خانه جایی است که قلب است و اجتماع جایی است که خانه است. در نتیجه، مسائل کمی عمیق‌تر از الگوی توسعه جامعه ما بر مردم تأثیر می‌گذارد، زیرا این موضوع قلب ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

من همین الان گزارشم را به روز کردم، درک پس انداز رشد هوشمند، که اطلاعات دقیقی در مورد مزایا و هزینه های الگوهای مختلف توسعه ارائه می دهد. امیدوارم مدافعان و منتقدان این گزارش را بخوانند تا بتوانیم بحث های آگاهانه تری در مورد این موضوعات داشته باشیم.

رشد هوشمند سیاست ها از جمله پهنه بندی و اختلاط کاربری‌های زمین، حذف حداقل‌های پارکینگ و بهبود حالت‌های غیرخودکار می‌تواند صرفه‌جویی زیادی در هزینه‌های حمل‌ونقل، تحرک مستقل‌تر و فرصت‌های اقتصادی برای غیررانندگان، هزینه‌های کمتر برای تامین زیرساخت‌های عمومی، ایمنی ترافیک، بهبود تناسب اندام و سلامت عمومی، محلی فراهم کند. توسعه اقتصادی و بهبود کیفیت محیط زیست. اینها به ویژه برای گروه های آسیب دیده از نظر فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی مفید هستند.

جدول زیر تفاوت‌های معمولی بین ۲۰ درصد هوشمندترین رشد و ۲۰ درصد پراکنده‌ترین مناطق را خلاصه می‌کند، برای مثال، بین یک محله مرکزی با امتیاز پیاده‌روی بیش از ۷۰ در مقایسه با یک منطقه برون شهری پراکنده و وابسته به خودرو که در آن ساکنان باید هر کجا که می‌روند رانندگی کنند. .

خلاصه مزایای رشد هوشمند

این جدول مزایای معمولی رشد هوشمند را خلاصه می کند.

اجازه دهید چند تأثیر مهم اما گاهی نادیده گرفته شده را برجسته کنم.

رشد هوشمند به طور قابل توجهی دسترسی کلی را بهبود می بخشد – یعنی توانایی افراد برای دستیابی به خدمات و فعالیت ها، که هزینه های حمل و نقل آنها را کاهش می دهد و فرصت های اقتصادی آنها را بهبود می بخشد، به ویژه برای غیررانندگان. رانندگانی که در محله های جمع و جور و چندوجهی زندگی می کنند معمولاً با کسری از هزینه، به مشاغل و خدمات دسترسی برابر یا بهتری نسبت به رانندگان حومه شهر دارند.

مدت زمان رفت و آمد معمولاً در محله های شهری مرکزی (اغلب کمتر از ۱۵ دقیقه) بسیار کمتر از مناطق پراکنده و حاشیه شهری (اغلب بیش از ۳۰ دقیقه) است، همانطور که در زیر نشان داده شده است. ساکنان محله مرکزی نیز تمایل دارند زمان و هزینه کمتری را صرف سفر به مقاصد دیگر مانند مدارس، مغازه ها و پارک ها کنند. ادارات حمل و نقل وقتی ادعا می کنند که توسعه بزرگراه های شهری باعث صرفه جویی در زمان سفر می شود اشتباه می کنند. با جابجایی محله های مرکزی با دسترسی بالا و تشویق پراکندگی، آنها در واقع کل زمانی را که مردم صرف سفر می کنند افزایش می دهند.

مدت زمان رفت و آمد در منطقه نشویل (تودرتو نشویل)

در مناطق وابسته به خودرو، ۵ تا ۱۵ درصد از سفرهای وسیله نقلیه برای راننده است، که ناکارآمد است، زیرا اغلب شامل سرکشی می شود – سفر با وسیله نقلیه خالی که برای پیاده کردن و سوار کردن مسافران لازم است – بنابراین حمل و نقل بدون راننده در پنج مایل ده مایل ایجاد می کند. وسیله نقلیه – مایل سفر در نتیجه، رشد هوشمند به نفع همه است، از جمله رانندگانی که از کاهش بار راننده، ازدحام کمتر و افزایش ایمنی لذت می برند.

ساکنان محله های جمع و جور و چند وجهی از نظر فیزیکی بسیار فعال تر هستند و احتمال بیشتری برای دستیابی به اهداف فعالیت بدنی دارند، احتمال اضافه وزن کمتری دارند، خطر تصادف کمتری دارند، نتایج سلامتی بهتری دارند و دو تا چهار سال بیشتر از افرادی که در اتومبیل زندگی می کنند زندگی می کنند. مناطق وابسته

مناطق رشد هوشمند معمولاً میانگین دستمزد و حقوق و فرصت‌های اقتصادی بهتر و نتایج بلندمدت، به‌ویژه برای خانواده‌های کم‌درآمد و بزرگسالان غیرراننده دارند. سیاست‌های رشد هوشمند که حوزه عمومی (پیاده‌روها، پارک‌های محلی، و تسهیلات حمل‌ونقل عمومی) و خدمات محله را بهبود می‌بخشد، انسجام جامعه را افزایش می‌دهد. سیاست‌هایی که انواع مسکن را در محله‌های قابل پیاده‌روی افزایش می‌دهند، تمایل به ادغام اقتصادی و اجتماعی دارند، از جمله افرادی که در حال حاضر به دلیل بیماری روانی و اعتیاد بی‌خانمان هستند.

نظرسنجی ها، مانند انجمن ملی مشاوران املاک بررسی اولویت های جامعه و حمل و نقل، نشان می دهد که بیشتر خانواده ها ترجیح می دهند در محله های رشد هوشمند زندگی کنند اما بسیاری از آنها به دلیل عرضه ناکافی نمی توانند.

رشد هوشمند ممکن است برخی از هزینه ها را افزایش دهد، اما می توان آنها را به حداقل رساند. به عنوان مثال، توسعه فشرده قیمت واحد زمین (دلار در هر جریب) را افزایش می دهد، اما می توان با اجازه دادن به تراکم بالاتر که هزینه های واحد زمین را کاهش می دهد، آن را جبران کرد. به طور مشابه، پر کردن می تواند مشکلات ترافیک محلی را افزایش دهد، اما کاهش تولید سفر باعث کاهش مشکلات ترافیکی منطقه ای می شود، به ویژه اگر با مشوق های TDM اجرا شود.

این تحلیل نشان می‌دهد که رشد هوشمند اغلب مزایای بزرگ‌تر و متنوع‌تری نسبت به برنامه‌ریزی مرسوم ارائه می‌دهد. تجزیه و تحلیل جامع تر می تواند اجرای سیاست رشد هوشمند را توجیه کند. این نشان می‌دهد که جوامع برای کارآمد و عادلانه باید اطمینان حاصل کنند که هر کسی، به‌ویژه گروه‌های محروم از نظر فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی، باید بتواند مسکن مناسبی در محله‌های رشد هوشمند جمع‌وجور و قابل پیاده‌روی پیدا کند.