Futian درست در مرکز کلان شهر جدید واقع شده است. در شعاع چند کیلومتری مدرسه، می‌توان بیشترین تنوع پارچه‌های شهری را مشاهده کرد: زمین‌های حفاظت‌شده سبز هنگ‌کنگ در دوردست، دهکده شهری Futian (یکی از معدود بقایای شهر قدیمی) در مجاورت آن، در حال حاضر. احاطه شده توسط برج های مسکونی جدید به ارتفاع ۱۰۰ متر، پارک مرکزی جدید در جلو و در طرف دیگر پارک، آسمان خراش های باشکوه CBD. در این زمینه، سایت مدرسه، که توسط ساختمان های بلند از سه طرف قفل شده بود، خود را به عنوان یکی از آخرین قطعه های کم تراکم معرفی کرد که با توسعه جدید ارتقا یافته است. جستجوی شهر برای نوآوری در فراخوان مسابقه برای دبیرستان فوتیان طنین انداز شد، از طریق یک مانیفست شهری جدید به نام “۸+۱ – طرح اقدام پردیس جدید فوتیان”. خلاصه مسابقه از معماران خواسته شد که اساساً در مورد ایده “پردیس” تجدید نظر کنند و گونه‌شناسی مدارس جدید را که باید به تراکم بی‌سابقه و یک سیستم آموزشی در حال تغییر توجه می‌کرد، بررسی کنند. به عبارت دیگر، بازاندیشی در مورد اینکه یک پردیس مدرسه معاصر چگونه باید باشد و چگونه می‌تواند به صورت محلی عمل کند، گونه‌شناسی ترکیبی جدیدی را پیشنهاد می‌کند که امکان گفتگوی قوی‌تر با جامعه همسایه‌اش را فراهم می‌کند.

استراتژی شهری حجم‌های بالاتر برج‌های آموزشی و خوابگاه‌ها در امتداد مرزهای شرقی و جنوبی سایت قرار گرفته‌اند و ارتباط واضحی با خط افق ساختمان‌های مجاور ایجاد می‌کنند و انتقالی نرم به سمت فضای خالی شهری پارک ایجاد می‌کنند. حجم چشمگیر خوابگاه ها (۱۲۰ متر طول و ۵۰ متر ارتفاع) توسط یک سری برش های عمودی و افقی تقسیم می شود که توده ها را بیان می کند و مقیاس آن را پایین می آورد تا با بافت ساخته شده روستای شهری مجاور ترکیب شود. برخلاف اکثر مدارس چینی که حول یک نقطه کانونی مرکزی چیده شده‌اند (معمولاً زمین ورزشی)، ساختمان‌های پردیس فوتیان به سمت بیرون متمرکز هستند: از طریق یک سری راهروهای بصری، تمام حجم‌ها به مناظر مسحورکننده پارک مرکزی فوتیان باز می‌شوند و CBD بنابراین دانش‌آموزان دیگر از شهر جدا نیستند، بلکه تماشاگران فعال شهر اطراف هستند.

مدرسه بدون حصار: اشتراک امکانات با همسایگان. برای برآورده کردن تمام الزامات عملکردی مختصر در یک سایت نسبتا کوچک، یک تصمیم مهم طراحی این بود که مسیر دویدن را ۷٫۴ متر بالاتر از سطح جاده قرار دهیم، و یک تریبون ضخیم ایجاد کنیم که میزبان تمام قطعات بزرگتر برنامه است، که حول یک سری سازماندهی شده است. حیاط هایی که یک ساختار حصیر متخلخل ایجاد می کنند. این پیکربندی به ایجاد یک رابط شهری غیرمعمول اجازه داد: به جای حصار کور استاندارد، مرز مدرسه در امتداد جاده اصلی یک نمای شفاف است که دسترسی مستقیم به یک سری امکانات نیمه عمومی را می دهد. در تعطیلات آخر هفته یا برای رویدادهای خاص، گروهی از زمین های داخلی و نیمه باز بسکتبال، والیبال و بدمینتون، یک سالن بدنسازی، یک استخر شنا، یک فضای نمایشگاهی، و یک سالن ۱۰۰۰ صندلی (در مجموع ۱۳۶۰۰ متر مربع از برنامه عمومی) همه می توانند به روی کاربران خارجی باز شوند، بنابراین مدرسه از یک حباب هرمتیک به یک مرکز مدنی تبدیل می شود.

در پاسخ به شکل نامنظم سایت، مسیر دویدن در بالای سکو از جهت ایده‌آل شمال به جنوب ۱۵ درجه خلاف جهت عقربه‌های ساعت چرخانده می‌شود تا ارتباط نرم‌تری با ساختمان‌های اطراف ایجاد کند. در نتیجه یک میدان مثلثی شکل در گوشه جنوب غربی قطعه که دروازه اصلی در آن قرار دارد تشکیل می شود. میدان ورودی به گونه ای طراحی شده است که فضای سخاوتمندانه ای را برای تردد شدید دانش آموزان و والدین در ساعات مدرسه فراهم کند، اما، به ویژه در عصرها، در واقع فضای فعال جدیدی است که برای استفاده عموم باز است. یک پله بزرگ خیابان را به درجه های زمین ورزشی متصل می کند و به این مرکز اجازه می دهد تا به عنوان یک استادیوم حرفه ای مناسب در سطح منطقه با ظرفیت صندلی های سرپوشیده برای بیش از ۳۰۰۰ تماشاگر عمل کند. طراحی گردش عمومی شامل طرحی برای افزودن پل عابر پیاده در آینده است که ارتباط مستقیمی بین استادیوم و پارک ایجاد می کند.

