خلاصه

این پایان نامه یک نظریه انتقادی از فناوری متقاعد کننده را توسعه می دهد. برای این منظور، «مدل رفتار» بی‌جی فاگ – همانطور که در فناوری متقاعدکننده: استفاده از رایانه‌ها برای تغییر آنچه فکر می‌کنیم و انجام می‌دهیم – در گفتگو با فلسفه برتراند استیگلر تحلیل و بررسی می‌شود. ابتدا بررسی می کند که چگونه و بر اساس چه زمینه های اخلاقی-فلسفی فناوری متقاعدکننده می تواند بر آگاهی انسان تأثیر بگذارد. عملكرد گفتماني و ايدئولوژي كه مقدم بر كاربردهاي متقاعدكننده است، نقش مهمي در اينجا ايفا مي كند. در پرتو این، برخی از پیشنهادات روش شناختی و اخلاقی در نیمه راه از متن ارائه شده است. سپس این بازتاب ها در مقابل نقد استیگلر از فرهنگ تکنو سرمایه داری امروزی قرار می گیرد. در اینجا مفاهیم زمان، شتاب و توجه در مرکز توجه قرار دارند. ساختار استدلال به شرح زیر است: (۱) تغییر آگاهی انسان توسط فناوری متقاعد کننده با یک شرایط اجتماعی-فناوری خاص مطابقت دارد، (۲) این وضعیت همچنین همیشه یک ویژگی دارویی دارد، و (۳) امکانات درمانی این امر دستیابی به فارماکولوژی دشوار است و پیامدهای نامطلوبی برای توجه، تجربیات و لذت ما در زندگی دارد. در نتیجه، این پایان نامه از یک مؤلفه فلسفی و یک مؤلفه سیاسی-اقتصادی تشکیل شده است. با اندیشیدن به سیاست و فناوری در کنار هم، این مطالعه به گفتمان انتقادی رو به رشد پیرامون فناوری متقاعدکننده کمک می‌کند.