پایداری | متن کامل رایگان | تأثیر COVID-19 بر درک مصرف کنندگان از کانال های بازار مواد غذایی محلی - شهرساز | سایت تخصصی شهرسازی با هوش مصنوعی | شهرساز

بهترین آموزش های کاربردی در شهرسازی

بهترین آموزش های کاربردی در شهرسازی را از Urbanity.ir بخواهید

نصب رول بولت در ۵ مرحله

ادامه ...

…

ادامه ...

Monday, 20 May , 2024
امروز : دوشنبه, ۳۱ اردیبهشت , ۱۴۰۳

آخرین اخبار »

شناسه خبر : 12503

ارسال

پرینتخانه » مقالات تاریخ انتشار : 10 می 2024 - 3:30 | 12 بازدید | ارسال توسط : riazat

پایداری | متن کامل رایگان | تأثیر COVID-19 بر درک مصرف کنندگان از کانال های بازار مواد غذایی محلی

۱٫ معرفی از زمان شروع همه‌گیری کووید-۱۹، سیستم‌های غذایی در سراسر جهان تحولات چشمگیری را تجربه کرده‌اند [۱,۲]. در ایالات متحده (ایالات متحده)، اختلالات زنجیره تامین، پویایی بازار کشاورزان، مصرف‌کنندگان و واسطه‌ها را تغییر داد. [۳,۴]. برای کشاورزانی که بر فروش مستقیم به مصرف کننده در بازارهای محلی/منطقه ای تمرکز داشتند، اختلالات زنجیره تامین جهانی […]

۱٫ معرفی

از زمان شروع همه‌گیری کووید-۱۹، سیستم‌های غذایی در سراسر جهان تحولات چشمگیری را تجربه کرده‌اند [۱,۲]. در ایالات متحده (ایالات متحده)، اختلالات زنجیره تامین، پویایی بازار کشاورزان، مصرف‌کنندگان و واسطه‌ها را تغییر داد. [۳,۴]. برای کشاورزانی که بر فروش مستقیم به مصرف کننده در بازارهای محلی/منطقه ای تمرکز داشتند، اختلالات زنجیره تامین جهانی فرصت هایی را برای پر کردن برخی از شکاف های عرضه مواد غذایی در سال های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ فراهم کرد. [۵,۶,۷]. تولیدکنندگان محلی در سراسر جهان نقش مهمی در رفع کمبود مواد غذایی و تامین نیازهای غذایی جمعیت ناامن غذایی در طول همه‌گیری ایفا کردند. [۱,۸]. همانطور که تولیدکنندگان استراتژی‌های توزیع خود را برای یافتن بازارهای جدید برای محصولات خود تغییر دادند، مصرف‌کنندگان بیشتری از گزینه‌های تهیه غذا که مستقیم‌تر یا محلی‌تر بودند آگاه شدند. سازگاری مصرف کنندگان و تولیدکنندگان به طور یکسان زمینه را برای بازنگری در مورد اینکه چگونه تولید و توزیع محلی/منطقه ای می تواند انعطاف پذیری سیستم های غذایی را در بسیاری از کشورها بهبود بخشد، فراهم می کند. [۵,۶,۹,۱۰].

در مقاله، من در نظر می‌گیرم که چگونه سیستم‌های غذایی محلی (LFS) در منطقه جنوب شرقی ایالات متحده در دو سال پس از همه‌گیری COVID-19 تغییر کرده است. به طور خاص، روایت ما با سؤالات تحقیق زیر هدایت می شود:

کدام کانال های بازار محلی از زمان کووید-۱۹ برای مصرف کنندگان بیشتر قابل مشاهده بوده است؟ (آگاهی LFS)
مصرف‌کنندگان چگونه این کانال‌های بازار محلی را برای برآورده کردن نیازها و انتظارات خرید غذا درک می‌کنند؟ (عملکرد LFS)
کدام کانال های بازار محلی برای بهبود کیفیت خود به سرمایه گذاری بیشتری نیاز دارند؟ (سرمایه گذاری LFS)

برای پاسخ به این سؤالات، من داده‌های یک نظرسنجی را که قبل از (اوایل سال ۲۰۱۹) و پس از (اوایل ۲۰۲۲) شروع همه‌گیری کووید-۱۹ به ساکنان پنج جامعه در جنوب شرقی ایالات متحده داده شده است، تجزیه و تحلیل می‌کنم. از ساکنان خواسته شد تا عملکرد (یعنی کیفیت و فعال بودن) کانال های مختلف بازار محلی را در جامعه خود ارزیابی کنند.

من فرض کردم که ساکنان از بسیاری از کانال‌های بازار محلی پس از تجربه اولیه بیماری همه‌گیر آگاه‌تر خواهند بود و درک مثبت‌تری از آن خواهند داشت. همچنین انتظار داشتم ساکنان بسیاری از مناطق به سرمایه گذاری در بازارهای غذایی و زیرساخت های محلی علاقه بیشتری داشته باشند. این فرضیه ها منطقی به نظر می رسید زیرا بسیاری از مصرف کنندگان برای اولین بار در مراحل اولیه بیماری همه گیر به دنبال اقلام محلی بودند. [۳]. علاوه بر این، همانطور که در بالا ذکر شد، نوآوری‌های بازیگران در سیستم‌های غذایی محلی/منطقه‌ای برای رسیدگی به خرابی‌های عرضه غذا در بسیاری از جوامع در سراسر جهان حیاتی بود. [۱,۲,۳,۴,۵,۶,۷,۸,۹,۱۰].

از آنجایی که پاسخ های نظرسنجی در سال ۲۰۱۹ ناشناس بود، و تیم تحقیقاتی ما بدیهی است که انتظار نداشتند یک بیماری همه گیر بزرگ رخ دهد، پاسخ دهندگان سال ۲۰۲۲ همان افراد نیستند. به این ترتیب، من از یک طرح شبه تجربی استفاده می‌کنم که از رویکرد تطبیق امتیاز تمایل برای ایجاد جفت پاسخ‌های قبل/پس از همه‌گیری بر اساس شباهت جمعیت‌شناختی و پاسخ سؤال استفاده می‌کند. این رویکرد به ما امکان می دهد تا تأثیری را که همه گیری به عنوان یک رویداد بر عملکرد درک شده ده کانال مختلف بازار مواد غذایی محلی داشت، شناسایی کنیم، که هدف اصلی این مقاله است.

در حالی که دیگران تغییرات مرتبط با بیماری همه گیر را در روند مصرف کنندگان مربوط به سیستم های غذایی محلی (LFS) ثبت کرده اند. [۷,۱۱,۱۲]، این رویکرد از این جهت منحصر به فرد است که ادراکات مصرف کنندگان مربوط به کانال های خاص بازار محلی را قبل و بعد از شروع همه گیری ارزیابی می کند. این رویکرد همچنین نظرسنجی‌های مرتبط با COVID-19 را در مورد رفتارهای کلی مصرف‌کننده تکمیل و گسترش می‌دهد [۱۱,۱۲] و استفاده از کانال بازار در گذشته اندازه گیری شد [۷]. در نتیجه، این مطالعه برای ارائه بینش هایی در مورد اینکه آیا و تا چه اندازه رفتارهای مصرف کننده با ورود به دوران پس از کووید-۱۹ پایدار خواهد بود، موقعیت خوبی دارد. همچنین به مجموعه ای از ادبیات در حال ظهور کمک می کند که ادراکات مصرف کننده و ارزش های مرتبط با عناصر LFS را در نظر می گیرد. [۱۳,۱۴,۱۵,۱۶].

۲٫ بررسی ادبیات – تأثیرات کووید-۱۹ بر سیستم‌های غذایی محلی

موج اولیه COVID-19 تأثیر عمیقی بر نحوه و مکان در دسترس بودن غذا داشت. در ایالات متحده، اختلالات زنجیره تامین در بخش خرده فروشی به ویژه قابل توجه بود. از آنجایی که کارگران بخش های پردازش، توزیع و خرده فروشی در معرض ویروس COVID-19 قرار گرفتند، جریان محصولات از طریق این سیستم ها کند شد. در نتیجه، فروشگاه های خرده فروشی مواد غذایی نمی توانستند اقلام خاصی را ذخیره کنند. به عنوان مثال، گوشت و سایر اقلام فرآوری شده در ابتدا به دلیل کمبود نیروی کار در تاسیسات فرآوری و بسته بندی کمیاب و گران شدند. [۴,۱۷]. این امکانات عموماً به گونه‌ای طراحی شده‌اند که کارگران در مجاورت نزدیک با گزینه‌های کمی برای فاصله‌گذاری اجتماعی مؤثر باشند.

به دلیل ملاحظات بهداشتی و کاهش تقاضا برای غذاخوری حضوری، رستوران‌ها بسته شدند (یا به مدل‌های فقط بیرون‌بر منتقل شدند) [۱۱,۱۲,۱۸,۱۹]. ناهار خوری سازمانی (یعنی مدارس و امکانات دولتی) در بسیاری از نقاط به دلیل ظهور گزینه های یادگیری از راه دور و کار در خانه حذف شد. [۲۰]. بازارهای کشاورزان ملزم به اجرای پروتکل‌های ایمنی جدید بودند که پایگاه مشتریان بالقوه را محدود می‌کرد، جریان ترافیک پیاده در بازار را تغییر می‌داد، یا تعداد کل فروشندگان را کاهش می‌داد. [۲۱]. خرده‌فروش‌های تخصصی، مانند تعاونی‌های مواد غذایی، کاهش تراکم خریداران در فروشگاه، ساعات خرید انحصاری را برای افراد دارای نقص ایمنی ارائه می‌کنند، و/یا به سمت وانت در کنار محدود می‌روند. [۲۲]. بسیاری از همین روندها، به ویژه تعطیلی بازارهای کشاورزان و رستوران ها، در سطح جهانی احساس شد [۱,۲,۳,۸,۱۰].

