ما در عصری زندگی می کنیم که توجه خود را به مناظر خالی یک دنیای مجازی معطوف کرده است. در این، اظهاراتی که محیط ساخته شده ارائه می دهد به طور فزاینده ای از تاثیر کاهش می یابد. شما یک اقامتگاه را برای بیان یک بیانیه طراحی نمی کنید، اما به طور ناخواسته فرد در نهایت حرف های زیادی می زند. یک مورد بارز، محل سکونت خانواده اراکلیس پاپاکریستو است، یکی از موقعیت هایی که معمار نیز مشتری است. در طول رویکرد، نمی توان تابع پشت فرم خالص را خواند. مقیاس جسم، ارتفاع و اطمینانی که با آن توصیف شده است، اشاره ای به وضعیت معمول خانگی ندارد. در اینجا هیچ اشاره ای به راحتی وجود ندارد. طراحی به شکل بیشتر تکامل یافته است.

در مزارع گندم، حجمی طولی از بتن اکسپوز است که به عنوان لولای بین آسمان و زمین عمل می کند. این طرحی است که بالاتر از چشم انداز قرار دارد. ورودی، یک فضای خالی منحصر به فرد چشمگیر است که نیمی از طول کل را طی می کند، به عنوان یک پل تشریفاتی به دنیای درون عمل می کند. درست در لحظه ای که سفر به دنیایی را که شامل و ماهرانه توصیف شده است جشن می گیرد، از محیط فاصله می گیرد.

منافذ روی سطح کم و حفاظ دار هستند. در نمای شمال غربی از سطح بتنی بریده شده اند. آنها برش داده شده و تا می شوند و سپرهای محافظ و جهت دهی را به دهانه ها تشکیل می دهند. حتی امتداد لعاب بدون وقفه که کل نماهای شمال شرقی را اجرا می کند، با دقت از طریق صفحه های برنجی سوراخ دار محافظت می شود. اگر جعبه باشد بسته است.

بازی نور تقویت شده است. سایه ها یک بار واضح می شوند و سپس خودشان از هم می پاشند. این یک رقص رسمی غیر منتظره است. و اینجاست که، از بسیاری جهات، طراحی جذاب می شود. حجم های وسیعی که فضاهای درونی را تشکیل می دهند، خود از طریق هنر و مجسمه سازی توصیف می شوند. گفتگوی خانه و گالری نمایشگاه آغاز می شود. نسخه معاصر حیاط کتل، شاید.

ارتفاع فضاها به سادگی بسیار زیاد است، اشاره ای به عمارت هایی که زمانی ثروت را در جزیره تعریف می کردند. زبان والای نوبل پیانو یک اشاره بیشتر به زبان بومی است. اما سطوح بتنی و ترد مرمر، و خطوط ساده و طولانی اطمینان حاصل می کنند که نتیجه کاملاً امروزی است. این نسخه‌ای از مینیمالیسم است که به بیان و هنر اجازه می‌دهد تا به دیوارهای خالص آن نفوذ کند و به آن اطلاع دهد. این یک بیانیه است، یک معمار که عضلات با دقت کنترل شده را خم می کند. این بیانیه ای است که اجازه می دهد تا عبارات درون آن وجود داشته باشد.