وقتی یک مکان اتفاقی خیلی داغ می شود چه اتفاقی می افتد

میله‌های مملو از عیاشی‌هایی که به خیابان‌های مسدود می‌ریزند. مشروب غذای آماده توسط گردشگران و دانش‌آموزان مست سرو می‌شود. گوش‌شکن‌ها در محله‌های مسکونی زمانی آرام، مدت‌ها بعد از نیمه‌شب.

زمانی که مقامات میلان سال‌ها پیش برنامه‌هایی را برای تبلیغ شهر به عنوان یک مقصد پرهیاهو با ایجاد شهرت آن به‌عنوان پایتخت مد و طراحی ایتالیا آغاز کردند، سروصدا و شلوغی بیش از حد ناشی از آن شاید کاملاً آن چیزی نبود که در ذهن داشتند.

اکنون، پس از سال‌ها شکایت و مجموعه‌ای از شکایت‌ها، شهر حکمی را تصویب کرده است که بر اساس آن، فروش مواد غذایی و نوشیدنی‌های آماده بعد از نیمه‌شب – و نه خیلی دیرتر در آخر هفته – در مناطق “موویدا”، یک اصطلاح اسپانیایی که ایتالیایی‌ها دارند، به شدت محدود می‌شود. برای توصیف زندگی شبانه در فضای باز استفاده شده است. هفته آینده اجرایی می شود و تا ۱۱ نوامبر اجرا می شود.

نشستن در فضای باز برای رستوران‌ها و بارها نیز در روزهای هفته ساعت ۱۲:۳۰ صبح و در آخر هفته‌ها یک ساعت بعد پایان می‌یابد، به طوری که افرادی که می‌خواهند بیشتر مهمانی داشته باشند باید این کار را در داخل خانه انجام دهند.

کسب و کارهایی که از موفقیت میلان در تبلیغ خود به عنوان یک شهر اتفاق افتاده سود برده اند، غر می زنند.

یکی از انجمن های تجاری شکایت کرد که این فرمان آنقدر سخت است که ایتالیایی ها دیگر نمی توانند با یک ژلاتو در دست قدم بزنند.

مارکو گرانلی، عضو شورای میلان که مسئولیت امنیت عمومی را بر عهده دارد، گفت که این ترس ها بیش از حد است. او گفت که خوردن ژلاتو در پرواز مشکلی نخواهد داشت.

او گفت که این فرمان با هدف مقابله با «رفتارهایی که بر محله‌های مسکونی تأثیر می‌گذارد» و نوشیدنی‌های الکلی همراه است، که به عنوان اصلی‌ترین دلیل معطل ماندن عیاشی‌های آخر شب در خیابان‌ها و میدان‌های خاص دیده می‌شود. او گفت: «روشن است که بستنی، پیتزا یا بریوش باعث ازدحام جمعیت نمی شود.

مارکو باربیری، دبیرکل شعبه میلان اتحادیه خرده‌فروشان ایتالیایی Confcommercio، گفت که گروه او با این قانون مبارزه خواهد کرد، که به گفته او حدود ۳۰ درصد از ۱۰۰۰۰ رستوران و بار شهر را تحت تأثیر قرار خواهد داد. او گفت که قوانین جدید خرده فروشان را به خاطر رفتار بد مشتریانشان جریمه می کند.

اما مدتی است که ساکنان از زندگی شبانه میلان شکایت دارند.

گابریلا والاسینا از کمیته ناویگلی، یکی از چندین گروه شهروندی که برای رسیدگی به افزایش تعداد مردم – و سطوح دسی بل – در محله های تاریخی میلان تشکیل شده است، گفت: “این یک کابوس است.”

او فهرستی از شکایات را تشریح کرد: آلودگی صوتی (بیش از ۸۷ دسی بل، بسیار بیش از حد مجاز ۵۵، با توجه به محدوده شهرداری) خیابان‌ها آن‌قدر مملو از افراد خوش‌گذرانی که راه رفتن یا حتی رسیدن به جلوی در دشوار است. مهاجرتی از مردم محلی خسته که شخصیت محله های زیبا را تغییر می دهد.

با قوانین جدید، شهر ۱۷۰۰۰۰ یورو، کمی بیش از ۱۸۰،۰۰۰ دلار، برای کمک به صاحبان بارها در استخدام خدمات امنیتی خصوصی برای جلوگیری از پرسه زدن افراد خوشگذرانی در خیابان های خارج از محل کارشان اختصاص داده است. و در حال همکاری با اتحادیه های پلیس برای اصلاح قراردادها است تا افسران بیشتری بتوانند در شیفت شب کار کنند تا قوانین جدید را اجرا کنند.

شهر ممکن است انگیزه داشته باشد که پس از تصمیم گیری ها با قوت بیشتری عمل کند محلی و دادگاه های ملی در ایتالیا با ساکنانی که از ادارات شهری به دلیل مهار نکردن هرج و مرج شبانه شکایت کردند، طرف شدند.

النا مونتافیا، سخنگوی انجمن محله ای میلانو دگرادو، یکی از ۳۴ نفر از ساکنان محله پورتا ونزیا است که از دولت شهرداری شکایت کرده و به این دلیل که عدم اقدام به شکایات آنها سلامت آنها را به خطر انداخته است، درخواست خسارت کرده است.

