۱٫ معرفی

یک فرآیند یادگیری متقابل در طول مدت اعزام در ایالات متحده افزایش یافته است. با ترکیب یک رویکرد تکاملی و یک رویکرد طراحی مشارکتی، گروه تحقیقاتی مشترک بین‌رشته‌ای از ایتالیا یک رویکرد تحقیقاتی ترکیبی را ایجاد کرد، با هدف راه‌اندازی ابتکارات کارآفرینی مبتنی بر دانش و همچنین شیوه‌های اجتماعی و ابتکارات شمول اجتماعی در راستون (لوئیزیانا) و بوستون (ماساچیستز). این گروه تحقیقاتی فعالیت هایی را با هدف معرفی رویکرد حساس به مکان برای مدیریت انتقال از طریق تنوع فناوری انجام داده است. چندین مطالعه موردی به طور هدفمند انتخاب شده اند تا جنبه های مختلف منطق پروژه را آشکار کنند.

این مقاله در مورد مطالعه موردی انجام شده در Ruston (LA، ایالات متحده)، به‌ویژه کمپ آلاباما گزارش می‌دهد، که نمونه‌ای از طراحی فراگیر از طریق اصول طراحی دایره‌ای و روش‌های ساخت و ساز با فناوری پایین است. این عمل از نظر ویژگی های زیر مرتبط است:

۲٫ مواد و روشها

۳٫ بحث و محدودیت

مطالعه موردی توسعه یافته توسط محققان اروپایی با همکاری محققین تعبیه شده موسسه میزبان در لوئیزیانا نتایج جالبی را نشان داد که باید در بسته ابزار پروژه TREnD مورد بحث و اجرا قرار گیرد.

شکاف دیگر در غیاب دخالت فناوری های دیجیتال (مثلاً برنامه دیجیتال برای تبادل مواد و داده ها، تعامل با کاربران و غیره) در این فرآیند مشهود است. در چشم انداز آینده، درگیر کردن کاربران و ذینفعان از طریق فناوری های دیجیتال می تواند به عنوان یک محرک در ایجاد یک پایگاه داده اطلاعاتی در مورد منابع، اعم از مادی و غیرمادی، مرتبط با نیازهای کاربر عمل کند. این مداخلات نه تنها بر جریان‌های مادی و انرژی تأثیر می‌گذارد، بلکه بر روابط اجتماعی نیز تأثیر می‌گذارد، و در مقیاسی عمل می‌کند که از طریق استفاده از شبکه‌ها و فناوری‌های توانمند، می‌تواند ابعاد همسایگی و جهانی را در یک چشم‌انداز سیستمی در بر گیرد.

این انعکاس در زمینه وسیع تری گنجانده شده است که در آن پروژه به عنوان یک فرآیند دائما در حال تغییر تکامل می یابد و هدف آن پاسخگویی انعطاف پذیر و سازگار به نیازهای در حال تحول جامعه و محیط اطراف است. طراحی مشارکتی که به عنوان رویکردی برای تجدید حل مسئله از طریق گفتگو و به اشتراک گذاری تجربه درک می شود، بر مشارکت فعال کاربران و جوامع در فرآیندهای طراحی تاکید می کند. راه حل های نوآورانه از فرآیندهای تولید مشترک و حکومت مشترک، ادغام ابعاد مادی و غیر مادی و همچنین جنبه های شناختی و عملیاتی پدید می آیند. در نهایت، ادغام بعد اقتصادی، اجتماعی و فنی در فرآیند طراحی، ترویج یک رویکرد جامع به توسعه شهری، نشان دهنده کلیدی برای باز کردن راه حل های پایدار ضروری برای رسیدگی به چالش های آب و هوا، از جمله تغییرات آب و هوا است.

۴٫ نتیجه گیری

هدف این مشارکت برجسته کردن پتانسیل تکرارپذیری یک فرآیند اقدام-پژوهشی است که آموزش، آموزش، طراحی مشارکتی و ظرفیت‌سازی را ترکیب می‌کند و یک موسسه دانشگاهی نزدیک به قلمرو، سهامدارانی که بخش فعال جامعه هستند و کسب و کار قادر به اهدای زمان و منابع: مدل استودیو ARCH 335.