با اختلال گسترده در زنجیره تامین در مقیاس بزرگتر و کانال های بازار مستقیم به مصرف کننده (DTC)، مصرف کنندگان در سراسر جهان با کمبود بسیاری از مواد غذایی معمولی مواجه شدند. در پاسخ به این کمبودها و خطر ابتلا به عفونت از مکان‌های شلوغ تهیه غذا، آنها شروع به استفاده از استراتژی‌های جدید برای تهیه و تهیه اقلام مورد نیاز کردند. بسیاری از افراد بیشتر به تهیه و/یا پرورش غذا در خانه روی آوردند [۱,۲,۳,۲۳,۲۴]. برخی نیز شروع به استفاده از پلتفرم های آنلاین برای خرید مواد غذایی از خواربارفروشی ها و مزارع کردند تا قرار گرفتن در معرض احتمالی را در مکان هایی مانند کره جنوبی، برزیل، لهستان، بریتانیا، فرانسه و ایالات متحده به حداقل برسانند. [۱,۲,۳,۸,۱۰]. به طور خلاصه، مصرف کنندگان به تغییرات درک شده در عرضه و ایمنی استراتژی های قبلی تهیه غذا به روش های مختلف پاسخ دادند. [۳,۱۱,۱۲,۲۵].

با این حال، یکی از گرایش‌های متقاعدکننده‌تر، افزایش تعداد مصرف‌کنندگانی بود که به دنبال کانال‌های جایگزین و بازار محلی بودند. یک تخمین نشان می دهد که ۱/۳ خریداران مواد غذایی اولیه در ایالات متحده برای اولین بار در طول همه گیری همه گیر، غذا را از یک تجارت یا کشاورز جدید غذایی محلی خریداری کردند. [۳]. تولیدکنندگان کشاورزی با حمایت جامعه (CSA) افزایش سریع تقاضا برای سهام خود را از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ در ایالات متحده، بریتانیا و استرالیا گزارش کردند. [۱,۹,۲۶,۲۷]. از آنجایی که کمبود گوشت در فروشگاه‌های خرده‌فروشی رایج‌تر می‌شود، مصرف‌کنندگان تمایل بیشتری به خرید بخش‌های کامل (یا بزرگ) حیوانات از کشاورزانی داشتند که می‌توانستند به تأسیسات فرآوری منطقه‌ای کوچک‌تر وارد شوند. [۲۸]. در ایالات متحده، خواربارفروشی‌های مستقل و فروشگاه‌های بین‌المللی (و رستوران‌هایی که به سمت جعبه‌های مصرفی شبه خرده‌فروشی می‌رفتند) به زنجیره‌های عرضه متفاوتی نسبت به زنجیره‌های اصلی مواد غذایی دسترسی داشتند. [۲۹]. آنها توانستند جایگزین های خرید مناسبی را برای محصولات خاص به مصرف کنندگان ارائه دهند. با افزایش تمایل به خرید مستقیم از یک کشاورز، فروشگاه تخصصی، یا خواربارفروشی بین‌المللی، مصرف‌کنندگان در ایالات متحده – و مناطق مختلفی مانند آرژانتین، اتریش، ژاپن، مجارستان و لهستان – به محصولات محلی علاقه‌مندتر شدند و الگوهای خرید خود را متنوع کردند. [۱,۲,۳].

این فرصت‌های جدید برای بسیاری از کشاورزانی که در ابتدا دسترسی به رستوران‌ها و کانال‌های بازار نهادی خاص را از دست دادند، حیاتی بود زیرا سیاست‌های ماندن در خانه صرف غذای حضوری را محدود می‌کرد. [۵]. آنها مجبور بودند ترتیبات جایگزینی برای محصولات خود ایجاد کنند یا تولید را تغییر مسیر دهند تا سطوح متغیر تقاضا را در کانال های مختلف بازار برآورده کنند. مزارعی که برای جابجایی/فرآوری مقادیر زیادی از محصول به بازارهای عمده فروشی متکی بودند با یافتن مراکز مناسب با چالش های قابل توجهی مواجه شدند. عملیات‌های مقیاس کوچک‌تر با تنوع بخشیدن به کانال‌های بازار خود، به‌ویژه اگر بتوانند به سرعت به پلتفرم‌های تجارت الکترونیکی روی آورند و/یا به سرعت پروتکل‌های ایمنی جدید را پیاده‌سازی کنند، می‌توانستند با شرایط متغیر بازار سازگار شوند. [۱,۱۰,۳۰]. با این حال، این انطباق‌ها مزارع مستقر و با منابع بهتری را که قبلاً به بازارهای محلی می‌فروختند و نابرابری‌های ساختاری را که کشاورزان رنگین پوست و جوامع بومی با آن مواجه هستند، مورد توجه قرار داد. [۵,۱۰,۳۱,۳۲]. برخی از کشاورزان درگیر سازگاری‌های متفاوتی بودند، مانند جعبه‌های غذای چند مزرعه‌ای و کیت‌های غذا که بر کمک‌های غذایی در جوامع حاشیه‌نشین، از جمله بخش خدمات غذایی تمرکز داشت. [۱,۹,۳۱,۳۳]. تولیدکنندگانی که می‌توانستند به کانال‌های DTC- بازارهای کشاورزان، خرده‌فروشی در مزرعه، CSA و تجارت الکترونیک- روی بیاورند، در بسیاری از کشورها به طور فزاینده‌ای پایگاه مصرف‌کننده‌ای را پیدا کردند.

به طور خلاصه، مصرف کنندگان در سراسر جهان به طور فزاینده ای الگوهای خرید مواد غذایی خود را در ۱۸ ماه اول همه گیری متنوع کردند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد آن دسته از مصرف‌کنندگانی که تازه وارد کانال‌های بازار محلی شده‌اند همچنان به خرید خود ادامه می‌دهند [۳۴]. علاوه بر این، در ایالات متحده، تلاش‌های فدرال برای تغییر شکل و منطقه‌ای کردن/محلی‌سازی زنجیره‌های تامین غذا بر روی تحقق انعطاف‌پذیری طولانی‌مدت سیستم‌های غذایی متمرکز شده است که به طور گسترده‌ای فراگیر هستند و نیازهای بسیاری را برآورده می‌کنند. [۳۵]. در نهایت، کشاورزان محلی و سازمان‌های امداد غذایی با یکدیگر همکاری کردند تا برای دریافت‌کنندگان SNAP در بازارهای کشاورز، CSA و خرده‌فروش‌های مستقل، هزینه‌ها را جبران کنند تا غذاهای تازه و محلی را در دسترس افراد بیشتری قرار دهند. [۳۶,۳۷]. این سازگاری‌ها – همراه با برنامه‌های امداد جعبه غذا – از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بودند زیرا بیکاری مرتبط با بیماری همه‌گیر باعث افزایش ناامنی غذایی و تغییر ساختار برنامه‌های ناهار مدارس به دلیل تعطیلی مدارس شد. [۳۸].

این بیماری همه گیر روشن کرد که بسیاری از جوامع به طور سیستمی از مشارکت در سیستم های غذایی سالم و قابل دسترس در سراسر ایالات متحده محروم هستند. همچنین نشان داد که سیستم های تولید و توزیع در مقیاس ملی/جهانی در برابر اختلالات گسترده آسیب پذیر هستند. فشارهای تورمی اخیر و حمله روسیه به اوکراین تنها این مشاهدات را تقویت می کند. در حالی که گسترش تولید و توزیع غذای محلی راه حلی برای این چالش‌های زیاد نیست، اما گزینه‌ها را برای تهیه غذا در مقیاس‌های مختلف متنوع می‌کند و فرصت‌هایی را برای رشد اقتصادی محلی فراهم می‌کند. به طور خلاصه، تغییر ناشی از همه‌گیری به سمت تولید و مصرف محلی/منطقه‌ای عمیق بود و پایه‌ای برای بازبینی سیستم‌های غذایی در بسیاری از نقاط فراهم کرد.

با در نظر گرفتن این شرایط، من می‌پرسم که آیا و تا چه اندازه تجربه این بیماری همه‌گیر به افزایش آگاهی مصرف‌کننده و دیدگاه‌های عملکرد کانال بازار در مورد گزینه‌های غذایی محلی/منطقه‌ای منجر می‌شود؟ به عبارت دیگر، ساکنان چگونه تغییرات LFS خود را نسبت به نیازها و انتظارات خود درک می کنند؟

یکی از اهداف طراحی این نظرسنجی، به تصویر کشیدن تأثیر تغییرات قابل توجه سیاست، سرمایه گذاری ها یا رویدادهای خاص جغرافیایی بر تکامل LFS ها بود. در حالی که ما شروع آن را پیش‌بینی نکرده بودیم، کووید-۱۹ مطمئناً یک گسست قابل توجه در عادی بودن درک شده و عملکرد واقعی سیستم را ایجاد می‌کند. از آنجایی که این نظرسنجی در دو دوره زمانی انجام شد که با شروع COVID-19 در ایالات متحده همراه است، داده‌های آن به خوبی برای ارزیابی تغییرات در درک ساکنان از جنبه‌های مختلف LFS جامعه مربوطه خود قرار دارند.

