میدان شهر. “شهر میدان” یک استراتژی برای ساختمان ها برای مبارزه با محیط خارجی است. کل مدرسه از دو حلقه ساده مربعی تشکیل شده است: حلقه بزرگتر اهداف آموزشی دارد، در حالی که حلقه کوچکتر برای اقامت است. “شهر مربع” نشان دهنده یک “طبیعت مصنوعی محلی” است که از گوبی حک شده است و حس قوی دفاعی و عزم راسخ برای محافظت از فضای داخلی در برابر نیروهای طبیعت را نشان می دهد. این یک شهر آموزشی است که از شن های زرد گوبی جدا شده است. ساختمان چهار طبقه اسکوئر سیتی به طول ۱۴۰ متر به صورت افقی امتداد یافته و ارتباط نزدیکی بین معماری و چشم انداز بی کران ایجاد می کند.

حیاط. حیاط نزدیک به ۹۰۰۰ متر مربع در “شهر میدان” یک طبیعت مصنوعی است که باعث تولد “باغ صد درخت” شده است. زمین حیاط به صورت میکروتوپوگرافی با اختلاف ارتفاع نزدیک به ۳ متر حجاری شده و لایه هایی به فضا اضافه کرده است. امید است که روزی صحنه ای را به تصویر بکشد که “سایه درختان سبز در روزهای طولانی تابستان ادامه دارد و انعکاس آلاچیق به حوض می ریزد.” حیاط در گوشه شمال غربی باز می شود و یک میدان نمایش در فضای باز را تشکیل می دهد.

قدرت. خطوط افقی ممتد و فرم های ساده دارای استحکام قدرتمندی هستند که منعکس کننده ویژگی های منطقه غربی و همسو با قابلیت های ساخت و ساز محلی هستند. در چشم انداز وسیع، صراحت و وضوح یک کیفیت طبیعی را در بر می گیرد. تضاد با مقیاس اغراق آمیز سازه ها این احساس را تقویت می کند.

آجرکاری. اگر سادگی شکلی از قدرت است، آجرکاری در مناطق خاص گرما را تجسم می بخشد. بخش های مهمی از دیوارهای گچ بری شده بزرگ با آجرهای واقعی ساخته شده و تضادی با ساختمان اصلی ایجاد می کند. وجود آجرکاری به معماری حس دست ساز قوی می بخشد و حس گرما را به ساختار ناهموار می بخشد.

گردآوری مدرسه مکانی برای تجمع است. فضای چهار طبقه دهلیز مرتفع مرکز آموزشی در داخل روشن است و نورگیر دندانه اره ای همگن در بالا دارد. کل فضا حالتی باز و یکپارچه را نشان می دهد. دهلیز مشترک عمودی یک سالن چند منظوره است که امکانات مختلفی را برای تدریس در آینده ارائه می دهد.

کتابخانه محل تقاطع رینگ میدان آموزشی و حلقه اسکان است که به عنوان قطب ترافیک کل مدرسه عمل می کند. دهلیز توخالی دایره ای به فضای عمومی باز می شود و نور از بالا به داخل می ریزد و دهلیز را روشن و آرام می کند. مکانی برای تبادل کتاب و دنیای معنوی است. در سال های آینده، بدون شک به یکی از خاطره انگیزترین مکان های دانش آموزان تبدیل خواهد شد.

غروب آفتاب فضای باز در ضلع غربی از طریق هفت طاق متوالی عظیم به حیاط داخلی متصل می شود. این ساختارهای بزرگ نه تنها به منطقه پاسخ می دهند، بلکه مفهوم “شهر” را نیز بیشتر برجسته می کنند. دانش آموزان هر روز می توانند مشاهده کنند که خورشید از کدام طاق غروب می کند. این نه تنها موضوع انباشت دانش است، بلکه یک نقطه کانونی برای تشکیل خاطرات جمعی در محوطه دانشگاه است.