هزینه های فدرال حمل و نقل جمعی را در طول کووید نجات داد. حالا چه اتفاقی می افتد؟

از آنجایی که اتوبوس‌ها و قطارهای شهری در اوج همه‌گیری کووید-۱۹ تقریباً خالی بودند، دولت فدرال با ۶۹٫۵ میلیارد دلار کمک مالی وارد عمل شد.

در مورد بود پنج بار حمایت فدرال برای حمل و نقل برای سال ۲۰۱۹ تصویب شده است و به خاطر نجات حمل و نقل عمومی و نجات بیش از ۵۰۰۰۰ شغل در ایالات متحده اعتبار دارد.

پل اسکوتلاس، رئیس و مدیر اجرایی انجمن حمل و نقل عمومی آمریکا، گفت: «این واقعاً یک راه نجات برای صنعت برای کنگره بود که این منابع را تقویت کند و آن منابع را فراهم کند. اما، او افزود، “این دلارها اساسا تمام شده اند.”

با توجه به عقب ماندگی مسافران و عدم قطعیت مجدد چشم انداز حمل و نقل انبوه، سلامت آژانس های حمل و نقل بزرگ در سراسر کشور می تواند تا حد زیادی به میزان کمک و به چه شکلی که دولت فدرال می تواند ارائه دهد بستگی دارد.

Lindiwe Rennert، یکی از همکاران ارشد پژوهشی در مؤسسه Urban، گفت: “مخاطرات بالا هستند.” ما واقعاً در مورد خدمات یا عدم سرویس صحبت می کنیم. برای برخی آژانس‌ها، در آن نقطه است.»

در حال حاضر احساس فشرده شدن

آژانس های حمل و نقل در سراسر کشور فشار را احساس می کنند.

سه اپراتور ترانزیت که در منطقه شیکاگو خدمات رسانی می کنند پیش بینی می کنند تا سال ۲۰۲۶ بیش از ۷۰۰ میلیون دلار کسری داشته باشند و سواران ممکن است با کاهش خدمات مواجه شوند. ۴۰ درصد یا بیشتر طبق گزارش آژانس متروپولیتن شیکاگو برای برنامه ریزی، بدون بودجه اضافی.

نیوجرسی ترانزیت، سومین سیستم حمل و نقل بزرگ کشور، در ژانویه اعلام کرد که قصد داشت کرایه ها را افزایش دهد با ۱۵ درصد افزایش ۱ جولای و پس از آن سالانه ۳ درصد اضافی. آژانس ۴٫۴ میلیارد دلار کمک فدرال در طول همه‌گیری دریافت کرد، اما بیش از ۸۰ درصد از این پول خرج شده است.

برخی از آژانس‌ها مانند وزارت حمل‌ونقل مریلند، یکبار تخصیص پول از ایالت برای بازگرداندن بودجه خدمات کلیدی حمل و نقل دریافت کرده‌اند. اما انتظار می‌رود درآمد این بخش سالانه ۱ درصد رشد کند در حالی که هزینه‌های عملیاتی ۷ درصد رشد می‌کند.

اداره ترانزیت منطقه شهری واشنگتن، که به مریلند، ویرجینیا و ناحیه کلمبیا خدمت می کند، در دسامبر بودجه ای را منتشر کرد که به دلیل کاهش خدمات، “متروی غیرقابل تشخیص” را پیش بینی می کرد. این آژانس گفت که ۴۱ خط مترو خدمات خود را کاهش می دهد، ۶۷ خط از ۱۳۵ خط اتوبوس قطع می شود و بیش از ۲۲۰۰ نفر از حدود ۱۳۰۰۰ کارمند بیکار خواهند شد.

در اواخر آوریل، مترو تایید شده ۴٫۸ میلیارد دلار سرمایه و عملیاتی بودجه پس از دریافت بودجه اضافی از حوزه های قضایی خود، اجتناب از کاهش خدمات عمده. اما سواران با افزایش ۱۲٫۵ درصدی کرایه مواجه خواهند شد و از آنجایی که آژانس منبع مالی پایداری ندارد، مسئولان در سال مالی آینده با چالش های مشابهی روبرو خواهند شد.

رندی کلارک، مدیر کل و مدیر اجرایی مترو، پس از جلسه هیئت مدیره در ماه مارس گفت: «این بحران بودجه، پرتگاه مالی، چندین بار اتفاق افتاده است، اما بزرگی این بار قابل مقایسه نیست.»

از ریگان تا بایدن

اینطور نیست که کمک های ترانزیت فدرال کاملاً خشک شده باشد.

دولت بایدن از طریق لایحه زیرساخت ۲۰۲۱ حمایت چشمگیری برای ترانزیت ارائه کرد. ۱٫۲ تریلیون دلار به پروژه های زیربنایی اختصاص داد که ۱۰۸ میلیارد دلار به طور خاص برای ترانزیت اختصاص داده شد.

