علوم شهری، ج. ۸، صفحات ۱۷: کارایی و عدم قطعیت پیمایش: خطرات تکیه بر نیروی کار به اراده در تحویل غذای شهری

علوم شهری doi: 10.3390/urbansci8010017

نویسندگان: Weiwen Zhou Elise Miller-Hoks Sagar Sahasrabudhe

محبوبیت روزافزون در استخدام گیگ، استفاده از نیروی کار با اراده از پیک‌های خودقراردادی را برای مشارکت در بسیاری از صنایع خدماتی که به مناطق شهری خدمت می‌کنند، ممکن کرده است. این نیروی کار نقش مهمی را در صنعت رو به رشد خدمات تحویل غذا ایفا کرده است. استخدام پیک های دلخواه برای انجام کار تحویل می تواند هزینه های برآورده کردن تقاضای غیر ثابت را کاهش دهد. با این حال، کارگران به میل خود می توانند به میل خود و بدون اطلاع قبلی در محل کار حاضر شوند. بنابراین، این عملکرد خدمات شرکت تحویل را که به مدیریت نیروی کار موثر برای اطمینان از تحویل به موقع سفارش‌ها متکی است، در معرض خطر قرار می‌دهد. این کار به بررسی معاوضه بین استفاده از چنین نیروی کار با اراده پیک‌ها به جای ناوگان ثابت رانندگان در سرویس‌دهی به یک محیط تحویل غذا می‌پردازد. یک DES تصادفی با رویکرد اکتشافی جستجوی تابو و زنجیره تخلیه تعبیه‌شده برای بسته‌بندی، مسیریابی و تخصیص بهینه کار تحویل، توسعه داده شد و در چارچوب افق چرخشی اجرا شد تا پویایی تنظیمات تحویل غذا را تکرار کند. ارزش شرط در معرض خطر (CVaR) برای اندازه‌گیری ریسک تاخیر در تحویل به دلیل عدم اطمینان در در دسترس بودن نیروی کار اتخاذ شده است. نتایج یک مطالعه موردی عددی با ۲۵ رستوران و ۶۱۳ سفارش دریافتی در یک دوره ۱۴ ساعته نشان می‌دهد که از نظر استفاده از منابع تحویل، ریسک کارآمدی عدم رضایت سفارش‌ها، استفاده از پیک‌های به اراده به‌جای ناوگان ثابت رانندگان قابل مقایسه است. و خطر تاخیر قابل توجهی در زایمان. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از پیک‌های با اراده برای تحویل غذا می‌تواند استفاده کارآمدتر از منابع تحویل را امکان‌پذیر کند، اما به قیمت ریسک بالاتر تاخیر در تحویل، و گاهی اوقات دیر تحویل غیرقابل تحمل، در مقایسه با استفاده از ناوگان ثابت رانندگان برای انجام سفارش‌ها. .

منبع:
۱- shahrsaz.ir , علوم شهری، ج. ۸، صفحات ۱۷: کارایی و عدم قطعیت پیمایش: خطرات تکیه بر نیروی کار به اراده در تحویل غذای شهری
,۲۰۲۴-۰۲-۲۲ ۰۳:۳۰:۰۰
۲- https://www.mdpi.com/2413-8851/8/1/17