۳٫ روش ها

در این بخش، روش‌های مورد استفاده برای جمع‌آوری داده‌ها برای این تحلیل را شرح می‌دهم. داده ها در ۵ جامعه جداگانه از طریق دو نظرسنجی، قبل و بعد از شروع COVID-19 جمع آوری شد. داده‌ها با یک مدل اثرات درمانی با استفاده از تطبیق امتیاز تمایل برای ارزیابی اثر همه‌گیری بر ادراک مصرف‌کننده از ۱۰ کانال مختلف بازار که در آن مصرف‌کنندگان ممکن است با اقلام غذایی با منبع محلی مواجه شوند، تجزیه و تحلیل شد. روش های خاص جمع آوری داده ها و رویکردهای تحلیلی در زیر توضیح داده شده است.

۳٫۱٫ استخدام پاسخگو

داده ها با استفاده از پیمایش سرزندگی غذایی محلی (LFV) جمع آوری شد. این نظرسنجی از ساکنان می خواهد تا عملکرد ۲۹ جنبه مختلف از محیط غذایی محلی خود را ارزیابی کنند. این جنبه ها متنوع است و شامل موارد زیر است:

کانال های بازار (مانند بازارهای کشاورزان و تعاونی های مواد غذایی)؛
جنبه های سیاست و بازاریابی (مانند برنامه های برندسازی دولتی و برچسب های غذایی محلی)؛
جنبه های اجتماعی (مانند جشنواره های غذا و برنامه های کمک غذایی)؛
ویژگی های محصول محلی (مانند قیمت، کیفیت و تنوع).

در سال ۲۰۱۹، تیم تحقیقاتی ما ساکنان ۱۳ مکان را در جنوب شرقی ایالات متحده بررسی کردند. مکان ها بر اساس مشاوره با کارشناسان محلی مواد غذایی و عوامل توسعه انتخاب شدند. هر مکان باید شواهدی از فعالیت غذایی محلی و علاقه ذینفعان به توسعه سیستم غذایی محلی خود داشته باشد.

هدف اولیه ما بررسی ۱۶ مکان بود، اما همانطور که برای بررسی ۳ مکان نهایی آماده می شدیم، COVID-19 ظاهر شد و ما روند نمونه گیری خود را دوباره ارزیابی کردیم. این نظرسنجی برای ارائه یک خط پایه از فعالیت های غذایی محلی در یک مقطع زمانی خاص طراحی شده است. در سناریوی یک اختلال گسترده در یک سیستم، که قطعاً COVID-19 بود، ما در موقعیت خوبی قرار داشتیم تا مکان‌های انتخابی را مجدداً نمونه‌برداری کنیم تا ببینیم این همه‌گیری چگونه بر LFS‌های آنها تأثیر می‌گذارد. در نتیجه، ما ۵ مکان را برای بررسی مجدد بر اساس توانایی خود در جمع‌آوری سریع داده‌ها به روشی با فاصله اجتماعی در اوایل سال ۲۰۲۲ انتخاب کردیم. این مکان‌ها به شرح زیر بودند:

لوئیزویل، KY;
نشویل، TN;
ناکسویل، تی ان.
Raleigh–Durham–Chapel Hill، NC (یعنی مثلث).
گرینویل، اسپارتانبورگ، و شهرستان اندرسون، SC (به عنوان مثال، ایالت کارولینای جنوبی).

ما ساکنان را از طریق استخدام آنلاین از طریق Dynata – یک سرویس نظرسنجی با پانل‌های پاسخ‌دهنده، بررسی کردیم. ما از Dynata خواستیم که پاسخ دهندگان را متناسب با ارزش دارایی و کد پستی در هر جامعه استخدام کند. هدف ما ۲۰۰ نظرسنجی تکمیل شده در هر جامعه برای هر دوره زمانی برای اطمینان از حجم نمونه کافی برای ارزیابی بخش های مصرف کننده در هر جامعه بود.

همانطور که در نشان داده شده است میز ۱، ارزش های جمعیت شناختی برای هر جامعه به طور منطقی مشابه ارزش های سرشماری برای درآمد متوسط خانوار و نژاد است. من سن را با سن سرشماری مقایسه نکردم زیرا افراد زیر ۱۸ سال واجد شرایط تکمیل نظرسنجی نبودند. هنگام مقایسه جمعیت شناسی در هر جامعه بین رویدادهای نظرسنجی، تفاوت هایی وجود دارد. نظرسنجی دوم تمایل دارد به ارزش سرشماری هم برای نژاد و هم درآمد نزدیک‌تر باشد و درصد افرادی که علاقه زیادی به سیستم‌های غذایی محلی دارند کمتر است. احتمالاً در پاسخ‌ها به کسانی که به غذاهای محلی علاقه دارند تعصب وجود دارد و این ممکن است تأثیری بر جمعیت‌شناختی پاسخ‌دهنده داشته باشد. با این وجود، گنجاندن متغیر «علاقه به غذای محلی» در رویکرد تحلیلی به ما امکان می‌دهد تفاوت‌ها را در تعامل پاسخ‌دهنده با فعالیت‌های LFS کنترل کنیم.

به طور خلاصه، شرکت‌کنندگان در نظرسنجی احتمالاً زیربخش متنوعی (از نظر نژاد و درآمد) از افرادی را نشان می‌دهند که به سیستم‌های غذایی محلی علاقه دارند. به دلیل تفاوت‌های بین پاسخ‌دهندگان نظرسنجی در هر یک از رویدادهای نظرسنجی، من از تجزیه و تحلیل تطبیق امتیاز تمایل برای تطبیق افراد در دوره‌های زمانی بر اساس پاسخ‌ها به پرسش‌های دموگرافیک و سایر سؤالات در نظرسنجی استفاده می‌کنم. این رویکرد کنترل مصنوعی مجموعه داده ای را ایجاد می کند که در دوره های زمانی (یعنی یک درمان) قابل مقایسه تر است. در زیر به این مدل و رویکرد می پردازم.

۳٫۲٫ طراحی نظرسنجی

تیم تحقیقاتی ما به طور مکرر این نظرسنجی را از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ توسعه داد. ما دو گروه متمرکز با ساکنان لکسینگتون، کنتاکی – شهری متوسط (که در این تجزیه و تحلیل فعلی گنجانده نشده است) – انجام دادیم تا درک کنیم که چه جنبه‌های LFS برای ایجاد یک محیط قوی ضروری است، سیستم غذایی محلی پر جنب و جوش و انعطاف پذیر. ما فهرست گسترده‌ای از جنبه‌های LFS را از این گروه‌های کانونی گردآوری کردیم، آن‌ها را با پژوهشگران مواد غذایی منتخب محلی و پرسنل توسعه در سراسر ایالات متحده کارگاه آموزشی کردیم و سپس یک نظرسنجی آزمایشی ایجاد کردیم. پس از انجام بررسی آزمایشی در یک شهر، ما عبارت سوالات را دوباره ارزیابی کردیم و بررسی کردیم که کدام جنبه های LFS را شامل شود. نظرسنجی اصلاح شده همان چیزی است که ما برای تلاش های نظرسنجی ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ استفاده کردیم. بحث های دقیق تر درباره توسعه نظرسنجی در نشریات جداگانه پوشش داده شده است [۱۶,۳۹].

بررسی سرزندگی غذای محلی یک فرض ساده دارد. از پاسخ دهندگان خواسته می شود تا عملکرد ۲۹ جنبه LFS را ارزیابی کنند. متن سوال به شرح زیر است: “عملکرد جنبه های زیر از محیط غذایی محلی جامعه خود را چگونه ارزیابی می کنید؟” عملکرد در مقیاس لیکرت ۵ درجه ای که ۱ = بسیار ضعیف، ۳ = متوسط و ۵ = عالی اندازه گیری می شود. ما همچنین برای پاسخ‌دهندگان گزینه «نمی‌دانم» را برای هر جنبه ارائه کردیم. ما همچنین راهنمایی‌هایی را برای پاسخ‌دهندگان در مورد اینکه چه چیزی عملکرد بالا را برای دسته‌های مختلف جنبه‌ها تشکیل می‌دهد، ارائه کردیم. در دسته کانال های بازار، موضوع این دست نوشته، به پاسخ دهندگان موارد زیر گفته می شود:

“یک بازار را می توان با عملکرد بالا (“خوب” یا “عالی”) در نظر گرفت که موارد زیر را انجام دهد:

محصولات غذایی محلی با کیفیت و متنوع را ارائه می دهد، تبلیغ می کند یا تبلیغ می کند.
به طور کلی برای اعضای جامعه و کشاورزان از سراسر منطقه قابل دسترسی است.
و/یا فراتر از انتظارات شماست.”

