۱٫ معرفی
در سرتاسر اروپا، شهرها با چالش‌های بافت شهری کهنسال کنار می‌آیند [
۱,
۲,
۳,
۴,
۵]. بسیاری از مراکز تاریخی با تعداد روزافزون ساختمان‌های خالی و زیرساخت‌های رو به زوال روبرو هستند. این چالش در مواجهه با نیازهای فزاینده مسکن شدیدتر می‌شود، در حالی که به طور همزمان، نگرانی‌های زیست‌محیطی از گسترش روزافزون شهری جلوگیری می‌کند، که خاک (منبع کمیاب) را مصرف می‌کند و CO را افزایش می‌دهد.
۲ انتشارات در این زمینه، تجدید صلاحیت شهری به عنوان یک رویکرد تحول آفرین و یک استراتژی کلیدی برای احیای شهرها و ترویج بازگشت خانه های خالی به بازار مطرح شده است. [
۶,
۷,
۸].
همانطور که توسط اداره کل منطقه پرتغال – DGT مشخص شده است [
۹]– بازسازی شهری یک استراتژی جامع است که نیازمند مداخله هماهنگ در تمامی عناصر بافت شهری – فضاهایی برای استفاده جمعی، زیرساخت ها و خود ساختمان ها است. بنابراین، صلاحیت مجدد ساختمان، یک جزء حیاتی در این رویکرد گسترده تر است. این عمل شامل اصلاح، نوسازی و نوسازی سازه‌های موجود برای بهینه‌سازی عملکرد، بهره‌وری انرژی و قابلیت زندگی کلی است. [
۱۰,
۱۱,
۱۲,
۱۳]. این فرآیند شامل استراتژی‌های مختلفی می‌شود که هدف آنها ارتقای سیستم‌های ساختمانی، جوان‌سازی و تغییر کاربری ساختمان‌ها برای رفع نیازهای معاصر، بهبود آسایش داخلی، و احیای جذابیت زیبایی‌شناختی فضاها با حفظ یکپارچگی معماری است. علاوه بر این، صلاحیت مجدد ساختمان می تواند منجر به ساختمان های مدرن جدید شود یا با حفظ ویژگی های معماری اصیل، ارزش فرهنگی و تاریخی ساختمان های سنتی را حفظ کند. با تبدیل سازه‌های متروکه موجود به فضاهای زندگی با کیفیت، پروژه‌های احراز صلاحیت ساختمان‌ها نه تنها ساکنان جدید را جذب می‌کنند، رشد اقتصادی را افزایش می‌دهند، ایمنی و امنیت عمومی را افزایش می‌دهند و میراث تاریخی را حفظ می‌کنند، بلکه به توسعه پایدار شهر کمک می‌کنند. به حداقل رساندن پراکندگی شهری [
۱۴,
۱۵,
۱۶].
