مجموعه ای از جنایات خشونت آمیز با سابقه نیویورک حامیان حمل و نقل می گویند که متروی شهر در سال ۲۰۲۴ توسط کارشناسان و سیاستمداران “به عنوان یک ابزار سیاسی” مورد استفاده قرار گرفته است که منجر به برداشت نادرست از جنایات زیرزمینی مارپیچی شده است که می تواند خطرات بیشتری را در آینده ایجاد کند.

به گفته پلیس، جرایم در سیستم مترو، یکی از پرکاربردترین سیستم های حمل و نقل سریع جهان، در سال ۲۰۲۲ کاهش یافت و در سال ۲۰۲۳ دوباره کاهش یافت. اما جرایم مترو تا کنون در سال ۲۰۲۴ افزایش یافته است و این ماهیت و خشونت این حوادث است که توجه عمومی را به خود جلب کرده است.

در ماه فوریه مردی در قطار مترو مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد در برانکس، و یک نفر کشته و پنج نفر زخمی شدند در سکوی متروی برانکس، به گفته پلیس، تیراندازی مربوط به یک باند. همان ماه یک راهبر مترو بود ضربه چاقو به گردن در قطاری در بروکلین؛ در ماه مارس، مردی در قطاری در بروکلین با اسلحه خود مورد اصابت گلوله قرار گرفت توسط یکی از مسافران خلع سلاح شد.

خشونت باعث شد کتی هوچول، فرماندار نیویورک، به این موضوع بپردازد اعزام ۷۵۰ نفر از نیروهای گارد ملی چک کردن چمدان در نقاط ورودی به سیستم مترو در اوایل ماه مارس – تلاشی که مورد انتقاد قرار گرفت توسط برخی از چپ های سیاسی، از جمله جومن ویلیامز، یک مدافع عمومی شهر نیویورک، که گفت تلاش برای رسیدگی به این مسائل در ریشه خود شکست خورده است.

این تلاش در بحبوحه سیل پوشش خبری جنایات مترو در رسانه های دست راستی صورت می گیرد محافظه کاران به دنبال آن بوده اند پیوند دادن دموکرات‌ها و شهرهای لیبرال به جنایت – تلاشی که احتمالاً با نزدیک شدن به انتخابات نوامبر ادامه خواهد یافت.

در بزرگترین شهر آمریکا، نیویورک پست – یک روزنامه دست راستی متعلق به روپرت مرداک – سال ها مدعی شده است که مترو در بحران است و اغلب دموکرات ها را مسئول این مشکل می داند. این هفته، پست به طرزی زودباورانه گزارش داد یک نظرسنجی که پیشنهاد کرد “نیمی از کل نیویورکی ها” – ۴٫۲ میلیون نفر – قصد دارند طی پنج سال آینده شهر را به دلیل کاهش کیفیت زندگی ترک کنند.

در طول انتخابات سال ۲۰۲۲ برای فرمانداری نیویورک (فرماندار به ویژه مسئول مترو است)، نامزد جمهوری خواه، لی زلدین، جنایت، از جمله در مترو را به یک موضوع تبدیل کرد. ادعا کردن: “مردم در این خیابان ها به گونه ای راه می روند که انگار در یک منطقه جنگی هستند.”

فاکس نیوز، کانال خبری راست‌گرا که مدت‌هاست به بینندگان می‌گوید شهرهای بزرگ و تحت کنترل دموکرات‌ها ناامن هستند، مشتاقانه موارد جنایت در مترو را گزارش کرده است. یک مقاله در این هفته که “بی قانونی” همچنان آفت قطارهای نیویورک را پیشنهاد کرد.

به گفته دانیل پرلشتاین، مدیر سیاست و ارتباطات، اما ترس‌آفرینی مترو را کمتر امن می‌کند. اتحاد سوارکاران، یک سازمان شهر نیویورک که از حمل و نقل عمومی بهتر حمایت می کند.

“چه زمانی [some people] پرلشتاین می‌گوید: «از رهبری یا از افرادی که برای انتخابات شرکت می‌کنند یا از افراد رسانه‌ای بارها و بارها می‌شنوند که مترو امن نیست، آنها مسائل را به دست خود می‌گیرند، چه هوشیار شوند، چه بی‌تخصص خود را مسلح کنند. و نتایج می تواند فاجعه بار باشد. قتل‌های هوشیارانه در مترو رخ داده است – در این مورد، فرد با اسلحه خودش شلیک شده است و این یک فاجعه است.

پلیس می گوید، به دنبال افزایش در ماه ژانویه، تعداد جنایات انجام شده در مترو کاهش یافته ۱۵ درصد در فوریه در مقایسه با ماه مشابه در سال ۲۰۲۳، اما هوچول اذعان کرد که درک با واقعیت متفاوت است.

هوچول هنگام اعلام استقرار گارد ملی گفت: «گفتن اوضاع در حال بهتر شدن احساس بهتری در شما ایجاد نمی کند.

به خصوص وقتی شنیده اید که شخصی به گلویش خنجر زده یا روی ریل مترو پرتاب شده است. تأثیر روانی دارد.»