واسطه تراکم شدید. پردیس فوتیان یک مدرسه شبانه روزی برای جامعه ای متشکل از ۳۰۰۰ دانش آموز با GFA 120000 متر مربع در زمینی به مساحت ۴۱۰۰۰ متر مربع است. این پروژه به عنوان نوسازی یک مدرسه موجود آغاز شد، اما مساحت طبقه اصلی باید چهار برابر می شد و هر گونه استراتژی حفظ را غیرممکن می کرد. با چنین اعدادی، تحقق شرایط بهینه خورشیدی، تهویه طبیعی مناسب، ایمنی آتش‌سوزی، و سایر الزامات هنجاری سخت‌گیر از قبل دستاورد بزرگی بود، اما چالش‌برانگیزترین هدف طراحی، کاهش احساس ظلم و ستم بود که چنین تراکم بالایی می‌توانست به راحتی ایجاد کند. برای این حوزه، استراتژی reMIX بر دو اصل اصلی متمرکز شده است: به حداکثر رساندن تخلخل و “تکثیر زمینه”.

دستیابی به تخلخل بالا، از طریق قرار دادن فضاهای خالی با اندازه های مختلف هم در محور عمودی (حیاط) و هم در محور افقی (تراس های سرپوشیده) نه تنها یک استراتژی طراحی معتبر برای انطباق با شرایط آب و هوایی نیمه گرمسیری است که در آن تهویه طبیعی بسیار مهم است. ، اما همچنین راهی برای ایجاد فضاهای نیمه باز جدید است که در مقیاس انسانی عمل می کنند و کمک می کنند تا اثر تاریخی عظیم انبوه سازی کلی را از بین ببرند. در یک خط مشابه، با «تکثیر زمین‌ها»، هدف فرآیند انبوه‌سازی ایجاد هرچه بیشتر سطوح فعال، تقسیم حجم‌های ساختمان و جابجایی آنها در سطوح مختلف به هم پیوسته است. این یک استراتژی فضایی است که یک شبکه توزیع شده از فضاهای بیرونی همیشه در حال تغییر و فیلترهای گرهی را از طریق انواع زیادی از اتصالات و نوع شناسی محوطه ایجاد می کند و انتقال بین چشم انداز و ساختمان ها را هموار می کند.

حلقه: بسیار بیشتر از یک سیستم گردش خون. با این حال، حلقه فقط یک سیستم گردش خون نیست و مطمئناً تنها با کارایی هدایت نمی شود، هیچ یک از اتصالات مستقیم نیست و از اصول کوتاه ترین راه پیروی نمی کند. این بیشتر ترکیبی سه بعدی از فضاهای اجتماعی متنوع (مناطق نشیمن، کلاس های در فضای باز، سالن های آمفی تئاتر، روف گاردن و غیره) است که برای ترویج کنجکاوی و الهام بخشیدن به فعالیت ها و تبادلات خودجوش بین دانش آموزان طراحی شده است، و به نوعی همه چیز را بازآفرینی می کند. تعاملات غیر رسمی جالبی که در شهر رخ می دهد. به عبارت دیگر، حلقه یک “خم اجتماعی” پرپیچ و خم است که برای سازماندهی زندگی دانشگاهی طراحی شده است و با وجود جداسازی اجتماعی، تجربیات فردی متنوع را ممتاز می کند.

پردیس زیست محیطی فوتی پردیس در امتداد یک راهرو بسیار مهم برای پرندگان مهاجر واقع شده است. در مدرسه قدیمی، در فصل مهاجرت، دانش‌آموزان می‌توانستند دسته‌های بزرگی از پرندگان را ببینند که روی چمن زمین ورزش استراحت می‌کنند – یکی از دلایلی که در خلاصه مسابقه درخواست زمین فوتبال چمن شده است. انبوه شدن جدید محوطه دانشگاه به سمت پارک، آن را به یک سیستم زیست محیطی دوستدار پرندگان تبدیل می کند. در حالی که حیاط‌ها و باغ‌های متعدد روی سکو برای رفع استراتژی‌های مدیریت آب طوفان و نیازهای مرتبط با انسان طراحی شده‌اند، بام‌های سبز برج‌های آموزشی عمدتاً برای پرندگان طراحی شده‌اند. یک سیستم سه بعدی از فضاهای سبز یک زیرساخت اکولوژیکی به هم پیوسته ایجاد می کند. طراحی سیستم سبز به اهداف عملکردی متعدد پاسخ می دهد: تهیه غذا برای پرندگان مهاجر، باغ های بارانی و مناطق نمایشگاه گیاه شناسی مزایای زیست محیطی و همچنین مطالب آموزشی ارزشمندی را برای دانش آموزان فراهم می کند.