در طول چند دهه گذشته، مطالعات متعددی وجود اجزای کربن دار را در ذرات محیطی (PM)، از جمله ذرات معلق کل (TSP) که طیف وسیعی از اندازه‌ها و ترکیبات ذرات را در بر می‌گیرد، مستند کرده‌اند. این مولفه‌ها تأثیرات قابل توجهی بر سلامت انسان دارند، مانند التهاب تنفسی، آسم، عملکردهای ریه به خطر افتاده و حتی سرطان‌ها. علاوه بر این، TSP و ترکیبات کربنی آن نیز بر محیط زیست تأثیر می گذارد و بر آب و هوا و دید تأثیر می گذارد. [۱,۲]. آئروسل کربنی (CA) به وجود ذرات مبتنی بر کربن، به شکل جامد یا مایع، اشاره دارد که در جو پخش می شوند. در مناطق شهری، سطح این اجزا به طور کلی در مقایسه با مناطق روستایی بالاتر است، به ویژه کربن عنصری (EC) و دوده-EC، بیشتر به دلیل تأثیر قابل توجه گازهای گلخانه ای تولید شده توسط انسان. [۳,۴]. اجزای کربن بر اساس خواص شیمیایی، نوری و حرارتی به دو نوع اصلی، یعنی کربن آلی (OC) و کربن عنصری (EC) دسته بندی می شوند. [۵]. OC موجود در جو را می توان بر اساس منبع آن به دو دسته تقسیم کرد: کربن آلی اولیه (POC) که مستقیماً در جو منتشر می شود و کربن آلی ثانویه (SOC) که از طریق واکنش های شیمیایی در جو تشکیل می شود. POC به جزء کربن آلی ذرات معلق اشاره دارد که مستقیماً از منابع اولیه مختلفی از جمله فرآیندهای احتراق، سوزاندن زیست توده، اگزوز خودروها، انتشارات صنعتی و سایر انتشارات مستقیم ترکیبات آلی به اتمسفر تخلیه می شود. POC به طور مستقیم از این منابع انسانی و طبیعی منتشر می شود و اغلب با قسمت های انتشار خاص همراه است [۶,۷,۸]. در مقابل، SOC به درصد کربن آلی در ذرات معلق که در اتمسفر در نتیجه فرآیندهای شیمیایی شامل ترکیبات آلی فرار (VOCs) ایجاد می‌شود، اشاره دارد. [۷,۸]. هنگامی که VOC ها در جو تحت دگرگونی های شیمیایی پیچیده ای قرار می گیرند، ممکن است ذرات معلق آلی ثانویه (SOA) تولید کنند که به SOC کمک می کند. نور خورشید، دما و وجود برخی آلاینده‌های جوی همگی بر این واکنش‌های شیمیایی تأثیر دارند. SOC به جای اینکه مستقیماً منتشر شود توسط فرآیندهای جوی تولید می شود و آن را به یک جزء مهم در درک پیری و تبدیل ذرات معلق در هوا تبدیل می کند. [۸,۹,۱۰].

EC عمدتاً از منابع اولیه تولید می شود و می تواند به دو شکل جداگانه طبقه بندی شود: char-EC و soot-EC. هر دو نوع دارای ویژگی های شیمیایی و بصری متمایز هستند که برای درک اثرات مختلف آنها ضروری است. Char-EC در نتیجه احتراق ناقص مواد آلی مانند زیست توده یا سوخت های فسیلی تولید می شود. [۱۱,۱۲]. این فرآیند معمولاً در محیط‌هایی با سطح اکسیژن کم انجام می‌شود که منجر به ذرات کربن تا حدی ذغالی می‌شود. عوامل اصلی در انتشار گازهای گلخانه ای char-EC شامل سوزاندن زباله های خانگی و کشاورزی، فرآیندهای صنعتی خاص، و انتشار گازهای گلخانه ای از وسایل نقلیه قدیمی یا کم کارآمد است. [۱۳,۱۴,۱۵]. ذرات Char-EC بزرگتر هستند، ترکیب گرافیتی بیشتری دارند و به دلیل ویژگی های فیزیکی متمایزشان با اثرات زیست محیطی و اقلیمی منحصر به فرد همراه هستند. دوده-EC، از سوی دیگر، از احتراق ناقص هیدروکربن‌ها ناشی می‌شود که عمدتاً در سوخت‌های فسیلی مانند گازوئیل، بنزین و سایر مشتقات نفتی وجود دارند. [۱۱,۱۳,۱۴]. دی اکسید نیتروژن یکی از اجزای اصلی انتشار گازهای خروجی گازوئیل است و به شدت با انتشار موتورهای دیزلی و همچنین انواع دیگر احتراق سوخت های فسیلی مرتبط است. [۱۳,۱۴]. ذرات Soot-EC اغلب کوچک‌تر هستند، دارای سطح بزرگ‌تری هستند و به دلیل ظرفیت نفوذ بیشتر به ریه‌ها، هنگام استنشاق خطر بیشتری برای سلامتی انسان ایجاد می‌کنند. تمایز بین char-EC و دوده-EC نه تنها از نظر منشأ و ترکیب آنها، بلکه از نظر اثرات فردی آنها بر سلامت انسان و محیط زیست بسیار مهم است. [۱۶,۱۷]. اگرچه ذرات بزرگتر char-EC با محتوای گرافیتی بالاتر تأثیرات مشخصی بر آب و هوا دارند، ذرات کوچکتر دوده-EC خطر سلامتی مهم تری دارند. این امر ضرورت استراتژی های متناسب برای مقابله با انتشار آنها را برجسته می کند.

