۳٫۲٫ عوامل جغرافیایی و اقلیمی

۳٫۳٫ تحقیق در مقیاس بلوکی

این سطح از تجزیه و تحلیل درک عمیقی از دینامیک ریزمحیط، ترتیبات فضایی، متغیرهای بسیار خاص و تعاملات در یک منطقه شهری محلی ارائه می دهد.

مطالعه در مقیاس بلوک به طور جامع ویژگی های مناطق خاص را بررسی می کند. تحقیقات قبلی در مورد اثرات سرمایشی فضاهای سبز در سطح بلوک، فضاهای باز عمومی (۴۹، ۴۱٫۹٪) و مناطق شهری (۳۸، ۳۲٫۵٪)، با تأکید قابل توجه بر خیابان ها (۳۲، ۲۷٫۴٪) و پارک ها (۳۲) را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. ، ۲۷٫۴٪. با این حال، انواع فضای کمتر مورد تحقیق شامل فضای خدماتی، فضای خصوصی قابل مشاهده، فضای باز خصوصی، فضای خصوصی خارجی، فضاهای خصوصی “عمومی” و فضاهای فرضی است. بنابراین مکان هایی مانند میدان ها، جنگل های شهری، باغ های جلویی، باغ های خصوصی و پارکینگ ها کمتر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند.

مطالعات عمدتاً بر روی خواص خنک کنندگی پوشش گیاهی با تجزیه و تحلیل خوشه‌های عناصر گیاهی (۹۰، ۷۶٫۹ درصد) متمرکز شده‌اند و در مورد انواع پوشش گیاهی، پوشش گیاهی بالا بیشترین مطالعه را دارد (۶۵، ۵۵٫۶ درصد). تحقیقات توزیع‌های مختلف پوشش گیاهی را با ترتیبات مختلط (۴۸، ۴۱٫۰٪)، ترتیبات همسو (۲۳، ۱۹٫۷٪)، و عناصر گیاهی منفرد (۱۲، ۱۰٫۳٪) که گسترده‌ترین مطالعه شده‌اند، تجزیه و تحلیل کرده‌اند. پوشش گیاهی بالا مورد توجه ویژه قرار گرفته است (۶۵، ۵۵٫۶%). تحقیقات محدودی بر روی آرایش های متراکم، پراکنده و خوشه ای همراه با پوشش گیاهی سطح متوسط ​​و پایین انجام شده است.

اکثر مطالعات در مورد آرایش پوشش گیاهی بر روی ترتیبات هم تراز تمرکز می کنند زیرا توزیع پوشش گیاهی به گونه ای آسان تر است که اثرات خنک کنندگی بهتری در خیابان ها و راهروهای باریک و خطی ایجاد می کند. طبقه بندی ترتیبات فضای سبز چالش برانگیز است، با مطالعات محدودی که آنها را به عنوان پراکنده، خوشه ای یا متراکم طبقه بندی می کند. اگرچه فضاهای سبز به طور طبیعی ترتیبات ترکیبی یا تصادفی را نشان می دهند، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. مطالعات آینده می‌توانند از شبیه‌سازی‌ها برای ارزیابی تأثیر توزیع پوشش گیاهی بر محیط حرارتی، بهره‌وری انرژی و راحتی کلی استفاده کنند.

توزیع فضایی و آرایش پوشش گیاهی از عوامل حیاتی است که در مطالعات تجربی نیاز به توجه دارد. تأکید بر عوامل فضایی بر اهمیت درک توزیع فضایی پوشش گیاهی و ترتیب چنین مطالعاتی تأکید می کند. درک اهمیت این عوامل برای دستیابی به نتایج دقیق و قابل اعتماد بسیار مهم است. وجود یا عدم وجود پوشش گیاهی می تواند تأثیراتی بر فرآیندهای زیست محیطی و مناسب بودن زیستگاه داشته باشد. با توجه به اینکه تأثیر پوشش گیاهی قبلاً شناسایی شده است، تحقیقات باید بر تعیین تأثیر هر یک از متغیرهایی که با کاهش دما تداخل می‌کنند، با در نظر گرفتن مسائل فضایی، فیزیکی و بیولوژیکی و خود زمینه متمرکز شود تا به یک کل نگر یا جامع‌تر برسد. دید کامل پدیده

اثر خنک کننده پوشش گیاهی در زمان های مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. مطالعات عمدتاً بر روی فصل های منفرد (۷۴، ۶۳٫۲٪) و چند فصل (۳۰، ۲۵٫۶٪)، به ویژه تابستان (۱۰۲، ۸۷٫۲٪) و زمستان (۲۹، ۲۴٫۸٪) متمرکز شده است. با توجه به زمان روز، مطالعات بر پایش تمام روز (۶۵، ۵۵٫۶٪)، با تمرکز بسیار کمی در صبح، بعد از ظهر، یا شب متمرکز است.

