خلاصه

این تحقیق به تولید مسکن عمومی خانه‌های چند خانواری در چارچوب بحران قیمت فعلی و مهاجرت مداوم شهری در میان خانوارهای (طبقه متوسط) می‌پردازد. با استفاده از برنامه‌های سیاست نوآورانه خاص در سه شهر خارجی، آمستردام، هامبورگ و کپنهاگ، الهام‌بخش پیشرفت‌های بالقوه در بخش مسکن عمومی بروکسل است. نتایج تحلیل‌های تاریخی و پژوهش موردی نشان می‌دهد که مدل‌های مسکن «نوآورانه» مورد بررسی، همواره در یک فرآیند فزاینده و وابسته به مسیر سرچشمه گرفته‌اند که در آن نهادهای مستقر، اشکال همکاری و برنامه‌ریزی شهری و مدل‌های معماری موجود نقش مهمی ایفا کرده‌اند. در جستجوی تجدید (نوع شناختی). بنابراین، پروژه‌های توسعه شهری کنونی با ترکیبی از گونه‌شناسی، ساختارهای سازمانی و فرآیندهای توسعه مشخص می‌شوند که در آن فضاهای مشترک جایگاه مرکزی فزاینده‌ای را اشغال می‌کنند. به نظر می رسد روند شروع شده است، اما کیفیت متفاوت است. موفقیت پروژه مسکن جمعی را می توان بیش از همه در استفاده از آن دید و به رابطه متقابل بین سه عنصر اساسی مربوط می شود: طراحی، ساختار سازمانی و فرآیند توسعه. بنابراین، با در نظر گرفتن ویژگی وابسته به مسیر بخش مسکن، این مطالعه به نفع هماهنگی آگاهانه بین عناصر اساسی و به نفع آزمایش مداوم برای پاسخگویی به انبوهی از نیازها و چالش‌های اجتماعی است.