تحلیل فعلی ما بر ۱۰ کانال خاص تهیه غذا (از مجموع ۲۹ جنبه مورد بررسی) متمرکز است، که من فرض کردم تحت تأثیر همه گیری COVID-19 قرار گرفته اند. کانال ها به شرح زیر است:

بازارهای کشاورزان؛
خرده فروشی تخصصی (شرکت های تعاونی، فروشگاه های مواد غذایی بهداشتی، خواربارفروشان مستقل و غیره)؛
خرده فروشی معمولی؛
خواربار فروشی بین المللی (بقالی قومی)؛
رستوران ها؛
کشاورزی با حمایت جامعه (CSA)؛
خانه و باغ های اجتماعی؛
رویدادهای داخل مزرعه (گردشگری کشاورزی، فروشگاه های مزرعه، u-pick)؛
بانک ها و انبارهای مواد غذایی؛
برنامه های آشپزی، نگهداری و آموزش مصرف کننده.

در حالی که آخرین جنبه یک کانال بازار نیست، از تلاش های افراد برای تهیه غذا در خانه حمایت می کند و دانش مصرف کنندگان را در مورد کانال های بازار محلی آگاه می کند. با افراد بیشتری که در طول همه گیری در خانه غذا تهیه می کنند [۱۱,۱۲]، اندازه گیری تغییرات در مشارکت در فرصت های آموزشی مرتبط با غذا منطقی است. همچنین نشان‌دهنده این است که چگونه تصورات گسترده در مورد LFSs ممکن است تغییر کرده باشد. این جنبه‌ها به عنوان متغیرهای وابسته در مدل‌های اثرات درمانی ما عمل می‌کنند.

علاوه بر کانال‌های بازار، من نمرات عملکرد پاسخ‌دهندگان را در خصوص ویژگی‌های محصول و جنبه‌های اجتماعی LFS‌هایشان درج کردم. تعریف عملکرد برای جنبه‌های محصول این است: «جامعه شما را می‌توان با عملکرد بالا در نظر گرفت اگر (۱) گزینه‌های مختلف محصول محلی با کیفیت بالا وجود داشته باشد، (۲) به راحتی می‌توان فهمید که آیا محصولی در نزدیکی جامعه شما رشد کرده یا بزرگ شده است. در ایالت شما، یا در یک مزرعه خاص، و/یا (۳) محصولات فراتر از انتظارات شما هستند.» من جنبه های اجتماعی و محصول زیر را در مدل خود گنجانده ام:

کیفیت محصول محلی؛
قیمت رقابتی محصول؛
برنامه های برندسازی دولتی (به عنوان مثال، کنتاکی مغرور، افتخار به NC، و غیره)؛
پوشش رسانه ای رویدادهای غذایی محلی.

پاسخ‌ها به این سؤالات (علاوه بر داده‌های جمعیت‌شناختی استاندارد) برای مطابقت با پاسخ‌های قبل (۲۰۱۹) و پس از (۲۰۲۲) با استفاده از رویکرد تطبیق امتیاز گرایش من گنجانده شد.

در نهایت، ما از پاسخ دهندگان پرسیدیم: «بیشتر دوست دارید سرمایه گذاری در محیط غذایی محله خود را در کجا ببینید؟». آنها برای سرمایه‌گذاری در بازارهای کشاورزان، سوپرمارکت‌ها، فروشگاه‌های مواد غذایی متعلق به جامعه، و تحویل هفتگی جعبه سبزیجات و میوه، رتبه‌بندی بهره را در مقیاس لیکرت ۵ درجه‌ای (۱ = علاقه‌مندم؛ ۳ = تا حدودی علاقه‌مند؛ ۵ = بسیار علاقه‌مند) ارائه کردند. یعنی CSA). از این پاسخ‌ها، می‌توانیم تعیین کنیم که اولویت‌ها برای سرمایه‌گذاری در پی تجربه همه‌گیری تغییر کرده‌اند.

۳٫۳٫ رویکرد تحلیلی

برای درک تأثیر همه‌گیری COVID-19 بر درک LFS از ۱۰ کانال بازار و ۴ حوزه سرمایه‌گذاری، مدلی را توسعه دادم که همه‌گیری COVID-19 را به عنوان یک درمان در نظر می‌گیرد – به این معنا که این رویدادی بود که تغییرات گسترده‌ای در سیستم ایجاد کرد. . در نتیجه، من پاسخ‌های نظرسنجی جمع‌آوری‌شده در سال ۲۰۱۹ از ۵ جامعه ما را به‌عنوان کنترل (یعنی وضعیت درمان‌نشده) و پاسخ‌های مربوط به سال ۲۰۲۲ را به‌عنوان گروه آزمایش (یعنی شرایط تحت درمان) در یک طرح شبه تجربی در نظر می‌گیرم. با استفاده از یک مدل اثرات درمان، می‌توانیم میزان تغییر ادراک ساکنان از آگاهی و عملکرد از جنبه‌های مختلف LFS‌هایشان را این بیماری همه‌گیر تخمین بزنیم.

از آنجایی که داده‌های ما مشاهده‌ای هستند و پاسخ‌های قبل و بعد از افراد مشابه نداریم، من از تطبیق امتیاز تمایل به پاسخ‌های زوجی در هر نمونه (مثلاً ۲۰۱۹) به پاسخ‌های نمونه دیگر (مثلاً ۲۰۲۲) بر اساس جمعیت‌شناختی استفاده می‌کنم. ویژگی ها و سایر پاسخ های نظرسنجی تک تک پاسخ دهندگان. با استفاده از این تکنیک، گویی هر پاسخ‌دهنده واقعی قبل و بعد از کووید-۱۹ در یک نظرسنجی شرکت کرده است. از این، می‌توانیم یک اثر درمانی متوسط ایجاد کنیم – یا امتیازی که میزان تأثیر کووید-۱۹ بر ادراک افراد از آگاهی و عملکرد برای کانال‌های خاص بازار LFS را تخمین می‌زند.

من تأثیر درمانی COVID-19 را برای تغییرات زیر در پاسخ‌دهندگان ارزیابی می‌کنم:

آگاهی از هر یک از ۱۰ کانال بازار LFS؛
ارزیابی عملکرد هر کانال بازار؛
علاقه به سرمایه گذاری در بازارهای کشاورزان، CSA، خرده فروشی تخصصی و خرده فروشی معمولی.

۳٫۳٫۱٫ مدل آگاهی از کانال بازار

آگاهی از کانال های بازار از ارزیابی عملکرد ناشی می شود. اگر پاسخ دهنده نمره عملکرد “نمی دانم” یا عدم پاسخ را ارائه دهد، من فکر می کنم که پاسخ دهنده از کانال بازار آگاه نیست. اگر آنها هر نمره عملکرد دیگری را ارائه دهند (۱ = بسیار ضعیف، ۳ = متوسط، و ۵ = عالی)، آنگاه پاسخ دهنده در نظر گرفته می شود که از آن کانال آگاه است. برای هر یک از ۱۰ کانال بازار، من نمره عملکرد را به یک متغیر باینری رمزگذاری کردم که در آن پاسخ‌های «نمی‌دانم» ۰ و هر نمره عملکرد دیگری با کد ۱ کدگذاری می‌شود. به طور خلاصه، آگاهی یک متغیر وابسته باینری است. مدل اثرات درمان

متغیر درمان – زمان – نیز باینری است و پاسخ‌های مربوط به سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ به ترتیب ۰ و ۱ کد شده‌اند. متغیرهای مورد استفاده برای تطبیق پاسخ ها به شرح زیر است:

جمعیت شناختی

○

سن (مستمر)؛

○

جنسیت (طبقه بندی: ۰ = زن / ۱ = مرد)؛

○

درآمد (مستمر)؛

○

علاقه به غذاهای محلی (دودویی: ۰ = نه به برخی از علاقه / ۱ = علاقه بالا).

○

سالهای اقامت (مداوم)؛

○

نژاد (دودویی: ۰ = سفید / ۱ = غیر سفید)؛
نمرات عملکرد؛

○

برنامه های برندسازی دولتی (باینری: ۰ = آگاه نیست / ۱ = آگاه)؛

○

پوشش رسانه ای رویدادهای غذایی محلی (باینری: ۰ = آگاه نیست / ۱ = آگاه).

من دو معیار مبتنی بر عملکرد را به عنوان متغیرهای منطبق در نظر گرفتم زیرا انتظار داشتم پاسخ دهندگانی که از تبلیغات غذاهای محلی آگاه هستند ممکن است از کانال های بازار محلی نیز آگاهی بیشتری داشته باشند. گنجاندن این دو متغیر و متغیر “علاقه به غذای محلی” به ما این امکان را می دهد که برای کسانی که سطوح مختلفی از سرمایه گذاری در غذای محلی دارند، کنترل های مصنوعی ایجاد کنیم و در نتیجه اثر درمانی کووید-۱۹ بر ساکنان را به شدت جدا کنیم. اطلاع. سؤال مربوط به غذای محلی در ابتدا با عبارت “لطفاً به علاقه عمومی خود به مواد غذایی پرورش یافته یا فرآوری شده محلی امتیاز دهید.” گزینه ها بر اساس مقیاس لیکرت ۵ درجه ای با ۱ = عدم علاقه ارائه شده است. ۳ = تا حدودی علاقه مند. و ۵ = بسیار علاقه مند. من این را به یک متغیر باینری رمزگذاری کردم که در آن مقادیر ۱ تا ۳ = ۰ و مقادیر ۴ تا ۵ = ۱ است. از آنجایی که متغیر آگاهی باینری است، من از رگرسیون پروبیت در مدل آگاهی خود استفاده کردم.

