بیایید با برخی از حقایق کلیدی در مورد مسکن آمریکا در ۲۰ سال گذشته شروع کنیم:

• خانه های تک خانواده (حومه شهر) حدود ۶۵ تا ۷۰ درصد از سهام مسکن ایالات متحده را تشکیل می دادند. را اندازه متوسط مساحت کل خانه های یک خانواده ۱۸۲۶ فوت مربع است که در ۲۰ سال گذشته خانه های جدید در حدود ۲۵۰۰ فوت مربع معلق بوده اند.

• را اندازه متوسط ​​خانوار (تعداد افرادی که در یک خانه زندگی می کنند) در چند دهه گذشته حدود ۲٫۵۵ باقی مانده است، به این معنی که ایالات متحده سرانه منطقه مسکونی داخلی در محدوده ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ فوت مربع است.

• متوسط ​​اندازه خانه های تک خانواده از ۸۰۰۰ تا ۹۰۰۰ فوت مربع متغیر است. اندازه مسکن و زمین معمولاً با هم مرتبط هستند، اما نه همیشه، زیرا خانه های کوچک می توانند زمین های بزرگ را اشغال کنند و بالعکس. بنابراین، اندازه زمین از نظر پراکندگی رقمی کاربردی‌تر است زیرا نشان‌دهنده ردپای کل یک خانه است.

• بر اساس این گزارش، هر آمریکایی به طور متوسط ​​یک ساعت رانندگی می کند AAA25 دقیقه معاشرت و برقراری ارتباط، ۲٫۵ ساعت تماشای تلویزیون و ۱۶ دقیقه ورزش. BLS.

شاید بپرسید که آمار مسکن، حمل و نقل و شیوه زندگی چه ربطی به تنهایی و ناراحتی دارد. خب، من فکر نمی‌کنم که بتوان گفت که جدا کردن افراد از نظر فیزیکی منجر به جدایی عاطفی و روانی می‌شود. علاوه بر این، ابزارهایی که باعث می‌شوند جدایی فیزیکی ناشی از پراکندگی در سطح اجتماعی کار کنند – ماشین‌ها برای انقباض مسافت‌های طولانی و رسانه‌های دیجیتال برای بهبود اثرات انزوای اجتماعی – تنهایی و ناراحتی را در سطح شخصی عمیق‌تر می‌کنند. این وسایل همچنین افراد را بی تحرک می کند، که مستقیماً به این واقعیت مربوط می شود که ۷۳٪ از کل جمعیت آمریکا دارای اضافه وزن و ۴۲٪ چاق هستند. طبق CDC.

یکی از بزرگترین مشکلات تراکم جمعیت است. در خطر ساده‌سازی بیش از حد، وقتی افرادی در اطراف شما هستند، منزوی شدن از نظر اجتماعی بسیار سخت‌تر است. وسواس و وابستگی آمریکا به مسکن با تراکم کم و تک خانواده مانع از زندگی نزدیک مردم می شود. یک حومه نزدیک محل زندگی من – لوئیزویل، کلرادو – دارای تراکم جمعیت ۲۶۶۵ نفر در هر مایل مربع است. خارج از خانه قدیمی من در شهر نیویورک، اسکارسدیل، نیویورک است، با تراکم جمعیت ۲۷۳۴ نفر در هر مایل مربع. اما این مناطق حومه شهر نسبتا متراکم با مناطقی برای آپارتمان ها و آپارتمان ها هستند. تراکم جمعیت اکثر حومه های آمریکا نزدیک به ۱۸۰۰-۲۰۰۰ نفر در هر مایل مربع است.

اینها را مقایسه کنید تراکم جمعیت حومه شهر به چند شهر که در آن زندگی کرده ام: بروکلین ۳۷۳۳۹ نفر در هر مایل مربع، دی سی ۱۱۲۸۰ نفر و برکلی ۱۱۹۱۷ نفر. با توجه به مطالعه APA، شهرهای اروپایی (چه بزرگ و چه کوچک)، تمایل به تراکم جمعیت بالاتری نسبت به شهرهای آمریکایی دارند. برای مثال، پاریس ۵۳۰۰۰ نفر در هر مایل مربع، کپنهاگ ۱۸۹۰۰ و مونیخ ۱۳۰۰۰ نفر جمعیت دارد.

اما اعداد و ارقام، جزئیات کلیدی را که حومه‌های آمریکا – و شهرهای وسیع و ماشین‌محور کشور مانند دالاس، آتلانتا و لس‌آنجلس – را به چنین مکان‌هایی تنها، بدبخت و ناسالم تبدیل می‌کند، رد می‌کند.

بیشتر مناطق شهری متراکم دارند منطقه بندی با کاربری مختلط، بنابراین مردم می توانند در نزدیکی محل کار، خرید و بازسازی زندگی کنند. بنابراین مناطق مسکونی در ساعات کاری پاک نمی شوند. و بنابراین مناطق تجاری در ساعات تعطیل پاک نمی شوند. همچنین بسیاری از “فضاهای سوم” وجود دارد – فضاهای خنثی برای ملاقات که نه مسکونی هستند و نه حرفه ای – مانند پیاده روها، کافه ها، بارها و پارک ها که می توانید در آنجا با افراد دیگر ملاقات کنید و با آنها برخورد کنید. مردم در مناطق متراکم اغلب پیاده روی می کنند و از وسایل حمل و نقل عمومی برای رفت و آمد استفاده می کنند و به آنها فرصت های زیادی برای مشارکت اجتماعی مکرر و خودجوش می دهد.

حومه ها و شهرهای کم تراکم اغلب با منطقه بندی یکبار مصرف مشخص می شوند، به این معنی که مسکن در یک مکان است و کار، خرید و تفریح ​​در مکان دیگر. این منطقه بندی مناطق مسکونی را تولید می کند که در ساعات کاری بی جان هستند، به جز خدمه محوطه سازی. و چون زندگی حومه شهر تا حد زیادی متمرکز است داخل خانه ها، نه در پیاده روها یا در بارها، کافه ها و غیره، مناطق مسکونی در شب نیز بی روح می مانند.