ملروز کامانز

هاوارد کوسل، مجری مشهور ورزش، که در سال ۱۹۷۷ مسابقات جهانی را پوشش می داد، در حالی که هلیکوپتر فیلم هوایی از ساختمان های در حال سوختن را نشان می داد، از استادیوم یانکی به مردم گفت: “خانم ها و آقایان، برانکس در حال سوختن است.” در مرکز آن آتش سوزی، منطقه ای در برانکس جنوبی به نام ملروز قرار داشت – کمتر از یک مایلی شرق استادیوم.

Magnusson Architecture and Planning اشاره می کند که این محله در دهه ۱۹۵۰ رشد کرد اما پس از آن به سرعت رو به افول رفت، “با اوج خود در اواخر دهه ۷۰ اوایل دهه ۸۰، آتش سوزی بیشتر محله از طریق آتش سوزی و ایجاد یک منطقه ویران شده و عمدتا متروکه و پر از آوار. خودش را حفظ کند.»

امروز، تحول به معجزه نزدیک است.

در Melrose Commons، یک پروژه احیای شهری ۳۰ بلوکی در برانکس، نیویورک، بیش از ۲۰۰۰ آپارتمان، خانه شهری و کاندومینیوم در زمین‌های خالی سابق و مناطق پارکینگ ساخته شده است. بسیاری از ساختمان ها دارای کاربری مختلط با پر کردن خرده فروشی طبقه همکف بین سازه های موجود برای حفظ بافت شهری تاریخی محله هستند.

یک طرح جایگزینی در اوایل دهه ۱۹۹۰ خواستار پاکسازی محله و شروع مجدد آن بود، اما ساکنان با آن مقابله کردند. مشارکت جامعه در فرآیند برنامه ریزی برای موفقیت پروژه ضروری بود، زیرا توجه آن بر کاربری ساختمان، سبک معماری و طراحی شهری محله متمرکز بود. یک گروه اجتماعی مردمی، Nos Quedamos/We Stay، با تیم طراحی از Magnusson کار کرد و به اجرای طرح از طریق فرآیند پیچیده تصویب شهر کمک کرد.

Melrose Commons در سال ۱۹۹۴ توسط شهر تأیید شد و در سال ۲۰۱۲ برنده جایزه افتخاری منشور CNU شد. اصول منشور شهرسازی جدید را از طریق:

خیابان‌های قابل سکونت که در بلوک‌های فشرده و قابل پیاده‌روی چیده شده‌اند.

• طیف وسیعی از انتخاب های مسکن برای حمایت از تنوع؛
• مدارس، فروشگاه‌ها و سایر خدمات قابل دسترسی با پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری یا خدمات حمل‌ونقل عمومی؛
• یک قلمرو عمومی تأیید کننده و در مقیاس انسانی.
• Melrose Commons شامل سه خانه شهری و دو پروژه کاندومینیوم است که مالکیت خانه را ارائه می دهد. ساختمان‌های اصلی اجاره‌ای عبارتند از El Jardin de Selene، یک ساختمان ۱۲ طبقه با کاربری مختلط با طراحی طلای LEED که شامل فضای اجتماعی است.

شورای ساختمان سبز ایالات متحده که پروژه LEED-ND را تأیید کرده است، اشاره می کند که ملروز کامانز “نمونه ای قوی از توسعه مسکن مقرون به صرفه” است، “از طریق گنجاندن خانه های شهری با درآمد کم و متوسط، آپارتمان ها و آپارتمان ها، و [it] نمونه‌ای از شیوه‌های مسکن فراگیر با واحدهایی است که به بی‌خانمان‌ها و سالمندان سابق اختصاص داده شده است.»

مگنوسون درباره این پروژه می گوید: «نوسازی شهری حذف نیست. “برنامه ریزی باید در محله انجام شود زیرا مردم مهمتر از آجر و ملات هستند. به عنوان سیاست شهرداری، این می تواند موانع را در توسعه مجدد جوامع آسیب دیده از بین ببرد.”

نتیجه یک محله تاریخی، مقرون به صرفه و احیا شده است – قسمتی از شهر نیویورک زمانی سوخته، اکنون مانند ققنوس از خاکستر بیرون آمده است.