استانداردسازی فرآیند، یکی از ستون‌های اساسی رویکرد نوآورانه، ثابت می‌کند که یک عامل اساسی در تضمین انسجام روش‌شناختی و قابلیت انتقال مؤثر اصول اتخاذ شده است. استانداردسازی روش، یک سیستم طراحی جدید را معرفی می‌کند که بر توجه سرزمینی متمرکز است، که با رویکردی خاص سایت که از نزدیک با محیط اجتماعی مرتبط است و به سمت مراقبت از محیط اطراف مشخص می‌شود. تأثیر شکل‌دهنده مشاهده‌شده بسیار مهم است که در شکل‌دهی نسل جدیدی از معماران آشکار می‌شود. این دیدگاه آموزشی نوآورانه که به طور منحصر به فرد تئوری و عمل را ادغام می‌کند، معمارانی را که نه تنها با مهارت‌های طراحی پیشرفته و حساس مجهز شده‌اند، بلکه با درک عمیق و تعامل با جنبه‌های عملیاتی و دستی فرآیند نیز شکل می‌دهد. این مدل آموزشی به نیازهای دیکته شده توسط جامعه معاصر پاسخ می دهد و بر اصول انعطاف پذیری و انطباق لازم برای عملکرد در زمینه های مختلف و پاسخگویی به نیازهای چندگانه و متکثر تقاضای طراحی تاکید دارد. مشارکت فعال در ساخت و ساز، در چارچوب فرآیند طراحی و آزمایش، به عنوان یک عمل مهم برای اطمینان از انسجام بین طراحی و تحقق ظاهر می شود. طراحی فرآیند ابتکاری پیشنهادی به طور مشخص به ارتقای انعطاف‌پذیری ترجمه می‌شود، که نه تنها به عنوان سازگاری با چالش‌های احتمالی، بلکه به عنوان ظرفیت خود تنظیمی و پاسخ فعالانه درک می‌شود. این طراحی مبتکرانه و با ریشه انعطاف پذیری با هدف خودکفایی جوامع درگیر در طراحی و تحقق فضا انجام می شود. مفهوم خودکفایی به افزایش ظرفیت جامعه برای مدیریت مستقل منابع، توسعه راه حل های مناسب برای زمینه های محلی، و ترویج یک رویکرد پایدار و مسئولانه تبدیل می شود.

قابلیت انتقال رویکردهای پایدار و انعطاف‌پذیر به کاربران، که با مشارکت فعال و آموزش از طریق دانش‌آموزان تسهیل می‌شود، گاهی اوقات به فرآیندی از خودآموزی جمعی تبدیل می‌شود که در طول زمان قابل انطباق است. هدف این دیدگاه جایگزینی مدل‌های سنتی تحقیقات عمودی نیست، بلکه بر اهمیت زیستگاه‌های شناختی جدید، تقویت ساخت راه‌حل‌های طراحی متناسب با زمینه‌های خاص و ترویج دانش مشترک از طریق فرآیندهای تکراری هم‌آفرینی شامل طراحان و ذینفعان تأکید می‌کند.

اعتبار و تکرارپذیری مدل طراحی انعطاف‌پذیری محور تاکید شده است. استانداردسازی فرآیند، توجه سرزمینی، نوآوری در آموزش معمار، و ارتقای خودکفایی جامعه، چارچوبی جامع و یکپارچه را ترسیم می‌کند که نوید انقلابی در نحوه تصور و تحقق فضاهای فیزیکی را می‌دهد. به طور خاص در اروپا، این نوع رویکرد می‌تواند زمینه مناسبی را در بازآفرینی نواحی حومه‌شهری، با تمرکز بر رابطه بین کاربری‌ها، منابع و ارزش‌هایی که این مناطق را مشخص می‌کند، بیابد. در نتیجه، این چارچوب نظری یک رویکرد طراحی را ترویج می‌کند که نه تنها به نیازهای عملی و عملکردی فضاهای فیزیکی می‌پردازد، بلکه به طور فعال در ساخت محیط‌های حساس با قابلیت سازگاری و شکوفایی در پاسخ به پویایی‌های در حال تغییر جامعه و محیط مشارکت می‌کند.

