چگونه این درختان قبلا سقوط نکردند؟

باران ها و پیامدهای آن اصرار دارند که به ما نشان دهند که ما در حال شکل دادن به شهرهایی هستیم که به طور کلی کار نمی کنند، که به دلیل یک پدیده طبیعی، اجتناب ناپذیر، مستمر و بدیهی عمل نمی کنند. اما باران فقط عنصر محرکی است که باید بخشی از هر برنامه ریزی اساسی باشد. آنچه می خواهیم به آن بپردازیم یکی از پیامدهای آن است: سقوط درختان بزرگ و اختلالی که این امر برای شهر ایجاد می کند.

چیزی که برای خیلی ها آزاردهنده است این است که درختان همیشه از یک پروتکل پیروی می کنند: شاخه ها را به سمت بالا و به طرفین و ریشه ها به سمت پایین و همچنین به طرفین می فرستند. بدیهی به نظر می رسد، اما این دانش اولیه در شیوه های شهری بسیاری از شهرها مورد توجه قرار نمی گیرد. تقصیر سقوط این درختان با شکوه همیشه تقصیر خودشان است یا بادهای بارانی یا هر دو.

بیشتر بخوانید: طرح جامع زیرزمینی

وقتی به صدها تصویر درختان افتاده نگاه می کنیم، می توان به پایه آنها نگاه کرد و علل این فاجعه را دید. چگونه ممکن است که این درختان در صورتی که عملاً ریشه بزرگی ندارند، هنوز سرپا بوده اند؟ این ریشه ها کجا رفتند؟

به نظر می رسد در ابتدا برخی غوغاها با آسیب هایی که به اشخاص ثالث در هنگام سقوط یک درخت بزرگ وارد می شود، اجتناب ناپذیر است. سقوط تردد وسایل نقلیه را قطع می کند. قطع برق، تلفن، شبکه اینترنت. دیوارها و پیاده روها را خراب می کند، ماشین ها را خرد می کند و درخت عظیم الجثه از برهم زدن زندگی ما پشیمان نیست.

از آنجایی که آنها در فضایی فشرده بین یک خط حاشیه و پیاده رو هستند که آنها را در پایه بغل می کند (طبق NBR 9050، در محلی به نام خط خدمات، در ۸۰ سانتی متر)، منطقه مانور آنها معمولاً صفر است. جنبه آزاردهنده درختان آنها را به تلاش برای رشد در جایی که کاشته شده اند سوق می دهد، حتی اگر در طول مسیر با انواع موانع غیرقابل حرکت روبرو شوند که همچنین برای ماندن در جای خود طراحی شده اند.

در تراز با حاشیه، که معمولاً زهکشی آب باران یا شبکه آبرسانی مستقیماً در زیر آن قرار دارد، ریشه هر درختی برای انجام این خدمات شهری قطع خواهد شد. در قسمت داخلی پیاده رو، اگر هنوز ریشه ها بریده نشده اند تا بتوانند فونداسیون ساختمان ها یا دیوارها را در خود جای دهند، برای تسطیح پیاده رو بریده می شوند. اگر مقاومت کرده باشند، شبکه های آب جدید روی پیاده روهای عمومی می توانند این ریشه ها را کمی بیشتر کوتاه کنند. من حتی نمی خواهم وارد خروجی های زهکشی، فرورفتگی های دسترسی به گاراژ، اتصالات شبکه فاضلاب، اتصالات انرژی زیرزمینی و مخازن سپتیک خصوصی، حمله به فضای عمومی برای ارائه سرویس بهداشتی شوم.

برخی از این درختان چندین سال یا حتی چند دهه عمر دارند. بنابراین، آنها از چندین اداره دولتی عبور کردند، چندین بار دیدند که ریشه‌هایشان برای جا دادن حاشیه‌ها و پیاده‌روهای شکسته بریده شده است، در برابر هرس شدید مقاومت کردند تا اطمینان حاصل شود که شبکه انرژی به خطر نمی‌افتد، به لطف بتن خفه‌کننده کنار صندوق‌ها، خشکسالی‌های باورنکردنی را تحمل کردند، و بنابراین، آنها هرس های ریشه ای جدید را برای شبکه آب و لوله های آب باران پذیرفتند، آنها شجاعانه در برابر سوختن پایه خود توسط آسفالت داغ ناشی از عملیات پر کردن چاله ها مقاومت کردند، آنها با روغن دیزل ناشی از هرس با اره برقی و یا دی اکسید کربن اضافی روزانه مسموم نشدند. کربن، همه اینها برای سالها و سالها. چطور قبلا نیفتادند؟ این باید سوالی باشد که باید پرسید.

