این هفته سارا استیکلر، رئیس و مدیرعامل WTS International به ما ملحق شده است. ما در مورد اینکه WTS چگونه تخصص زنان در حمل و نقل را برجسته می کند و چگونه فرصت هایی را از مربیگری گرفته تا رهبری و آموزش ایجاد می کند، بحث می کنیم.

ما همچنین در مورد برخی از اولویت های قانونی آنها در مورد سیاست محل کار و همچنین برخی از موانعی که زنان در این زمینه با آن روبرو هستند صحبت می کنیم.

برای خواندن متنی ویرایش شده از مکالمه ما به پایین بروید – یا اینجا کلیک کنید برای رونوشت ویرایش نشده تولید شده توسط هوش مصنوعی.

جف وود: یکی از چیزهایی که در زمانی که در حال انجام برنامه‌ای برای برنامه بودم خواندم این بود که ۱۵ درصد از نیروی کار حمل‌ونقل زن هستند. و بنابراین من تعجب می کنم که چه برخی از آن موانع مانع از ورود مردم به این حوزه می شود که بسیار پویا و جالب است.

سارا استیکلر: بله، ما در واقع با موسسه حمل و نقل Mineta کار می کنیم تا این مطالعه را به روز کنیم و بفهمیم که در چند سال اخیر چه پیشرفتی در اینجا حاصل شده است. ما داده هایی داریم که نشان می دهد در آن سطح ورودی بهتر می شویم. همانطور که به کسانی که دارای مدرک دانشگاهی در رشته مهندسی هستند نگاه می کنیم، ما نزدیک به ۵۰ درصد برابری جنسیتی در آنجا داریم، زن/مرد. ما با آن پیشرفت و رشد شغلی به چالش کشیده ایم. و بنابراین پله های شکسته ای در آن نردبان وجود دارد که با اولین ارتقاء به مدیر شروع می شود. اینجاست که ما شروع به دیدن تمایز بین جنسیت ها می کنیم.

بنابراین هنگامی که اولین قدم به سمت مدیریت را از دست دادید، بسیار سخت تر می شود. و سپس یک پله شکسته دیگر در آن سوئیت معاون رئیس جمهور نیز وجود دارد. و اینجاست که، هر پله شکسته، استخر کمی کوچکتر می شود. و بنابراین اینجاست که می شنوید، “خب، ما یک نامزد متنوع می خواهیم” یا “ما دوست داریم یک زن آنجا باشد، اما آنها آنجا نیستند.” آنها در خط لوله نیستند. و این چیزی است که ما در WTS برای مبارزه با آن بسیار سخت کار می کنیم – اول از همه، آنها آنجا هستند، فقط باید کمی متفاوت از آنچه قبلاً داشتید نگاه کنید. اما در مرحله دوم، ما باید کار بهتری برای اطمینان از ارتقاء و پیشرفت زنان انجام دهیم. و من فکر می کنم این همان جایی است که این عوامل بازدارنده وارد می شوند – سیاست های دوستدار خانواده که زنان را در محل کار نگه می دارد. اینکه ما به پنل‌های استخدام و پانل‌های تبلیغاتی که متنوع هستند نگاه می‌کنیم و می‌دانیم که زنان برای دستاوردهای خود ارتقا و استخدام می‌شوند و مردان برای پتانسیل‌های خود ارتقا و استخدام می‌شوند.

و بنابراین این چیزی است که ما برای مبارزه با آن تلاش می کنیم و همچنین به اعضای زن خود کمک می کنیم تا بفهمند که شما لازم نیست برای صد در صد امتیازات در شرح شغل واجد شرایط باشید، درست است. مردان با ۳۰ درصد از آنها درخواست خواهند داد. و ما دوست داریم ببینیم – و من این را بیشتر و بیشتر در آگهی‌های شغلی می‌بینم – جمله‌ای که در پایین آگهی استخدام می‌گوید: «فکر نکنید همه این معیارها را دارید. ما به دنبال نامزدهای متنوع هستیم. و بنابراین فکر می‌کنم کارهایی وجود دارد که می‌توانیم به عنوان یک صنعت انجام دهیم تا به افزایش این پیشرفت زنان کمک کنیم. و متأسفانه من فکر می‌کنم، درست است، هنوز هم در حال خروج از همه‌گیری، نسلی از زنان را در طول همه‌گیری از دست دادیم. آنها نیروی کار را ترک کردند تا در خانه بمانند و نه تنها از کودکان، بلکه والدین سالخورده نیز مراقبت کنند.