تجدید صلاحیت شهری جنبه های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را در بر می گیرد [
۱۷]. نویسندگان از [
۵] روندهای مسکن و الگوهای سرمایه گذاری در مناطق قدیمی سیدنی را با استفاده از داده های اجتماعی-دموگرافیک و توسعه بررسی کرد. مطالعه ای توسط [
۱۸] نرخ‌های خالی در ساختمان‌های حومه‌ای قدیمی در نیوزلند را بررسی کرد و هم علل و هم پیامدهای آن را برای مرکز شهر این منطقه بررسی کرد. آنها یک رویکرد ترکیبی را به کار گرفتند و بررسی های میدانی را برای ارزیابی شرایط ساختمان با مصاحبه برای درک رانندگان جای خالی ترکیب کردند. عوامل شامل زیبایی‌شناسی ضعیف ساختمان، عدم دسترسی، و چالش‌های اجتماعی/اقتصادی مانند کاهش جمعیت و رقابت با سازه‌های جدیدتر و مقررات ساختمانی بود. تحقیقات اخیر رابطه پیچیده بین گردشگری و صلاحیت مجدد سهام مسکن در لیسبون را روشن کرده است. ادبیات در مورد مفاهیم اعمال شده در این فرآیندها، که به عنوان بازسازی، نوسازی، استفاده مجدد، تعمیر یا بازسازی نیز شناخته می شود، اجماع ندارند. علاوه بر این، گاهی اوقات به شرایط قانونی که در کشورهای مختلف متفاوت است، پایبند است. در تحلیل پیشرفته زیر، اصطلاحات استفاده شده توسط نویسندگان در داخل گیومه حفظ شد. مطالعه ای توسط [
۱۹] اثرات اجتماعی و اقتصادی گردشگری در یک محله لیسبون، به ویژه ارتباط بین اجاره‌های کوتاه‌مدت و «بهسازی سهام مسکن» را بررسی کرد. نظرسنجی آنها نشان داد که “ساختمان های بازسازی شده” یا به STR تبدیل می شوند یا آپارتمان ها خالی می مانند و سرمایه گذاری خرید برای اجاره Airbnb باعث جابجایی یک جامعه شهری، هم مستاجران و هم مالکان خانه می شود و به اصیل سازی منطقه کمک می کند. برای تقویت بیشتر این نگرانی ها، ر. [
۲۰] یک تحلیل جغرافیایی از “مجوزهای نوسازی” و اقامتگاه های گردشگری در لیسبون انجام داد. تحقیقات آنها نشان داد که بازسازی‌ها در مرکز شهر تاریخی عمدتاً منجر به ایجاد هتل‌ها یا ساختمان‌هایی شده است که برای اجاره‌های کوتاه‌مدت اختصاص یافته‌اند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که گردشگری ممکن است تأثیر قابل‌توجهی بر ماهیت «بهسازی سهام مسکن» در لیسبون داشته باشد، که به طور بالقوه به هزینه ساکنان طولانی‌مدت تمام می‌شود. مطالعه ای توسط [
۲۱] روابط بین «توانبخشی شهری»، نوآوری اجتماعی و فضاهای کاری جدید را در لیسبون مورد مطالعه قرار داد. بررسی اسناد حاکمیتی و برنامه‌ریزی شهری، تلاقی با تحلیل‌های فضایی و آماری، به نویسنده این امکان را می‌دهد تا مشاهده کند که موقعیت صنایع خلاق عمدتاً به مرکز تاریخی و «مناطق بازآفرینی شهری» مرتبط است، که با نوآوری‌های اجتماعی جدید خوشه‌بندی می‌شود. فضاهای کاری
اثرات زیست محیطی مناطق احراز صلاحیت شهری، از جمله آب و هوای محلی و کیفیت هوا [
۲۲,
۲۳]، منابع زمین و از دست دادن تنوع زیستی [
۲۴,
۲۵]، کاهش مصرف انرژی [
۷,
۱۶,
۲۶]و اثرات عملیات تجدید [
۸,
۱۴,
۲۷] همچنین یکی دیگر از موضوعات تحقیق است. کار از [
۱۲] به روزترین بررسی ادبیات را در مورد این موضوع ارائه می دهد.
این مقاله تأثیر پروژه‌های احراز صلاحیت مجدد ساختمان انجام شده در لیسبون، پرتغال، بین سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۲۲ را بر پویایی اجتماعی-اقتصادی شهر بررسی می‌کند.
بخش ۲ جزئیات مواد و روش های به کار رفته در این مطالعه.
بخش ۳ به مطالعه موردی اختصاص داده شده است، با ارزیابی تاثیر فعلی تحولات شهری اخیر بر پویایی اجتماعی و اقتصادی لیسبون و سناریوهای آینده نگری برای برآورد اثرات بالقوه آینده بر بافت اجتماعی-اقتصادی شهر.
بخش ۴ بحثی در مورد نتایج ارائه می دهد. سرانجام،
بخش ۵ نکات پایانی را ارائه می دهد و یافته های کلیدی تحقیق و پیامدهای آنها را برای برنامه ریزی و توسعه شهری در لیسبون و به طور بالقوه دیگر شهرهایی که با چالش های مشابه روبرو هستند، ارائه می دهد.
