خلاصه

اثرات نامطلوب فزاینده تغییرات آب و هوایی (به عنوان مثال، الگوهای بارندگی، خشکسالی و سیل)، همراه با نیازهای روزافزون آب، اغلب به یک مسئولیت احتمالی برای جوامع مصرف کنندگان آب تبدیل می شود. پیچیدگی‌های اضافی به دلیل اولویت‌های رقابتی، حقوق آب و منابع آب فرامرزی به وجود می‌آیند. بنابراین، شیوه‌های متعارف مدیریت آب باید به سمت رویکردهای جامع‌تر و پاسخگوتر، حتی برای سیستم‌هایی با داده‌های محدود، تغییر کند. علاوه بر این، مدیران آب باید تکنیک های مدیریت پویا و تعاملی را برای سیستم های موجود در اولویت قرار دهند. یکی از این تکنیک های مدیریت، بانکداری آب است که تمرکز این مطالعه است. در اینجا، یک مدل تخصیص آب تعاملی پویا، که مدیران آب و احزاب ناهمگن با تقاضاهای رقیب را در بر می گیرد، توسعه می یابد. فروش داوطلبانه سهام آب بین طرفین از طریق مورد خاص رودخانه مدجردا در تونس، نمونه ای عالی از یک حوضه فرامرزی با داده های هیدرولوژیکی محدود و الزامات مصرف آب متناقض بین بخش های بالادست و پایین دست، نشان داده شده است. مجموعه‌ای از سناریوها برای تحلیل اول با این مدل توسعه می‌یابد: دو سناریو مدیریتی که شامل تجارت بدون آب و گزینه بانکداری آب است. سه سناریوی تقاضا که شامل ترکیبی از شرایط تقاضای آب ثابت، کم و زیاد است. و دو سناریوی هیدرولوژیکی که شامل شرایط خشک و مرطوب است. بر اساس یک مدل اقتصادی، اثرات اقتصادی بانکداری آب با استفاده از تخمین‌هایی از هزینه‌های کمبود آب که برای کاربران آورده شده است، محاسبه می‌شود که بزرگی را نشان می‌دهد. نتایج نشان می‌دهد که تکنیک بانکداری آب می‌تواند با بهینه‌سازی مدیریت، بهره‌برداری و حفظ سیستم‌های ذخیره آب طبیعی و مصنوعی و زیرساخت‌های توزیع آب، دسترسی به منابع آب را بهبود بخشد. به طور خاص، بانکداری آب می تواند ضررهای سود کاربران را در شرایط سخت (به عنوان مثال، خشکسالی)، حتی با داده های هیدرولوژیکی محدود، جبران کند. این تکنیک مدیریت آب به دولت تونس این امکان را می دهد که اثرات اقتصادی خشکسالی بر کشاورزان را به حداقل برساند و با بهینه سازی پتانسیل ذخیره آب در سال های بارندگی فراوان، برای عدم قطعیت های آینده برنامه ریزی کند.