علاوه بر این، قابل توجه است که در اروپا فعالیت های مشابه در برنامه درسی استاندارد برنامه های درجه معماری وجود ندارد. اگرچه کارگاه های گاه به گاه در مؤسسات آموزشی برگزار می شود، اما به نظر می رسد بیش از حد معمول استثنا هستند. یک توضیح ممکن می تواند نبود فضاهای مناسب در نزدیکی دانشکده های معماری باشد که اغلب در بافت های شهری پرجمعیت واقع شده اند. هنگامی که چنین فعالیت‌هایی رخ می‌دهند، اغلب به مدارس تخصصی یا برنامه‌های کارشناسی ارشد سطح دوم مرتبط می‌شوند که توسط مروجینی که مالک مناطق جنگلی یا جنگلی نیز هستند، پشتیبانی می‌شوند، بنابراین دسترسی به طبیعت عمومی یا مشارکتی محدود می‌شود. در این سناریو، مشارکت جامعه و ذینفعان محلی وجود ندارد.

دیدگاه پژوهشی دیگر می‌تواند بر تحلیل پویایی‌های حاصل از مبادلات بین دانشجویان، مؤسسات دانشگاهی و ذینفعان برای ارزیابی امکان تکرار موفقیت‌آمیز مدل پیشنهادی در زمینه‌های اروپایی تمرکز کند. تجزیه و تحلیل دقیق این پویایی ها می تواند به شناسایی چالش ها و فرصت هایی که ممکن است بر اثربخشی و پایداری مدل در محیط های مختلف دانشگاهی و جغرافیایی تأثیر بگذارد کمک کند.

در پایان، پروژه های ARCH 335 در کمپ آلاباما، به عنوان یک مطالعه موردی، از یک سو به موضوع خود سازماندهی و ابتکارات پایین به بالا و از سوی دیگر به موضوع ظرفیت سازی و استراتژی های انتقال می پردازد. با ترکیب این موضوعات و آزمایش نتایج در یک شیوه‌های طولانی‌مدت و موفقیت‌آمیز، گروه تحقیقاتی نردبانی را به سمت یک طراحی خط‌مشی مبتنی بر انعطاف‌پذیری/ارزش گذار اضافه کرد که اهداف آن تولید فراگیر، تطبیقی ​​و فرآیندهای برنامه ریزی احیا کننده