۳٫۳٫۲٫ مدل عملکرد کانال بازار

برای درک تأثیر COVID-19 بر درک عملکرد کانال بازار، مدل مشابهی را برای عملکرد هر یک از ده کانال بازار اعمال کردم. در اینجا، متغیرهای وابسته، نمرات عملکرد هر کانال بازار هستند، اگرچه در این مورد، امتیاز لیکرت ۱ به ۵ اصلی آنها را حفظ می کنم. زمان دوباره متغیر درمان باینری ما است. من از همان متغیرهای جمعیت شناختی که در مدل اثر درمان آگاهی بود برای تطبیق پاسخ دهندگان استفاده کردم. اما به جای برنامه های برندینگ دولتی و متغیر پوشش رسانه ای، از متغیرهای زیر به عنوان بخشی از معیارهای مطابقت استفاده کردم:

نمرات عملکرد؛

○

کیفیت محصول محلی (سفارش: ۱-۵ لیکرت)؛

○

قیمت محصول رقابتی (سفارش: ۱-۵ لیکرت)؛

من از این دو نمره عملکرد به عنوان بخشی از معیارهای تطبیق استفاده کردم، زیرا انتظار داشتم که افراد با ادراکات متفاوت از کیفیت محصول و رقابت قیمت ممکن است نظرات متفاوتی در مورد عملکرد مثبت ده کانال بازار داشته باشند. همانطور که نمرات عملکرد متغیر وابسته مرتب می شود، من از مدل رگرسیون لجستیک به عنوان گزینه رگرسیون خود استفاده می کنم.

۳٫۳٫۳٫ مدل سرمایه گذاری کانال بازار

در نهایت، من تأثیر COVID-19 را بر علاقه افراد به سرمایه گذاری در چهار کانال مختلف بازار ارزیابی کردم: بازارهای کشاورزان، خرده فروشی های تخصصی، CSA، و خرده فروشی های معمولی. من از یک مدل اثر درمانی مشابه برای عملکرد کانال بازار استفاده کردم. متغیر وابسته سطح علاقه به سرمایه گذاری در هر کانال بازار است که بر اساس لیکرت ۵ امتیازی (۱ = علاقه مند نیستم؛ ۳ = تا حدودی علاقه مند؛ ۵ = بسیار علاقه مند) به دست می آید. زمان مجدداً متغیر درمان است و همان متغیرهای جمعیت شناختی که در بالا ذکر شد در معیارهای مطابقت ما گنجانده شده است. من هیچ متغیر عملکردی را در این مدل لحاظ نکردم. هنگامی که یک مدل اثرات درمانی را انجام دادم، یک مدل لاجیت مرتب شده جداگانه را با استفاده از متغیرهای یکسان اجرا کردم تا مشخص کنم چه کسی (از نظر جمعیت شناختی) به سرمایه گذاری های خاص علاقه مند است.

من هر یک از این سه تجزیه و تحلیل را بر روی (۱) نمونه تلفیقی از پاسخ‌ها و (۲) هر یک از پنج جامعه انجام دادم تا تفاوت‌های خاص مکان در ادراک عملکرد، آگاهی و علاقه سرمایه‌گذاری را درک کنم.

۴٫ نتایج و بحث

جدول ۲ نشان می دهد که کجای همه گیری COVID-19 تأثیر قابل توجهی بر آگاهی هر کانال بازار در هر جامعه انتخاب شده دارد. جدول میانگین اثرات درمانی بیماری همه گیر (یعنی متغیر زمان) را هنگام تطبیق افراد در گروه ها بر اساس ویژگی های جمعیت شناختی آنها نشان می دهد. فضاهای خالی نشان می دهد که زمان متغیر معنی داری در آگاهی پاسخگو نیست. به عبارت دیگر، امتیاز اثر درمان، میزان و جهت تغییرات در ادراک ساکنین هر کانال بازار را پس از شروع COVID-19 نشان می‌دهد. علاوه بر این، با توجه به اینکه COVID-19 تأثیرات قابل توجهی بر دسترسی به غذا و اشتغال داشته است، من آگاهی و تغییرات عملکرد را در میان پاسخ دهندگانی که کمتر از ۲۵ هزار دلار در سال درآمد خانوار در هر جدول در ردیف های نشان داده شده ارائه می کنم. کم شرکت.

۴٫۱٫ آگاهی از کانال بازار

وقتی پاسخ‌ها در جوامع جمع می‌شوند، پاسخ‌دهندگان آگاهی بیشتری از همه کانال‌های بازاری که اقلام غذایی محلی را حمل می‌کنند یا پشتیبانی می‌کنند به جز بازارهای کشاورزان نشان دادند.جدول ۲). طبق این مدل، تجربه همه‌گیری، بیشترین تأثیر را بر آگاهی از CSA، باغ‌های محلی یا خانگی، فروشگاه‌های مواد غذایی بین‌المللی و برنامه‌های آموزشی مواد غذایی داشت. آگاهی از بانک های تخصصی خرده فروشی و مواد غذایی نیز افزایش یافت. در حالی که آگاهی از خرده فروشی ها و رستوران های معمولی افزایش یافت، میزان تغییر بسیار کمتر بود. تنها کاهش آگاهی در کانال بازار کشاورزان بود. بسته شدن و تغییرات عملیاتی ممکن است بر توانایی افراد برای حضور در بازار کشاورزان تأثیر بگذارد، به ویژه در سال ۲۰۲۰ [۲۱].

پاسخ دهندگان با درآمد خانوار کمتر از ۲۵ هزار دلار (به عنوان مثال، Low Inc ردیف ها) از اکثر کانال ها و جنبه های بازار LFS آگاه تر شدند. به ویژه، این پاسخ دهندگان بیشتر از باغ ها، بانک های مواد غذایی، برنامه های آموزش غذای مصرف کننده و CSA آگاه شدند. این جنبه های LFS اغلب با هدف بهبود دسترسی ساکنان به غذا (از جمله CSA در صورتی که به عنوان یک برنامه امداد جعبه غذا مجدداً در نظر گرفته شود) است. [۲۶]، بنابراین شاید تعجب آور نباشد که پاسخ دهندگان با درآمد پایین تری در زمان بحران به دنبال این گزینه ها هستند.

وقتی مکان های خاصی را در نظر می گیریم، الگوهای متفاوتی از آگاهی ظاهر می شود. به عنوان مثال، در ایالت کارولینای جنوبی و ناکسویل، ساکنان کمتر از بازارهای کشاورزان آگاه شدند. بازار اصلی ناکسویل مکان‌های خود را در سال ۲۰۲۰ تغییر داد تا توانایی فروشندگان و مصرف‌کنندگان را برای دستیابی به اقدامات مناسب فاصله‌گذاری اجتماعی بهبود بخشد. [۴۰]. آنها سال بعد با کنترل های مکانی برای مدیریت ترافیک پیاده به مکان عادی بازگشتند. ممکن است این تغییرات بر آگاهی ساکنان از بازار تأثیر بگذارد. بازارهای کشاورزان در گرین‌ویل و اسپارتانبورگ – مراکز جمعیتی اولیه ایالت SC – کشاورزان زیادی را در خود جای دادند که استراتژی‌های توزیع را برای جبران بسته شدن سایر کانال‌های بازار تغییر دادند. [۴۱]. با این حال، آنها تعداد فروشنده و بازدیدکننده را محدود کردند که بر فروش در مقایسه با قبل از COVID-19 تأثیر گذاشت [۴۲].

در یک روند مخالف، پاسخ دهندگان به طور فزاینده ای از کشاورزی حمایت شده توسط جامعه به طور کلی و در جوامع منتخب آگاهی بیشتری داشتند. به عنوان مثال، پاسخ دهندگان جمع شده و کم درآمد در مثلث از CSA بیشتر آگاه شدند. در اوایل سال ۲۰۲۰، عدم اطمینان و تاخیر در باز کردن بازارهای کشاورزان رالی وجود داشت. در نتیجه، بسیاری از فروشندگان با یکدیگر همکاری کردند تا به سرعت به مدل‌های نوع CSA که در مکان‌های مختلف از جمله کلیساها ارائه می‌شد، تغییر دهند. [۴۳,۴۴]. علاوه بر این، پشتیبانی طولانی مدت از سوی انجمن های توسعه و تحقیقات در NC برای ایجاد آگاهی از غذاهای محلی و کاهش موانع ورود CSA وجود داشته است. [۴۵,۴۶]. به طور مشابه، CSA در Upstate SC برای ساکنان کم درآمد در طول همه گیری قابل مشاهده بود زیرا جعبه های کمک غذایی به سبک CSA به تمرکز قابل توجهی از فعالیت های غذایی محلی تبدیل شد. [۴۷]. این تلاش‌های مختلف احتمالاً CSA را برای رشد آگاهی در طول همه‌گیری، به‌ویژه با محدودیت‌هایی در بازارهای کشاورزان، آغاز کرد.

