علوم شهری، ج. ۷، صفحات ۷۹: برنامه ریزی شهری سازگاری ساحلی تحت افزایش سطح دریا: مدلی مبتنی بر عامل در چارچوب عملی

علوم شهری doi: 10.3390/urbansci7030079

نویسندگان: Shubhankar Sengupta Dmitry V. Kovalevsky Laurens M. Bouwer Jürgen Scheffran

خطر سیل ساحلی و افزایش سطح دریا مستلزم تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری در حفاظت از سواحل و در برخی موارد، جابجایی مناطق شهری است. مدل‌هایی که روابط بین هزینه‌های سیل، سرمایه‌گذاری‌های حفاظتی و جابه‌جایی را رسمیت می‌دهند، می‌توانند تحلیل فرآیندها و مسائل مربوط را بهبود بخشند و به حمایت بهتر از تصمیم‌گیری کمک کنند. در این مقاله، یک مدل مبتنی بر عامل از یک شهر ساحلی در NetLogo نشان داده شده است. این مدل بر اساس چارچوب مدل‌سازی VIABLE است و رفتار عامل پویا تطبیقی ​​را در یک سیستم در حال تغییر توصیف می‌کند. این شهر فرضی با آسیب های ناشی از افزایش تدریجی سطح دریا و حوادث شدید بعدی سطح دریا مواجه است. برای کاهش این خطرات، یک “برنامه ریز شهری” عامل دو اقدام سازگاری در اختیار دارد: توسعه دفاع ساحلی یا به عنوان یک اقدام شدیدتر، جابجایی مناطق آسیب‌پذیر به داخل خشکی. همانطور که شبیه سازی پیشرفت می کند و تصمیمات با افزایش سطح دریا تغییر می کند، عامل سرمایه گذاری در این دو معیار را تغییر می دهد تا عملکرد ارزش خود را افزایش دهد، که منجر به رفتار واکنشی پویا می شود. علاوه بر این، افزایش تدریجی سطح دریا در حالت‌های مختلف همراه با حوادث شدید سطح دریا که باعث آسیب‌های کوتاه‌مدت شدید می‌شود، اجرا می‌شود. نتایج شبیه‌سازی‌ها تحت این حالت‌ها و با سناریوهای متعدد عمل عامل ارائه شده است. به طور متوسط، رفتار عامل تحت آینده نگری محدود کاملاً واکنشی است. شبیه سازی های فردی یک ‘پرایمینگ’ در مقایسه زمان‌بندی‌های مختلف رویدادهای شدید سطح دریا تأثیر می‌گذارد، که در آن یک رویداد شدید اولیه عامل را برای انطباق و در نتیجه آمادگی بهتر برای رویدادهای بعدی آغاز می‌کند. موفقیت عامل با انطباق نیز به هزینه‌های مربوطه حساس است و این درجات مختلف موفقیت انطباق با استفاده از سه پارامتر موفقیت انطباق اندازه‌گیری می‌شوند.

منبع:
۱- shahrsaz.ir , علوم شهری، ج. ۷، صفحات ۷۹: برنامه ریزی شهری سازگاری ساحلی تحت افزایش سطح دریا: مدلی مبتنی بر عامل در چارچوب عملی
,۲۰۲۳-۰۷-۲۷ ۰۳:۳۰:۰۰
۲- https://www.mdpi.com/2413-8851/7/3/79