پارک رودخانه هادسون به طول ۴ مایل و ۵۵۰ هکتار در حال تکمیل است و بزرگترین پارک ساخته شده در منهتن از زمان افتتاح پارک مرکزی بیش از ۱۵۰ سال پیش است. این اسکله متروک را تغییر داده است، از مصب رودخانه هادسون محافظت می کند، فعالیت های دریایی تجاری را حفظ می کند، فرصت های تفریحی جدیدی را برای میلیون ها نیویورکی ایجاد می کند، گردشگری را افزایش می دهد، توسعه مجدد در محله های مجاور را تحریک می کند و سابقه ای برای توسعه مجدد اسکله ایجاد می کند. این پارک سالانه هفده میلیون بازدید کننده را به خود جذب می کند. ایجاد پارک رودخانه هادسون یک داستان اول شخص از چگونگی پیدایش این پارک است. گروه‌های اجتماعی، سازمان‌های مدنی و محیط‌زیست، کارگران، املاک و مستغلات و جامعه تجاری، سازمان‌های دولتی و مقامات منتخب با همکاری بیش از سه دهه، یک پیروزی تاریخی را برای حفظ محیط‌زیست، استفاده و لذت بردن از رودخانه هادسون، و توسعه شهری به دست آوردند. با این حال، این پارک همچنین تجسم یک روند نگران کننده به سمت تجاری سازی پارک های عمومی آمریکا است.

پس از شکست طرح ۲٫۴ میلیارد دلاری Westway برای پر کردن ۲۳۴ هکتار از هادسون در سال ۱۹۸۵، زمینه برای احیای آب نما وست ساید منهتن فراهم شد. بین سال‌های ۱۹۸۶ و ۱۹۹۸، این فرآیند بر اصول اولیه مانند طراحی جاده مناسب، حذف فعالیت‌های شهری و تجاری ناسازگار از اسکله، اجرای اصلاحات موقت، توسعه اولین منطقه تجاری درآمدزا پارک در اسکله چلسی، تکمیل برنامه‌ریزی عمومی و بررسی محیط‌زیست متمرکز بود. فرآیندها، و مذاکره در مورد قانون پارک رودخانه هادسون در سال ۱۹۹۸ که به طور رسمی پارک را ایجاد کرد. از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۹ برنامه ریزی و ساخت و ساز با پول عمومی تامین شد و بر ایجاد فرصت های تفریحی فعال و غیرفعال در اسکله های Tribeca، Greenwich Village، Chelsea و Hell's Kitchen متمرکز شد.

با این حال، توصیه های اولیه برای تضمین حمایت مالی بلندمدت برای پارک از افزایش ارزش املاک و مستغلات مجاور که ناشی از ایجاد پارک است نادیده گرفته شد. سیاستمداران شهری و ایالتی اولویت های دیگری داشتند و بودجه عمومی برای پارک کاهش یافت. فاز اخیر این پروژه، از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۱، بر “توسعه” هم در پارک و هم در مجاورت آن متمرکز بود. تغییرات در رهبری و چالش‌های جدید فرصتی را برای بازگشت به فرآیند برنامه‌ریزی عمومی شفاف و تکمیل توسعه مجدد آب‌نما برای باقی‌مانده قرن بیست و یکم فراهم می‌کند. دیدگاه اول شخص فاکس به مستندسازی تاریخ پارک رودخانه هادسون کمک می‌کند، کسانی که آن را ایجاد کرده‌اند و کسانی که آن را دشوار کرده‌اند شناسایی می‌کند، و درس‌هایی ارائه می‌دهد که ممکن است به شهروندان خصوصی و کارمندان دولتی کمک کند پارک‌های عمومی و سیستم‌های طبیعی را گسترش دهند و از آن محافظت کنند. برای رفاه شهری بسیار حیاتی هستند.

تام فاکس یکی از اعضای اصلی چریک های سبز و اولین رئیس سازمان حفاظت از پارک رودخانه هادسون بود. او ۴۰ مایلی بروکلین/کوینز گرین وی را طراحی کرد و رئیس مشترک ائتلاف پارک بروکلین بریج بود. فاکس یکی از بنیان‌گذاران و مدیرعامل تاکسی آبی نیویورک بود و در هیئت‌های غیرانتفاعی و شرکت‌ها و کمیسیون‌های عمومی خدمت کرده و از دولت و سازمان‌های محیطی، حرفه‌ای و مدنی به رسمیت شناخته شده است.

“ایجاد پارک رودخانه هادسون مهم، مرتبط و مورد علاقه است. احیای اسکله غرب منهتن، از جمله مسیرهای دوچرخه سواری و دویدن، محوطه سازی جدید، و اسکله های احیا شده، در زندگی شهر دگرگون شده است. تام فاکس که یک فعال، مدیر و عضو هیئت مدیره در تمام دوره ای که توصیف می کند، واجد شرایط بسیار خوبی برای نوشتن این داستان است.
– کنت تی جکسون، نویسنده کتاب کرب گراس مرز: حومه سازی ایالات متحده

“ایجاد پارک رودخانه هادسون یک داستان فوق العاده مهم است. شاید در هیچ زمان دیگری در تاریخ چنین پروژه کار عمومی مهمی به این شکل منحصر به فرد تحقق نیافته است. تام فاکس واجد شرایط منحصر به فردی برای نوشتن این تاریخ است. او نه تنها برای بسیاری از بزرگترین لحظات پارک یک صندلی در ردیف جلو داشت، بلکه در بسیاری از مراحل حیاتی توسعه پارک نیز یک بازیکن فعال بود.
– کوین بون، نویسنده کتاب The New York Waterfront: Evolution and Building Culture of Port and Harbor