اصیل سازی فرآیند پیچیده ای است که از طریق آن جوامع محروم یا یقه آبی دستخوش تجدید حیات و رشد می شوند و باعث افزایش قیمت املاک و مستغلات و ریشه کن کردن افراد محلی مستقر می شود. این پدیده چند وجهی ناشی از عوامل مختلفی است که پیامدها و تأثیرات گسترده ای را به همراه دارد.
علل جنریفیکاسیون:
اصیل سازی فرآیندی است که طی آن یک محله فقیر یا کارگری سرمایه گذاری و توسعه را تجربه می کند که منجر به افزایش ارزش ملک و جابجایی ساکنان قدیمی می شود. این یک پدیده پیچیده است که دلایل زیادی دارد، از جمله:
۱٫ سرمایه گذاری اقتصادی:
اصیل سازی اغلب با سرمایه گذاری اقتصادی در یک محله مانند ساخت مشاغل جدید، مسکن یا زیرساخت ها انجام می شود. این سرمایهگذاری میتواند ساکنان و کسبوکارهای ثروتمندتر را جذب کند، که سپس میتوانند برای مسکن و سایر منابع از ساکنان موجود پیشی بگیرند.
۲٫ تغییرات در جمعیت شناسی:
علاوه بر این، فرآیند اصیل سازی اغلب با تغییر در پویایی محله، همانطور که در هجوم متخصصان جوان و دانشجویان کالج دیده می شود، تحریک می شود. این گروهها، مجهز به امکانات مالی بیشتر، از طریق توانایی خود برای پرداخت اجاره بها و سرمایهگذاری در مالکیت دارایی، تأثیر قابلتوجهی در احیای جوامع محلی دارند.
۳٫ سیاست های دولت:
سیاستهای دولت نیز میتوانند نقش مهمی در روند اصیلسازی داشته باشند. سیاست هایی که برای تحریک توسعه اقتصادی و احیای شهری طراحی شده اند، می توانند به طور ناخواسته به جابجایی ساکنان قدیمی کمک کنند. به عنوان مثال، مشوقهای مالیاتی و یارانههای ارائه شده برای جذب مشاغل و سرمایهگذاران میتواند ارزش دارایی را افزایش دهد و متعاقباً افراد مرفه بیشتری را به منطقه جذب کند. در نتیجه، جامعه اصلی ممکن است به دلیل افزایش اجارهها و هزینههای ملک، قیمتهای خود را از محلههای خود خارج کنند.
۴٫ حمل و نقل:
گزینه های حمل و نقل بهبود یافته می تواند به طور قابل توجهی به روند اصیل سازی در مناطق شهری کمک کند. هنگامی که شهرها در گسترش و ارتقای سیستم های حمل و نقل عمومی خود سرمایه گذاری می کنند، اغلب منجر به افزایش اتصال و دسترسی می شود. در حالی که این می تواند اثرات مثبتی مانند کاهش ازدحام و بهبود تحرک برای ساکنان داشته باشد، همچنین می تواند به طور ناخواسته باعث ایجاد اصیل سازی شود.
۴٫ نزدیکی به امکانات رفاهی:
محلههای شیک اغلب به مجموعهای از امکانات بسیار مطلوب دسترسی دارند، که میتواند شامل پارکهای سرسبز، رستورانهای مد روز، و مؤسسات فرهنگی غنی باشد. این جاذبهها به جذابیت منطقه کمک میکنند و نقشی محوری در جذب ساکنان جدید، بهویژه کسانی که درآمد قابل تصرف بالاتری دارند، ایفا میکنند.
پارک ها فضاهایی را برای تفریح، استراحت و اجتماعات اجتماعی فراهم می کنند. وجود پارکهای بهخوبی نگهداری شده میتواند کیفیت کلی زندگی در یک محله را بالا ببرد و آن را برای تازه واردان بالقوه جذابتر کند. از آنجایی که این محلهها در حال اعیانسازی هستند، سرمایهگذاری در فضاهای سبز اغلب افزایش مییابد و آنها را به قطبهای فعالیت تبدیل میکند و چشمانداز بصری را بهبود میبخشد.
دانلود قالب های رزومه قابل ویرایش
یک CV حرفه ای خیره کننده ایجاد کنید
قالب های رایگان قابل ویرایش
چالش های Gentrification
اصیل سازی بدون چالش نیست. جابجایی، از دست دادن میراث فرهنگی و افزایش نابرابری نگرانی های مهمی هستند. ایجاد تعادل بین جنبه های مثبت تجدید با حفظ جامعه پیچیده است.
۱٫ جابجایی:
جابجایی یک پیامد مهم اعیانیسازی است، که به موجب آن سیر صعودی ارزشهای دارایی فشار بیرویهی را بر ساکنان قدیمی وارد میکند و آنها را مجبور میکند به دلیل افزایش هزینههای اجاره و مالیات بر دارایی، از محله خود نقل مکان کنند.