ساکنان برخی از مناطق آگاهی بیشتری از کانال‌های بازار خرده‌فروشی نشان دادند، اگرچه این تغییرات در بخش درآمد پایین‌تر مشاهده نشد. ساکنان نشویل و مثلث از خرده فروشی های تخصصی (شرکت های تعاونی، فروشگاه های مواد غذایی سالم، اغذیه فروشی ها، قصابی ها، نانوایی ها و غیره) و خواربار فروشی های بین المللی آگاهی بیشتری پیدا کردند. با توجه به کمبودهای زنجیره تامین در فروشگاه‌های خرده‌فروشی معمولی، انتظار داشتم ساکنان بسیاری از مناطق از فروشگاه‌های تخصصی برای محصولات گمشده استفاده کنند. در نشویل و مثلث – مکان هایی با بیشترین جمعیت و تنوع فرهنگی قابل توجه – گزینه های خرده فروشی تخصصی و بین المللی زیادی وجود دارد. شاید COVID-19 افراد بیشتری را وادار کرد که خرید را به سمت این مکان‌ها تغییر دهند.

آگاهی از باغ ها و بانک های مواد غذایی در همه جوامع به جز ناکسویل افزایش یافت. همه‌گیری به‌ویژه بر آگاهی از این مکان‌های خرید غذا برای ساکنان کم درآمد لوئیزویل، مثلث و Upstate SC تأثیرگذار بود. COVID-19 پیامدهای منفی بر اشتغال در بسیاری از بخش ها داشت که منجر به افزایش فشار بر سازمان های کمک غذایی شد. در لوئیزویل، بسیاری از بازیگران مختلف گرد هم آمدند تا به ساکنان غذا کمک کنند. سرآشپزها با انبارهای مواد غذایی، منطقه مدرسه شهر و حتی چرچیل داونز کار می کردند تا برای خانواده هایی که با ناامنی غذایی مواجه بودند غذا آماده کنند. [۴۸].

نکته ویژه ای که در این برنامه ها مورد تاکید قرار گرفت این بود که بسیاری از کارگران صنعت خدمات غذایی به دلیل تعطیلی رستوران ها و موسسات در دوران شیوع بیماری همه گیر دچار ناامنی غذایی بودند. برای مثال، برنامه امداد راه‌اندازی مجدد رستوران Lee Initiative از رستوران‌ها و آشپزخانه‌های سازمانی برای ایجاد جعبه‌های غذا برای ساکنان ناامن غذایی استفاده کرد. این کار (و وعده‌های غذایی) را برای کارگران رستورانی که تحت تأثیر تعطیلی قرار گرفته‌اند فراهم می‌کند و در عین حال دسترسی به غذا برای افراد کم‌درآمد را بهبود می‌بخشد. [۳۳]. Lee Initiative این مدل را با سرآشپزهای شهرهای دیگر از جمله The Triangle و Nashville به اشتراک گذاشت. به طور خلاصه، بانک‌های مواد غذایی و برنامه‌های امدادی که از سایر بخش‌ها حمایت بیشتری دریافت می‌کنند – در کنار نرخ بالاتر ناامنی غذایی به دلیل COVID-19 – ممکن است مستقیماً بر آگاهی ساکنان از این گزینه‌ها تأثیر بگذارد.

در نهایت، از آنجایی که ساکنان عموماً در طول همه‌گیری اولیه به دنبال مکان‌های مختلف تهیه غذا بودند، از برنامه‌های آموزش غذای مصرف‌کننده مانند کلاس‌های آشپزی و نگهداری غذا نیز آگاه‌تر شدند. با افزایش علاقه به پخت و پز و پخت در خانه [۱۱,۱۲]جای تعجب نیست که ساکنان شروع به جستجوی منابع برای تهیه غذا یا باغبانی کنند. کنتاکی Cooperative Extension و غیرانتفاعی لوئیزویل در اوایل بیماری همه گیر در ارائه برنامه هایی برای برنامه ریزی غذا و باغبانی بسیار فعال بودند. [۴۹]. افزایش شدید آگاهی لوئیزویل در مورد آموزش غذا و باغ ها ممکن است منعکس کننده این تلاش ها باشد.

۴٫۲٫ عملکرد کانال بازار

معیار آگاهی ما نمای کلی از چگونگی تغییر دید هر کانال بازار از زمان شروع COVID-19 ارائه می دهد. با این حال، در مورد کیفیت این کانال های بازار چیز زیادی به ما نمی گوید. رتبه‌بندی عملکرد – همانطور که توسط پاسخ‌دهندگان درک می‌شود – در قلب روش‌شناسی ما قرار دارد.

برای مثال، جدول ۲ نشان می‌دهد که پاسخ‌دهندگان پس از همه‌گیری از خواربار و رستوران‌های معمولی در جوامع خود آگاه‌تر شدند. با این حال، به نظر می رسد COVID-19 تأثیر منفی قابل توجهی بر نمرات عملکرد پاسخ دهندگان برای رستوران ها، بدون در نظر گرفتن درآمد، و خواربار فروشی های معمولی برای ساکنان کم درآمد داشته باشد.جدول ۳). به طور خلاصه، افزایش آگاهی از فروشگاه‌های مواد غذایی و رستوران‌ها ممکن است به بحث‌های عمومی مداوم در مورد مشکلات زنجیره تامین در اولی و تعطیلی در دومی مرتبط باشد. در حالی که پاسخ‌های کل این روند عملکرد منفی را نشان می‌دهند، تنها The Triangle این نتیجه را هنگام در نظر گرفتن پاسخ‌های خاص سایت نشان می‌دهد.

به طور کلی، به نظر می رسد تأثیر کمتری (طبق مدل ما) COVID-19 بر ادراک ساکنان از عملکرد (در مقایسه با آگاهی) برای کانال های خاص بازار وجود دارد. تنها کانال‌های بازار دیگری که تفاوت پس از کووید-۱۹ را نشان می‌دهند، بازارهای کشاورزان، انبارهای غذا/بانک‌ها و فروشگاه‌های مواد غذایی بین‌المللی هستند. عملکرد بازار کشاورزان برای نمونه تلفیقی از پاسخ دهندگان پایین تر است، اما برای کسانی که درآمد کمتری دارند بالاتر است. گروه دوم ممکن است از افزایش سرمایه گذاری در اسنپ و سایر برنامه هایی که هزینه غذاهای تازه را در بازارهای کشاورزان کاهش می دهد، سود برده باشند. به طور مشابه، بانک های مواد غذایی در زمان بحرانی ناامنی غذایی به اقلام دسترسی داشتند.

نتایج ما کاهش پس از COVID-19 را در عملکرد درک شده مکان‌های خرده‌فروشی تخصصی در Triangle، NC و Upstate SC نشان می‌دهد. برعکس، پاسخ دهندگان کم درآمد در نشویل دیدگاه مثبت تری نسبت به این بازارها دارند. همچنین می‌توان انتظار داشت که کسب‌وکارهای خرده‌فروشی تخصصی به ساکنان کمک کنند تا نیازهای خرید مواد غذایی را که توسط فروشگاه‌های خرده‌فروشی معمولی تامین نمی‌شود، برآورده کنند. تلاش های منحصر به فرد، مانند فروشگاه در نشویل، یک فروشگاه مواد غذایی رایگان که با بانک های مواد غذایی و توزیع کنندگان برای ارائه کمک های غذایی همکاری می کند، ممکن است به درک مثبت ساکنان درآمد کمتر از خرده فروشی های تخصصی در آن منطقه کمک کند. [۵۰]. نشویل همچنین منحصر به فرد بود زیرا تنها جایی بود که پاسخ دهندگان کم درآمد دیدگاه مثبت تری نسبت به فروشگاه های مواد غذایی بین المللی داشتند. با زنجیره‌های تامین متفاوت نسبت به عملیات خرده‌فروشی معمولی و تخصصی، شاید این بازارهای بین‌المللی شکاف‌های عرضه را پر می‌کردند یا غذای مناسب فرهنگی را برای ساکنان در زمان نیاز فراهم می‌کردند.

مشاهده شد که بانک‌های مواد غذایی در «مثلث» برای پاسخ‌دهندگان کم‌درآمد، کیفیت را بهبود می‌بخشند، در حالی که ساکنان نشویل کاهش عملکرد را مشاهده کردند. جامعه اخیر همزمان با ظهور کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰ تحت تأثیر یک گردباد قرار گرفت. بانک‌های مواد غذایی به دلیل مشکلات زنجیره تامین و نیروی کار شاهد افزایش شدید تقاضا و کاهش کمک‌های مالی از سوی فروشگاه‌های مواد غذایی و سایرین بودند. [۵۱]. در کارولینای شمالی، Cooperative Extension با دولت کانتی و شرکای اجتماعی برای توسعه مراکز غذایی برای توزیع کمک های غذایی با استفاده از صندوق های امدادی COVID-19 همکاری کرد. [۵۲].

پاسخ دهندگان مثلث تنها جامعه ای بودند که پس از شیوع بیماری همه گیر به بازارهای کشاورزان امتیاز کمتری دادند. همانطور که در تجزیه و تحلیل آگاهی اشاره شد، بسیاری از کشاورزان به دلیل عدم اطمینان در مورد زمان باز شدن بازار کشاورزان در طول فصل ۲۰۲۰، استراتژی های توزیع به سبک CSA را اتخاذ کردند. علاوه بر این، برخی از این ترتیبات CSA بر کمک های غذایی متمرکز شده بودند که ممکن است توضیح دهد که چرا ساکنان کم درآمد CSA را پس از همه گیری بهتر می دانند. این ساکنان همچنین برداشت های مثبت تری از رویدادهای مزرعه بیان کردند. پس این امکان وجود دارد که ساکنان غذا را مستقیماً از کشاورزان خریداری کنند، البته نه در بازارهای کشاورزان. به طور مشابه، پاسخ دهندگان کم درآمد ناکسویل دیدگاه مثبت تری نسبت به CSA داشتند، در حالی که نمونه کامل در آنجا کاهش عملکرد را نشان داد. شاید جعبه‌های CSA به عنوان کمک غذایی در طول COVID-19 تغییر شکل داده شده است.

