ندر میان کباب‌فروشی‌ها، غذای آماده کارائیب و آپارتمان‌های نوساز پر زرق و برق در دالستون، شمال شرقی لندناولین مسجد ترکیه در بریتانیا قرار دارد. مانند بسیاری از چیزهایی که توسط و برای جوامع ریشه دار در این بخش به شدت اصیل لندن ساخته شده است، برای بقا می جنگد.
ارکین گونی، ۵۹ ساله، مدیر و مالک مسجد رمضان، که به نام مسجد شاکلول لین نیز شناخته می شود، گفت: «قبض های ما سه برابر شده است، هزینه های نگهداری ساختمان افزایش یافته است و ما پول کافی جمع آوری نمی کنیم. او گفت که این مسجد ممکن است تا ماه رمضان آینده مجبور شود درهای خود را ببندد.
هزینه های ماهانه حدود ۴۰۰۰ پوند است. او گفت: «اگر خوش شانس باشیم، هفته ای ۲۰۰ تا ۳۰۰ پوند دریافت می کنیم. او اخیراً قبض برق ۱۷۰۰۰ پوندی دریافت کرده است.
هنگامی که نگهبان جمعه گذشته از مسجد بازدید کرد، مراسم ترحیم در حال برگزاری بود. این منبع درآمد اصلی مسجد است. بقیه با کمک های اهدایی که به شدت کاهش یافته است تکمیل می شود. مرگ یکی از عزیزان نه تنها آسیبی برای جامعه است، بلکه اغلب به معنای از دست دادن یک اهداکننده همیشگی است.
گونی مالک زمینی است که مسجد در آن قرار دارد. او گفت که این مسجد می تواند در طول سال مجبور به پذیرش پیشنهادات توسعه دهندگان شود. ده سال پیش، او پیشنهادی ۱۳ میلیون پوندی و در سال های اخیر پیشنهادی ۱۸ میلیون پوندی دریافت کرد. آنها می خواهند آن را پایین بیاورند و به آپارتمان تبدیل کنند. این غم انگیز است.»
اگر زمین به توسعه دهندگان فروخته شود، ساختمان فعلی تخریب می شود و امید می رود که یک «مسجد مختلط» جایگزین آن شود. «اگر باید آن را بازسازی کنیم، یک مسجد و چند فروشگاه خرده فروشی در طبقه همکف و آپارتمان در بالای آن خواهیم داشت. گونی گفت: این انرژی همان انرژی را نخواهد داشت.
این مسجد اولین بار در سال ۱۹۰۳ ساخته شد و در ابتدا به عنوان کنیسه برای جامعه یهودیان مورد استفاده قرار گرفت. در دهه ۱۹۷۰، این ساختمان متروک شد و توسط پدر ارکین، رمضان گونی، که آن را به اولین مسجد ترکیه در بریتانیا تبدیل کرد، تصرف شد. «در آن روزها، رونق داشت، با مردم و حمایت همراه بود. در آن زمان هیچ مشکل مالی وجود نداشت.»
گونی گفت: در سال‌های اخیر، جماعت ترک‌های قبرسی که در مسجد حضور داشتند، «درگذشته‌اند، نقل مکان کرده‌اند یا نمی‌توانند به اینجا برسند».
دالستون از دهه ۲۰۰۰ دستخوش اصالت‌سازی شدید شده است و کمپین‌ها برای دور نگه داشتن بازار ریدلی رود در نزدیکی دست توسعه‌دهندگان مبارزه کرده‌اند. با این وجود، اجاره بها افزایش یافته و بسیاری از مردم محلی قدیمی مجبور به ترک خانه شده اند.
گونی گفت: «بسیاری از جامعه به دلیل عدم توانایی مالی برای زندگی در این منطقه نقل مکان کرده اند. آنها از آنجا نقل مکان کردند زیرا نمی توانند زندگی کنند. ما جامعه خود را از دست داده ایم.»
گونی گفت: نسل‌های جوان‌تر از ترک‌های قبرسی بریتانیایی نیز حضور در مسجد را متوقف کرده‌اند، زیرا آنها “غربی و قطع ارتباط” هستند. ما همچنان با آنها تماس می گیریم و آنها را تشویق می کنیم که برگردند. ما سعی می کنیم این پل را بسازیم اما دشوار است.»
همچنین رقابت در سطح محلی افزایش یافته است و از زمان افتتاح مسجد رمضان حدود ۱۰ مسجد در این منطقه افتتاح شده است. افزایش هزینه ها به کسانی که در مسجد عبادت می کنند نیز ضربه می زند. گونی گفت: “جماعت اینجا قوی نیست، همه در خط نان هستند.” برخی از افراد به قرار دادن دکمه در جعبه مجموعه متوسل شده اند.
گونی حدود ۱۲ سال پیش اداره مسجد را بر عهده گرفت. قبل از این، او یک کلوپ شبانه داشت. او گفت: «یک روز گفتم «دیگر این کار را نمی‌کنم» و درها را بستم. مایکل، “پسر مسیحی خوب” که به حفظ مسجد کمک می کند، در تمام طول مدت در کنار گونی بوده است. او گفت: «او از جان مک ویکار به گاندی رفته است.
سیستم صوتی که قبلاً در کلوپ شبانه خانه‌های بد بو می‌پرداخت، اکنون در مسجد قرار دارد. گاهی اوقات، بلندگوها را روی پشت بام می گذارند در حالی که اذان، اذان مسلمانان، در خیابان های پایین پخش می شود. گونی گفت: «من رئیس معمولی مسجد شما نیستم.
او خواستار کمک های مالی منظم برای سرپا نگه داشتن مسجد است. او گفت: «اگر ۱۰۰ نفر در ماه به ما پنج یا یک تنر بدهند، فشار را کم می کند. او همچنین برای تعمیر این بنای تاریخی پول جمع آوری می کند. اخیراً تعمیر یک پنجره شکسته در سقف مسجد بیش از ۲۰۰۰ پوند هزینه داشته است.
گونی گفت: «من برای پول اینجا نیستم، اگر بودم، ساختمان را می فروختم و می رفتم. این مسجد است، نباید برای فروش باشد، نباید در آن دخالت کرد. این یک مکان مقدس است.»