امروزه بسیاری در فضای تعیین شده توسط قانون دسترسی به دام افتاده اند و به فاصله ۸۰ سانتی متری از خط خدمات، در همان سطح با یک تیر بتنی، یک سطل زباله و هر توتم قرار دارند. برخی از گونه‌ها نباید آنجا باشند و برای فضا با بقیه‌ای که ما در ساخت آن‌ها کمک کرده‌ایم و با استاندارد پیاده‌روهایی که توسط قانون تعریف شده رقابت می‌کنند. اما، به شما اطمینان می‌دهم، انتخاب این درختان نبود که در جایی که هستند باشند.

می دانیم که همه درختان یکسان نیستند، اگرچه به نظر می رسد که این موضوع چندان جدی گرفته نمی شود. ما عاشق پارک کردن ماشین‌هایمان در سایه‌ای هستیم، حتی با وجود اینکه ماشین‌ها به آفتاب حساس نیستند، برای آن می‌جنگیم. وقتی درختی را می بینیم که سقوط کرده و ترافیک را مسدود می کند، دیگر مطمئن نیستیم که باید با چه کسی تماس بگیریم. خدمات شهری، توزیع کننده انرژی، آتش نشانی، تامین کننده آب، خدمات فاضلاب، کامیون یدک کش یا همه به طور همزمان؟

سؤالات زیادی در این سناریو مطرح می شود، سؤالاتی که معمولاً باید مقدم بر هر مشکلی باشد که امروز ایجاد می شود. چند شهر دارای فهرست جنگل کاری شهری هستند؟ و چند نفر در مورد پتانسیل خطر این درختان نظر تهیه کرده اند؟

چند شهر دارای طرح جنگل کاری شهری هستند؟ با در نظر گرفتن رشد، ریشه دهی، میوه دهی، پتانسیل برای زباله های آلی، پیاده روهای باریک، زهکشی آب باران، شبکه های انرژی و آبی که از قبل وجود دارد، از کدام گونه استفاده کنید.

شاید فقط یک برنامه ریزی ساده برای احیای جنگل کاری، نهالستانی برای جایگزینی گونه ها و گونه ها. چند شهر دارند؟

مطالعه ای در مورد گلدهی این درختان که دوست داریم در عکس ها ببینیم; هر قانون شهرداری که مستلزم ایجاد انگیزه برای مراقبان این درختان باشد. شاید تیمی از کارشناسان فلور شهری. چند شهر دارند؟

ما باید درک کنیم که افراد مختلف با پیشینه های مختلف تصورات کاملاً متفاوتی از یک شی شهری دارند. و همه در یک شهر، اگر نه در یک اداره دولتی. برای راننده ماشین سواری، درخت سایه خوبی است. برای یک کامیون مانعی است که به بدنه آسیب می رساند. برای عابر پیاده، منظره را می سازد. برای رفتگر خیابان، منبعی از زباله است که باید جمع آوری شود. برای ساکنان همسایه ترسیده، روشنایی عمومی را دشوار می کند. برای اپراتور تعمیر و نگهداری شبکه انرژی، این بزرگترین منبع ناراحتی است. برای یک وکیل حقوقی می تواند علت حادثه باشد. برای یک زیست شناس، این موجود زنده ای است که نیاز به مراقبت دارد. برای کسانی که در طبقه دهم با هم وفق دادن زندگی می کنند، این یک نقطه سبز است. برای کسانی که در پیاده رو راه می روند، آرامش بخش است و غیره.

باید بپذیریم که درخت یک موجود زنده است و به همین دلیل نیاز به مراقبت و توجه دارد و ماندگاری آن نیازمند برنامه ریزی است. درختان به ایجاد منظر شهری کمک می کنند، اما آب و هوای کنونی آنها را در فهرست تراژدی های شهری گنجانده است.