جشنواره معماری و طراحی Concéntrico آن را جشن می گیرد ۱۰ سالگی از ۲۵ آوریل تا ۱ مه ۲۰۲۴ با نسخه ای که هدف آن انعکاس تأثیر سالانه است جشنواره بر شهر لوگرونو، اسپانیا، و همچنین در نظر گرفتن اینکه چگونه شهر به تکامل خود ادامه می دهد. از طریق تاسیسات، نمایشگاه ها، سخنرانی ها، اجراها، کارگاه ها و فعالیت ها، متحدالمرکز بازتابی از محیط شهری را پیشنهاد می‌کند و از معماران و طراحان استقبال می‌کند تا ضمن باز کردن گفتگوها در مورد مسائل ضروری، مداخله کنند و آن را به چالش بکشند.

در حالی که موضوع رسمی از جشنواره معماران و طراحان دعوت شده با تمرکز بر آینده شهرها، این پیشنهاد را بیشتر مطرح کردند. چندین موضوع و موضوع کلی در طول رویداد امسال پدیدار شد، از ادغام مفاهیم زمان، عنصری غیرعادی که باید از طریق نصب‌های موقت مورد استفاده قرار گیرد، تا تمایل به تعامل صادقانه‌تر با عموم مردم، گوش دادن به نیازهای آنها و ایجاد بسترهایی دیدگاه های متنوع می توانند در مرکز توجه قرار گیرند.

+ ۲۶

این نسخه همچنین نشان می دهد که چگونه جشنواره خودش در طول زمان تغییر می کند و سازگار می شود و بازخورد می گیرد، یادگیری از تلاش های قبلیو تست فرمت های جدید. از سال ۲۰۱۵، در ۹ دوره قبلی، جشنواره بیش از ۱۲۰ تاسیسات شهری را اجرا کرده است که هر کدام امیدوارند به شهروندان کمک کنند تا با شهر خود ارتباط برقرار کنند.

ایجاد تعامل بازیگوش

در مورد بسیاری از جشنواره‌های معماری، تمایل نهایی معمولاً تعامل با مردم گسترده‌تر، باز کردن عمل طراحی و ایجاد چیزی مفید و جذاب برای همه است. امسال، معماران Concéntrico به این موضوع متمایل شدند. در حالی که بسیاری از نصب ها از سوالات پیچیده مربوط به حوزه عمومی ناشی می شوند، نمایش نهایی آنها ساده، شهودی و آسان برای تعامل است.

شاید اگر می خواهید مردم سرعت خود را کاهش دهند و به محیط اطراف خود فکر کنند، یک آبنما کوچک با آینه های متحرک تمام چیزی است که نیاز دارید. ترامپولین بالای پله‌های رنگارنگ خیره‌کننده می‌تواند دیدگاه را تغییر دهد، به‌ویژه اگر در مقابل کلیسای جامعی باشکوه قرار گیرد، در حالی که تکه‌های پارچه قرمز چرخشی مردم را به کشف گذرگاهی که در غیر این صورت نادیده گرفته می‌شود الهام می‌دهد.

برای تشویق این تعاملات بازیگوش، اینستالیشن ها بدون نیاز به توضیح بیشتر به کنجکاوی رهگذران پاداش می دهند. با این حال، در صورت تأمل، معانی و پیام‌های پنهان می‌توانند ظاهر شوند و به مداخله‌ی ساده‌تر عمق دهند. یکی از این نمونه ها «یادبود عمومی» اثر ویلم دی هان است. این مجسمه پایه یک مجسمه با ابهت را به تصویری قابل تشخیص تبدیل می کند: خانه ای ساده، با ایوان، تهویه مطبوع و زنگ در، همه در زیر موضع قهرمانانه ژنرال اسپارترو. یک عرشه کوچک مردم را دعوت می کند تا از آب عبور کنند، شیرهای سنگی را نوازش کنند و صحنه های خانگی را در فضایی که قبلاً فضایی مستبد و غیرقابل دسترس بود بازسازی کنند. لایه‌های تفسیر چندگانه هستند، از تفسیر مالکیت خصوصی در مقابل مالکیت عمومی، بحران مسکن، چالش وضعیت افتخاری مجسمه‌ها در فضاهای عمومی، یا فقط یک مداخله بازیگوش و کمپینگ برای بالا بردن ابروها و دعوت به کاوش بیشتر.

از طریق فعل و انفعالات، برخی از تاسیسات ظاهر خود را در سراسر جهان تغییر دادند جشنواره. ESD مادرید حیاط Biblioteca de را مبله کرده است ریوخا با یک کیت قطعات، همه از تخته سه لا بریده شده است. قطعات مختلف را می‌توان از تخته‌هایشان بیرون آورد و در صندلی‌ها، میزها یا هر ساختار دیگری که کاربران تصور می‌کنند مونتاژ کرد. سیستم ساخت و ساز بصری علاقه کودکان و بزرگسالان را به خود جلب کرد و همه در هم آمیختند تا امکانات رسمی قطعات را کشف کنند. رویکرد مشابهی توسط RaivioBumann اتخاذ شد، که قطعات رنگارنگ مبلمان شهری او جابجا شده و برای ایجاد الگوهای بصری و کاربردی جدید در میدان، جابه‌جا و مرتب شدند.