منابع

1. ناردی، جی. معماری: فناوری‌های معماری. که در دایره المعارف ایتالیایی علوم، ادبیات و هنر، پیوست ۲۰۰۰; مؤسسه دایره المعارف ایتالیایی Treccani: رم، ایتالیا، ۲۰۰۰; جلد ۱، صص. ۹۰-۹۷٫ [Google Scholar]
2. Campioli، A. شخصیت فرهنگ تکنولوژیکی و مسئولیت طراحی. TECHNE-J. تکنولوژی آرشیت. تقریبا. ۲۰۱۷، ۱۳، ۲۷-۳۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
3. در دسترس آنلاین: https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/5987our-common-future.pdf (دسترسی در ۱۳ مارس ۲۰۲۴).
4. اسپوزیتو دی ویتا، جی. ویسکونتی، سی. گنبات، جی. ریگیلو، ام. یک رویکرد مشارکتی برای ایجاد آگاهی زیست محیطی: ۳Rs برای استفاده پایدار از منابع طبیعی در اولان باتور (۳R4UB). پایداری ۲۰۲۳، ۱۵، ۱۳۸۴۶٫ [Google Scholar] [CrossRef]
5. باتیستی، ا. موسینلی، ای. ریگیلو، ام. فضای عمومی و کیفیت شهری. TECHNE-J. تکنولوژی آرشیت. تقریبا. ۲۰۲۰، ۱۹، ۱۷-۲۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
6. Attaianese، E. ایلاریو، ام. ریگیلو، ام. مسکن اضطراری. درخواست برای طراحی یک خانه در مقیاس انسانی و مقاوم در برابر آب و هوا. TECHNE-J. تکنولوژی آرشیت. تقریبا. ۲۰۲۲، ۲۴، ۲۵۴-۲۶۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
7. بیویلاکوا، سی. پروونزانو، وی. پیزیمنتی، پ. Maione, C. استراتژی تخصصی تخصصی هوشمند: بعد سرزمینی سیاست های منطقه ای تحقیق و نوآوری. که در مجموعه مقالات کنفرانس کنفرانس بین المللی هفته پژوهش; دانشگاه سالفورد: سالفورد، انگلستان، ۲۰۱۷; ص ۹۹۳-۱۰۰۳٫ [Google Scholar]
8. لاواگنا، م. دالا واله، ای. جورجی، س. کارولی، تی. Campioli، A. فرآیندهای دایره ای و طراحی چرخه زندگی برای ساختمان های پایدار. که در دیدگاه متروپولیتن جدید; Carmelina, B., Francesco, C., Spina Lucia, D., Eds. Springer: برلین/هایدلبرگ، آلمان، ۲۰۲۰؛ ص ۱۴۴۸-۱۴۵۷٫ [Google Scholar]
9. Perriccioli، M. اتحاد بین اکولوژی و سایبرنتیک برای علم جدید طراحی. TECHNE-J. تکنولوژی آرشیت. تقریبا. ۲۰۲۱، ۲۱، ۸۸-۹۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
10. اوپیدو، اس. راگوزینو، اس. Esposito De Vita، G. مناطق پیرامونی، حاشیه ای یا غیر هسته ای؟ تنظیم زمینه برای مقابله با نابرابری های سرزمینی از طریق مروری بر ادبیات نظام مند. پایداری ۲۰۲۳، ۱۵، ۱۰۴۰۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
11. پریچولی، ام. روجیرو، آر. سالکا، م. اکولوژی و فناوری های دیجیتال. معماری در مقیاس کوچک به عنوان محل اتصال. بین المللی جی آرچیت. هنر دس. ۲۰۲۱، ۱۰، ۳۶٫ [Google Scholar] [CrossRef]
12. نجار، SR; واکر، بی. اندریس، جی.ام. آبل، ن. از استعاره تا اندازه گیری: انعطاف پذیری از چه به چه؟ اکوسیستم ها ۲۰۰۱، ۴، ۷۶۵-۷۸۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
13. گاندرسون، LH; هالینگ، CS پانارشی: درک تحولات در سیستم های انسانی و طبیعی; مطبوعات جزیره: واشنگتن، دی سی، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۰۲٫ [Google Scholar]
14. اهلبورگ، اچ. رویز-مرکادو، آی. مولندر، اس. Masera, O. آوردن فناوری به تحقیقات سیستم های اجتماعی-اکولوژیکی – انگیزه هایی برای رویکرد سیستم های اجتماعی- فنی- اکولوژیکی. پایداری ۲۰۱۹، ۱۱، ۲۰۰۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
15. در دسترس آنلاین: https://marie-sklodowska-curie-actions.ec.europa.eu/actions/staff-exchanges (دسترسی در ۱۳ مارس ۲۰۲۴).
16. شیائو، جی. بوشما، آر. اندرسون، ام. تاب آوری در اتحادیه اروپا: تأثیر بحران ۲۰۰۸ بر توانایی مناطق در اروپا برای توسعه تخصص های صنعتی جدید. شرکت هندی چانگ. ۲۰۱۸، ۲۷، ۱۵-۴۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
