درک هزینه های واقعی و تعهدات بلندمدت زیرساخت های ما برای رونق بلند مدت مکان های ما ضروری است. متأسفانه، این جزئیات اغلب در فرآیند تصمیم گیری ما نادیده گرفته می شود. شهرها و شهرک‌های ما در تکرار الگوی رشد و توسعه‌ای که دیگر نمی‌توانیم از عهده آن برآییم گیر می‌کنند.

اگر می‌خواهیم کاری در مورد آن انجام دهیم، باید با پرسیدن سؤالات مختلف، گفتگو را تغییر دهیم.

Chisholm یک جامعه کوچک با ۵۰۰۰ نفر در مرکزی مینه سوتا است که شهروندان فعالی برای تبدیل آن به مکانی قوی‌تر سرمایه‌گذاری کرده‌اند. این شهر به عنوان یک شهر چوبی شروع شد، اما زمانی که بنیانگذاران متوجه شدند که بر بالای برخی از بهترین ذخایر معدنی جهان نشسته‌اند، به یک شهر معدنی تبدیل شد.

این جامعه، مانند بسیاری دیگر، در طول زمان به صورت تدریجی رشد کرد از طریق یک سری شرط بندی های کوچک. این الگوی توسعه سنتی در خیابان دریاچه، هسته تجاری Chisholm آشکارتر است. این دست نخورده ترین خیابان اصلی و تجاری مرکز شهر در میان شهرهایی در امتداد رشته کوه آهن است، اگر مرکز مینه سوتا نباشد. این خیابان مملو از ساختمان‌های دو طبقه با کاربری مختلط است که در سال ۱۹۰۴ ساخته شده‌اند – سازه‌هایی که سال به سال ثروت را برای شهر جمع‌آوری می‌کنند، حتی با چرخه‌های رونق و رکود که معمولاً توسط آن تجربه می‌شود. جوامع مبتنی بر منابع.

حتی با کاهش جمعیت Chisholm، الگوی توسعه سنتی شهر همچنان در برابر این استرس‌ها مقاوم بوده است.

به لطف سه جاذبه در سطح جهانی در محدوده این جامعه – مرکز اکتشاف مینه‌سوتا، موزه معدن، و پارک دوچرخه کوهستانی مو قرمزها – چیشولم در حال تبدیل شدن به یک مقصد گردشگری است زیرا دیگران این جواهر مکانی را کشف می‌کنند.

این شور و شوق دوباره باعث شده است که ساکنان به طور متفاوتی در مورد جامعه خود فکر کنند. در طول سال گذشته، Chisholm گفتگوها را تغییر داده و به طور متفاوتی درباره رشد، توسعه و سرمایه گذاری عمومی با استفاده از آنچه که با شرکت در آزمایشگاه اقدام جامعه.

Chisholm موفق بوده است زیرا شهروندان دیگر مایل به پذیرش وضعیت موجود نیستند. آنها می دانند که همه چیز باید تغییر کند، و مایل به گفتگوهای سخت برای ایجاد این تغییرات هستند.

در حالی که دولت در حال آماده شدن برای انجام تعمیرات در خیابان لیک است، که شهر و ایالت را به ۲۵ تا ۳۰ سال دیگر تعهدات مالی کوتاه مدت و بلندمدت موظف می کند، چیشولم می پرسد: چگونه می توانیم اطمینان حاصل کنیم که می توانیم از عهده این کار برآییم. آنچه را که در حال حاضر داریم حفظ کنیم؟

مشاهده فروتن

مشاهده نحوه استفاده مردم از خیابان در واقع بالاترین شکل مشارکت عمومی است. Chisholm مجبور نیست مهندسان خارجی را استخدام کند، مطالعات گسترده ای انجام دهد یا کارگاه های آموزشی متعددی را میزبانی کند تا بفهمد که سنگفرش زیادی در خیابان لیک دارد. هر بارش برف فرصتی برای مشاهده و ثبت مکان رانندگی مردم فراهم می کند.

شهرنشینان اصطلاح «sneckdowns» را ابداع کرده‌اند، که یک گسترش موقت حاشیه یا باریک شدن خطوط ناشی از بارش برف است. به دنبال برف تازه باریده شده، شهرنشینان به خیابان ها می آیند و از برف برای ثبت مکان واقعی وسایل نقلیه در خیابان ها استفاده می کنند. منتقدان این مشاهده خاطرنشان می کنند که این یک حالت موقتی است که نتیجه یک شرط است. آنها توضیح می دهند که وقتی برف می بارد، همه با احتیاط بیشتری رانندگی می کنند، بنابراین این یک پدیده طبیعی برای رانندگی روزانه زمانی که هوا گرم و آفتابی است، نیست.

Chisholm از ماسه و شن های ریز برای افزایش کشش به برف در خیابان های خود در طول زمستان استفاده می کند. این مواد انباشته می‌شود و تا بهار در خیابان باقی می‌ماند که باران یا رفتگر خیابان این خاطره باقی‌مانده از زمستان را پاک می‌کند. شن در قسمت های دست نخورده خیابان شروع به جمع شدن می کند. بر خلاف برف، شن تا چند هفته پس از آخرین بارش برف و اولین پاکسازی بهاره قابل مشاهده است. در شرایط برفی خطرناک و در روزهای آفتابی و صاف بهاری به عنوان شاهدی بر رفتارهای منظم راننده حضور دارد.