چرا بیشتر در مورد بوئنوس آیرس صحبت نمی کنیم؟

چند هفته پیش در بوئنوس آیرس بودم و علیرغم بحرانی که کشور از آن عبور می‌کند (و در سال‌های اخیر از آن عبور کرده است)، به طرز شگفت‌آوری از شهر به خوبی مراقبت می‌شود. پارک ها و میدان ها تمیز و به خوبی نگهداری می شوند. زندگی شهری وجود دارد، با عابران پیاده در خیابان ها و کافه ها و مغازه های خیابانی شلوغ. دوچرخه سواران بیشتری را در خیابان ها می بینید و چندین گزینه حمل و نقل برای مسیرهای مختلف وجود دارد.

در حالی که ما اغلب به کشورهای توسعه یافته برای مراجع برنامه ریزی شهری نگاه می کنیم، گاهی اوقات نمی توانیم شیوه های خوب شهری همسایگان آمریکای لاتین خود را نادیده بگیریم. به هر حال، چه چیزی بوئنوس آیرس را به شهری دلپذیر تبدیل می کند؟

بیشتر بخوانید: بوئنوس آیرس: شهری که ما آرزویش را داریم می تواند دقیقاً همسایه باشد

برنامه ریزی گسترش شهری، تفکیک فضای عمومی و خصوصی یکی از وظایف اساسی برنامه ریزی شهری است. با این حال، در برزیل، این یک هنر فراموش شده است، جایی که توسعه شهری به شیوه ای نامنظم و خصوصی توسط توسعه دهندگانی طراحی می شود که پروژه ها را با شهرداری های محلی خود تأیید می کنند. مورد نمادینی که از خود به جا گذاشتیم، موردی است که از آن به جا مانده است بلو هوریزونته، که شبکه جاده ای خود را از قبل در منطقه ای به مساحت ۱۰ کیلومتر مربع در اواخر قرن ۱۹ تعریف کرد.

بنابراین، در سال ۱۹۰۴ طرح چهارگوش برای کل قلمرو آن برای اولین بار منتشر شد، و آنچه را که قبلاً در شهر از پیش موجود مشهود بود، گسترش داد، میراثی از خاستگاه آن در شهرسازی اسپانیایی. در آن زمان با جمعیت کمی بیش از ۵۰۰ هزار نفر، این طرح فضاهای عمومی – از جمله پارک ها و میادین اصلی – را در نظر گرفت و به شهر اجازه داد تا با تغییرات کمی جاده توسعه یابد تا به امروز که پایتخت آرژانتین بیش از ۳ میلیون نفر جمعیت دارد. .

زیرساخت به عنوان اولویت

هنگامی که فضاهای عمومی در شبکه جاده ها رزرو می شوند، آینده قابل پیش بینی تر می شود و فکر کردن به توسعه زیرساخت های شهر امکان پذیرتر است. در سال ۱۹۱۳، وزارت فواید عمومی یادبودی را با آثار بهداشتی در بوئنوس آیرس منتشر کرد. منطقه شهری یکپارچه قبلاً دارای سرویس بهداشتی کامل بود و قرار بود تا سال ۱۹۱۹ کل منطقه پایتخت فدرال را با پوشش بهداشتی پوشش دهد.

از همان زمان، خط A، اولین خط مترو زیرزمینی در شهر (و در تمام آمریکای لاتین، و همچنین در کل نیمکره جنوبی) در سال ۱۹۱۳ افتتاح شد که توسط شرکت قطار آنگلو آرژانتین ساخته شد. در سال ۱۹۱۲، شرکت Companhia Lacroze Hermanos امتیاز ساخت خط B را که در سال ۱۹۳۰ افتتاح شد، به دست آورد. تا اواسط قرن بیستم، این شبکه دستخوش یک گسترش بزرگ بود.

این غیرقابل انکار است که در آغاز قرن بیستم، آرژانتین یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان بود که در آن زمان منابعی برای ایجاد زیرساخت های رقیب دیگر قدرت های جهانی داشت. با این حال، بیش از ۱۰۰ سال پس از سال های طلایی آرژانتین، امروز در برزیل یک تولید ناخالص داخلی سرانه حدود سه برابر آرژانتین در آغاز قرن گذشته است. با این حال، اکثر شهرهای بزرگ برزیل کارهای زیرساختی ضروری را در اولویت قرار نداده اند و از این جنبه پشت سر بوئنوس آیرس هستند.

