طنز چوبه دار و صحبت از فرار: بازگشت احتمالی ترامپ سرمایه را به صدا در می آورد

این موضوع در مهمانی ها و میهمانی های شام واشنگتن به موضوع فصل تبدیل شده است. اگر واقعاً اتفاق بیفتد کجا می روید؟

یکی از اعضای سابق کنگره می گوید پرتغال. یک مدیر سابق آژانس می گوید استرالیا. یک مقام دولت بایدن می گوید کانادا. یک ستون نویس لیبرال می گوید فرانسه. یک بازپرس سابق می گوید لهستان.

شوخی می کنند. به نوعی حداقل در بیشتر موارد. این یک طنز چوبه دار با لبه تاریک است. بسیاری از مقامات رسمی واشنگتن در حال آماده شدن برای احتمال بازگشت رئیس جمهور سابق دونالد جی. ترامپ هستند – این بار “قصاص” به عنوان مأموریت اعلام شده او، بحث این است که مردم ممکن است به نوعی تبعید خودخواسته بروند.

چه منظورشان این باشد چه نباشند، این وزوز نشانه گویایی از حال و هوای تلخ این روزهای بسیاری در پایتخت کشور است. “چه می شود اگر” فراتر از چشم انداز عادی طرفی است که از شکست در انتخابات ناراضی است. این نشان دهنده اضطراب در مورد رئیس جمهور احتمالی است که از بودن صحبت می کند یک دیکتاتور برای یک روز، که نذر می کند دشمنانی را که او آنها را “موذی” نامید، “ریشه کن” چه کسی مخالفان را تهدید به محاکمه می کند، چه کسی ژنرالی را پیشنهاد می کند که او را بی وفا می داند سزاوار “مرگ” استوکلای او می گویند حتی اگر دستور قتل رقبای سیاسی را صادر کند، ممکن است مصونیت داشته باشد.

مایلز تیلور، یکی از مقامات سابق دولت ترامپ که به منتقد سرسخت رئیس جمهور سابق تبدیل شد. مردم احساس می کنند که بسیار بدیهی است که اگر بار دوم ترامپ اتفاق بیفتد، بریده می شود و می سوزد.»

همه چیز برای آقای ترامپ و متحدانش خوب است. از نظر آنها، ترس واشنگتن نکته اصلی است. او برهم زننده نخبگان است. او می‌آید تا قدرت «حزب واحد» فاسد آنها را در هم بشکند. اگر واشنگتن از احتمال بازگشت او ناراحت است، این یک نقطه فروش به پایگاه او در سراسر کشور است که از افراد در قدرت بیگانه است.

البته واشنگتن هرگز قلمرو حاصلخیز ترامپ نبوده است. او در سال ۲۰۲۰ تنها ۵ درصد از آرا را در پایتخت کشور به دست آورد، و جای تعجب نیست که طبقه حاکم از حملات به “دولت عمیق” ناآرام باشد. حتی بسیاری از جمهوری خواهان پایتخت نیز از آقای ترامپ عصبی هستند. منطقه کلمبیا تاکنون تنها جایی به جز ورمونت بوده است که از نیکی آر هیلی در مقابل آقای ترامپ در انتخابات امسال حمایت کرده است. انتخابات مقدماتی جمهوری خواهان.

اما مال آقای ترامپ معاشقه با چهره ها و زبان مستبد او شبح واشنگتن را بسیار متفاوت از دوره اول ریاست جمهوری خود مطرح کرده است، زمانی که او در مواقعی توسط جمهوری خواهان مستقر، افسران نظامی و مقامات حرفه ای خدمات ملکی که کمتر احتمال دارد در یک ثانیه او را احاطه کنند، مهار می شد. شعارهای او این بار بیش از پیش بر قدرت و چگونگی افزایش آن و استفاده از آن در صورت پیروزی مجدد متمرکز بوده است.

گفت: “بقیه آمریکا ممکن است آنچه او می گوید را جدی نگیرند.” نماینده سابق استفانی مورفی، دموکرات فلوریدا، “اما من فکر می کنم که شما در واشنگتن صحبت های ناراحت کننده ای را در میان دموکرات ها و جمهوری خواهان می شنوید، زیرا آنها درک می کنند که در گذشته با او کار کرده اند که وقتی او چیزی می گوید منظورش است.”