۲٫ مواد و روشها
این مطالعه با ارزیابی دگرگونی‌های ساختمان‌های خالی در دهه گذشته در لیسبون آغاز می‌شود. سپس، تأثیر کنونی این دگرگونی شهری برای تشخیص پیامدهای اجتماعی و اقتصادی آن، و همچنین برای پیش‌بینی پتانسیل بازسازی آتی آن، نقشه‌برداری و تحلیل می‌شود.
۲٫۱٫ منطقه مطالعه
مطالعه حاضر بر تلاش‌های احراز صلاحیت شهری انجام شده در لیسبون، پرتغال متمرکز است. لیسبون، پایتخت پرتغال، طبق سرشماری سال ۲۰۲۱ حدود ۵۵۰۰۰۰ نفر جمعیت دارد و مساحت آن ۱۰۰ کیلومتر مربع است. مانند بسیاری از شهرهای تاریخی اروپایی، لیسبون با چالش مداوم احیای هسته شهری خود، به ویژه در مورد تعداد روزافزون ساختمان‌های خالی مواجه است.
طرح جامع شهرداری شهر (PDM-
طرح جامع شهرداری به زبان پرتغالی)، که در سال ۲۰۱۲ اجرا شد، به طور مشخص از بازسازی شهری نسبت به ساخت و سازهای جدید در زمین های توسعه نیافته حمایت می کند. [
۲۸]. PDM تمام مناطق شهری توسعه یافته را به عنوان مناطق تاریخی طبقه بندی می کند، و بازسازی ساختمان را از طریق اعتبارات مالی و معافیت های مالیاتی برای توسعه دهندگان و صاحبان خانه که پروژه های مرمتی را انجام می دهند، تشویق می کند. برعکس، این طرح برای افرادی که از ساختمان‌های میراثی خود غفلت می‌کنند یا اجازه تخریب آنها را می‌دهند، مجازات‌هایی را اعمال می‌کند و احساس مسئولیت مشترک برای حفظ شخصیت معماری شهر را ترویج می‌کند. سند مرتبط دیگر، استراتژی بازسازی لیسبون ۲۰۱۱-۲۰۲۴ است [
۲۹]. این سند جامع چارچوب جدیدی را برای احراز صلاحیت شهری معرفی می‌کند که هدف آن تشویق سرمایه‌گذاری توسعه‌دهندگان خصوصی در پروژه‌های بازسازی است. به طور قابل‌توجهی، این استراتژی بر رویکرد «سه R» تأکید دارد: استفاده مجدد از ساختمان‌های خالی، بازسازی ساختارهای فرسوده، و صلاحیت مجدد مناطق شهری موجود. [
۳۰]. این استراتژی سیاسی اولویت‌بندی بازسازی شهری با افزایش علاقه بازار به تجدید صلاحیت ساختمان‌های خصوصی در لیسبون در حدود سال‌های ۲۰۱۴/۲۰۱۵ به طور قابل توجهی تقویت شد. این را می توان تا حد زیادی به افزایش تقاضای خارجی برای املاک در مناطق مرکزی نسبت داد. با توجه به عواملی مانند رشد گردشگری، هجوم ساکنان خارجی، و رشد بخش آموزش عالی، تقاضا برای مسکن در مکان‌های برتر شهر از عرضه پیشی گرفت. [
۳۱]. با عرضه محدود املاک مرکزی جدید و تقاضای فزاینده، ساختمان های موجود که نیاز به صلاحیت مجدد دارند به فرصت های سرمایه گذاری جذابی تبدیل شدند. این همگرایی عوامل – افزایش تقاضا، پتانسیل سرمایه گذاری، و چارچوب سیاست تشویقی – نقطه عطفی برای صلاحیت مجدد ساختمان های خصوصی در لیسبون ایجاد کرد.
