توضیحات متنی ارائه شده توسط معماران. Space for Something درباره سکون در فضایی بدون کسب و کار است. در ابتدا ممکن است کمبود به نظر برسد، گویی فضا ناقص است. اما چیزی که ما از این فضا یاد گرفتیم این است که در طول یک لپس زنده بودن را حفظ می کند. بدون استفاده رسمی، فضا فقط “هست” است. تا زمانی که یک روال معمولی در دستور کار قرار گیرد، ساعات کاری تعیین شود، اثاثیه برسد و سیستم امنیتی متصل و روشن شود، بدون نظارت و هدایت نمی شود. به ندرت در مورد آن صحبت می شود، این بار که معماری نمایش داده نمی شود، اما دقیقاً در خلال این لغزش هاست که شخصیت فضایی مستقل، طولانی مدت و خام از برنامه می درخشد. شخصیت فضایی برای هر کاربری، فضایی برای چیزی.

این پروژه شامل بازسازی و اضافه کردن یک رستوران کوچک بود که آتش سوزی آشپزخانه به آن آسیب رسانده بود. پاکسازی آسیب و ارزیابی یکپارچگی سازه باقیمانده، که به عنوان “زیان کامل” تلقی می شود، اولین مرحله در روند طولانی بازسازی فضا بود. فضای داخلی بازسازی شده تمام عناصر دست نخورده را حفظ کرده است، از جمله تقسیم ساده جلو و عقب در چیدمان. تغییر اصلی ساختمان در نمای جلویی ایجاد شد، جایی که آجر اصلی از چسب ساختمانی مورد استفاده برای نمای تزئینی EIFS که در دهه ۸۰ استفاده می شد آسیب دیده بود.

با پیروی از ایده فصل‌های زندگی غیرقابل پیش‌بینی ساختمان‌ها، ما روی ایده‌های فضایی بلندمدت و مستقل از برنامه تمرکز کردیم که به رابطه بین فضای داخلی و یک منظره خیابانی ناهموار و ناهموار و پر ترافیک می‌پردازد. دهانه های بزرگتر از جمله دو در معرفی شدند تا از امکان تقسیم فضای داخلی به دو قسمت در برخی مواقع، مانند دهه های گذشته پشتیبانی شود. یک نمای کشویی تاشو سخاوتمندانه فضای داخلی موجود را به یک پاسیو جدید در فضای باز متصل می کند، که توسط یک دیوار محرمانه جدید بلوک سفالی مشخص و محافظت می شود.

فضای بیرونی افزودنی غیر محتمل در یک بافت حومه شهری و پر ترافیک است، اما برای پاسخگویی به بافت شهری درازمدت (به جای اولویت های زمانی در خلاصه پروژه)، زندگی عابران پیاده که به دلیل اتوبوس در گوشه و کنار می ماند، طراحی شده است. توقف و یک بلوک مسکونی در پشت نوار تبلیغاتی. تکه‌ای از آجرهای سفالی متمایز (زرد، خاکستری، قرمز و قهوه‌ای، کوچک و بزرگ) و یک پالت رنگ بستنی متنوع، با توجه به رویکرد صرفه‌جویانه برونو تاوت، در یک بودجه محدود، یک شخصیت فضایی خاص را ایجاد می‌کند.

این فضا که به طور آزمایشی برای ارائه فصلی جدید به یک رستوران قدیمی چینی تجهیز شده بود، برای مدت طولانی بسته بود در حالی که مالکان به این فکر می کردند که چه کاری انجام دهند و چگونه کسب و کار را راه اندازی مجدد کنند. دوره آزمایش/بسته شدن طولانی مدت زمان ایده‌آلی برای به تصویر کشیدن خصوصیات فضایی اولیه این فضای خالی و بدون مبلمان برای چیزی و فروتن‌ترین مجموعه‌ای از روابط معماری شد: یک چراغ آویز که به طور آزمایشی روی دیوار قلاب شده بود، یک صندلی که به طور موقت در گوشه قرار می‌گرفت. ، سطل زباله (به نوعی همیشه موجود) و نور طبیعی که سخاوتمندانه فضا را اشغال می کند چه کسی آنجا باشد یا نباشد.