از آنجایی که اجزای کربنی اجزای اصلی اجزای اندازه های مختلف PM مانند PM هستند_۲٫۵، PM₁₀و ذرات معلق کل (TSP)، معمولاً به عنوان نشانگر منبع ذرات آئروسل ساطع شده استفاده می شوند. [۱۸,۱۹]. نسبت‌های OC/EC و char-EC/soot-EC اغلب برای شناسایی منابع اصلی ذرات معلق استفاده می‌شوند. [۲۰,۲۱]. در چندین گزارش، نسبت‌های PyOC (Pyrolysis)/OC4 و دوده-EC/TC (کربن کل) برای متمایز کردن منابع انتشار از زیست توده و سوخت‌های فسیلی استفاده شد. [۲۲,۲۳]

در آسیای جنوب شرقی (SEA)، اندونزی عامل اصلی تولید ذرات معلق کربنی است که در جو منتشر می شود، به ویژه از آتش سوزی های جنگلی در مناطق تورب زمین. [۱۹,۲۳,۲۴,۲۵]. این یک اتفاق سالانه در جزایر سوماترا و کالیمانتان است. با این حال، در مقایسه با سایر کشورهای دریای دریایی مانند مالزی، سنگاپور و تایلند [۲۲,۲۶]، فقط اطلاعات محدودی برای اندونزی در دسترس است. بیشتر مطالعاتی که در مجله معتبر منتشر شده است مربوط به سوزاندن زیست توده ناشی از آتش سوزی جنگل ها است. [۲۴,۲۵]و تنها چند مطالعه در مورد ارزیابی اجزای کربن در مناطق شهری ظاهر شده است. علاوه بر این، داده های تمام این اسناد در سه جزیره بزرگ اندونزی، یعنی جاوه، سوماترا و کالیمانتان جمع آوری شد. [۱۹,۲۷,۲۸] تا آنجا که ما می دانیم، اطلاعات مربوط به اجزای کربنی PM یا PM است_۲٫۵، PM₁₀، یا TSP در بخش شرقی اندونزی (جزایر سولاوسی و پاپوآ) قبلا جمع آوری و ارزیابی نشده است.

ماکاسار، پرجمعیت ترین شهر در منطقه شرقی اندونزی و یک مرکز شهری مهم در جزیره سولاوسی، در مقایسه با سایر شهرهای این منطقه آسیب پذیری بیشتری نسبت به آلودگی ذرات معلق دارد. افزایش حساسیت را می توان به فعالیت قابل توجه شهروندان، شرایط ترافیکی شلوغ، و عوامل جغرافیایی که پراکندگی آلاینده ها را محدود می کند نسبت داد. علاوه بر این، شهرنشینی و توسعه روزافزون ماکاسار منجر به افزایش ساخت و ساز و انتشار وسایل نقلیه شده است که به سطوح نسبتاً بالاتر ذرات معلق در شهر کمک کرده است. بنابراین، هدف از این مطالعه تولید اطلاعات پایه در مورد اجزای کربنی TSP، مانند OC، EC، char-EC، و Soot-EC، در زمان‌های مختلف (ساعت‌های اوج و خارج از اوج بار) و در محیط‌های مختلف کنار جاده‌ای بود. ، در شهر ماکاسار، منطقه شرقی اندونزی. نشریه قبلی ما، یک کنفرانس، یک مرور اولیه از داده‌های TSP ارائه کرد [۲۹]با تمرکز بر سطوح غلظت پایه. در مقابل، مطالعه فعلی عمیق‌تر می‌شود و نه تنها غلظت TSP، بلکه اجزای کربن، منابع انتشار و اثرات بالقوه سلامت را نیز تجزیه و تحلیل می‌کند. این کار نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی از یافته‌های اولیه ما است که درک دقیق‌تر و جامع‌تری از TSP و پیامدهای زیست‌محیطی آن در بخش شرقی اندونزی ارائه می‌دهد.