تراکم و زندگی شهری

بوئنوس آیرس با یک شبکه جاده ای تعریف شده و یک شبکه حمل و نقل انبوه، تراکم مناطق مرکزی خود را به سطوح بسیار بالاتر از شهرهای اصلی برزیل اجازه داد. در محله هایی مانند Recoleta یا بالوانرا تراکم جمعیتی نزدیک به ۳۰ هزار نفر در هر کیلومتر مربع، در اطراف است تراکم سه برابر محله هایی مانند ایتایم بی بی یا موئما، در سائوپائولو.

همانطور که قبلاً توسط لوئیس هنریکه ویلانوا در این سایت اشاره شده استگونه‌شناسی ساختمان‌ها در بوینس آیرس، بدون عقب‌نشینی از جلو یا جانبی، با دوره‌ها، اندازه‌ها و کاربری‌های مختلف، دارای پیکربندی است که به نفع پیاده‌روی است. این ویژگی ها هنوز در مراکز تاریخی ما که قبل از مقررات کاربری زمین های معاصر رشد کرده اند، رایج است تشویق برج های جدا شده بسیاری از ما

مقررات جدید ساخت و ساز بوئنوس آیرس، ارائه شده در سال ۲۰۱۸، همچنین به دنبال جلوگیری از گونه شناسی برج های ایزوله و تشویق به ادغام بلوک های موجود است، یعنی ساختمان هایی که قبلاً در این بلوک ساخته شده اند. این مسیر عملگراتر از تفکر در مورد نوع شناسی ساختمان است، به گونه ای که گویی شهر یک صفحه کاغذ خالی است، یک عامل رایج در تعریف پارامترهای ساخت و ساز در قوانین شهری برزیل.

شکل ساخته شده بوئنوس آیرس به شدت از وجود تجارت خیابانی متنوع حمایت می کند که به نوبه خود به بازخورد رابطه بین ساختمان ها و فضای عمومی و در نتیجه قابلیت پیاده روی عمل می کند. علاوه بر این، به نظر می رسد که در مورد فضای عمومی دقت شده است: استانداردسازی و تداوم مشخصی از پیاده روها، تخت گل های درختکاری شده، مبلمان خیابان و روشنایی عمومی. در این زمینه، بسیاری از کافه‌ها و رستوران‌ها نیز از فرصت استفاده می‌کنند و میز و صندلی‌های کوچک سرو می‌کنند و به فضای عمومی جان می‌بخشند.

خیابان برای مردم و تحرک بیشتر انسان

این مراقبت از فضای عمومی در سال‌های اخیر در طراحی مجدد فضای جاده‌ها برای تحرک بیشتر انسان نیز نمود یافته است. شاید این حرکت با طراحی مجدد و اجرای یک BRT در خیابان ۹ de Julio، یکی از وسیع ترین خیابان های جهان، آغاز شد. از بوئنوس آیرس با عرض ترسناک ۱۴۰ متری عبور می کند، دو برابر عرض شانزلیزه در پاریس و حدود سه برابر طول خیابان فاریا لیما در سائوپائولو، و تا تغییرات اخیر دارای ۱۰ خط در هر طرف بود.

این جاده از سال ۲۰۰۹ شروع و در سال ۲۰۱۳ تکمیل شد و BRT به نام Metrobus در محور Av 9 de Julio اجرا شد در سال ۲۰۱۶ گزارش شده است، زمان سفر مسافران اتوبوس را ۴۰ دقیقه و رانندگان وسایل نقلیه را ۲۰ درصد کاهش داد.

دومین گزارش نشده است شهر دیگرطراحی مجدد «به عنوان بخشی از یک طرح بزرگتر انجام شد که شامل اجرای ۱۰۰ بلوک از جاده های انحصاری یا با اولویت عابران پیاده است، برخی از آنها در خیابان هایی که اتوبوس ها قبل از اجرای متروبوس در آن تردد می کردند. یکی دیگر از اقداماتی که برای دسترسی بیشتر به شهر از طریق حالت‌هایی غیر از خودرو انجام می‌شود، ساخت ۱۵۵ کیلومتر مسیر دوچرخه‌سواری بود که شهر را در رتبه‌بندی مکان‌های دوچرخه‌پسند در سال ۲۰۱۵ کپنهاگنیز قرار داد.

پروژه ای که تأثیر زیادی بر شهر داشت، ظاهراً یک مورد مجزا در سیاست شهری نبود. در طول همه‌گیری، با خیابان‌های خالی از ماشین، شهر طرحی برای اضافه کردن ۶۰ کیلومتر مسیر دوچرخه سواری جدید در ۱۲ خیابان ارائه کرد. این پیاده سازی در جاده هایی که قبلاً استفاده از دوچرخه در آنها شناسایی شده بود، انجام شد نتیجه مسیرهای دوچرخه سواری نه تنها افزایش تعداد کاربران دوچرخه در مسیرهای اجرا شده بلکه افزایش درک دوچرخه سواران از ایمنی است..