اما حتی چنین مقدار زیادی پول برای رفع چندین دهه محدودیت های مالی، از جمله پیشرفت کلیدی در دهه ۱۹۸۰، کافی نبود. زمانی که رئیس جمهور سابق رونالد ریگان بر سر کار بود، برای کاهش هزینه های فدرال فشار آورد. استدلال که دولت های ایالتی و محلی یا مشاغل خصوصی برای بر عهده گرفتن برخی از این مسئولیت ها مناسب تر هستند.

و در اواخر دهه ۹۰، کنگره کمک‌های عملیاتی فدرال را که حقوق‌ها را پوشش می‌دهد، برای آژانس‌هایی در مناطقی با جمعیت بیش از ۲۰۰۰۰۰ نفر حذف کرد، اما آن را در جوامع کوچک‌تر، که اغلب دارای اقتصادهایی هستند که نمی‌توانند از عهده این هزینه‌های اضافی برآیند، در دسترس نگه داشت. مناطق بزرگ‌تر فقط برای پروژه‌های سرمایه‌ای می‌توانند پول دریافت کنند، که صندوق‌های امدادی کووید-۱۹ را – که هزینه‌های عملیاتی را پوشش می‌داد – منحصربه‌فرد کرد.

بث آزبورن، مدیر حمل و نقل آمریکا، یک سازمان حمایت از حمل و نقل ایمن و راحت، گفت: “من همیشه احساس می کردم که این خط تقسیم اشتباه است، و نتایج بسیار عجیبی را به دنبال دارد.” مناطقی وجود دارند که در آنجا چیزهایی می سازند که نمی توانند از عهده کارهای قبلی خود برآیند.»

دولت بایدن به تلاش برای افزایش بودجه عملیاتی برای ترانزیت ادامه داده است. و مهم این است که بودجه پیشنهادی آن برای سال مالی ۲۰۲۵ به آژانس های حمل و نقل بزرگتر اجازه می دهد تا از بودجه فدرال برای عملیات به مدت یک سال استفاده کنند. (درخواست بودجه دولت برای سال مالی جاری نیز شامل زبان درخواست این تغییر بود، اما تایید نشد و کنگره هنوز در مورد درخواست جدید تصمیم نگرفته است.)

نیکلاس داگن بلوم، استاد سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی شهری در دانشگاه، می‌گوید: «با نگاهی به این دو سال گذشته که در ابتدا تلفات شدید سواری و بازیابی بسیار آهسته داشتید، آژانس‌های حمل و نقل اساساً توانسته‌اند خدمات خود را به طور کلی حفظ کنند. کالج هانتر در شهر نیویورک. “بنابراین این به شما این حس را می دهد که قدرت پشتیبانی عملیاتی فدرال چه می تواند باشد.”

کارشناسان ترانزیت می گویند که قانونگذاران تا پایان سپتامبر فرصت دارند تا بر سر یک برنامه هزینه جدید برای تامین مالی حمل و نقل در سال مالی ۲۰۲۵ به توافق برسند، اما به گفته کارشناسان ترانزیت، بعید است که بتوانند در یک سال انتخابات به توافق برسند. به احتمال زیاد، سطح هزینه های فعلی تا کنگره بعدی که در ژانویه آغاز می شود، باقی خواهد ماند. کنگره همچنین ممکن است لایحه زیرساخت پنج ساله آینده کشور را در سال ۲۰۲۵ بررسی کند.

ورونیکا وانترپول، مدیر موقت اداره حمل و نقل فدرال، در مصاحبه ای گفت: «آژانس های حمل و نقل شاهد کمبودهای بی سابقه ای در بخش عملیاتی هستند. کنگره باید به پیشنهادات رئیس جمهور عمل کند.»

پولی تروتنبرگ، معاون وزیر در وزارت حمل و نقل، گفت که صندوق های امداد کووید-۱۹ و لایحه زیرساخت های دو حزبی بزرگترین حمایت از ترانزیت بوده است.

اما علیرغم تلاش‌های عمده دو حزبی برای تصویب لایحه ۲۰۲۱ و بودجه، کارشناسان در مورد چشم‌انداز دستور کار ترانزیت آقای بایدن تردید دارند – تا حدی به دلیل زمان حال و بخشی به دلیل گذشته.

خانم آزبورن، یکی از مقامات سابق وزارت حمل و نقل، گفت: “اگر شما پشتیبان بگیرید و ببینید که اشتهای حمایت از حمل و نقل در گذشته چگونه بود، صادقانه بگویم، همیشه تا حدودی متزلزل بوده است.” من فکر نمی‌کنم که در سطح ملی به اندازه کافی کار خوبی انجام داده‌ایم تا مطمئن شویم که مردم در کنگره تشخیص می‌دهند که حمل و نقل برای اقتصاد قرن بیست و یکم چقدر ضروری است.»

