درست از زمان ورود به ساختمان تا زمانی که به صندلی تعیین شده خود رسیدید، اتاق ها به گونه ای طراحی شده اند که این احساس را افزایش دهند. فضای سرسرا عمومی در دو طبقه گسترش می‌یابد و دو سطح توسط یک پلکان مارپیچ سفارشی که با همکاری طراح پله و هنرمند ترون مایر طراحی شده است، به هم متصل می‌شوند. بالا رفتن از پله ها همه چیز برای دیدن و دیده شدن است. پشت سرسرا یک «فرش صحنه» موج‌دار در اسپیرهای بلوط عمودی قرار دارد. همانطور که به این مرز چوبی بین شهر و سینما نفوذ می کنید، خود را در یک سالن سینمای برنده جایزه با صدای عالی Dolby Atmos می یابید.

نمای قبلی به سمت خیابان خسته و پیر بود، با ورودی تاریک و فرورفته. با بیرون کشیدن نما به خط خیابان و نصب بیوه های جدید و بزرگ دو طبقه، سرسرا با ارتفاع دوبل حضور قوی تری به سمت خیابان پیدا می کند و فعالیت عمومی ساختمان را به نمایش می گذارد. سایبان جدید و تابلوهای فلورسنت نشانه ای از عصر هنر دکو در طراحی سینما هستند.

فلسفه طراحی این بوده است که استفاده مجدد از ساختمان موجود نه تنها از نظر پایداری و کاهش انتشار CO2 نتیجه خوبی است، بلکه مصالح موجود نیز کیفیت خوبی به فضا می بخشد. سینماکت نهادی است که عموم مردم در آن خاطرات و تجربیات زیادی دارند و از این رو هدف این بود که تداوم این تجربیات را تسهیل کند. هدف دیگر این بود که Cinemateket نیز باید به روی طیف گسترده ای از بازدیدکنندگان باز شود و این مکان به یک اندازه پذیرای همه سنین و پیشینه ها باشد.

در ایجاد فضایی باز و قابل دسترس برای همه، از قرار دادن نیمکت‌هایی که می‌توان در آن استراحت کرد، تا قرار دادن ایمن کالسکه‌ها هنگام ملاقات با کودکان، توجه دقیقی داشت.