در نهایت، رویدادهای داخل مزرعه بیشتر مورد علاقه ساکنان ناکسویل و مثلث قرار گرفت، اما در نشویل کمتر مورد علاقه بود. کشاورزان محلی ممکن است فرصت‌های خرید مستقیم و/یا گردشگری کشاورزی را در طول قرنطینه‌های اولیه COVID-19 به روش‌هایی به بازار عرضه کرده باشند که تأثیرات پایداری بر این جوامع داشته است. به طور خلاصه، من تغییراتی را در کیفیت برخی از کانال‌های بازار مشاهده کردم، اگرچه به نظر می‌رسد COVID-19 تأثیر قابل‌اندازه‌گیری بیشتری بر آگاهی مصرف‌کننده از این کانال‌ها دارد.

۵٫ ساکنان می خواهند چه نوع سرمایه گذاری را در LFS های خود ببینند؟

با توجه به تأثیرات گسترده COVID-19، من کنجکاو بودم که ساکنان کجا علاقه مند به سرمایه گذاری بیشتر در سیستم های غذایی خود هستند. من سطح علاقه سرمایه‌گذاری‌ها را در چهار کانال مختلف بازار قبل و بعد از سال ۲۰۲۰ مقایسه می‌کنم تا بفهمم آیا تجربه همه‌گیری منجر به اولویت‌بندی ساکنان سرمایه‌گذاری‌های مختلف شده است یا خیر. سرمایه گذاری در محیط غذایی محله خود را ببینید؟». پاسخ دهندگان یک رتبه بندی علاقه در مقیاس لیکرت ۵ درجه ای ارائه کردند که در آن ۱ = عدم علاقه. ۳ = تا حدودی علاقه مند. ۵ = بسیار علاقه مند.

جدول ۴ نشان می دهد که آیا پاسخ ها بر اساس زمان (قبل از سال ۲۰۲۰) با استفاده از همان متغیرها از مدل اثرات درمان که در تجزیه و تحلیل بالا وجود دارد متفاوت است یا خیر. پاسخ دهندگان به طور کلی علاقه خود را به CSA ها و فروشگاه های خرده فروشی تخصصی افزایش دادند. علاقه به سرمایه گذاری در بازار کشاورزان فقط برای ناکسویل کاهش یافت و در سایر جوامع مورد بررسی تغییری نکرد.

CSA کانال بازار با بیشترین افزایش علاقه در هر جامعه مورد بررسی به جز ناکسویل بود. مانند جدول ۳ با این حال، CSA برای اکثر جوامع به جز لوئیزویل و مثلث، کاهش عملکرد را پس از COVID-19 تجربه کرد. در جامعه اخیر و ناکسویل، ساکنان کم درآمد شاهد بهبود عملکرد بودند. همراه با افزایش گسترده آگاهی از مدل CSA (جدول ۲شایان توجه است که آیا ساکنان، در بسیاری از موارد، این را به عنوان یک مدل مهم خرید مواد غذایی می‌دانستند که به دلیل هزینه، عرضه کم، یا افزایش تقاضا برای CSA در طول سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ غیرقابل دسترس بود. به نظر می رسد ساکنان بیشتر جوامع برای این مفهوم ارزش قائل هستند و خواهان سرمایه گذاری بیشتر در گزینه های CSA هستند.

خرده فروشی ویژه در نشویل و مثلث مورد توجه فزاینده ای قرار گرفت (جدول ۴). دسته خرده فروشی تخصصی در این مجموعه سوالات شامل فروشگاه های مواد غذایی مستقل و متعلق به جامعه است. ساکنان کم درآمد نشویل تغییر مثبتی در درک خود از خرده فروشی تخصصی داشتند در حالی که ساکنان Triangle به طور کلی هیچ تغییری در عملکرد مشاهده نکردند.جدول ۳). با توجه به کاهش کلی نمرات عملکرد برای خرده فروشی های معمولی برای پاسخ دهندگان کم درآمد (جدول ۳، باید در نظر گرفت که آیا پاسخ دهندگان احساس می کنند که انواع مختلف فروشگاه های مواد غذایی گزینه های مهمی برای زمانی که زنجیره تامین مختل می شود، هستند یا خیر. برای برخی از جوامع، فروشگاه های تخصصی نیازهای ساکنان را برآورده می کردند در حالی که برخی دیگر آن ها را فاقد آن می دانستند. علاقه به سرمایه گذاری در گزینه های خرده فروشی متنوع تر در مورد توجه قرار گرفته است جدول ۴.

چه کسی به سرمایه گذاری های مختلف LFS علاقه مند است؟

برای درک اینکه چه کسی علاقه مند به سرمایه گذاری در کانال های بازار خاص است، من یک مدل لاجیت سفارشی را در مورد سوالات سرمایه گذاری با استفاده از چند معیار کلیدی جمعیت شناختی انجام دادم. در نمونه پاسخ دهندگان تلفیقی، سرمایه گذاری های CSA توسط افراد جوان تر، غیر سفیدپوست و با درآمد پایین تر که چندین سال در یک جامعه زندگی کرده اند، مورد علاقه است.جدول ۵). این روند کلی در Upstate SC، Louisville و The Triangle منعکس شده است. همانطور که در بالا توضیح داده شد، CSA در مثلث اپراتورهایی دارد که به CSA یارانه می دهند تا آن را به یک گزینه در تلاش های امداد غذایی تبدیل کنند. در لوئیزویل، New Roots یک CSA در مقیاس کشویی را در محله‌های کم درآمد به دلایل مشابه ارائه می‌کند.https://newroots.org/، قابل دسترسی در ۱۷ مارس ۲۰۲۴). این مدل قبل از COVID-19 شروع شده است. سایر CSA ها در نزدیکی لوئیزویل نیز در حال آزمایش مدل های Double Up Food Bucks هستند که در آن مزایای SNAP برای تشویق خرید غذای تازه از کشاورزان محلی چند برابر می شود.

افراد کم‌درآمد و پاسخ‌دهندگان رنگین‌پوست ظاهراً CSA را به‌عنوان گزینه‌ای برای خرید غذا ارزش می‌گذارند، که هم این روایت را تأیید و هم پیچیده‌تر می‌کند که CSA‌ها عمدتاً یک پدیده طبقه متوسط سفیدپوست هستند. در برخی جوامع، سازمان‌ها در حال توسعه مدل‌هایی برای بهبود دسترسی به CSA هستند. مثال‌هایی از جمله شبکه نوآوری CSA (https://www.csainnovationnetwork.org/، قابل دسترسی در ۱۷ مارس ۲۰۲۴)، New Roots (https://newroots.org/، قابل دسترسی در ۱۷ مارس ۲۰۲۴) و سازمان های مرتبط با برنامه تشویقی تغذیه گاس شوماخر (https://www.nutritionincentivehub.org، قابل دسترسی در ۱۷ مارس ۲۰۲۴). همه گیری برخی از این سازگاری ها را تسریع کرد زیرا مصرف کنندگان در جستجوی راه های ایمن برای به دست آوردن غذا بودند. ذینفعان به ایجاد این مدل برای کمک های غذایی و بهبود دسترسی به غذای تازه در بسیاری از جوامع ادامه می دهند. با این حال، این سرمایه گذاری نتایج (همراه با نمرات عملکرد در جدول ۳) پیشنهاد می کند که بودجه، زیرساخت های اجتماعی و سیاست های عمومی بیشتری برای دسترسی بیشتر به CSA مورد نیاز است.

خرده فروشی تخصصی از یک الگوی عمومی مشابه با CSA پیروی می کند (جدول ۶). افراد جوان تر، کم درآمدتر و غیرسفیدپوستان که مدتی در یک جامعه سرمایه گذاری می کنند، به احتمال زیاد خواهان سرمایه گذاری در مکان هایی مانند تعاونی ها، فروشگاه های مواد غذایی متعلق به جامعه و عملیات خرده فروشی تخصصی هستند. برخی از خرده‌فروشی‌های تخصصی با بانک‌های مواد غذایی و سازمان‌های خیریه همکاری کرده‌اند تا به‌عنوان انبارهای مواد غذایی عمل کنند، مانند فروشگاه در نشویل. برخی از آنها در محله‌هایی قرار دارند که گزینه‌های خرده‌فروشی کمی دارند، مانند مرکز کشاورزان سیاه در رالی. [۵۳]. دیگران محیطی امن و کمتر شلوغ را برای خرید در طول همه گیری به بازار عرضه می کنند. در بسیاری از موارد، این فروشگاه ها طاقچه محصولات غایب در قفسه های خواربار فروشی های معمولی را پر می کردند. [۲۲,۲۹].