و بنابراین ما باید کار بهتری برای بازگرداندن آنها به نیروی کار انجام دهیم. و سپس از صنعت حمل و نقل، آن ۱۵ درصد، چگونه می توانیم به کسانی که در حال تغییر شغل هستند کمک کنیم تا وارد صنعت حمل و نقل شوند؟ مجموعه مهارت‌های زیادی وجود دارد، شاید آن‌هایی که از نیروی کار خارج شده‌اند تا خانواده تشکیل دهند. چگونه آنها را برگردانیم و به نیروی کار حمل و نقل بیاوریم علیرغم اینکه ممکن است شغل خود را از کجا شروع کرده باشند.

جف وود: من فکر می‌کنم واقعاً جالب است که شما در مورد نحوه‌ای که مردم می‌بینند رزومه کار می‌کنند و اینکه آنها چه احساسی دارند که واجد شرایط هستند صحبت می‌کنید. دیروز داشتم با یکی از همکارانم در مورد شغل و تجربه صحبت می‌کردم و سعی می‌کردم بفهمم که چه چیزی، چه باید بکنیم با سندروم فریبنده‌مان و بفهمم بهترین راه پیش روی این است که به این فکر کنیم که آیا صلاحیت شغلی را دارید یا نه. . و من فقط کنجکاو هستم که چه نوع راه حلی برای برخی از این سکوت وجود دارد و بفهمم که اشکالی ندارد برای شغلی درخواست دهید که شاید همانطور که گفتید ۳۰٪ کادر را علامت بزنید، اما ۷۰٪ دیگر ممکن است نه، اما خیلی زیاد است. تجربه کاری نیز یادگیری در محل کار است.

سارا استیکلر: این یک سوال عالی است. من می‌توانم بگویم زنان برای مدت طولانی شرطی شده‌اند که فکر کنند تنها یک صندلی برای زنان روی میز وجود دارد، درست است؟ و بنابراین من فکر می‌کنم که حتی در داخل باید دیدگاه‌های خود را به عنوان زنان تغییر دهیم تا بگوییم برای همه ما جا هست، درست است؟ و ما می توانیم یک صندلی را روی میز بیاوریم و نیازی نیست همدیگر را کم کنیم یا برای یک صندلی رقابت نمی کنیم. و من فکر می کنم که برای مدت طولانی به ما آموخته اند که نقش یک زن این است که باشد، دیده شود و شنیده نشود و به این ترتیب که سندروم فریبنده از فرهنگی ناشی می شود که در آن به زنان گفته می شود که آنها کافی نیستند.

و بنابراین فکر می‌کنم این چیزی است که از منظر فرهنگی، ما می‌توانیم در کمک به ارتقای تمجیدها و ارتقای دستاوردها بهتر عمل کنیم. من فکر می‌کنم این چیزی است که برای ما در WTS International، از طریق آموزش رهبری‌مان، چیزهای زیادی وجود دارد که چگونه ارزش‌های خود را بیان می‌کنید و چگونه می‌توانید دستاوردها، پتانسیل‌ها و ایده‌های خود را به اشتراک بگذارید. اغلب اوقات در جلسات درباره زنان صحبت می شود یا ایده های آنها توسط شخص دیگری بسته بندی و ارائه می شود. و به این ترتیب پس از مدتی، درست پس از مدتی شما کمی مورد ضرب و شتم قرار می گیرید و گاهی اوقات دیگر ظاهر نمی شوید و نظر خود را بیان نمی کنید. و آنجاست که فکر می‌کنم متحدان ما نیز می‌توانند وارد شوند و بگویند: “این یک ایده عالی است.”

من می‌توانم بگویم که یک تغییر فرهنگی وجود دارد که ما باید در محیط‌های کاری ببینیم که واقعاً از همه جنسیت‌ها حمایت می‌کنیم و واقعاً به تهاجمات خرد و چگونگی ترکیب آن‌ها نگاه می‌کنیم، به ویژه برای زنان رنگین پوست، LGBTQ، چگونه می‌توانیم این فرهنگ را تغییر دهیم. تا کمی برای زنان پذیرفته شود؟ داشتم کتابی به نام “لحظه بلند کردن” نوشته ملیندا گیتس را می خواندم و او در آنجا می گوید: “ما دخترانمان را به محل کاری می فرستیم که برای پدربزرگ هایمان طراحی شده است” و فکر می کنم این برای همه جنسیت ها صادق است. ما هنوز در حال فرستادن – هنوز هم داریم – را به محل کاری که برای پدربزرگ‌هایمان طراحی شده بود می‌فرستیم. چگونه می توانیم برای همه در آن محل کار فراگیرتر شویم؟