خانم مورفی، که در کمیته مجلس نمایندگان که وقایع ۶ ژانویه ۲۰۲۱ را بررسی می کرد، خدمت می کرد، هنگامی که در مورد طرح B خود از او پرسیدند، درنگ نکرد. او بلافاصله گفت: «پرتغال». او آن را از طریق فکر کرده است. پرتغال جذابیت های زیادی دارد – زیبا، جذاب و ارزان تر از سایر نقاط اروپا – و در لیست های زیادی در واشنگتن قرار دارد.

طیفی از جدی بودن افراد واقعا وجود دارد. خانم مورفی در مورد او گفت که این بیشتر طنز خنده دار است. نماینده سابق کنگره، که خانواده اش در کودکی از ویتنام فرار کردند، گفت: “فکر می کنم که دارم تند تند رفتار می کنم، زیرا دوست دارم فکر کنم که مجبور نیستم برای دومین بار در زندگی ام به دلیل آزار و اذیت سیاسی پناهنده شوم.”

دیوید اوربان، یکی از متحدان ترامپ که در مبارزات انتخاباتی او در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ کار می‌کرد، می‌گوید واشنگتنی‌های دلهره‌آور خود را دچار سردرگمی کرده‌اند، زیرا نمی‌توانند «به این موضوع توجه کنند» و از «سندرم آشفتگی ترامپ» رنج می‌برند.

او گفت: «کلاس پچ پچ در حال ترسیدن است. افراد زیادی وجود دارند که با ترامپ قسمت تاریک ماه را می بینند. و یک اتفاق احتمالی خوب در واشنگتن وجود دارد که نمی تواند منتظر بماند تا او به اینجا برسد.

او افزود: «آنها واقعاً فکر می‌کنند که این پایان دموکراسی خواهد بود، همانطور که ما آن را می‌شناسیم، و من فکر می‌کنم که این کار نابجاست.» در واقع، آقای اوربان گفت، ریاست‌جمهوری جدید ترامپ همچنان در معرض کنترل‌ها و موازنه‌هایی است که هرگونه انگیزه شدید را مهار می‌کند. بزرگ‌ها و افراد جدی زیادی وجود دارند که می‌خواهند در دولت دوم ترامپ وارد شوند.

علاوه بر این، با وجود تمام صحبت‌های روز قیامت در داخل کمربند در بهار امسال، بسیاری از مردم در گذشته قول داده‌اند که اگر نامزدی که با آن مخالفت کرده‌اند، برنده شود، چه جورج دبلیو بوش برای جناح چپ و چه باراک اوباما برای راست، فرار کنند. دنبال کردن

هر چهار سال یکبار، هر زمان که به نظر می‌رسد یک جمهوری‌خواه پیروز می‌شود، دموکرات‌ها شعار «من آمریکا را ترک خواهم کرد» را تکرار می‌کنند. داگلاس هی، یک استراتژیست جمهوری خواه می گوید، اما هیچ یک از آنها هرگز این کار را نمی کنند. “این ممکن است بیشتر یک تاکتیک جلب توجه باشد.”

اما بسیاری در واشنگتن که در مورد برنامه های سفر گمانه زنی می کنند، به دنبال تبلیغات نیستند. در واقع، بسیاری از کسانی که در روزهای اخیر درباره آن بحث کردند، تنها در صورتی این کار را انجام دادند که تضمین شده باشد که نام آنها از ترس اینکه هدف بیشتری قرار بگیرند، استفاده نخواهد شد.

دامنه و قدمت افرادی که در مورد آن صحبت می کنند قابل توجه است. آنها شامل مقامات فعلی و سابق کاخ سفید، دبیران کابینه، اعضای کنگره، مدیران آژانس ها، مقامات اطلاعاتی و مجری قانون، افسران نظامی، استراتژیست های سیاسی و روزنامه نگاران هستند. این موضوع بارها و بارها در گرداب مهمانی های واشنگتن پیرامون شام اخیر انجمن خبرنگاران کاخ سفید مطرح شد.

یکی از افرادی که در فهرست دشمنان آقای ترامپ قرار دارد، گفت که برنامه ریزی برای فرار موضوعی است که در میان افرادی که در طول سال ها در حساب های رسانه های اجتماعی رئیس جمهور سابق هدف قرار گرفته اند، مورد بحث قرار می گیرد. یکی دیگر از اهداف مورد علاقه ترامپ گفت که “بارها و بارها” مطرح می شود، به ویژه در میان همسران افرادی که در معرض خطر هستند. یک سفیر اروپایی گفت که دست کم دو بار در هفته با شخصیت های واشنگتن در مورد نیاز به پناهندگی شوخی می شود.