تأکید اولیه این تحقیقات بر دمای هوا (۴۹، ۴۱٫۹٪) و شاخص راحتی (۳۷، ۳۱٫۶٪) به عنوان معیارهای نشان دهنده تأثیر خنک کننده بوده است. تنها مطالعات بسیار کمی روی دمای سطح (۸، ۶٫۸٪) در این مقیاس تمرکز دارند. طبق تحقیقات، مناطق سبز می توانند دمای هوا را به طور متوسط ​​بین ۰٫۷ تا ۲٫۷ درجه سانتی گراد کاهش دهند. پوشش گیاهی پارک معمولاً دما را ۰٫۸۱-۲٫۶۸ درجه سانتی گراد کاهش می دهد، در حالی که در خیابان ها بین ۰٫۴۱-۲٫۱۵ درجه سانتی گراد کاهش می یابد. با توجه به دمای سطح، فضاهای سبز در بلوک های شهر دارای اثر خنک کنندگی در محدوده ۰٫۷۵ تا ۶٫۷۶ درجه سانتی گراد در پارک ها و ۳٫۰ تا ۶٫۰ درجه سانتی گراد در خیابان ها هستند.

۳٫۴٫ تحقیق در مقیاس همسایگی

برای درک مناطق شهری، درک مقیاس همسایگی، که به گروهی از بلوک‌های شهری که یک منطقه مجزا را تشکیل می‌دهند، ضروری است. تجزیه و تحلیل این مقیاس بینشی در مورد پویایی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی یک محیط شهری خاص ارائه می دهد.

تحقیقات انجام شده در مقیاس همسایگی ویژگی های منحصر به فرد، پویایی و مسائل یک منطقه خاص را بررسی می کند. این تحقیق در درجه اول بر روی فضاهای شهری (۴۱، ۶۱٫۲٪) و فضاهای عمومی باز (۳۲، ۴۷٫۸٪) به عنوان مناطق کلیدی مورد علاقه برای کاهش دما از طریق مناطق سبز در مقیاس همسایگی متمرکز شده است. مکان‌هایی مانند محله‌ها مناطق مهمی هستند (۴۷، ۷۰٫۱%) برای بررسی کاهش دما در مناطق مسکونی که بر ریزاقلیم محلی تأثیر می‌گذارند. انواع فضای کمتر مورد تحقیق شامل فضای خدماتی، فضای خصوصی ظاهری، فضای باز خصوصی، فضای خصوصی خارجی، فضاهای خصوصی “عمومی” و فضای فرضی است. بنابراین مکان هایی مانند خیابان ها، پارک ها، میدان، جنگل های شهری، باغ های جلویی، باغ های خصوصی، ساختمان ها و پارکینگ ها کمتر مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند.

تحقیقات قبلی بر روی بررسی اثرات خنک کنندگی پوشش گیاهی با مطالعه خوشه های گیاهی (۶۱، ۹۱٫۰٪)، به ویژه بر روی انواع پوشش گیاهی مخلوط (۴۲، ۶۲٫۷٪) متمرکز شده است. مطالعات محله ای اغلب بر ترتیبات پوشش گیاهی مختلط (۳۸، ۵۶٫۷٪) تمرکز می کنند که نشان دهنده ویژگی های متنوع و پیچیده فضاهای سبز شهری در این مقیاس است. چیدمان های هم تراز، منفرد، متراکم، پراکنده و خوشه ای مانند پوشش گیاهی متوسط ​​و کم حضور ناقصی دارند.

با توجه به دوره تجزیه و تحلیل اثر سرمایش پوشش گیاهی، مطالعات عمدتاً یک فصل (۴۴، ۶۵٫۷٪)، عمدتاً فصل تابستان (۵۸، ۸۶٫۶٪) را بررسی کردند. با توجه به زمان روز، بیشتر مطالعات کل روز را تحت نظر داشتند (۳۱، ۴۶٫۳٪)، با تنها چند مطالعه که به طور خاص دوره های صبح، بعدازظهر یا شب را هدف قرار می دادند.