علاوه بر ایجاد تعامل از طریق تاسیسات نهایی، برخی از معماران نیز در مراحل طراحی و ساخت دعوت به مشارکت کردند. اداره پاسگاه یک ربات نقاشی با کنترل جی پی اس را به حیاط مدارس سراسری آورد لوگرونو به عنوان بخشی از ابتکار خدمات عمومی آنها. آنها از دانش آموزان دعوت کردند تا در مورد توانایی های ربات بیاموزند و در روند ترسیم الگوهای جدید روی پیاده رو مشارکت کنند، که سپس می تواند به عنوان تابلوهای بزرگ برای بازی ها و مسابقات باشد. به طور مشابه، ji arquitectos + Blas Antón با مدارس منطقه تماس گرفتند و از کودکان خواستند که چگونه محیط طبیعی اطراف را می بینند، نقاشی کنند. ریوخا منطقه سپس نقاشی‌ها به تاسیسات چوبی تبدیل شدند و در سراسر تاکستان پراکنده شدند و مناظر خیالی و واقعی را با هم تداخل کردند.

تغییر دیدگاه ها

Ji arquitectos + Blas Antón با ارائه مرحله طراحی پروژه به دانش‌آموزان مدارس ابتدایی، موضوع دوم در حال ظهور نسخه امسال را به نمایش می‌گذارد: تمایل به استقبال و تطبیق دیدگاه‌های مختلف. نصب بخش های باز این پتانسیل فضاهای شهری را برای تغییر هویت و اشاره به فرهنگ های دیگر نشان می دهد. به عنوان اولین معماران سعودی که به Concéntrico کمک کردند، Syn Architects به ساکنان ارائه کرد لوگرونو مقدمه ای نرم بر فرهنگ فضایی منطقه نجد عربستان سعودی این امر با پیکربندی غرفه مدولار برای بازآفرینی پراکندگی و صمیمیت که پیکربندی فضایی و ساختار اجتماعی بومی آنها را تعریف می‌کند به دست می‌آید.

غرفه همچنین از نفوذ اسپانیا استقبال می کند. پس از بسته شدن جشنواره که در لوگرونو، ماژول ها جدا می شوند و به عربستان سعودی منتقل می شوند، فقط این بار به گونه ای پیکربندی می شوند که فرهنگ اسپانیایی فضا را به نمایش بگذارد و دارای مناطق بازتر برای تجمعات جمعی باشد.

در رویکردی مشابه، معماران بلژیکی، کوئنتین جرارد، گیوم دیمان، الیزابت تریس دو باتون، و ماتیو برازبین، شرایط متفاوت آب و هوای بلژیک و اسپانیا را در نظر گرفتند. نصب آنها، با عنوان “باران را بساز”، از تجربه بلژیکی در استفاده از آب برای کنترل گرمای شهری متکی است، اما آن را با بافت خشک منطقه اسپانیا تطبیق می دهد. پاسیو را آسفالت کردند ریوخا موزه ای با آجرهای متخلخل و حوضچه ای با آب برگرفته از رودخانه محلی ابرو. در صورت افزایش دما در پاسیو آفتاب گرفته، کاربران می توانند یک قوطی آبیاری برداشته و آب را روی آجرها پرتاب کنند، تبخیر سریع آن دمای محیط را کاهش می دهد و در نتیجه فضای راحت و قابل استفاده تری ایجاد می کند.

در دایره زمان

یکی از عناصر غیرمنتظره برای این نسخه، تأمل در عنصر زمان بود. KOSMOSغرفه خارج از فصل این نگرانی را با پیشنهاد جایگزینی برای ماهیت موقت برجسته می کند. جشنواره مداخلات آنها به جای ساختن چیزی از مواد جدید، از یک ماده محلی و فصلی در دسترس دوباره استفاده می کنند: قفس های فلزی بزرگی که در فصل تولید شراب برای ذخیره سازی شراب استفاده می شوند، اما در فصل خارج از فصل بدون استفاده باقی می مانند. ساختار موقت با استفاده از این عناصر، ترکیبی شبیه بازیلیکا را دوباره به تصویر می‌کشد، اما امکان جداسازی کامل و استفاده مجدد از جعبه‌ها را فراهم می‌کند، بنابراین اصول طراحی دایره‌ای را نشان می‌دهد و در عین حال یک عنصر پنهان از فرهنگ محلی را نیز ارائه می‌دهد.

برای این نسخه سالگرد، Concéntrico تحریک جدیدی را در قالب یک مسابقه راه اندازی کرد تا به این سوال پاسخ دهد: “چگونه یک خیابان می تواند با یک استراتژی ده ساله تکامل یابد؟” بار دیگر با کنترل فرآیند طراحی، برنده Daryan Knoblauch رویکردی تکراری را پیشنهاد می‌کند، رویکردی که می‌تواند با واکنش‌هایی که دریافت می‌کند تطبیق دهد. هدف از این مداخله معرفی یک عنصر بیگانه به یک پارک شهری است و رهگذران را به چالش می کشد تا در تعامل خود با فضا تجدید نظر کنند. این چالش بیشتر از طریق رویدادهای مختلف سازمان‌دهی شده در فضا، از جمله نمایش‌های اجرای زنده که مرزهای رفتارهای معمولی در فضای عمومی را جابجا می‌کنند، تاکید می‌شود. از طریق همکاری با جامعه‌شناسان و هنرمندان نمایش، واکنش عمومی مستند می‌شود و به آن اجازه می‌دهد تا مداخلات آینده را اطلاع دهد و روند ۱۰ ساله را هدایت کند.

به جای یک برنامه ۱۰ ساله کامل از بالا به پایین، این پیشنهاد برنده روشی را برای گوش دادن به جوامع محلی و جستجوی راه هایی برای تقویت پیام آنها ترسیم می کند. نام پروژه، Scenius 26003، نشان دهنده همین تعهد است. کلمه Scenius توسط موسیقی‌دان و تهیه‌کننده برایان انو ابداع شد تا مفهوم “نابغه” تنها را با “صحنه” خود یا هوش جمعی گروهی از مردم ترکیب کند.