به عنوان یک اصطلاح، مسکن منصفانه به نظر یک چیز کاملاً ساده به نظر می رسد: طبق قوانین فدرال (و اغلب ایالتی)، تبعیض علیه شخصی بر اساس نژاد، رنگ، مذهب، جنسیت، منشاء ملی، معلولیت یا وضعیت خانوادگی در هنگام اجاره غیرقانونی است. ، فروش یا تامین مالی مسکن. تمام شد و گردگیری شد، درست است؟ جاستین بوئر، مدیر برنامه ریزی جامعه و محیط زیست برای این سازمان، می گوید نه دقیقاً هیوستون-شورای منطقه گالوستون، که اخیراً با لورا اونینهو از مدافع برای یک پرسش و پاسخ به افتخار ماه مسکن منصفانه به گفتگو نشست.

فقط به این دلیل که قوانینی در این کتاب وجود دارد به این معنی نیست که صاحبخانه ها، صاحبان خانه یا وام دهندگان به طور خودکار قانون را می دانند و تبعیض را متوقف می کنند. در عوض، بوور می‌گوید، اجرای قانون تا حد زیادی بر عهده مستاجرین و خریداران خانه از طبقات محافظت‌شده است تا زمانی که مورد تبعیض قرار می‌گیرند را تشخیص دهند و گزارش دهند، به این معنی که قانون همیشه به طور مداوم اجرا نمی‌شود. و اقدامات تبعیض آمیز در خرید مسکن همیشه به راحتی قابل تشخیص نیست. باور می‌گوید: «گاهی اوقات، تبعیض به روش‌های پنهان‌تری اتفاق می‌افتد، مانند زمانی که مالکان قوانینی دارند که اجاره آپارتمان را برای گروه‌های خاصی از مردم دشوار می‌کند یا زمانی که به افراد دارای معلولیت کمک نمی‌کنند زندگی راحت داشته باشند.

مقاله Defender تجزیه آسانی از پرچم‌های قرمز را در فروش و اجاره مسکن و همچنین وام‌های رهنی ارائه می‌کند تا مستاجران و خریداران خانه در هنگام یافتن مکان بعدی خود هوشیار باشند. Onyeneho همچنین دلیل قوانین مسکن منصفانه و اینکه چرا مسکن منصفانه برای مبارزه مداوم با نابرابری سیستمیک که عمیقاً جوامع به حاشیه رانده شده را تحت تأثیر قرار می دهد بسیار مهم است، توضیح می دهد.