این پارتیشن سینوسی فضا را ترسیم می‌کرد و در عین حال اتصال را تقویت می‌کرد و تجسم ادغام قدیمی و جدید است. در طبقه پایین، دیوارهای آجری و گچی جامد قدیم جای خود را به یک منطقه نشیمن باز و پر نور داد که یادآور تایتون است: فضایی باز در زیر خانه تایلندی که به طور یکپارچه قلمروهای داخلی و خارجی را در هم می آمیزد. در طبقه بالا، اتاق خواب اصلی منعکس کننده کنار هم قرار گرفتن مصالح دیواری جدید بر روی ساختار قدیمی است که سنت را با مفاهیم طراحی مدرن پیوند می دهد. پلکانی که زمانی کم نور و تنگ بود، دستخوش دگرگونی قابل توجهی شد و به یک پیوند نورانی تبدیل شد که طبقات را به هم متصل می‌کرد و شکاف بین فضای داخلی و خارجی را پر می‌کرد.

این روزها، مادر صاحب خانه تماشا می کند که این خانه در حال ساخت و زنده شدن از پایه است. او می تواند به خانه بیاید، در محوطه استخر که قبلا دفتر پدر بود، بنشیند و شنای نوه ها را تماشا کند. او لبخند می‌زند و به راحتی داستان‌های گذشته را تعریف می‌کند، زیرا خاطرات روزهای گذشته با شادی شروع‌های جدید، پل زدن بین نسل‌ها و فراتر رفتن از اندوه در می‌آیند. در این خانه، خاطرات با آرزوها همگرا می‌شوند و روایتی را می‌سازند که به گذشته احترام می‌گذارد و در عین حال آینده را در آغوش می‌گیرد – تجسمی از انعطاف‌پذیری، آشتی، و احساس پایدار خانه.