استیو ووماک نماینده آرکانزاس، یک جمهوری‌خواه که رئیس کمیته فرعی مجلس نمایندگان است که بر بودجه حمل‌ونقل نظارت می‌کند، در بیانیه‌ای گفت که کمک‌های عملیاتی دولت فدرال برای آژانس‌های حمل‌ونقل شهری در طول بحران اقتصادی کووید-۱۹ قرار نیست به‌طور دائم ادامه یابد.

آقای ووماک گفت: «ادعا کردن وجود صخره‌ای برای تأمین مالی حمل و نقل، نابخردانه است. ما باید نگاه دقیقی به نحوه خرج کردن دلارهای مالیات دهندگان بیندازیم و اطمینان حاصل کنیم که دولت فدرال به عنوان عصا برای سیستم هایی که نمی توانند به تنهایی بایستند استفاده نشود.

برخی نقاط روشن در میان “نیاز آشکار”

برخی از رهبران در سطح ایالتی – به عنوان مثال، در نیویورک و مینه سوتا – شروع به افزایش سرمایه‌گذاری‌های خود در حمل‌ونقل عمومی کرده‌اند و حمایت‌های بسیار مورد نیاز را ارائه می‌کنند که به اقدام در واشنگتن وابسته نیست.

در شهر نیویورک – که دارای بزرگترین شبکه حمل و نقل در آمریکای شمالی است – ترکیبی از کمک های همه گیر فدرال و افزایش بودجه ایالتی به اداره حمل و نقل شهری کمک کرد تا برای اولین بار در دهه های گذشته به توان مالی بلندمدت دست یابد. در نتیجه، مقامات بودجه عملیاتی خود را متعادل کردند طی پنج سال آینده

و برخی از سیستم های حمل و نقل کوچکتر که واجد شرایط دریافت وجوه عملیاتی از طرف دولت فدرال هستند، بهتر از بسیاری از سیستم های بزرگتر عمل می کنند.

در ریچموند، ویرجینیا، شرکت ترانزیت بزرگ ریچموند یک آژانس اتوبوس پر رونق را اداره می‌کند که از تعداد مسافران پیش از همه‌گیری فراتر رفته است، خدمات سواری بر اساس تقاضا را معرفی کرده و پس از مواجهه با خسارات زیادی در کارکنان خود، رانندگان اتوبوس را دوباره استخدام کرده و گسترش داده است.

ریچموند شروع به ارائه کرایه رایگان در طول همه گیری کرد، ابتکاری که با حمایت یک برنامه کمک مالی دولتی ادامه یافت. هنری بندون، سخنگوی آژانس حمل و نقل ریچموند، گفت که در شهری که ۷۱ درصد مسافران اتوبوس از خانواده‌هایی هستند که کمتر از ۴۰۰۰۰ دلار در سال درآمد دارند، راه عادلانه‌ای برای دریافت کرایه‌ها وجود ندارد.

او از مرکز جدید انتقال در مرکز شهر، جایی که ایستگاه‌های اتوبوس با پورت‌های شارژ، Wi-Fi و صفحه‌های اطلاعاتی بی‌درنگ برای ردیابی اتوبوس‌ها مجهز شده‌اند، گفت: «ما کارگران ضروری ریچموند را حمل می‌کنیم. این ایستگاه انتقال که در ماه سپتامبر افتتاح شد، موقت است، اما آژانس به دنبال ساخت یک مکان دائمی است که شامل خرید و مسکن ارزان قیمت نیز می شود.

تعدادی دیگر از آژانس های حمل و نقل نیز نشانه های آشکاری از پیشرفت را نشان داده اند. هفت سیستم حمل و نقل بزرگ – از جمله اداره حمل و نقل در ورسستر، ماساچوست. سی تی ترانزیت در استمفورد و نیوهیون، کن. و سان ترن در توسان، آریز – دارند از سطح سرنشینان از سال ۲۰۱۹ فراتر رفتو مکان‌هایی مانند ریچموند امکانات مدل‌های با بودجه مناسب را در خود جای داده‌اند.

خانم رنرت، کارشناس ارشد پژوهشی مؤسسه شهری، گفت که طرفداران ترانزیت بهتر همچنان به فشار بر کنگره ادامه می‌دهند تا “به آنچه آشکارا نیاز ثابت شده را برآورده کند.”

وی افزود: «این موضوع چیزی نیست که آژانس‌های ترانزیت بتوانند به تنهایی حل کنند.»

آنا لی و پاتریک مک گیهان در گزارش این داستان مشارکت داشت.