سطح بالقوه افزایش ترس در بین مترو سواران در حالی است که تعداد نیویورکی هایی که برای مجوز اسلحه در سال ۲۰۲۳ درخواست می کنند بیش از دو برابر شده است. Gothamist گزارش داد در سال گذشته بیش از ۲۰۰۰۰ درخواست برای مجوزهای اسلحه، تفنگ یا حمل مخفی وجود داشت که از ۹۸۷۹ در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است، اگرچه مشخص نیست که چه تعداد مجوز صادر شده است.

برخی از این افزایش احتمالاً به دادگاه عالی مرتبط است ضربه زدن به پایین بخش‌هایی از قوانین سختگیرانه اسلحه در نیویورک در ژوئن ۲۰۲۲٫ دادگاه حکم داد که قانونی که نیویورکی‌ها را ملزم به درخواست مجوز حمل مخفیانه می‌کرد تا نشان دهند که نیاز خاصی به دفاع از خود دارند، خلاف قانون اساسی است.

از آن زمان، نیویورک قانون متفاوتی تصویب کرد ممنوع کردن افراد از حمل اسلحه در مدارس و پارک ها، در حالی که مقامات می توانند مجوز حمل اسلحه را در صورتی که افراد «خصلت اخلاقی خوب» ندارند، رد کنند.

هر گونه تسهیل دسترسی به اسلحه بعید است به کاهش تیراندازی در مترو و بالای زمین کمک کند، اگرچه کارشناسان تاکید می کنند که در حالی که میزان جنایات خشونت آمیز در طول همه گیری افزایش یافته است، این ارقام بسیار کمتر از اوج دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ است.

در سال ۱۹۸۰، ۲۵۰ جنایت جنایی متعهد شدند هر هفته در مترو در سال ۱۹۸۲، نیویورک دیلی نیوز گزارش شده است تردد در مترو در کمترین میزان خود از سال ۱۹۱۷ بوده است، که تا حد زیادی به دلیل “ترس های ناخوشایند در مورد جرایم حمل و نقل” است.

این با روز فعلی فاصله زیادی دارد. جنایات هنوز هم هر روز در مترو مرتکب می شوند، اما بسیار کمتر از دهه ۱۹۸۰ – علیرغم این واقعیت که مسافران سالانه مترو بیش از ۲ میلیارد نفر در سال ۲۰۲۳ دو برابر ۴۱ سال قبل است.

«حوادث بسیار پرحاشیه‌ای رخ داده است، تا آنجا که تیراندازی‌ها و قتل‌ها ادامه دارد. بنابراین من فکر می کنم کسانی از ما که سوار آن هستند [the subway] هر چند وقت یکبار نگران این چیزها باشید ما همچنین می دانیم که تجاوزات در حال افزایش است، و این یکی از جرایم با حجم بالا است. کریستوفر هرمان، استاد کالج عدالت کیفری جان جی، می‌گوید اما من فکر می‌کنم بسیاری از آن‌ها نامتناسب هستند.

«شما هر روز در مورد میلیون‌ها سوار مترو صحبت می‌کنید، و در مورد چیزی بین پنج تا ۱۰ جنایت گزارش شده صحبت می‌کنید. بنابراین من به این شماره‌های قرعه‌کشی می‌گویم: شما دو یا سه در ۱ میلیون شانس دارید که در مترو قربانی شوید.»

مانند بقیه نیویورک، جرم و جنایت به طور مساوی در سراسر شبکه مترو پخش نمی شود. این ماه، ABC7 News ترسیم شد مناطقی با بیشترین جرم و جنایت مترو، با ایستگاه هایی در شمال شرقی بروکلین، برانکس جنوبی و میدان تایمز، که در آن شلوغ ترین ایستگاه مترو در شهر نیویورک واقع شده است. هرمان گفت: «بسیاری از این موارد محلی است.

بسیاری از خشونت ها، چه در بالای زمین باشد و چه در زیر زمین، در مناطق کوچک بسیار متمرکز است. بنابراین اگر در محله‌ای با جرم و جنایت در بروکلین یا برانکس زندگی می‌کنید، احتمال اینکه قربانی جنایت شوید بسیار بیشتر از زمانی است که سوار مترو هستید.

Pearlstein گفت که راه حل های کاهش حوادث مترو در مناطق با جرم و جنایت بالاتر مانند موارد بالای زمین است – سرمایه گذاری بهتر در خدمات اجتماعی.

او گفت: «هر مشکل اجتماعی در همه جای جامعه وجود دارد، اما بیشتر در مترو قابل مشاهده است.

پلیس پاسخگوی خط مقدم است، اما آنها نمی توانند کار را انجام دهند، نمی توانند مسکن مردم را تامین کنند. آنها نمی توانند به مردم خدمات بهداشتی ارائه کنند، آنها مشاور اعتیاد نیستند، نمی توانند درمان کنند. ما نمی توانیم این را از آنها بخواهیم.

ما باید برای رسیدگی به این دلایل ریشه ای سرمایه گذاری کنیم. و اگر ما این کار را انجام ندهیم، زیرا ما پول خرج می کنیم، خواه اضافه کاری پلیس باشد، یا گارد ملی یا چیز نمادین دیگری – در واقع مشکلات خود را حل نمی کنیم.