این هفته قسمت دوم بحث خود را با جیم کومون به اشتراک می گذاریم. در این قسمت، ما در مورد چالش‌های توسعه، نحوه تأمین سرمایه جمعی یک ساختمان، نزدیک شدن به پایان چرخه اقتصادی ۸۰ ساله، اینکه چگونه محیط ساخته شده نتیجه چگونگی ساختار سرمایه است و اینکه چگونه اطلاعات بیشتر می‌تواند آن را ایجاد کند، صحبت می‌کنیم. یادگیری چیزهای جدید سخت تر است

این مطالب بسیار قابل قبول است، بنابراین اگر می خواهید همراه با آن بخوانید، در اینجا یک مطلب وجود دارد متن کامل ویرایش نشده، اما اگر گزیده ای می خواهید، زیر پخش کننده است.

جف وود: تعجب می کنم که چگونه توسعه را آموزش می دهید؟ اگر کسی بخواهد مسکن وسط گمشده بیشتری را انجام دهد یا روی انواع خاصی از مسکن که توجه زیادی به آنها نمی شود تمرکز کند، روند چگونه است، مثلاً چگونه این ظرفیت را ایجاد کنیم؟ چگونه “توسعه” را آموزش می دهید؟ بله، چون فکر نمی کنم در مدرسه باشد.

جیم کومون: نه، نه، نه، من توانستم به مدت شش سال کار کنم و در اصل یک دوره آموزشی کالج برای حرفه ای ها بودم، رک و پوست کنده، زیرا این چیزی است که نیمی از اتحاد توسعه تدریجی به آن تبدیل شده است، آموزش افرادی که با املاک و مستغلات سر و کار داشتند. روز در مشاغل خود برنامه ریزان، توسعه اقتصادی، مسکن، اکنون، می دانید، چیزهای نوع DEI، آژانس های توسعه مجدد، درست است؟ اینها افرادی هستند که در بسیاری از کلاس های اولیه توسعه دهندگان Inc ظاهر شدند. ما آنجا بودیم و سعی می‌کردیم به توسعه‌دهندگان آموزش دهیم و حدس بزنیم چه کسی حاضر شد و ۲۰۰ دلار برای آمدن به دوره پرداخت: افرادی که سعی می‌کردند به توسعه‌دهندگان در هر مقیاسی کمک کنند و به معنای واقعی کلمه نمی‌توانستند چیزی در مورد اصول اولیه نحوه کارکرد آن به شما بگویند. و شما مثل این هستید، خوب، جای تعجب نیست که ما نمی توانیم چیزهای خوبی داشته باشیم؟

افرادی که ما مسئول ساختن آن چیزهای خوب قرار داده ایم هرگز یاد نگرفتند که چیز خوب چیست و چگونه می توان آن را بدست آورد. و بنابراین ما در واقع برخی از برنامه‌های درسی خود را در چند سال پیش تنظیم کردیم تا سعی کنیم افرادی را که می‌دانستیم به این کلاس‌ها می‌آیند که در واقع هرگز توسعه‌دهنده نخواهند بود، دربرگیرنده باشیم، اما در تلاش برای کمک به ساخت آنها بسیار تأثیرگذار بودند. قوانین یا پول یا زمین یا هر چیز دیگری در جامعه آنها بهتر عمل می کند. و بنابراین آن قطعه اکوسیستم، در کار ما در Neighborhood Evolution نیز ادامه دارد، زیرا این یک ورزش گروهی است، درست است؟

تکامل محله، مونتی اندرسون، او به نوعی فرآیند ۱۲ مرحله ای را انجام داد. مونتی خود را مردی ساده توصیف می کند. او انگار، من باید مسیری را ببینم. باید آن مسیر را تکرار کنم. او پروژه های LIHTC را انجام نمی دهد. او دیوانه نیست، مثل اینکه این کارها را واقعاً ساده اما فوق العاده پیچیده انجام می دهد، درست است؟ آنها از نظر مالی پیچیده نیستند، بلکه پیچیده هستند، زیرا او در حال رسیدگی به همه این چیزهایی است که به خانه های یک خانواده، مراکز خرید بزرگ چندخانواره نمی رسد، درست است؟ مکان هایی که سرمایه متعارف در آن زندگی می کند، درست است؟ این هیچ یک از آن پروژه ها نیست، درست است؟ حتی پروژه‌های خیابان اصلی نیز بسیار سخت هستند، زیرا برای ساختمان‌های با کاربری مختلط مین استریت وام مسکن وجود ندارد. اگر وجود داشت، متوجه می شویم، احتمالاً تعداد بیشتری از آنها را می بینیم. و به این ترتیب، من فکر می کنم واقعیت دیگر این فرآیند آموزشی این است که مردم فکر می کردند پول است، پول پول است.

مثل این است که، خوب، نه، پول چیزهای بسیار متفاوتی است و بدون پول ما، پروژه های املاک و مستغلات به دست نمی آید. و بنابراین فکر می‌کنم این احتمالاً همان چیزی بود که ما مجبور بودیم بیشترین زمان را صرف باز کردن بسته‌بندی کنیم که چگونه به مردم توضیح دهیم که چگونه پول کار می‌کند. محیط ساخته شده ما نتیجه روشی است که ما سرمایه را ساختیم. و بنابراین ما به همان چیزها ادامه می دهیم زیرا پول برای انجام همان کار تنظیم می شود.