۲٫۲٫ پویایی تحول آفرین ساختمان های خالی در طی یک دهه
این روش با ارزیابی تغییر ساختارهای غیر اشغالی در شهر لیسبون آغاز می شود. نقطه شروع لیستی بود که توسط شهرداری در سال ۲۰۰۹ منتشر شد و ساختمان هایی را که به طور کامل یا جزئی خالی بودند شناسایی کرد. معیارهای مورد استفاده در این فهرست بر اساس قوانین ملی (فرمان قانون شماره ۱۵۹/۲۰۰۶) بود که یک ساختمان شهری یا بخش مستقلی را که حداقل برای یک سال خالی از سکنه بوده است، خالی می‌داند.
از مجموعه داده اصلی، تنها ساختمان‌های کاملاً خالی برای تجزیه و تحلیل بیشتر انتخاب شدند و آدرس‌های مربوطه ارجاع جغرافیایی شدند. سپس پایگاه داده های جغرافیایی ساختمان های خالی با ادغام مجموعه ای از ویژگی های به دست آمده از طریق یک بررسی جامع تکمیل شد.
شکل ۱). بررسی، برای هر ساختمان خالی، ویژگی های زیر را بازیابی کرد:
این نظرسنجی با مراجعه به پورتال های داده باز، یعنی:
۲٫۳٫ کمی سازی تحول لیسبون: رویکردی دو مرحله ای
پس از توصیف تحولی که ساختمان‌های خالی از سر گذرانده‌اند، گام روش‌شناختی زیر قصد دارد تحول یک دهه‌ای را که در چشم‌انداز لیسبون رخ داده است، با در نظر گرفتن احیای مسکونی، پیشنهادات تجاری و خدماتی، و فعالیت‌های توریستی تعیین کند. با استفاده از یک رویکرد دو مرحله ای، تجزیه و تحلیل به بررسی اثرات فوری و پتانسیل آینده صلاحیت مجدد ساختمان می پردازد.
شکل ۲).
۲٫۳٫۱٫ کمی سازی تاثیر فعلی
تأثیر فوری ساختمان‌های احیا شده و اشغال‌شده بر منظر شهری با استفاده از یک رویکرد جامع برای ارزیابی مشارکت‌های اجتماعی و اقتصادی آنها ارزیابی شد. برای بعد اجتماعی، سهم ساختمان‌های مسکونی مجددا صلاحیت‌شده در بافت اجتماعی شهر با همپوشانی داده‌های دگرگونی ساختمان‌های خالی با داده‌های تنوع جمعیت ارزیابی شد.
برای ارزیابی پویایی، توزیع و روند جمعیت در شهرداری لیسبون، اطلاعات سرشماری سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۲۱ در یک محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) تجزیه و تحلیل شد. این امکان تجسم و اکتشاف فضایی داده های جمعیت را فراهم می کند. بلوک‌های سرشماری مورد استفاده در این مطالعه از مؤسسه ملی آمار پرتغال (INE) که بر سرشماری‌های ده ساله جمعیت نظارت می‌کند، تهیه شده است. این داده‌ها در مناطق آماری فشرده، به‌ویژه بخش‌ها و زیربخش‌های آماری، که توسط چند ضلعی‌ها در یک GIS مشخص شده‌اند، تولید می‌شوند. تجزیه و تحلیل به طور انحصاری بر بخش‌های فرعی متمرکز بود که کوچک‌ترین مناطق همگن در چارچوب GIS هستند. این بخش‌های فرعی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند، زیرا با بلوک‌های منفرد در مناطق شهری مطابقت دارند و دیدگاهی در سطح خرد درباره پویایی‌های جمعیتی در بافت بزرگ‌تر شهرداری لیسبون ارائه می‌دهند.
با استفاده از داده‌های جمعیت ساکن در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۲۱، نرخ تغییر برای هر یک از ۳۶۲۳ بلوک شهری در شهر لیسبون محاسبه شد که نشان می‌دهد کدام بخش از شهر جمعیت را از دست داده و کدام بخش شاهد رشد جمعیت بوده است. سپس، اثرات اقتصادی با در نظر گرفتن عملکرد ساختمان‌های اشغالی: تجارت و خدمات جدید یا فعالیت‌های مرتبط با گردشگری ارزیابی شد.
