانه استفاده می‌شد، ضایعات حاصل از آن‌ها به صورت موزاییک‌های چند رنگ مخلوط در ایوان و عرشه جمع‌آوری می‌شدند. سقف شیبدار، با برآمدگی های بزرگ و ایوان های میانی، نه تنها از دیوارها در هنگام باران های سیل آسای موسمی هند محافظت می کند، بلکه فضای داخلی را در تابستان های گرم سایه می اندازد. مبلمان، هنر و دکوری که مشتریان در طول سفر جمع آوری می کنند، دیوار اتاق ها را تزئین می کند. این خانه در سرتاسر فضاهایش حالتی آرام و خاکی دارد و حال و هوای وابی سابی را در بر می گیرد که آنها را دوست داشتنی می کند.

Maison Rouge پروژه ای است که یک دایره کامل را در بر می گیرد – از یک خانه خانوادگی شلوغ گرفته تا رها شدن، متروک شدن و تسخیر شدن توسط طبیعت – و اکنون توسط خانواده به عنوان متعلق به خود بازپس گرفته می شود.