با گسترش روند اعیانیسازی، تقاضا برای مسکن در این منطقه تشدید میشود که ناشی از هجوم تازه واردان مرفهتر است. این تقاضای افزایش یافته ارزش ملک را به طور پیوسته به سمت بالا سوق می دهد. در حالی که این امر میتواند سرزندگی اقتصادی کلی محله را افزایش دهد، به طور همزمان ساکنانی را که سالها یا حتی نسلها این منطقه را خانه نامیدهاند، از بین میبرد.
۲٫ از دست دادن هویت فرهنگی:
اصیل سازی اغلب موجب دگرگونی می شود که فراتر از تغییرات فیزیکی است و فرسایش بالقوه هویت فرهنگی متمایز یک محله را در بر می گیرد. تزریق مشاغل و ساکنان جدید، در عین حال که به رشد اقتصادی کمک می کند، می تواند به طور ناخواسته منجر به جابجایی و رقیق شدن بافت فرهنگی شود که سال ها جامعه را تعریف کرده است.
۳٫ افزایش نابرابری:
اعیانسازی میتواند نابرابری درآمد را با ایجاد محلهای دو طبقه که با شکاف واضح بین ساکنان مرفه و افراد با درآمد پایینتر مشخص میشود، تشدید کند. با گسترش این فرآیند، نابرابری های اقتصادی در میان ساکنان آشکارتر می شود و به طیفی از چالش های اجتماعی و اقتصادی کمک می کند.
هجوم افراد و خانوادههای ثروتمندتر که به سمت محلههای شیکتر کشیده میشوند، میتواند باعث افزایش ارزش املاک شود و منجر به افزایش هزینههای مسکن شود. این پدیده اغلب منجر به جابجایی ساکنان کم درآمد می شود که دیگر توان پرداخت افزایش اجاره بها یا مالیات بر دارایی را ندارند.
۴٫ از بین رفتن فضای سبز:
اصیل سازی در واقع می تواند به تخلیه فضاهای سبز در یک محله کمک کند. هجوم ساکنان جدید و اغلب مرفهتر میتواند تقاضا برای امکانات اضافی مانند رستورانهای مجلل، بوتیکها و مکانهای تفریحی را افزایش دهد. در نتیجه، تبدیل فضاهای سبز موجود به توسعه های تجاری یا مسکونی به طور فزاینده ای محتمل می شود.
از دست دادن فضای سبز در محلههای اصیلتر نیز پیامدهایی بر کیفیت زندگی ساکنان دارد. کاهش دسترسی به طبیعت و مناطق تفریحی می تواند مانع از رفاه جسمی و روانی شود، زیرا فرصت های ورزش، آرامش و مشارکت اجتماعی کاهش می یابد.
۵٫ افزایش تراکم ترافیک:
اصیل سازی در واقع می تواند منجر به ازدحام ترافیک در یک محله شود. ورود ساکنان جدید اغلب با افزایش تعداد وسایل نقلیه در جاده ها مرتبط است، که می تواند منجر به چالش های مرتبط با ترافیک شود. این پدیده نه تنها بر تحرک محلی تأثیر می گذارد بلکه به نگرانی های زیست محیطی مانند آلودگی هوا نیز کمک می کند.
نقش برنامه ریزی شهری در اعیانی سازی
۱٫ محلههای اصیلکننده را شناسایی کنید:
برنامه ریزان شهری نقش مهمی در شناخت محله هایی دارند که مستعد اصیل سازی هستند. با بررسی ترکیبی از عوامل، از جمله ارزش دارایی، جمعیت شناسی، و روند سرمایه گذاری، برنامه ریزان می توانند مناطقی را که ممکن است فرآیند در آن ریشه دوانده باشد، مشخص کنند. افزایش ارزش ملک اغلب نشان دهنده افزایش علاقه سرمایه گذاران و افراد با درآمد بالاتر است، در حالی که تغییرات جمعیتی، مانند هجوم ساکنان جوان تر و ثروتمندتر، نیز می تواند نشان دهنده اعیانی شدن قریب الوقوع باشد.
۲٫ سیاست هایی را برای کاهش اصیل سازی ایجاد کنید:
برنامهریزان شهری میتوانند سیاستهایی را برای کاهش اثرات منفی اعیانیسازی، مانند کنترل اجاره یا منطقهبندی فراگیر، توسعه دهند. هدف این اقدامات ایجاد تعادل بین احیای شهری و حفظ گزینه های مسکن ارزان قیمت برای جوامع موجود است. کنترل اجاره محدودیت هایی را برای میزان افزایش اجاره بها توسط مالکان تعیین می کند و از افزایش ناگهانی که می تواند ساکنان طولانی مدت را مجبور به ترک خانه هایشان کند، جلوگیری می کند. از سوی دیگر، منطقهبندی فراگیر ایجاب میکند که درصد معینی از توسعههای جدید برای واحدهای مسکونی مقرونبهصرفه، ارتقای تنوع اقتصادی-اجتماعی و جلوگیری از جابهجایی اختصاص داده شود.