۲٫۳٫۲٫ بررسی پتانسیل های آینده
با حرکت فراتر از زمان حال، این تحلیل پتانسیل زیربنایی ساختمان‌های خالی، در حال ساخت و خالی در حال حاضر را از طریق دو سناریو آینده بررسی می‌کند. سناریوی اول یک وضعیت کوتاه مدت (۱ تا ۵ سال) را نشان می دهد که شامل ساختمان های خالی در شرایط خوب یا منصفانه و همچنین ساختمان های در حال ساخت می شود. سناریوی دوم یک ارزیابی اثرات بلندمدت (۵ تا ۱۰ سال) را توصیف می‌کند و شامل ساختمان‌های خالی در شرایط بد یا خراب به همراه ساختمان‌هایی است که تخریب شده‌اند. همه اینها دارایی های بالقوه آینده را تشکیل می دهند که می توانند بیشتر به احیای شهر کمک کنند.
۴٫ بحث
طبق یافته‌های ما، ساختمان‌های خالی لیسبون در طول دهه گذشته (۲۰۰۹-۲۰۲۲) تحت یک فرآیند تجدید صلاحیت قابل‌توجه قرار گرفتند. همانطور که پیش بینی می شد، این منجر به بهبود کیفیت موجودی ساختمان و کاهش شیوع سازه ها در شرایط نامناسب یا فرسوده شد. علاوه بر این، این تلاش احیا نه تنها منجر به معرفی مجدد واحدهای مسکونی به بازار مسکن محلی شده است، بلکه به ایجاد تعداد بیشتری از موسسات تجاری یا خدمات محور در کنار ظهور فعالیت‌های جدید مرتبط با توریست کمک کرده است. این فعالیت های اقتصادی در حال ظهور پیامدهایی بر کیفیت کلی فضاهای عمومی دارند. با تقویت ترکیبی از فعالیت‌های مسکونی، تجاری و تفریحی، ساختمان‌های احراز صلاحیت‌شده به تنوع کلی خیابان‌ها و محله‌ها کمک می‌کنند.
این بررسی همچنین نشان داد که در حالی که استفاده غالب از ساختمان‌های اشغال شده برای مقاصد مسکونی است و به دنبال آن فعالیت‌های تجاری یا خدماتی است، فعالیت‌های مرتبط با توریست در بخش قابل توجهی از این ساختمان‌ها یافت می‌شود. این واقعیت بر نقش گردشگری در اقتصاد محلی و تأثیر بالقوه آن در صلاحیت مجدد ساختمان های خالی در داخل شهر تأکید می کند. با این وجود، تأثیر ساختمان‌های تغییر کاربری توریست‌گرا در شهرهای قدیمی می‌تواند دو جانبه باشد. ساختمان‌های توریست‌محور می‌توانند با ایجاد درآمد برای مشاغل (به عنوان مثال، رستوران‌ها، مغازه‌ها و غیره) و صاحبان املاک به اقتصاد محلی کمک کنند. [
۳۴,
۳۵]. علاوه بر این، آنها فرصت‌های شغلی را در بخش‌های مهمان‌نوازی، خرده‌فروشی و حمل‌ونقل ایجاد می‌کنند و پایه مالیاتی شهر را بهبود می‌بخشند. [
۳۶,
۳۷,
۳۸]. این افزایش درآمد امکان سرمایه گذاری بیشتر در زیرساخت ها، خدمات عمومی و پروژه های توسعه شهری آینده را فراهم می کند [
۳۹,
۴۰]. فعالیت های توریستی همچنین می تواند مناطقی از شهر را که قبلاً نادیده گرفته شده بودند احیا کند و سرمایه گذاری در مناطق اطراف را تشویق کند. این می تواند به بهبود فضاهای عمومی، ارتقاء زیرساخت ها و کاهش نرخ جرم و جنایت که اغلب با ساختمان های متروکه مرتبط است منجر شود. با این حال، برخی از اثرات منفی ممکن است رخ دهد. هجوم گردشگران و کسب‌وکارهای پذیرایی می‌تواند ارزش ملک و اجاره را بالا ببرد و منجر به اصیل‌سازی، دانش‌آموزی و جابه‌جایی شود. [