او گفت: «زندگی در میلان واقعاً دشوار شده است.

با این حال، او و دیگران شک داشتند که قانون جدید تغییر زیادی کند و اجرای آن مشکل ساز باشد.

«وقتی افراد زیادی در اطراف شما هستند، قانونی وجود ندارد که آنها را مجبور به بازگشت به خانه کند. فابریزیو فرتی، مدیر کافه‌ای در ناویگلی، یکی از محله‌های آسیب‌دیده، گفت که این غیرممکن است، به ویژه به این دلیل که جمعیت معمولاً بسیار بیشتر از افسران پلیس است. او تصدیق کرد که با صاحبان آپارتمان های بالای بار خود شخص غیر ارادی است.

مخمصه ای که میلان امروز در آن قرار دارد پس از سال ها تلاش رهبران برای گسترش تصویر شهر از پایتخت مالی و صنعتی ایتالیا به پایتختی خدمات محورتر و توریست پذیرتر رخ می دهد.

الساندرو بالدوچی، که برنامه‌ریزی و سیاست‌های شهری را در Politecnico di Milano تدریس می‌کند، گفت که مجموعه‌ای از دولت‌های شهری نیز توسعه محله‌های کمتر مرکزی شهر را تشویق کرده‌اند.

او گفت که یکی از الهام‌بخش‌ها Fuorisalone، شبکه گسترده رویدادهای مربوط به هفته طراحی میلان، بزرگ‌ترین رویداد جهانی سالانه جهان طراحی، بود که «به محله‌هایی که در سایه بودند جان تازه‌ای بخشید». حتی برای میلانی ها، این کشف دوباره شهرشان بود.

همچنین تعداد دانشگاه‌های شهر – اکنون هشت دانشگاه – و همچنین برنامه‌های طراحی و مد که توسط موسسات خصوصی اداره می‌شوند، افزایش یافته است. دانشگاه های میلان نیز به طور فزاینده دوره هایی را به زبان انگلیسی ارائه می کنند تا جذابیت بین المللی خود را گسترش دهند.

آقای بالدوچی گفت، امروز، دانشجویان جایگزین بسیاری از کارگرانی شده اند که زمانی در کارخانه های تعطیل شده – برای اتومبیل، مواد شیمیایی و ماشین آلات سنگین – کار می کردند که میلان را به یک نیروگاه صنعتی تبدیل کرده بود.

این دانشگاه میلان-بیکوکابرای مثال، حدود ۲۵ سال پیش در محل یک کارخانه متروکه پیرلی افتتاح شد.

او گفت که این افزایش دانش آموزان از نظر چگونگی تکامل زندگی شبانه به وضوح مشهود است.

وی افزود: پس از همه‌گیری ویروس کرونا، بارها و رستوران‌ها جایگزین مغازه‌ها در بسیاری از محله‌ها شدند و تغییر چهره آن مناطق را تسریع کردند.

به گفته YesMilano، سایت گردشگری این شهر، سال گذشته، حدود ۸٫۵ میلیون بازدیدکننده به میلان آمدند – بدون احتساب کسانی که یک شب اقامت نداشتند. بر اساس گزارش Istat، آژانس ملی آمار، این رقم بیش از ۳٫۲ میلیون بازدیدکننده بود که در سال ۲۰۰۴ در میلان خوابیدند و پنج میلیون نفر در سال ۲۰۱۶٫

محله ناویگلی – یک منطقه سابق طبقه کارگر که در اطراف دو کانال از دیدنی‌ترین کانال‌های باقی‌مانده میلان ساخته شده است – برخی از عمیق‌ترین دگرگونی‌ها را در شهر تجربه کرده است، که از ناحیه‌ای فرسوده و فرسوده که از پل‌های زیبا عبور می‌کند، به یک محله پر از آب و هوا تبدیل شده است. رستوران ها و بارها

ساکنان می گویند که مغازه هایی که به ساکنان خدمات می دادند تعطیل شدند، تا حدی به این دلیل که افزایش اجاره بها و آشفتگی عمومی بسیاری از جمله هنرمندان و صنعتگران را مجبور به ترک خانه کرد.

خانم والاسینا، از کمیته ناویگلی، گفت: «روح محله اکنون بسیار متفاوت است. «مدیریت های شهری از ایده اصیل سازی حمایت کردند، زیرا فکر می کردند این یک هدف مثبت است. در عوض، DNA محله را تغییر دادند.»

در یک غروب اخیر، انبوهی از گردشگران، دانش‌آموزان و مردم محلی در امتداد یک کانال قدم زدند و تابلویی را پشت سر گذاشتند که در آن آبجو، شراب یا کوکتل‌های غذای آماده ارائه می‌شد. بارها به سرعت پر شدند و جمعیت سرریز به خیابان مجاور حرکت کردند و رهگذران را مجبور به اسلالوم در میان جمعیت کردند.

برخی از خوشگذرانان جوان گفتند که در مورد اثربخشی قانون جدید تردید دارند.

«جوانان به هر حال کاری را که انجام می دهند انجام خواهند داد. آنها راه های مختلفی برای دور زدن آن پیدا خواهند کرد.