دور شدن از یک محله با کلاس بالا برای ایجاد اشغال فضایی در مرکز شهر – در یک ساختمان تاریخی و نمادین – اقدامی شجاعانه است که با یک وضعیت پایدار به معنای وسیع همسو است. فراوانی زیرساخت‌های شهری – هم از نظر تحرک و شیوه‌های مختلف آن و هم در ارائه خدمات در تعابیر متعددشان – به نفع فعالیت‌های موجودیت است و در عین حال فضا را بازیابی و نوسازی می‌کند. صلح سبز در کوپان خود را به عنوان یک متحد قوی در روند اشغال مجدد مرکز شهر آگاهانه و دموکراتیک یکی از مهم ترین شهرهای کشور معرفی می کند.

این برنامه بر اساس مقیاس حریم خصوصی سازماندهی شده است. از عمومی‌ترین تا کم‌ترین، انبار، اتاق چند منظوره، اتاق انعطاف‌پذیر، و دفتر مشترک از بالکن کوپان چیده شده‌اند که با عرض بسیار سخاوتمندانه‌اش، به عنوان امتداد پیاده‌رو پیکربندی شده است. دسترسی‌ها و عملکردهای آن‌ها مستقل از بقیه برنامه‌ها هستند و می‌توانند در صورت لزوم برای عموم باز شوند.

محیط‌های جادار که توسط پارتیشن‌های متحرک نفوذ می‌کنند – مانند پرده‌ها و درهای کشویی – از تخصیص‌های مختلف از طریق پیکربندی مجدد آسان خود پشتیبانی می‌کنند. انعطاف‌پذیری این پروژه امکان سازگاری با کاربری‌هایی که هنوز پیش‌بینی نشده است را می‌دهد و در نتیجه طول عمر فضا را افزایش می‌دهد. سازماندهی جریان ها حول محور زیرساخت مرکزی آزادی بیشتری در تخصیص، انعطاف پذیری در یکپارچگی بین محیط های کاری و کاهش تعارضات ناشی از فعالیت های متفاوت همزمان را فراهم می کند.

این پروژه همچنین به علائم مشاغل گذشته اهمیت می دهد – که نمونه آن حفظ آثار راه پله قدیمی در دال بالایی است. هدف هماهنگ کردن ارزش گذاری تاریخی با نیازهای استفاده معاصر است. بنابراین، دستورالعمل‌هایی برای یک معماری آرام آگاهانه مشهود است، که عمدتاً بر مداخلات زیرساختی متمرکز است، با هدف استحکام لازم مشاغل طولانی‌مدت و مسئولیت‌پذیر محیطی.