۱۹,
۲۰,
۴۱]. این می تواند ساکنان طولانی مدت را مجبور به ترک محله های خود کند، بافت اجتماعی را مختل کند و به طور بالقوه باعث نارضایتی گردشگران شود. [
۴۲,
۴۳,
۴۴]. علاوه بر این، افزایش فعالیت توریستی می‌تواند بر زیرساخت‌های موجود، مانند تامین آب، سیستم‌های مدیریت پسماند، و حمل‌ونقل عمومی فشار وارد کند. [
۴۵,
۴۶,
۴۷]. این امر ممکن است نیاز شهر را به سرمایه گذاری بیشتر در ارتقاء برای اطمینان از دسترسی به خدمات ضروری داشته باشد. حفظ تنوع اجتماعی و اقتصادی شهر می تواند به عنوان اتکای بیش از حد به گردشگری به خطر بیفتد و می تواند به یکسان سازی شخصیت شهر منجر شود، با فروشگاه ها و خدماتی که در درجه اول به ترجیحات گردشگران توجه می کنند. این می تواند منجر به از دست دادن مشاغل محلی و ویژگی های منحصر به فرد مانند مغازه های تاریخی یا سنتی شود [
۴۸,
۴۹]. علاوه بر این، نقاط توریستی می توانند بیش از حد شلوغ شوند و مزاحمت هایی برای ساکنان ایجاد کنند و کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار دهند. این می تواند به صورت آلودگی صوتی، خیابان های شلوغ، و مشکل در دسترسی به امکانات رفاهی ظاهر شود [
۴۶,
۵۰].
با مدیریت دقیق توسعه ساختمان‌های تغییر کاربری توریستی، شهرها می‌توانند منافع اقتصادی و فرهنگی مثبت را به حداکثر برسانند و در عین حال اثرات منفی بالقوه را کاهش دهند. استراتژی‌هایی مانند توسعه با کاربری مختلط، مقررات منطقه‌بندی (مثلاً محدود کردن تعداد اقامتگاه‌های اجاره‌ای کوتاه)، و ترویج شیوه‌های گردشگری مسئولانه می‌تواند به اطمینان حاصل شود که تلاش‌های احیا منجر به یک محیط شهری فراگیرتر و پایدار می‌شود.
اثرات اجتماعی تجدید صلاحیت ساختمان ها از طریق عملکرد غالب مسکونی مشاهده شده در ۷۷ درصد از ساختمان های اشغال شده مشهود است. با این وجود، از طریق تجزیه و تحلیل پراکندگی فضایی این ساختمان‌ها و تأثیر آنها بر پویایی جمعیت در سطح بلوک، یافته‌ها نشان می‌دهد که حضور واحدهای مسکونی به طور قابل‌توجهی کاهش متوسط جمعیت تجربه شده توسط لیسبون در دهه گذشته را کاهش نمی‌دهد. با بررسی دقیق‌تر بلوک‌هایی که کاهش جمعیت را تجربه کردند، آشکار می‌شود که در کنار راه‌اندازی مجدد ساختمان‌های مسکونی با صلاحیت مجدد، مسکن‌های اجاره‌ای کوتاه‌مدت نیز افزایش یافته است. به عنوان مثال، در یک بلوک که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۱ شاهد کاهش ۱۹ درصدی ساکنان بود، چهار ساختمان مسکونی مجدداً صلاحیت‌شده و ۲۱۳ تخت برای اهداف اجاره‌ای مجدداً معرفی شدند. این وضعیت مطابق با سایر مطالعاتی است که به تأثیر اجاره های کوتاه مدت بر کاهش جمعیت در لیسبون مربوط می شود. [
۴۱].