استیون اِی کوک، محقق خاورمیانه در شورای روابط خارجی، گفت: «این قطعاً موضوع گفتگو بوده است. آقای کوک هیچ دلیل شخصی برای ترس از “انتقام” آقای ترامپ ندارد، اما از شروع یک نوع حکومت خودکامه تر مانند آنچه در کشورهایی مانند مصر و پاکستان دیده است می ترسد.

پناهگاه احتمالی او؟ او گفت ابوظبی با اذعان به این طعنه آمیز که «یک بچه یهودی اهل لانگ آیلند» ممکن است در امارات متحده عربی احساس امنیت بیشتری نسبت به وطنش داشته باشد.

آقای کوک گفت: “شاید به این دلیل که ما در واشنگتن هستیم و این یک حباب است، شاید ما در حال بازی کردن بیش از حد از آن هستیم.” “اما تصور کردن آن مانند گذشته سخت نیست. تا همین اواخر، من این ایده را به اشتراک می گذاشتم که ایالات متحده در غبار پری پاشیده شده است و نمی تواند اینجا اتفاق بیفتد. اما خیلی اتفاق افتاده است و شاید بتواند.»

با آقای کوک، رفتن فعلا فقط صحبت است. اما دیگران فراتر می روند. آنها در مورد تاریخچه خانوادگی تحقیق کرده اند تا ببینند آیا می توانند واجد شرایط دریافت پاسپورت مثلاً ایرلند، لهستان یا آلمان باشند. آنها پاسپورت ها را به روز می کنند و به دنبال ملکی برای خرید در اروپا هستند. برخی وکلا را برای بررسی گزینه های خود استخدام کرده اند.

دیوید ای. اندلمن، ۷۹ ساله، روزنامه نگار قدیمی که قبلاً به صورت پاره وقت در فرانسه زندگی می کند. در وب سایت CNN نوشت در هفته گذشته که او و همسرش ممکن است در صورت پیروزی آقای ترامپ به طور تمام وقت به آنجا نقل مکان کنند و “احساس فزاینده ای پیدا کرده بودند که ما به سختی تنها هستیم.” او گفت روزی که ستون او در فضای مجازی منتشر شد، دلال املاک او در فرانسه ۴۵ تماس از آمریکایی‌هایی دریافت کرد که به دنبال انجام همین کار بودند.

وکیلی که با آقای ترامپ درگیری داشته است، از جمله کسانی است که در مورد ریشه های اروپایی او در صورت نیاز به اخذ اقامت، مطالعه کرده است. او گفت که گفتگو از یک شوخی آگاهانه به برنامه ریزی احتیاطی محتاطانه تبدیل شده است. او گفت که نادیده گرفتن این خطر “دیوانگی” خواهد بود.

یک مقام دولتی سابق که آقای ترامپ را عصبانی کرد، گفت که این یک گفتگوی پیش پا افتاده یا صرفاً طنز نیست. در حالی که این شخص ابراز خوش‌بینی کرد که نهادهای آمریکایی از بی‌عدالتی‌های بزرگ جلوگیری می‌کنند، هر کسی که توسط آقای ترامپ هدف قرار می‌گیرد همچنان می‌تواند با تحقیقات، هیئت منصفه، هزینه‌های وکیل و تبلیغاتی که باعث مرگ شغلی می‌شود، «بدبخت» شود.

برایان کاتولیس، محقق مؤسسه خاورمیانه که در شورای امنیت ملی، وزارت امور خارجه و پنتاگون کار کرده است، گفت که یکی از دوستان دولت اوباما اخیراً به لندن رفت و املاک و مدارس احتمالی را بررسی کرد.

او با ابراز ایمان به تاب آوری کشور گفت: «نظر من کمی کمتر از مو در آتش است. “من سوار این کشتی می شوم اگر سقوط کند و سطل ها را در دریا می ریزم. فکر نمی کنم در حال غرق شدن باشد. اما اگر شروع به حرکت در آن سمت کند، نگرش من این است که از کشتی پرش نکنم. ما جاهای بهتری برای رفتن نداریم.»