بیشتر بخوانید: بوئنوس آیرس یک سال پس از مسیرهای دوچرخه سواری جدید

در سال ۲۰۲۱، پروژه برای طراحی مجدد Avیکی از خیابان های اصلی شهر است که نزدیک ترمینال اتوبوس رتیرو، به محله ویسنته لوپز به طول ۱۱ کیلومتر است. ایده این است که اولین “خیابان مشترک” شهر را ایجاد کنیم که مناسب برای “عابران پیاده، دوچرخه سواران، مسافران حمل و نقل عمومی و رانندگان” باشد.

مدیریت شهری در عصر دیجیتال

در برزیل، مدیریت شهری واژه ای بحث برانگیز است، به این معنا که ما از دستیابی به شیوه های مدیریت خوب در مناطق شهری فاصله داریم. درک آنچه در شهر در “زمان واقعی” اتفاق می افتد هنوز از رویه برنامه ریزی شهری ما دور است، که معمولاً هر ۱۰ سال یک بار مشاوران خارجی را برای تشخیص وضعیت شهری برای تهیه طرح جامع استخدام می کند. داده‌های مربوط به دسترسی به مسکن یا تولید املاک و مستغلات عمدتاً توسط مؤسسات خصوصی، اعم از مؤسسات تحقیقاتی، شرکت‌های مشاوره یا آن‌هایی که به بازار املاک و مستغلات مرتبط هستند، تولید می‌شوند. علاوه بر این، مقررات شهرسازی پیچیده و شفاف نیست.

بوئنوس آیرس از سال ۲۰۰۸ منتشر کرده است گزارش های فصلی به اصطلاح “دینامیک شهری” که “تحلیلی از بازار املاک و مستغلات، آثار ثبت شده، کارهای آغاز شده و تکمیل شده” را به منظور تجزیه و تحلیل جنبه های اصلی مرتبط با تحول و توسعه شهر ارائه می دهد. تغییرات و تحولات ساختمان های مختلف در شهر و ویژگی های آنها مانند کاربری، اندازه، محیط، ارزش فروش و اجاره و … ثبت می شود. بنابراین، می توان ارزیابی کرد که کدام بخش ها در داخل شهر در حال توسعه بیشتر و کدام بخش ها راکد هستند. این به تجزیه و تحلیل بافت شهری می‌پردازد که در آن پروژه‌های مختلف کارهای عمومی شهری با هدف ارتقای رشد اقتصادی و حصول اطمینان از موفقیت آنها درج شده است.»

در سال ۲۰۲۱، شهر پلتفرمی به نام «Ciudad 3D» را راه‌اندازی کرد، مدلی مجازی از کل شهر که برای «تسریع در اجرای قانون جدید شهری و تقویت شفافیت توسعه شهری شهر“. همچنین می توان پروژه های معماری جدید را در فضای ساخته شده شهر وارد کرد تا نحوه تعامل پروژه ها در داخل شهر را مشاهده کرد. پروژه “متن باز” یعنی برای شهرهای دیگری که مایل به پیاده سازی سیستم هستند منبع باز است و همینطور هم شد توسط رصدخانه نوآوری بخش عمومی OECD به رسمیت شناخته شده است. مدل مجازی شهر همچنان توسط پلتفرم استفاده می شود.تبدیل BA“، برای تجسم سه بعدی پروژه های شهری اصلی در دست اجرا در شهر ایجاد شده است.

مجموعه ای از انتخاب های خوب

با توجه به همه اینها، واضح است که آنچه بوئنوس آیرس را به شهری دلپذیر تبدیل می کند، مجموعه ای از انتخاب های خوب است. می‌توان گفت با شهرسازی عمل‌گرایانه متمرکز بر زیرساخت‌ها و فضاهای عمومی، با نظارت دقیق بر فضای خصوصی، می‌دانستند چه چیزی را در اولویت قرار دهند. مقررات کاربری خصوصی زمین، چنین اولویتی در شهرسازی برزیل، از سال ۱۹۷۷ تا ۲۰۱۸ بدون بررسی باقی مانده است در بوئنوس آیرس، با تأثیر کمی بر کیفیت شهری شهر. شهرهای برزیل باید بیشتر به بوئنوس آیرس نگاه کنند، زیرا این شهر یک نمونه نزدیک به آمریکای لاتین است که توانسته در زمینه های کلیدی برای کیفیت زندگی شهری موفق شود. ما چیزهای زیادی برای یادگیری از او داریم.