از طریق مدل‌سازی جغرافیایی سناریوهای توسعه شهری آینده، بر اساس وضعیت فعلی و شرایط حفظ ساختمان‌های خالی باقی‌مانده، برنامه‌ریزان شهری می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد بهینه‌سازی منطقه‌بندی کاربری زمین، سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی استراتژیک و طرح‌های توسعه هدفمند جامعه اتخاذ کنند. با تجزیه و تحلیل کامل توزیع فضایی و وضعیت این املاک خالی، برنامه ریزان بینش ارزشمندی در مورد فرصت ها و چالش های بالقوه ای که برای رشد و پایداری شهر ارائه می دهند به دست می آورند. این رویکرد مبتنی بر داده به برنامه‌ریزی شهری، که از مدل‌سازی جغرافیایی ساختمان‌های خالی اطلاع‌رسانی می‌شود، امکان اولویت‌بندی مناطق برای احیا یا توسعه مجدد را با در نظر گرفتن عواملی مانند نزدیکی آنها به امکانات موجود، شبکه‌های حمل‌ونقل، ملاحظات زیست‌محیطی و نیازهای جامعه فراهم می‌کند. با تخصیص استراتژیک منابع و مشوق‌ها، برنامه‌ریزان می‌توانند استفاده مجدد تطبیقی از ساختمان‌های خالی را تشویق کنند، توسعه پرکننده را ترویج کنند و گسترش شهری را به حداقل برسانند. علاوه بر این، در میان ساختمان‌های خالی، برخی از بناهای تاریخی مانند کاخ‌ها یا مکان‌های صنعتی با ارزش میراث قابل توجهی هستند. صلاحیت مجدد این ساختمان ها برای استفاده معاصر نه تنها ارزش تاریخی آنها را حفظ می کند، بلکه محله های اطراف را نیز احیا می کند. علاوه بر این، ساختمان‌های تاریخی تغییر کاربری داده شده به عنوان آهنربا برای گردشگری فرهنگی عمل می‌کنند و بازدیدکنندگان مشتاق برای کشف میراث شهر را به خود جذب می‌کنند. به همین ترتیب، سایت‌های خالی باقی‌مانده را می‌توان از طریق استفاده‌های موقت، مانند پروژه‌های کوچک مقیاس مانند باغ‌های پاپ آپ، زمین‌های بازی، یا بازارها احیا کرد. این ابتکارات نوآوری اجتماعی را تقویت می کند، انسجام جامعه را تقویت می کند و با استفاده مجدد از فضاهای کم استفاده برای لذت و مشارکت عمومی، مزایای زیست محیطی ایجاد می کند. [
۵۱,
۵۲]. علاوه بر مزایای اجتماعی، تلاش‌های موقت برای احیای مجدد مزایای زیست‌محیطی نیز ایجاد می‌کند. باغ های پاپ آپ و فضاهای سبز به تنوع زیستی شهری کمک می کنند، کیفیت هوا را بهبود می بخشند و اثر جزیره گرمایی را کاهش می دهند. این پروژه‌ها با وارد کردن پوشش گیاهی به زمین‌های خالی، به کاهش رواناب آب طوفان، افزایش سلامت خاک و ایجاد زیستگاه برای حیات وحش محلی کمک می‌کنند. [
۵۳,
۵۴]. علاوه بر این، این کاربری‌های موقت می‌توانند به‌عنوان انکوباتور برای پروژه‌های توسعه مجدد بزرگ‌تر و دائمی‌تر عمل کنند و به برنامه‌ریزان شهری و ذینفعان محلی (مدارس، سازمان‌های غیردولتی، گروه‌هایی از شهروندان و غیره) اجازه آزمایش ایده‌ها، جمع‌آوری بازخورد از جامعه، و ارزیابی قابلیت اجرا مداخلات آینده در این زمینه، این فضاها ممکن است به بحث در مورد نقش تولیدی شهر، هم برای غذا و هم برای تولید صنعتی پاک کمک کنند.[
۵۵,
۵۶]). به طور کلی، تلاش‌های موقتی برای احیای مجدد به سرزندگی، انعطاف‌پذیری و پایداری فضاهای شهری کمک می‌کند و در عین حال کیفیت زندگی ساکنان را افزایش می‌دهد.