تأکید اصلی این بررسی ها بر دمای هوا (۳۵، ۲/۵۲ درصد) و شاخص آسایش (۹/۲۳، ۱۶ درصد) به عنوان شاخص های معرف تأثیر سرمایش بوده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که مناطق سبز به طور قابل‌توجهی دما را در سطح محله کاهش می‌دهند، با میانگین مشاهده شده از ۱٫۱ تا ۲٫۹ درجه سانتی‌گراد.

روش های همسایگی و مبتنی بر بلوک نتایج قابل مقایسه ای را تولید می کنند، که نشان می دهد روش شناسی حداقل بر نتایج تأثیر می گذارد. اثر خنک کنندگی فضاهای سبز بر دمای هوا قابل اعتماد و قابل اندازه گیری است و به محققان اجازه می دهد در هر دو سطح تحقیق کنند. نتایج منسجم باعث می شود نتیجه گیری در موقعیت های مشابه اعمال شود. این می تواند به توسعه سیاست ها و دستورالعمل های شهری برای طراحی منظر کمک کند.

تأثیر خنک کنندگی پوشش گیاهی بسته به ویژگی های خاص هر جامعه متفاوت است. میانگین اثر خنک کننده در پارک ها بین ۱٫۴ تا ۳٫۷ درجه سانتی گراد متغیر است. در خیابان ها از ۰٫۳ تا ۱٫۰ درجه سانتی گراد و در مجموعه بلوک های شهری از ۱٫۰۳ تا ۲٫۷ درجه سانتی گراد متغیر است. علاوه بر این، مطالعات نشان داده‌اند که مناطق سبز به طور قابل‌توجهی بر کاهش دمای سطح خیابان‌ها تأثیر می‌گذارد که منجر به کاهش دما بین ۲ تا ۵ درجه سانتی‌گراد می‌شود. دمای سطح در بلوک‌های شهری را می‌توان به طور متوسط ​​بین ۱٫۷۵ تا ۲٫۹ درجه سانتی‌گراد کاهش داد که بر مزایای خنک‌کنندگی چشمگیر فضای سبز در محیط‌های محله تأکید می‌کند.

۳٫۵٫ تحقیق مقیاس شهر

هدف محققان در مقیاس شهر درک سیستم های شهری به هم پیوسته، پویایی ها، روندها و مشکلات آنهاست. مقیاس شهر به طور جامع کل شهر، از جمله محله‌ها، نواحی و مناطق شهری مختلف را تجزیه و تحلیل می‌کند. مطالعات متعددی با هدف کاهش دمای شهرها با اجرای فضاهای سبز در فضاهای باز عمومی انجام شده است (۲۰، ۳۰٫۳%). در میان انواع مختلف تنظیمات تحلیل شده، بیشترین تحقیقات در مناطق شهری (۳۶، ۵۴٫۵٪) و پارک ها (۲۳، ۳۴٫۸٪) انجام شده است. با این حال، تحقیقات بیشتری باید در مناطق دیگر مانند محله ها، میادین و جنگل های شهری انجام شود. خواص خنک کنندگی پوشش گیاهی به صورت خوشه ای (۶۴، ۱۰۰٪)، با تمرکز خاص بر توزیع های مخلوط (۵۶، ۸۴٫۸٪) تجزیه و تحلیل شده است.

تجزیه و تحلیل ارتباط بین اندازه گیری ها در مقیاس شهر و میانگین های به دست آمده در سطح بلوک و محله را نشان می دهد. این یافته ها از اعتبار روش های موجود برای تجزیه و تحلیل تأثیر پوشش گیاهی بر دمای هوا پشتیبانی می کند. بنابراین آنها پیشنهاد می کنند که روش های تحقیق را می توان با احتیاط مطابقت داد، که دلالت بر مقایسه کافی بین رویکردهای مورد استفاده در مقیاس های مختلف تجزیه و تحلیل برای ارزیابی اثرات کاهش حرارتی ارائه شده توسط فضای سبز دارد.

با بررسی دمای سطح، میانگین دامنه کاهش در پارک ها به طور قابل توجهی بالاتر است و از ۱٫۸۵ تا ۷٫۳ درجه سانتی گراد متغیر است. در بلوک‌های شهری، میانگین محدوده دما معمولاً بین ۲٫۵۵ تا ۳٫۱۴ درجه سانتی‌گراد است، اگرچه در شهرها، این محدوده معمولاً بین ۲٫۶۵ تا ۳٫۹ درجه سانتی‌گراد است.