سازمان برنامه ریزی شهری محلی ما اخیراً ایمیلی را به مردم اطلاع داده است که ۱۷ مه روز ملی دوچرخه به محل کار است. من بیشتر در خانه کار می کنم، بنابراین دعوت نامه به من خیلی مرتبط نیست، اما نکات مهمی وجود دارد که می خواهم در مورد این نوع ابتکار به آنها اشاره کنم. در حالی که من عاشق دوچرخه سواری هستم، در غیاب زیرساخت به اندازه کافی ایمن، این نوع رویدادهای سالانه را آزاردهنده و خوشحال کننده می دانم. ممکن است فکر کنید سخت است، اما صدای من را بشنوید. در اینجا سه ​​راه وجود دارد که روز ملی دوچرخه تا محل کار نمی تواند دوچرخه سواری را تشویق کند:

دلایلی که مردم دوچرخه سواری نمی کنند را نادیده می گیرد

اول، دلایل دوچرخه سواری نکردن مردم را نادیده می گیرد، با این فرض که مردم فقط باید با یک روز اختصاصی به سمت فعالیت سوق داده شوند. واقعیت برای اکثر مردم این است که دوچرخه سواری بسیار خطرناک است. در شهر من، به ندرت کسی به دلایل معقول مختلف دوچرخه سواری می کند، و من فکر نمی کنم این یک روز هم تغییر کند. من تعداد انگشت شماری از مردان کلیسا را ​​می شناسم که از این راه به محل کار خود رفت و آمد می کنند، اما این مورد در نظر گرفته شده است یک انتخاب ماجراجویانه و همه آنها در نتیجه یک عنصر خطر را تحمل کرده اند.

این خطر به طور جادویی در ۱۷ مه ناپدید نخواهد شد، و من شک دارم افرادی که دوچرخه سواری را بسیار خطرناک می دانند، روی دو چرخ بپرند، زیرا شخصی در شهرداری یک آگهی در مورد آن ارسال کرده است. دوچرخه‌سواری در هر نقطه‌ای از Waco نیاز به یک تمایل مافوق بشری برای پیمایش در خیابان‌های شلوغ با مسیرهای دوچرخه‌سواری محافظت‌نشده یا غیرقابل‌وجود دارد که آن‌ها را مجبور می‌کند خطوط را با رانندگان بسیار سریع‌السیر به اشتراک بگذارند. حتی اگر می‌خواهید از خیابان‌های «ایمن‌تر» در محله‌ها عبور کنید، باز هم باید مراقب رانندگان سریعی باشید که از خطوط عریض استفاده می‌کنند. مهمتر از آن، شما باید مراقب سگ های ولگرد مکرر، اغلب یک پیت بول باشید.

فرض می کند که مردم می خواهند دوچرخه سواری کنند

دوم، روز دوچرخه تا کار فرض می‌کند که مردم واقعاً می‌خواهند دوچرخه به محل کار. برای اکثر مردم، دوچرخه سواری تا محل کار ایده جذابی نیست، مگر اینکه بتوانند مسیری را انتخاب کنند که در آن احساس امنیت کنند و با سرعت آرامی که آنها را دچار عرق سنگین نمی کند، احساس امنیت کنند. عرق کردن و ناتوانی در دوش گرفتن یا مجبور به تعویض لباس در حمام محل کار دو مانع برای دوچرخه سواری به محل کار هستند که بیشتر از همه از مردم شنیده ام. در واقعیت، رفت و آمد با دوچرخه احتمالاً برای کارهای کوچکتر مانند دویدن به فروشگاه مواد غذایی، کتابخانه، میخانه یا کافی شاپ جذاب تر است. اما این نوع رفت و آمد با دوچرخه با توجه به ماهیت منطقه بندی در اکثر شهرهای ما که از وجود این نوع مقاصد نزدیک به محل زندگی اکثر مردم جلوگیری می کند، غیر واقعی است.

این اجازه می دهد تا مقامات دولتی از قلاب خارج شوند

سوم، این نوع تعطیلات ساختگی این احساس را برای رهبران شهر آسان می کند که در حال انجام کاری معنادار برای امکان پذیرتر کردن رفت و آمد با دوچرخه هستند. تلاش‌های واقعی و معنادار احتمالاً به سطحی از آن نیاز دارند اراده سیاسی که وجود ندارد دوچرخه سواری برای رفت و آمد بین محله‌های Waco یا کسب‌وکارهای محلی – به‌ویژه برای کودکان – گزینه مناسبی بود. اما برای بقیه ما، فقدان سرمایه‌گذاری زیرساختی جدی نشان می‌دهد که عملاً دوام بخشیدن به سفر با دوچرخه به سادگی یک اولویت نیست. ایجاد توهم توجه و مراقبت با اشاره به بروشورهای مربوط به روز دوچرخه تا کار آسان است.

راه های واقعی برای ترویج رفت و آمد با دوچرخه

رهبری واقعی این روز اختصاص داده شده را برای صحبت با مردم در مورد دوچرخه سواری اختصاص می دهد و به دنبال درک واقعی افکار آنها در مورد این گزینه تحرک است. این می تواند نصب خطوط موقت دوچرخه در مقاصد مشترکی باشد که مردم می خواهند از آنها بازدید کنند. ایجاد خواهد شد مسیرهای پاپ آپ دوچرخه که کاملا به روی خودروها بسته است.

این نوع اقدامات می تواند به مقابله با سوگیری قرار گرفتن در معرض که احتمالاً اکثر مردم در برابر دوچرخه سواری دارند، کمک کند، در حالی که گفتگوی واقعی در مورد جایگزین های تحرک و جابجایی را تقویت می کند. بهبود آنها چگونه خواهد بود. اما بدون تمایل به پرداختن به دلایل اساسی مردم از دوچرخه‌سواری، بدون تمایل به پرسیدن از مردم چه چیزی دوچرخه‌سواری را جذاب‌تر می‌کند، و بدون عزم سیاسی برای سرمایه‌گذاری واقعی روی راه‌حل‌ها، در وضعیت موجود گیر خواهیم کرد: هیچ‌کس دوچرخه‌سواری نمی‌کند به جز برای چند روح شجاع

شاید روز دوچرخه‌سواری برای افرادی که در شهرهایی با زیرساخت‌های عالی زندگی می‌کنند و هرگز از آن استفاده نکرده‌اند، سرگرم‌کننده باشد. اما برای اکثر ما، روز دوچرخه‌سواری به‌طور جادویی دوچرخه‌سواری را مطلوب‌تر، ایمن‌تر یا کارآمدتر نمی‌کند. استفاده بهتر از انرژی برای رهبران حمل و نقل است که واقعاً به آن فکر کنند رفع آن مشکلات به جای تبلیغ یک سفر غیرواقعی سالی یک بار. شهروندان نمی خواهند پروازی ببینند که آنها را تشویق می کند تا خود را در موقعیت خطرناکی قرار دهند. آنها می خواهند شاهد تعهد واقعی برای حل مسائل ایمنی، منطقه بندی و زیرساخت ها باشند که مردم را از انتخاب دوچرخه سواری در طول سال محروم می کند.