۵٫ نتیجه گیری ها
این مطالعه تجزیه و تحلیل جامعی از تلاش‌های احیای ساختمان‌های خالی در لیسبون، پرتغال، از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۲، با پیش‌بینی‌هایی که به آینده گسترش می‌یابد، ارائه می‌کند. یافته‌ها بینش‌ها و توصیه‌های ارزشمندی را ارائه می‌دهند که در زمینه وسیع‌تر بازآفرینی شهری قابل استفاده است.
با توجه به مطالعه ما، پیشرفت قابل توجهی در تبدیل بخش قابل توجهی از ساختمان‌های خالی به فضاهای اشغالی، عمدتاً رفع نیازهای مسکونی، حاصل شده است. ساختمان‌های احراز صلاحیت‌شده اکنون ترکیبی متنوع از عملکردها، از جمله موسسات تجاری/خدماتی، اجاره‌های کوتاه‌مدت، و هتل‌ها را در کنار واحدهای مسکونی ارائه می‌کنند. این تنوع عملکردی نه تنها فعالیت های اقتصادی را با تامین نیازهای مختلف تحریک می کند، بلکه به رشد و پویایی کلی شهر نیز کمک می کند. این مطالعه همچنین برنامه های توسعه بالقوه آینده و چشم انداز بلند مدت برای ساختمان های خالی باقی مانده را مورد بررسی قرار داد. در حالی که شرایط فعلی آنها با چالش هایی روبرو است، این ساختارها فرصت های منحصر به فردی را برای برنامه ریزی استراتژیک و تعیین بر اساس روندهای در حال تحول بازار و نیازهای آینده ارائه می دهند. دو حوزه کلیدی تلاش های تحقیقاتی آینده را هدایت خواهند کرد. حوزه اول بر ارزیابی دقیق چگونگی تأثیر افزایش مالیات بر دارایی شهرداری بر بازسازی ساختمان متروکه در لیسبون متمرکز خواهد بود. حوزه دوم شامل تجزیه و تحلیل عمیق تری از پویایی تجاری ناشی از این پروژه های نوسازی است.
یافته‌های این مطالعه، بینش‌های مهمی را برای شهرهای دیگر ارائه می‌دهد که به طرح‌های احیای مشابه فکر می‌کنند. اولویت‌بندی مسکن از طریق تغییر ساختمان‌های خالی می‌تواند راهبردی مؤثر برای تقویت رشد شهری و رفع نیازهای جمعیت رو به رشد باشد. این رویکرد با به حداکثر رساندن استفاده از سازه های موجود، کاهش نیاز به ساخت و ساز جدید و اثرات زیست محیطی مرتبط، پایداری را ارتقا می دهد. علاوه بر این، گنجاندن فضاهای سبز و امکانات رفاهی در این طرح های احیا بسیار مهم است. حیاط‌ها، باغ‌های روی پشت‌بام و پارک‌هایی که به‌طور استراتژیک طراحی شده‌اند، می‌توانند کیفیت زندگی ساکنان را افزایش دهند، تعاملات اجتماعی را ارتقا دهند و به محیط شهری پایدارتر کمک کنند. [
۵۴,
۵۷]. علاوه بر این، ترویج تنوع عملکردی در فضاهای احیا شده می تواند فعالیت اقتصادی را تحریک کند، نیازهای مختلف را برآورده کند و به سرزندگی محله های اطراف کمک کند. [
۵۸]. در نهایت، درگیر شدن در برنامه ریزی جامع برای استفاده آتی از ساختمان های خالی، با در نظر گرفتن نیازهای فوری و بلند مدت، برای به حداکثر رساندن تأثیر بلندمدت آنها و تضمین توسعه پایدار شهری ضروری است.
