در پی حادثه مرگبار ماه گذشته فروریختن پل فرانسیس اسکات کی در بالتیمور، مریلند، نیویورک تایمز دارد ارزیابی منتشر کرد سایر گستره‌های آسیب‌پذیر در سراسر کشور در معرض خطر شکست‌های فاجعه‌بار مشابه به دلیل ناپایداری عناصر حیاتی و نقص‌های ساختاری مختلف هستند.

بر اساس این گزارش، در مجموع ۳۰۹ پل در معرض خطر سقوط در اثر برخورد مستقیم یک کشتی خطاکار هستند، همانطور که در بالتیمور و تقریبا تکرار شد در یک حادثه هفته گذشته در پل Verrazzano در شهر نیویورک.

از ۳۰۹ مورد بررسی شده، ۱۹۳ پل که تعداد قابل توجهی از تردد وسایل نقلیه موتوری (۱۰۰۰۰ خودرو یا بیشتر در روز) را سرویس می‌دهند، با خطرات ناشی از فقدان موانع محافظ در پایه‌های اسکله و کیسون‌های خود مواجه هستند. از جمله بزرگترین پل لوئیس و کلارک در ایالت واشنگتن و کرسنت سیتی اتصال در نیواورلئان است.

مشکل در بسیاری از موارد این است که هزینه نصب اقدامات حفاظتی به مراتب بیشتر از خطر حادثه است. فراتر از آنها، بسیاری از شرایط “بسیار بحرانی شکستگی” (به عنوان مثال، مواردی که حاوی اجزای حساس هستند) در نیمی از پل ها وجود دارد که فاقد دفاع اسکله کافی هستند. به عنوان مثال می‌توان به پل‌های یادبود کومودور بری و موریس جی. توبین در راهرو شمال شرقی مهم اشاره کرد، پل‌هایی که روزانه ۴۰۰۰۰ خودرو در روز تردد می‌کنند، همچنین هیچ گونه حفاظتی از طریق آب ندارد.

این حسابداری به شرح زیر است گزارش دیگری که سال گذشته تهیه شد توسط انجمن سازندگان راه و ترابری آمریکا، که به ارزش ۳۱۹ میلیارد دلار تعمیرات اساسی یا تعمیرات اساسی مورد نیاز در مجموع ۲۲۲۰۰۰ دهانه در سراسر کشور مورد نیاز است.

پل ها یکی از اهداف کلیدی قانون زیرساخت دو حزبی دولت بایدن بوده است که مجموعاً ۴۰ میلیارد دلار هزینه دارد. این پیشرفت‌ها تا سال ۲۰۲۷ مشاهده نمی‌شود، زیرا تعداد پل‌هایی که در وضعیت “خوب” در نظر گرفته می‌شوند به کاهش خود ادامه می‌دهند، احتمالاً بودجه بیشتری وجود دارد. این مسیرهای حمل و نقل کلیدی از جمله I-95 و I-90 را افزایش می دهد. در همین حال، مجموع هزینه‌های جایگزینی برای پل کلید حدود ۴۰۰ میلیون دلار گزارش شده است.