چرا لس آنجلس این کار را نمی کند؟ دلیلش این نیست که غیرقانونی است. این یک تصور غلط رایج است که تا حدی به این دلیل وجود دارد که تعداد انگشت شماری از کارشناسان نادرست سال ها آن را فروخته اند. به عنوان مثال، اگر فید فیس بوک یا توییتر شما چیزی شبیه به من باشد، مکرراً یک پیوند حمایت شده به یک بررسی ملی مقاله جوئل کوتکین با عنوان “اجازه دهید آمریکا پراکنده شود“

کوتکین و دیگران ده‌ها سال است که این تز را پیش می‌برند: آمریکا با بحران مسکن مواجه است زیرا ما بیش از حد خودرو محوری در حومه شهر را که خانواده‌های آمریکایی واقعاً می‌خواهند، ممنوع کرده‌ایم.

مشکل آن: “گسترش” تقریباً در همه جا قانونی است.

مطمئناً: پورتلند، اورگان، معروف است که مرز رشد شهری دارد. (اگرچه در خارج از آن توسعه جهشی وجود دارد، و هنوز فضا برای ساختن بخش‌های کلاسیک حومه‌ای جدید و تک‌خانواده‌ای در داخل آن وجود دارد.) لکسینگتون، کنتاکی، یک تقسیم‌بندی جزئی دارد. همانطور که نولان گری اشاره می کند، یکی از شهرستان های حومه مجاور را شامل نمی شود و یک سوراخ بزرگ در کمربند سبز باقی می ماند.

در غیر این صورت، توسعه کسب و کار معمول حومه در همه جا قانونی است، و معنی آن برای شهرهای Sunbelt که به سرعت در حال رشد هستند این است که می توانند تعداد زیادی خانه جدید را به سرعت بسازند.

حتی در بزرگتر لس آنجلس، می توانید مکان هایی را پیدا کنید که رویکرد اوکلاهما سیتی را برای هزینه های مسکن اتخاذ کرده اند. یکی از این مکان ها ویکتورویل است. این در صحرای موهاوی، در سراسر یک رشته کوه واقعی از بقیه مناطق شهری جنوبی کالیفرنیا است. از سال ۱۹۸۰ جمعیت آن ده برابر شده و از ۱۴۰۰۰ نفر به ۱۴۰۰۰۰ نفر رسیده است.

همانطور که نوشتم فرار از تله مسکن، ویکتورویل محدودیت‌های کاربردی را به عنوان یک جامعه اتاق خواب محدود می‌کند. دو سوم از ساکنان شاغل ویکتورویل بیش از ۲۵ مایل به محل کار رفت و آمد می کنند – بله، در سراسر کوه ها. ویکتورویل با ۳۹٫۳ دقیقه یکی از طولانی ترین زمان های رفت و آمد در کشور را دارد. دلیل اینکه مردم در صحرای مرتفع به خرید ادامه می‌دهند: قیمت خانه متوسط ​​در ویکتورویل کمتر از نیمی از قیمت خانه متوسط ​​در لس آنجلس است.

کالیفرنیا زمین های زیادی دارد که ساخت مسکن جدید به سبک حومه شهر مجاز است. اما زمین زیادی در آنجا باقی نمانده است احساس، مفهوم برای ساختن آن هم منطقه خلیج سانفرانسیسکو و هم لس آنجلس بزرگ به جایی رسیده اند که ادامه “گسترش” به معنای رفت و آمدهای فوق العاده از مناطقی است که آنقدر از مشاغل اصلی و مراکز رفاهی این مناطق شهری حذف شده اند که ساکنان واقعاً نمی توانند از آن لذت ببرند. مزایای عضویت در یک کلان شهر پر رونق و جهان وطنی.

به عبارت دیگر: برای بسیاری از مردم، اگر قرار است در ویکتورویل زندگی کنید، ممکن است فقط به اوکلاهما زندگی کنید. احتمالاً خانه زیباتر و زمین بیشتری خواهید داشت. و شما آن را در جایی خواهید داشت که در ۲۰ دقیقه در مرکز شهر اوکلاهاما سیتی یا تولسا باشید. در مقابل داشتن نظری دسترسی به دیزنی لند، یا ساحل ونیز، یا گتی، یا کره تاون، یا سمفونی لس آنجلس، همه اینها در عمل نیازمند یک سفر طاقت فرسا چند ساعته در ترافیک افسانه ای کالیفرنیای جنوبی است.

گسترش بیرونی شهرها توسط مکانیسم حمل و نقل غالب محدود شده است (قانونی که به عنوان ثابت مارکتی شناخته می شود) که برای اکثر آمریکایی ها خودرویی است که در بزرگراه ۶۰ تا ۷۰ مایل در ساعت حرکت می کند. متروهای کالیفرنیا، همراه با بزرگتر نیویورک و بزرگتر واشنگتن دی سی، کاملاً در برابر محدودیت های رشد ظاهری جذاب و معقول قرار گرفته اند. شما می توانید یک مورد مشابه برای شهرهای دیگر ایجاد کنید.

آیا این به این معنی است که منطقه بندی مهم نیست؟ اصلا. این بدان معناست که اصلاح منطقه‌بندی در این مکان‌ها اهمیت بیشتری دارد. این کل بازی است. را فقط راهی که هزینه‌های مسکن در لس‌آنجلس، یا سانفرانسیسکو یا نیویورک بهتر می‌شود، این است که اجازه می‌دهیم توسعه‌های تکمیلی بیشتری در محله‌های از قبل ایجاد شده اتفاق بیفتد.

شهرهای دیگر – برای مثال نشویل – هنوز به آن دیوار برخورد نکرده اند. منطقه‌بندی مطلقاً توانایی افراد در جایی مانند نشویل را برای زندگی در آپارتمان‌هایی که می‌خواهند، یا زندگی در نزدیکی مرکز شهر یا در جوامع قابل پیاده‌روی محدود می‌کند. برای سلامت مالی منطقه، برای سلامت محیط زیست و برای انتخاب مسکن در آمریکا که در آن ۳۹ درصد از مردم می گویند که ترجیح می دهند در مکان های قابل پیاده روی زندگی کنند، اما عملاً تعداد کمتری از این گزینه لذت می برند.

اما همچنین، منطقه‌بندی محدودکننده به سبک حومه‌ای تهدیدی بزرگ برای این منطقه است آینده مقرون به صرفه بودن مسکن نشویل یا اورلاندو یا رالی. وقتی آن شهرها شروع به برخورد با دیوار کردند، باید مراقب باشند. تا زمانی که مسیر سیاسی خود را تغییر ندهند، در وضعیت بدتری نسبت به کالیفرنیا در حال حاضر قرار خواهند گرفت- با توانایی کمتری برای رشد از طریق پر کردن، محدودیت‌های الزام آور حتی سخت‌تر برای رشد، و بدتر کردن اوضاع، یک الگوی توسعه حتی از نظر مالی ورشکسته‌تر.