۳٫ حمایت از توسعه جامعه:
برنامهریزان شهری میتوانند از پروژههای توسعه اجتماعی در محلههایی مانند برنامههای آموزشی شغلی یا وامهای کسبوکار کوچک حمایت کنند. این ابتکارات می تواند ساکنان محلی را با تجهیز آنها به مهارت ها و منابع مورد نیاز برای رونق در میان چشم اندازهای در حال تغییر اقتصادی توانمند کند. برنامه های آموزشی شغلی فرصتی را برای افراد فراهم می کند تا مهارت های جدیدی را که با بازارهای شغلی در حال ظهور همسو هستند، به دست آورند، قابلیت اشتغال آنها را افزایش داده و خطر جابجایی را به دلیل افزایش هزینه های زندگی کاهش می دهد.
۴٫ کنترل اجاره:
کنترل اجاره، سیاستی است که میزان اجاره ای را که می توان برای یک ملک دریافت کرد، محدود می کند. این می تواند به مقرون به صرفه ماندن اجاره ها برای ساکنان قدیمی در محله های آرام کمک کند. با تعیین حداکثر مجاز افزایش اجاره بها، کنترل اجاره بها از افزایش ناگهانی و سرسام آور جلوگیری می کند که می تواند ساکنان فعلی را که ممکن است سال ها در محله زندگی کرده اند، مجبور به ترک محله به دلیل فشار مالی کند. این اقدام با هدف ایجاد تعادل بین تشویق سرمایهگذاری دارایی و حفاظت از بافت اجتماعی جامعه است.
۵٫ منطقه بندی شامل:
پهنه بندی شامل سیاستی است که توسعه دهندگان را ملزم می کند تا درصد مشخصی از واحدهای مسکونی ارزان قیمت را در پروژه های خود لحاظ کنند. این میتواند کمک کند تا اطمینان حاصل شود که توسعه جدید در محلههای اصیلسازی، ساکنان قدیمی را جابجا نمیکند.
اینها تنها چند نمونه از چگونگی استفاده از برنامه ریزی شهری برای رسیدگی به اصیل سازی است. هیچ راه حلی برای همه وجود ندارد و بهترین رویکرد بسته به شرایط خاص محله متفاوت خواهد بود. با این حال، با برداشتن گامهایی برای کاهش اثرات منفی اصالتگرایی، میتوانیم شهرهایمان را فراگیرتر و عادلانهتر کنیم.
راه حل های توسعه پایدار برای اعیانی سازی
۱٫ محافظت از مسکن ارزان قیمت:
دولتها میتوانند سیاستهایی را برای حفاظت از مسکن مقرونبهصرفه در محلههای اصیلتر وضع کنند، مانند کنترل اجارهبها یا منطقهبندی شامل. هدف این اقدامات حفظ یک جامعه متنوع و فراگیر است، جایی که هم ساکنان قدیمی و هم تازه واردان می توانند همزیستی کنند. منطقه بندی فراگیر ایجاب می کند که بخشی از پیشرفت های جدید باید برای مسکن مقرون به صرفه، ارتقای تنوع اجتماعی-اقتصادی و جلوگیری از فرسایش گزینه های زندگی مقرون به صرفه تخصیص داده شود.
۲٫ ترویج توسعه با درآمد مختلط:
ترویج توسعه با درآمد مختلط یک استراتژی محوری در تضمین فراگیری محلههای اصیلکننده است. این رویکرد مستلزم آن است که توسعه دهندگان ترکیبی از مسکن مقرون به صرفه و با نرخ بازار را در پروژه های خود بگنجانند. با انجام این کار، این محله تنوع اقتصادی خود را حفظ می کند، و این امکان را برای افراد با سطوح مختلف درآمدی فراهم می کند تا به اقامت در آنجا ادامه دهند.
۳٫ سرمایه گذاری در حمل و نقل عمومی:
پیاده سازی توسعه با درآمد مختلط می تواند به کاهش نیاز به خودرو کمک کند و مردم را راحت تر در اطراف خود بدون نیاز به داشتن وسیله نقلیه شخصی تردد کنند. این به نوبه خود به کاهش تراکم ترافیک و آلودگی هوا کمک می کند و در نتیجه چشم انداز شهری پایدارتر و سازگارتر با محیط زیست ایجاد می کند. علاوه بر این، با ایجاد یک جامعه خوب و مناسب برای عابر پیاده، افراد می توانند به راحتی به فرصت های شغلی، خدمات، و چشم اندازهای مختلف بدون محدودیت های اعمال شده توسط مالکیت خودرو دسترسی داشته باشند.