با وجود این نوآوری ها، همه سرمایه گذاری ها به نتیجه نمی رسند. پس از خروج سرمایه‌گذار اصلی آن، یک سرمایه‌گذاری برجسته در مرکز مواد غذایی و سایت خرده‌فروشی در محله‌ای عمدتاً سیاه‌پوست در لوئیزویل ظاهر نشد. [۵۴]. این سرمایه گذاری می توانست شغل و دسترسی به غذاهای تازه را در منطقه ای با فروشگاه های مواد غذایی کم فراهم کند. در یک مسیر مرتبط، علاقه ساکنان به سوپرمارکت‌های بیشتر (یعنی خرده‌فروشی‌های معمولی) توسط افراد مسن‌تر و غیرسفیدپوست در نمونه جمع‌آوری‌شده ترجیح داده می‌شود.جدول ۷). با توجه به سابقه طولانی محرومیت نژادی محله ها از دسترسی به غذای تازه در ایالات متحده، جای تعجب نیست که پاسخ دهندگان رنگین پوست سرمایه گذاری در سوپرمارکت ها (و همچنین خرده فروشی های تخصصی) را در اولویت قرار دهند.

آخرین مشاهدات این است که وقتی من مدل های لاجیت سفارشی را در مورد سوال سرمایه گذاری در بازار کشاورزان انجام دادم، تنها متغیری که علاقه به سرمایه گذاری ها را افزایش داد “علاقه به غذای محلی” بود. در نتیجه، من جدولی با این نتایج ارائه نمی‌کنم، زیرا این نتایج هیچ بینشی در مورد اینکه چه کسی علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری بیشتر است، ارائه نمی‌کند.

۶٫ نتیجه گیری

کووید-۱۹ سیستم‌های غذایی محلی را در سطح جهان مختل کرد و تغییر شکل داد. نتایج این دست‌نوشته نشان می‌دهد که پاسخ‌دهندگان نظرسنجی در جنوب شرقی ایالات متحده عموماً از انواع مختلف کانال‌های بازار مواد غذایی آگاه‌تر شده‌اند. در حالی که تفاوت‌های خاص سایت رخ می‌دهد، ساکنان – به‌ویژه آنهایی که درآمد خانوار پایین‌تری دارند – از CSA، باغ‌ها، بانک‌ها/ انبارهای مواد غذایی و فرصت‌های آموزش غذا آگاهی بیشتری پیدا کردند. این نتایج با بسیاری از کشورهای دیگر که CSA و باغبانی خانگی به منابع غذایی مهم تبدیل شدند، که گاهی به برنامه‌های امنیت غذایی مرتبط می‌شوند، همخوانی دارد. [۱,۸]. فراتر از این، ساکنان ایالات متحده به طور کلی از سایت های خرده فروشی جایگزین، از جمله فروشگاه های مواد غذایی بین المللی آگاه تر بودند. این تغییرات از مشاهداتی پشتیبانی می‌کند که COVID-19 افراد را مجبور می‌کرد تا استراتژی‌های تهیه غذای خود را تغییر دهند، کانال‌های جدید بازار محلی را امتحان کنند و غذا را بیشتر در خانه تهیه کنند. [۳,۱۱,۱۲,۲۵,۳۴].

نتایج حاصل از این تجزیه و تحلیل همچنین نشان می دهد که COVID-19 بر عملکرد کانال های بازار محلی به روش های جغرافیایی خاص تأثیر گذاشته است. در برخی مکان‌ها، مانند نشویل، به نظر می‌رسد که خرده‌فروشی‌های بین‌المللی و تخصصی ممکن است نیازهای ساکنان کم‌درآمد را به گونه‌ای برآورده کرده باشند که سایر کانال‌های بازار، مانند CSA، برآورده نکرده‌اند. در مثلث، CSA و بانک های مواد غذایی ممکن است کاهش محسوس در بازارهای خرده فروشی و کشاورزان معمولی را برای ساکنان کم درآمد جبران کرده باشند. این نتایج، به ویژه، سؤالاتی را در مورد نقش کانال‌های بازار غذای محلی/منطقه‌ای در بهبود امنیت غذایی ساکنان محلی باز می‌کند. این بیماری همه‌گیر آسیب‌پذیری گروه‌های ساکن خاصی را آشکار کرد و همچنین خانواده‌هایی را که تازه از نظر غذایی ناامن هستند ایجاد کرد. با این حال، همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت، سازمان‌ها در سطوح محلی، منطقه‌ای و ملی استراتژی‌های نوآورانه‌ای را برای استفاده از زنجیره‌های تامین محلی/منطقه‌ای، خرید مستقیم مزرعه، و زنجیره‌های تامین موازی (مانند خواربارفروشان و رستوران‌های بین‌المللی/تخصصی) توسعه دادند تا سطحی را ارائه دهند. از تسکین این به موازات مشاهدات در بسیاری از کشورهای خارج از ایالات متحده است [۱,۲,۸,۹,۱۰]. در نتیجه، سیستم‌های غذایی محلی و منطقه‌ای می‌توانند بخشی از مجموعه وسیع‌تری از اقدامات امدادی باشند، اما تنها در صورتی که سرمایه‌گذاری بیشتری در فعالیت‌های LFS وجود داشته باشد که دسترسی و مشارکت در اقتصاد غذایی محلی را بهبود بخشد.

برخی استدلال کرده‌اند که تنوع و بومی‌سازی تولید/توزیع می‌تواند به سیستم‌های غذایی در ایالات متحده انعطاف‌پذیری بخشد. کتاب راهنمای تاب آوری وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA). [35] و سرمایه‌گذاری‌های مختلف فدرال در توسعه زنجیره‌های تامین انعطاف‌پذیر و اقتصادهای غذایی منطقه‌ای مطمئناً بر اساس این ایده عمل می‌کنند. [۵۵]. Playbook، به ویژه، از سیستم‌های غذایی حمایت می‌کند که از نظر ترکیب ذینفعان و فعالیت‌های مرتبط با غذا، فراگیر، چند مقیاسی و متنوع باشند. علاوه بر این، مراکز تجاری منطقه ای غذای منطقه ای که اخیراً تأسیس شده اند، وظیفه دارند فعالیت های توسعه سیستم غذایی محلی/منطقه ای را هماهنگ کنند. آنها همچنین برای ایجاد ارتباط بین ذینفعان در مقیاس های مختلف (محلی به منطقه ای تا ملی) برای ارزیابی نیازهای سیستم غذایی در مناطق مختلف طراحی شده اند. آنها همچنین نیازمند ایجاد راه هایی برای تعامل با ذینفعان مستثنی شده سیستمی برای تسهیل دسترسی به وجوهی هستند که از شرکت های مرتبط با مواد غذایی حمایت می کنند. [۵۶]. در حالت ایده‌آل، این مراکز از توسعه LFS‌های قوی‌تر و فراگیرتر حمایت می‌کنند که دسترسی غذا و بازار را در برابر اختلال آسیب‌پذیرتر می‌کند.

با بازگشت به این تحلیل، جای تعجب است که آیا تغییرات در درک مصرف کنندگان از LFS ها پایدار خواهد بود یا خیر. آیا مردم در این جوامع به کاوش در بازارهای غذایی محلی ادامه خواهند داد؟ آیا سرمایه‌گذاری در جنبه‌های خاص LFS یا تغییر در جنبه‌های خاص LFS منجر به هم‌افزایی منحصر به فرد ذینفعان و ساکنان می‌شود؟ آیا سازمان های کمک غذایی به تعامل با کشاورزان محلی/منطقه ای ادامه خواهند داد؟ آیا مراکز منطقه ای کسب و کار مواد غذایی تعامل بیشتری را بین ذینفعان به روش هایی تحریک می کند که درک مصرف کننده و مشارکت در LFS ها را بهبود بخشد؟

اکنون که همه‌گیری آندمیک شده است و جوامع شروع به استقرار در روش‌های جدید زندگی کرده‌اند، مسیرهای بالقوه زیادی برای تکامل LFS ها وجود دارد. این به محدودیت اصلی رویکرد ما اشاره می کند. به طور خاص، این نظرسنجی پس از کووید-۱۹ در زمانی انجام شد که رفتارهای خرید مواد غذایی مصرف‌کننده هنوز در کنار همه‌گیری در حال تکامل بود. بنابراین، این نظرسنجی پس از کووید-۱۹، تنها تصویری است از چگونگی تأثیر همه‌گیری بلافاصله بر این جوامع. در آینده، ما قصد داریم از روش خود برای بررسی مجدد این جوامع برای تعیین دوام و شکل تغییرات ادراکی استفاده کنیم، زیرا تجربه اولیه بیماری همه گیر کاهش می یابد و سرمایه گذاری های دوران COVID-19 در LFS ها شروع به بلوغ می کنند. در نهایت، ما در توانایی خود برای بررسی مجدد هشت جامعه دیگر – به ویژه مناطق روستایی – که در تلاش ما در سال ۲۰۱۹ گنجانده شده بودند، محدود بودیم. ممکن است در آینده با همان نظرسنجی این مکان‌ها را مجدداً بررسی کنیم تا ببینیم اکنون که بسیاری از مکان‌ها سرمایه‌گذاری قابل توجهی در توسعه زنجیره‌های تامین محلی و منطقه‌ای محصولات غذایی دریافت می‌کنند، چگونه برداشت مصرف‌کننده تغییر کرده است.

منبع:
۱- shahrsaz.ir , پایداری | متن کامل رایگان | تأثیر COVID-19 بر درک مصرف کنندگان از کانال های بازار مواد غذایی محلی
,۲۰۲۴-۰۵-۱۰ ۰۳:۳۰:۰۰
۲- https://www.mdpi.com/2071-1050/16/10/3985