17. آرتور، WB ماهیت فناوری: چیست و چگونه تکامل می یابد; مطبوعات آزاد: نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۰۹; (ترجمه ایتالیایی توسط Fassio D.، ماهیت تکنولوژی. چیست و چگونه تکامل می یابد، Codice edizioni، تورین، ۲۰۱۱). [Google Scholar]
18. مانزینی، ای. کود، آر. طراحی، وقتی همه طراحی می کنند: مقدمه ای بر طراحی برای نوآوری اجتماعی; مطبوعات MIT: بوستون، MA، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۱۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
19. سرتا، م. فابریکاتی، ک. اوپیدو، اس. راگوزینو، اس. شیوه های توانمندسازی نوآوری سرزمینی. پروژه CiLAB کوه های Picentini. بولتن BDC مرکز Calza Bini 2021، ۲۱، ۳۳۷-۳۵۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
20. Dierna، S. نوآوری تکنولوژیکی و فرهنگ محیطی. که در معمار بین فناوری و پروژه; La Creta, R., Truppi, C., Eds. فرانکو آنجلی: میلان، ایتالیا، ۱۹۹۴٫ [Google Scholar]
21. کارمونا، ام. مکان های عمومی فضاهای شهری: ابعاد طراحی شهری، ویرایش سوم؛ Routledge: لندن، بریتانیا، ۲۰۲۱٫ [Google Scholar]
22. آرنشتاین، اس آر نردبان مشارکت شهروندان. مربا. Inst. طرح. ۱۹۶۹، ۳۵، ۲۱۶-۲۲۴٫ [Google Scholar] [CrossRef]
23. اپل یارد، دی. برنامه ریزی یک شهر کثرت گرا; چاپ MIT: کمبریج، MA، ایالات متحده آمریکا، ۱۹۷۶٫ [Google Scholar]
24. لینچ، ک. تصویر شهر; چاپ MIT: کمبریج، MA، ایالات متحده آمریکا، ۱۹۶۰٫ [Google Scholar]
25. یین، آرک طرح و روش تحقیق مطالعه موردی، ویرایش پنجم؛ Sage: Thousand Oaks، CA، USA، ۲۰۱۴; پ. ۲۸۲٫ شابک ۹۷۸-۱-۴۵۲۲-۴۲۵۶-۹٫ (چاپ اول ۱۹۸۴). [Google Scholar]
26. MedCamps لوئیزیانا. در دسترس آنلاین: https://medcamps.org/ (دسترسی در ۳۱ ژانویه ۲۰۲۴).
27. داگلاس، دی. پژوهشی و همکار سیاست در استراتژی های نوآوری روستایی. مورد روستایی: نیوپورت، آرکانزاس راستون، مطالعه موردی مقایسه ای لوئیزیانا. مرکز نوآوری روستایی و استراتژی‌های نوآوری روستایی، شرکت ۲۰۲۲٫ موجود آنلاین: https://ruralinnovation.us/ (دسترسی در ۳۱ ژانویه ۲۰۲۴).
28. کریگر، آ. شهر روی تپه: ایده آلیسم شهری در آمریکا از پیوریتن ها تا امروز; بلکنپ پرس: کمبریج، بریتانیا، ۲۰۱۹٫ [Google Scholar]
29. اوپنهایمر، دی Rural Studio: Samuel Mockbee and An Architecture of Decency; چاپ معماری پرینستون : نیویورک , نیویورک , ایالات متحده آمریکا , ۲۰۰۲ . [Google Scholar]
30. گابائر، آ. Knierbein، S. کوهن، ن. لبون، اچ. تروگال، ک. ویدرمن، تی. هاس، تی. مراقبت و شهر: مواجهه با مطالعات شهری; تیلور و فرانسیس: ابینگدون، بریتانیا، ۲۰۲۲؛ پ. ۲۵۴٫ [Google Scholar]
31. کوپلند، اس. می آید، تی. باخ، اس. ناگنبورگ، ام. شولت، ی. دورن، ن. اندازه‌گیری تاب‌آوری اجتماعی: مبادلات، چالش‌ها و فرصت‌ها برای مدل‌های شاخص در جوامع در حال تحول. بین المللی J. کاهش خطر بلایا. ۲۰۲۰، ۵۱، ۱۰۱۷۹۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
32. شیافوناتی، ف. هدف از برنامه ریزی در تربیت معماران و مهندسان. TECHNE-J. تکنولوژی آرشیت. تقریبا. ۲۰۲۲، ۲، ۵۲-۵۹٫ [Google Scholar]
33. لیون، سی. سیستم‌های مکان و تاب‌آوری اجتماعی: چارچوبی برای درک مکان در سازگاری، تاب‌آوری و تحول اجتماعی. Soc. نات. منبع. ۲۰۱۴، ۲۷، ۱۰۰۹-۱۰۲۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
34. اسپوزیتو دی ویتا، جی. یاوارون، آر. گراواگنولو، آ. آلبریکو، I. چارچوب ارزیابی برای برنامه ریزی تاب آوری محور. که در سمپوزیوم بین المللی چشم اندازهای جدید متروپولیتن; انتشارات بین المللی اسپرینگر: چم، سوئیس، ۲۰۱۸; صص ۵۳۴-۵۴۶٫ [Google Scholar]
35. در دسترس آنلاین: https://valldaura.net (دسترسی در ۱۳ مارس ۲۰۲۴).
36. در دسترس آنلاین: https://hookepark.aaschool.ac.uk (دسترسی در ۱۳ مارس ۲۰۲۴).
37. پمپونی، اف. Moncaster، A. اقتصاد دایره ای برای محیط ساخته شده: یک چارچوب تحقیقاتی. جی. پاک. تولید ۲۰۱۷، ۱۴۳، ۷۱۰–۷۱۸٫ [Google Scholar] [CrossRef]