۴٫ ترویج میراث فرهنگی:
ترویج میراث فرهنگی یک تلاش حیاتی برای حفظ هویت متمایز یک محله و جلوگیری از فرسایش جوهره فرهنگی آن است. برنامه ریزان شهری با پرورش و بزرگداشت فعال سنتها، تاریخ و آداب و رسومی که یک جامعه را تعریف میکنند، میتوانند اطمینان حاصل کنند که شخصیت منحصربهفرد محله در میان تغییراتی که توسط اصیلگرایی به وجود میآید، پایدار است.
۵٫ حمایت از مشاغل محلی:
حمایت از مشاغل محلی یک استراتژی محوری در حفظ یک جامعه پر رونق و جلوگیری از جابجایی مؤسسات گرامی است. با حمایت فعالانه از کسب و کارهایی که عمیقاً در محله ریشه دارند، چرخه ای از رزق اقتصادی تقویت می شود، با گردش پول در محل به نفع ساکنان و کارآفرینان یکسان.
هنگامی که ساکنان تصمیم می گیرند از مشاغل محلی حمایت کنند، هزینه های آنها مستقیماً به درآمد آن شرکت ها تبدیل می شود. این نه تنها سلامت مالی این موسسات را افزایش می دهد، بلکه به ایجاد شغل در جامعه نیز کمک می کند. فرصتهای شغلی بهدستآمده، وسیلهای برای کسب درآمد برای ساکنان محلی فراهم میکند و در نتیجه سرزندگی اجتماعی-اقتصادی محله را تقویت میکند.
مطالعات موردی
در اینجا برخی از مطالعات موردی اصیل سازی در سراسر جهان آورده شده است:
۱٫ دهکده شرقی و ویلیامزبورگ در بروکلین، نیویورک:
دهکده شرقی و ویلیامزبورگ در بروکلین دو محله ای هستند که در سال های اخیر به شدت اصیل شده اند. این محلهها زمانی محل زندگی جوامع کارگری و مهاجر بودند، اما از آن زمان به مقصدی محبوب برای متخصصان و هنرمندان جوان تبدیل شدهاند. افزایش اجاره بها در این محله ها بسیاری از ساکنان قدیمی را مجبور به ترک خانه کرده است.
۲٫ Shoreditch در لندن:
شوردیچ محلهای در لندن است که در سالهای اخیر نیز نجیب شده است. شوردیچ زمانی محله ای طبقه کارگر بود، اما از آن زمان به خانه تعدادی بار، رستوران و مغازه شیک تبدیل شده است. افزایش اجاره بها در شوردیچ بسیاری از ساکنان قدیمی را مجبور به ترک خانه کرده است.
۳٫ منطقه ماموریت در سانفرانسیسکو:
منطقه میشن در سانفرانسیسکو محله دیگری است که در سال های اخیر نجیب شده است. منطقه میشن زمانی محله ای از طبقه کارگر لاتین بود، اما از آن زمان به خانه تعدادی از شرکت های فناوری و استارت آپ ها تبدیل شده است. افزایش اجاره بها در منطقه میشن بسیاری از ساکنان قدیمی را مجبور به ترک خانه کرده است.
۴٫ کروزبرگ در برلین
کروزبرگ محلهای در برلین است که در سالهای اخیر نیز نجیب شده است. کروزبرگ زمانی محله ای طبقه کارگر بود، اما از آن زمان به خانه تعدادی از هنرمندان، موسیقی دانان و خلاقان تبدیل شده است. افزایش اجاره بها در کروزبرگ بسیاری از ساکنان قدیمی را مجبور به ترک خانه کرده است.
نتیجه:
Gentrification یک موضوع پیچیده بدون راه حل آسان است. با این حال، با برداشتن گامهایی برای حفاظت از مسکن ارزان قیمت، حمایت از توسعه جامعه و تعامل با جامعه، میتوانیم اثرات منفی اصالتگرایی را کاهش دهیم و شهرهایمان را فراگیرتر و عادلانهتر کنیم.
بیشتر از یوتیوب:
آزمایشگاه طراحی شهری
درباره نویسنده
این اکانت ادمین است آزمایشگاه طراحی شهری. این حساب مقالات نوشته شده توسط اعضای تیم، مشارکت های نویسندگان مهمان و سایر موارد ارسالی گاه به گاه را منتشر می کند. لطفا در صورت داشتن هرگونه سوال یا نظر با ما تماس بگیرید.